Τις τελευταίες ημέρες είναι
εξαιρετικά επίκαιρο το θέμα της προσβολής των θρησκευτικών αισθημάτων. Δε
χρειάζεται να θυμίσουμε τις αιματηρές συγκρούσεις που έχουν λάβει χώρα και
έχουν οδηγήσει ακόμη και σε δολοφονίες ανθρώπων. Ο λόγος είναι ότι μια ομάδα
θεωρεί ότι μία ταινία προβάλει τη θρησκεία τους. Μάλιστα, όπως πρόσφατα γράψαμε
και από εδώ, το συγκεκριμένο θέμα έλαβε διαστάσεις και στη δική μας χώρα.
Εκ προοιμίου εδώ να αναφέρω ότι δε γνωρίζω τίποτε
σχετικά με την παράσταση και τα αν είναι καλή ή κακή. Το βέβαιο είναι ότι η όλη
αυτή ανακατωσούρα της προσδίδει δημοσιότητα. Ιδίως από τη στιγμή που
συνοδεύεται και από την άσκηση όλων των ενδίκων βοηθημάτων που τίθενται στη
διάθεση όποιου ενδιαφέρεται, όπως είναι οι Αιτήσεις Ασφαλιστικών Μέτρων, αλλά
και η μήνυση για προσβολή θρησκευτικών αισθημάτων.
Με αφορμή το δημοσίευμα αυτό δεν
μπορώ παρά να θυμηθώ τους ιδιοκτήτες του θεάτρου Badminton και ειδικότερα τον κ. Μιχάλη
Αδάμ, οι οποίοι βρέθηκαν κατηγορούμενοι επειδή διανοήθηκαν εν έτει 2007(!!!) να
ανεβάσουν στο θέατρό τους το πασίγνωστο Jesus Christ Superstar του Andrew Lloyd Webber. Τυχαία είχα βρεθεί
στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών και παρακολούθησα τη δίκη με στενοχώρια πρέπει
να πω. Είχα την εντύπωση ότι η ελευθερία της έκφρασης ειδικά της τέχνης ήταν
ένα λυμένο ζήτημα για τη χώρα μας. Με πλείστες όσες αφορμές διαπιστώνω ότι
μάλλον δεν είναι τελικά. Τελικά ο Μιχάλης Αδάμ αθωώθηκε μέσα σε κλίμα κατάρας
και απειλών.
Τελειώνοντας αναφέρομαι απλά στη
μαρτυρία του Γιάννη Βόγλη, οποίος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης και είπε ότι
το ίδιο έργο είχε ανάβει στην Αθήνα και επί χούντας (!!!) χωρίς να δημιουργηθεί
το παραμικρό πρόβλημα (!!!).
Το μεγάλο μας τσίρκο;!
1 σχόλιο:
Λάθος. Η ελευθερία της έκφρασης ΔΕΝ είναι λυμένο πρόβλημα στην Ελλάδα. Ιδίως όταν αφορά την επικρατούσα θρησκεία. Η Ελλάδα έχει χαρακτήρα θεοκρατικού κράτους. Αυτό φαίνεται σαφέστατα απο τα εξής:
1) Δεν υπάρχει άλλη (Ευρωπαiκή τουλάχιστον) χώρα στην οποία το υπουργείο παιδείας να είναι ταυτόσημο με το υπουργείο θρησκευμάτων.
1α) Με άλλα λόγια, οι παπάδες και οι καθηγητές πανεπιστημίου ανήκουν στη δικαιοδοσία του ίδιου υπουργού.
2α) Η ορολογία υπουργείο θρησκευμάτων είνα παραπλανητική. Εννοείται ότι είναι υπουργείο ενός και μόνο θρησκεύματος.
2) Το επάγγελμα του (ορθόδοξου) ιερέα είναι δημόσιο επάγγελμα και όλοι οι Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτος θρησκεύματος (ή μή) πληρώνουν (όσοι πληρώνουν) το μισθό τους.
3) Κάθε ορκομωσία (π.χ. νέας κυβέρνησης) συνοδεύεται από αγιασμούς, ευαγγέλια, κ.λπ., by default. (Φυικά, ο νόμος προβλέπει εναλλακτικές ορκομωσίες, οι οποίες όμως δεν εφαρμόζονται.)
4) Θες δε θες, εικόνες της επικρατούσας θρησκείας είναι αναρτημένες στο σχολείο που πας, στο δικαστήριο που δικάζεσαι, και αλλού.
5) Πριν μερικά χρόνια, υπήρξε λαiκή εξέγερση όταν ανακοινώθηκε ότι η αναγραφή θρησκεύματος δεν θα ήταν μέρος της καινούργιας ταυτότητας. (Θυμάμαι έναν τύπο σε ένα άλογο, στην Αλεξάνδρας, ντυμένος Μεγαλέξαντρος [sic], να ηγείται λαiκής πορείας. Το τι έχει ο Μεγαλέξαντρος να κάνει με την τωρινή θρησκεία, κανέναν δεν απασχόλησε.)
Έχοντας λοιπόν σαφέστατες ενδείξεις του θεοκρατικού χαρακτήρα του Ελληνικού κράτους, δεν είναι καθόλου παράδοξο ότι πλήρης ελευθερία έκφρασης δεν υπάρχει. Το περιστατικό που σχολιάσατε δεν το γνώριζα. ('Αλλωστε, μένω στη Σουηδία και δεν μπορώ να παρακαλουθώ τα πάντα.)
Ας δούμε όμως άλλα περιστατικά παρόμοιου χαρακτήρα. Τελείως ανεξάρτητα, χτες έγραψα μερικά σχόλια
(1) για τη φυλάκιση του ατόμου που έκανε σάτυρα για τον γέροντα Παΐσιο. Iδού το ανακοινωθέν από την αστυνομία.
(2) για το γεγονός ότι, το 2003, ένας Αυστριακός συγγραφέας ονόματι Gerhard Haderer, διώχθηκε για το βιβλίο του "Η ζωή του Ιησού", στο οποίο ο Ιησούς φέρεται ως χίπυς. (Αθωώθηκε το 2005.)
Δεν έχω κάνει έρευνα πόσα τέτοια περιστατικά υπάρχουν. Το δημοσίευμά σας όμως με κάνει να νοιώθω ότι συμβαίνουν αραιά και που. Δυστυχώς, με την άνοδο της χρυσής αυγής (η οποία υπεκίνησε το περιστατικό (1) παραπάνω), πολύ φοβάμαι ότι ο ρυθμός περιορισμού έκφρασης μάλλον θα είναι ανοδικός στην Ελλάδα. Μακάρι να πέσω έξω, αλλά δεν είναι δυνατό να μην παρατηρήσουμε την άνοδο των εθνικο-χριστιανο-φρονούντων (τα δυο, ΠΑΝΤΑ, πάνε μαζί) και των συναφών καραγκιόζηδων (βλ. Λιακόπουλος--θερμός υποστηρικτής του Παΐσιου) οι οποίοι υποθάλπονται, έστω και έμμεσα, από την αστυνομία.
Δημοσίευση σχολίου