Η καφέ αρκούδα είναι ένα από τα προστατευόμενα άγρια ζώα της ελληνικής πανίδας. Την γνωρίζουμε από τους αρκουδιάριδες, της κρεμάμε χαλκά στη μύτη και την αγαπήσαμε από το Winny και τα βρεττανικά αρκουδάκια.
Ολοι μας αγκαλιάσαμε ένα αρκουδάκι στα παιδικά μας χρόνια και όλοι σε στιγμές μεγάλου έρωτα προσφέραμε αρκουδάκι στον καλό /καλή μας. Η αρκούδα ανήκει στα άγρια ζώα που ο αστικός κόσμος (εκτός από ελάχιστους) συγκαταλέγει στα καλά ζώα.
Η είδηση είναι σημερινή:
Η άτυχη αρκούδα, 7 ετών περίπου, στην προσπάθειά της να διασχίσει το
δρόμο πέρασε τον προστατευτικό φράκτη και χτυπήθηκε από διερχόμενο
λεωφορείο. Ο «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ» ειδοποιήθηκε από την Τροχαία Κοζάνης για το
ατύχημα και η Ομάδα Άμεσης Επέμβασης του «ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ» έσπευσε στο σημείο
όπου βρήκε την αρκούδα διαμελισμένη! Ο οδηγός και οι επιβάτες του
λεωφορείου ευτυχώς δεν τραυματίστηκαν αλλά το όχημα υπέστη μικρές υλικές
ζημιές.
Το νεκρό ζώο μεταφέρθηκε στον Κτηνιατρικό Σταθμό του «ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ» στον
Αετό Φλώρινας για λεπτομερή νεκροψία και συλλογή ιστολογικών δειγμάτων.
Μετά την ολοκλήρωσή της θα ενταφιαστεί σε ελεγχόμενη περιοχή παρουσία
των αρμόδιων υπηρεσιών.
Από το 1998 έχουν σκοτωθεί περισσότερες από 40 αρκούδες στους ελληνικούς
δρόμους, είναι η πρώτη φορά όμως που αρκούδα πέφτει θύμα τροχαίου τόσο
ανατολικά στη χώρα και τόσο κοντά στην πόλη της Κοζάνης. Σύμφωνα με τον
επιστημονικό συντονιστή του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, Δρ. Αλέξανδρο Καραμανλίδη «τα
τελευταία χρόνια παρατηρείται στην Ελλάδα μια σημαντική διαφοροποίηση
στην κατανομή της καφέ αρκούδας.
Η νομολογία έχει ασχοληθεί με την καφέ αρκούδα κατά τρόπο που η νεανική μου δικηγορική ζωή γέμισε ζωοφιλικά αισθήματα και πίστη στη δικαιοσύνη. Εκείνο τον καιρό, οι φιλοπεριβαλλοντικές ενώσεις νομικών και λοιπών σημαντικών παραγόντων κινούντο δυναμικά με σκοπό τον έλεγχο του ΚΠΣ και των λοιπών πόρων που έπεφταν στην ελληνική οικονομία. Η καφέ αρκούδα ήταν εμπόδιο για την Εγνατία Οδό, όπως η Ορνις Τιτώ εμπόδιζε την Αττική Οδό. Ενα παράξενο ψάρι εμπόδιζε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σχιλιά και διάφορα άλλα ζώα στηρίζονταν με πάθος όπως και φυτά.
Εν αρχή ήταν ο Αρκτούρος. Ο Αρκτούρος που προκάλεσε την έκδοση σημαντικής και πολυσχολιασμένης απόφασης του ΣτΕ. Η εποχή εκείνη μας άφησε το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και μερικούς πιστούς οπαδούς της οικολογικής νομολογίας ελάχιστες όμως αρκούδες ζωντανές.
Η προσφυγή του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) πέτυχε
την ακύρωση της Υπουργικής Απόφασης για τη διάνοιξη δρόμου στο τμήμα
Παναγιά - Γρεβενά και την αναθεώρηση του σχεδιασμού τμήματος της
Εγνατίας Οδού (Ε.Ο.), ώστε να μη χαθεί σημαντικός βιότοπος και να
εξασφαλισθεί η γενετική επικοινωνία για την αρκούδα και τα μεγάλα
θηλαστικά στην περιοχή.
Η ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ οδήγησε όπως επισημαίνει ο ίδιος ο Αρκτούτος, στη
συνεργασία του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ με την ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε. στο πλαίσιο της οποία
υλοποιείται ειδικό ερευνητικό πρόγραμμα με την έγκριση της Ελληνικής
Πολιτείας και με τίτλο «Πρόγραμμα αξιολόγησης των επιπτώσεων του έργου
στο δασικό οικοσύστημα της περιοχής (με έμφαση στα μεγάλα θηλαστικά και
την αρκούδα) από την κατασκευή και λειτουργία του τμήματος της Ε.Ο.
«Παναγιά – Γρεβενά».
Με την καφέ αρκούδα της Ισπανίας καταπιάσθηκε πρόσφατα το ΔΕΕ στην περίφημη C- 404/2009 απόφαση Alto Sil.
Πρόσφατα με αφορμή την Ε-65 και το ΣτΕ ξανάπιασε το χορό για να απορρίψει όμως αυτή τη φορά την αίτηση ακυρώσεως. Η νομολογία όπως αποδεικνύεται δεν επαρκεί για τη σωτηρία της καφέ αρκούδας. Θα ήταν καλό σιγά σιγά να το κατανοήσουμε οι νομικοί, είτε ανήκουμε μεταξύ αυτών που έχουν ταχθεί να σώσουν τη φύση με δικαστικές αποφάσεις, είτε ανήκουμε σε αυτούς τους αναπτυξιακούς που θα σώσουν τη χώρα και την οικονομια με άλλες αντίθετες αποφάσεις. Τα δικαστήρια δεν επιλύουν κοινωνικά προβλήματα ούτε εγκαθιδρύουν ηθικές αξίες. Τα δικαστήρια δικάζουν υποθέσεις και θα ήταν καλό σε αυτό να παραμείνουν (αν και εφόσον δικάζουν εν τέλει στις μέρες μας). Οσο για τις εναπομείνασες καφέ αρκούδες θα έρχονται στα όνειρά μας να θυμίζουν ότι η παιδική μας ηλικία είναι παρελθόν. Οπως φαίνεται η ένδοξη νομολογία της καφέ αρκτούδας άλλων εποχών οδήγησε σε ολοκληρωτικό σχεδόν αφανισμό της και πρόσφερε το ποθητό άλλοθι για τη βεβαιότητα ότι πράξαμε ορθά ως κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου