Αγαπητέ Χασοδίκη σου υποσχέθηκα μια ιστορία, ιδού λοιπόν.
Μια φορά και έναν καιρό, κάποτε πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και ενώ είχα περάσει όλη τη νύχτα με έναν ενδιαφερόμενο για διαγωνισμό των Ολυμπιακών Αγώνων για σύνταξη προσφυγής 2522 που τη θυμήθηκε λίγες ώρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία, εντελώς άξεστο και μόνον με καφέ, στις 7 το πρωί καθώς η προσφυγή ολοκληρώθηκε και πήγαινε πλέον για έλεγχο των συνεταίρων (που κοιμήθηκαν) και κατάθεση με επισκέφθηκε η Εφορία. Την καλοδέχθηκε χαρωπή και ήσυχη ότι ουδέποτε παρέλειψα να δηλώσω δεκαρίτσα καθώς οι πελάτες μας αξιώνουν όλοι αποδείξεις λόγω της φύσεως της ειδικότητάς μας. Εξάλλου πληρώναμε και καλό λογιστή για την τήρηση των βιβλίων. Ο μάγκας ήταν ζόρικος και πατέρας όπως δήλωσε συναδέλφου δικηγόρου.
Δεν ήπιε καφέ που τον κεράσαμα παρά άρπαξε τα βιβλία (σαν ΣΔΟΕ χωρίς να είναι) και έφυγε! Μπουχός σου λέω.
Στη συνέχεια και ενώ έσπευσα στην αρμόδια ΔΟΥ να πληροφορηθώ αν υπάρχει τέτοιος εφοριακός ή είναι απλή πλάκα η κατάσταση συνέβησαν τα ακόλουθα:
1. ο διευθυντής της ΔΟΥ με κέρασε πορτοκαλάδα να συνέλθω κουνώντας το κεφάλι με νόημα και μου ευχήθηκε καλή τύχη
2. ο λογιστής μου παραιτήθηκε και εξαφανίσθηκε
3. ο εφοριακός άρχισε να μου τηλεφωνεί στο κινητό και να αξιώνει ποσά υπέρογκα της τάξεως των (5-6) δεκάδων εκατομμυρίων δραχμών τότε και με το επιχείρημα ότι θα δουλεύω όλη μου τη ζωή γι’αυτόν. Χωρίς λόγο πάντως και χωρίς φορολογική παράβαση. Απολαμβάνοντας να μου θυμίζει ότι είμαι γυναίκα και πρέπει να φοβάμαι.
4. την τρίτη ημέρα με απείλησε ότι θα στείλει άλλο έλεγχο που θα δει ότι τα βιβλία λείπουν και θα τιμωρηθώ γι’αυτό. Μου πρότεινα μάλιστα να ζητήσω σωτηρία από τους επώνυμους, όπως αποφάσισε, πελάτες μου αλλά βρήκα το κουράγιο να αστειευτώ αρνούμενη και με το επιχείρημα ότι όλες οι μαφιόζικες ταινίες που έχω δει στο σινεμά ξεκίνησαν με ένα φορολογικό εκβιασμό.
Την τέταρτη μέρα το πρωί που ξύπνησα τα ολόασπρα μπυτζαμάκια μου ήταν κόκκινα. Γεμάτα αίμα. Ο γιατρός που με εξέταση διέταξε κολονοσκόπηση διότι φοβήθηκε καρκίνο του εντέρου. Μετά την εξέταση έκρινε ότι το πρόβλημα ήταν απότομη ρίξη αιμορροϊδων που δεν είχα ποτέ και με συνεχάρη μου γλύτωσα κατά τον τρόπο αυτό το εγκεφαλικό. Δεν ξέρετε τη λέξη ζοχάδες ? με ρώτησε. Από το στρές. Η κολονοσκόπηση πάντως έγινε χωρίς αναισθησία.
Την πέμπτη ημέρα πήγα να επισκεφθώ την Εφορεία με το κινητό ανά χείρας και το τηλέφωνο του καλούντος εφορειακού στη μνήμη, να δηλώσω την αρπαγή των βιβλίων και σειρά παραπτωμάτων του νόμου που διέπραξε ο κύριος αυτός.
Συνάντησα κάποιον ανώτερο και μου είπε μέσα σε ένα γραφείο με ποτά και καλάθια ευγνωμοσύνης, ότι πρέπει να πληρώσω τρείς και όχι μόνον έναν. Όχι βέβαια το αρχικό ποσό αλλά κάτι σεμνότερο. Και τότε έγινε ένα κλικ
Το επώνυμό μου κάτι του έλεγε. Κάτι τι όμως?
Μετά από σκέψη και δεδομένου ότι δεν έχω διάσημους συγγενείς στο χώρο των τεχνών κλπ θυμήθηκε ότι κάποιος σύμβουλος του αρμόδιου Υπουργού έφερε το ίδιο επίθετο. Ανησύχησε. Τον «θείο» αυτό δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ. Ο πατέρας μου είχε φύγει από τον τόπο καταγωγής του τόσα πολλά χρόνια που δεν τον θυμόντουσαν καλά καλά ούτε τα αδέλφια του. Όχι ο μακρινός αυτός ξάδερφος. Όμως η συνωνυμία αυτή θορύβησε (χωρίς σπουδαίο λόγο πάντως) την Εφορεία. Και πρότεινε συμβιβασμό:
Θα μου επέστεφε τα βιβλία
Θα μου επέβαλε πρόστιμο μόνο μερικά εκατομμύρια δραχμές!
Δεν θα έδινα μαύρα.
Θα πλήρωνα όμως το πρόστιμο με δόσεις. Αν πήγαινα δικαστικά μόνον η προκαταβολή θα ήταν πολύ χρήμα να ξέρω τόνισε.
Δεν θα αμφισβητούσα το πρόστιμο. Αν το αμφισβητούσα θα με κυνηγούσαν για όλη μου τη ζωή. Ηξερα πώς μπορούν να το κάνουν.
Οι συλλογισμοί του ολοκληρώθηκαν τονίζοντας ότι το κράτος έχει ανάγκη από χρήματα και είχαν εντολή να βγουν να μαζέψουν. Οι μεγαλοδικηγόροι της τηλεόρασης ούτως ή άλλως, τόνισε, δεν πλήρωναν αφού στα ποινικά δεν κόβουν αποδείξεις. Ξεκίνησαν λοιπόν με αυτούς που έκοβαν (αποδείξεις) και φορολογούντο πλήρως.
Μου πρότειναν ακόμη, αφού θα γινόμαστε φίλοι να αναλάβει τα βιβλία μου εις εξ αυτών για να βλεπόμαστε συχνότερα. Εννοείται πως η σχέση μας τελείωσε την ημέρα εκείνη και δεν ξαναειδωθήκαμε ποτέ.
Επίσης να σημειώσω, αγαπητέ Χασοδίκη ότι ο πελάτης για τον οποίο έκανα την προσφυγή εκείνη την πρώτη νύχτα πήρε τη δουλειά, παρόλες του τις επαφές με το κόμμα που τότε κυβερνούσε δεν έδειξε την παραμικρή έκπληξη για όσα μου συνέβηκαν και έμαθε συμπτωματικά λόγω της συγκυρίας, προφανώς δεν με βοήθησε και για καιρό αρνείτο να με πληρώσει! Φυσικά δεν με ευχαρίστησε που του κέρδισα την υπόθεση ποτέ.
Την ιστορία αυτή την ξέρει πολύς κόσμος. Δεν είχα λόγο να την κρύψω ποτέ και αναρωτήθηκα αν κανείς ποτέ θα μου έδιδε κάποια απάντηση. Κάποιοι μου είπαν ότι ήταν κάποιου είδους κάρφωμα από ανταγωνιστή, κάποιοι υπέθεσαν και ονόματα, κάποιοι είπαν ότι με έδωσε ο λογισμής. Αλλοι ότι έτσι είναι η Ελλάδα. Αλλοι μου ευχήθηκαν να είμαι καλά να τους θυμάμαι.
Το θαύμα των Χριστουγέννων, αγαπητέ Χασοδίκη, είναι ότι επιβίωσα και είμαι καλά και ότι η ίδια αυτή η χώρα μου επέτρεψε να ζήσω μόνον από την εργασία μου και χωρίς κανενός είδους στήριγμα από όσα συνηθίζονται.
Ζήσαν λοιπόν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Και δεν καπνίζω (καθώς βλέπω ότι εσύ πολύ ζορίζεσαι αδελφέ)!
ΥΓ ο Χασοδίκης για όσους δεν γνωρίζουν είναι συνάδελφος μπλόγκερ και γράφει πανέξυπνα σε http://xasodikis.blogspot.com/
14 σχόλια:
Ελένη μου,
διάβασα με θυμό μπορώ να πω την ανάρτηση σου. Με Θυμό γιατί ζούμε σε μια πολιτεία που ο νομοταγής πολίτης δυστυχώς δεν έχει τα εχέγγυα ότι θα βρει το δίκιο του. Αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς του κρατικού μηχανισμού (εφορίες, πολεοδομίες κλπ), αλλά και στη δικαιοσύνη. Το λέω εγώ που εδώ και 30 και βάλε χρόνια υπηρετώ τη δικαιοσύνη και έχουν δει πολλά τα ματάκια μου. Αυτό που υποθέτω είναι ότι ο εν λόγω "κύριος" της Εφορίας ήθελε να κάνει ένα εκβιασμό προς ίδιον όφελος.
Να σαι καλά Ελένη και να μη σε βρει άλλο τέτοιο.
Ευχαριστώ Μερόπη, αλλά πρέπει να θυμώνουμε κυρίως για όσους δεν άντεξαν. Το ότι εγώ επιβίωσα διάφορων τέτοιων καταστάσεων οφείλεται σε μια σειρά ευτυχών συγκυριών! Επιπλέον εγώ δεν πολέμησα! Από σύμπτωση γλύτωσα τα χειρότερα, όπως είδες. Σκέπτομαι δε με ενθουσιασμό, τώρα που στην Ιταλία ζήτησαν επιστροφή των ανταποδοτικών τελών καθώς ο δήμος δεν μάζευε τα σκουπίδια για τα οποία εισέπραττε τα τέλη ότι ίσως κάποτε γίνουν δεκτές αγωτές για επιστροφή φόρων λόγω του γεγονότος ότι το κράτος δεν εκπληρώνει το σκοπό του. Πέραν των αποζημιώσεων που οφείλει για ζημίες που προκαλεί! Αλλά προς το παρόν προσπαθώ να επιβιώσω πολύ πολύ προσεκτικά.
Από τη στιγμή που ο πολίτης ασχολείται μόνο με το να επιβιώσει τότε το έχουμε χάσει το παιχνίδι σαν χώρα.
Για κάτι ανάλογο βρήκα ένα δημοσίευμα σε ένα blog γιατί εγώ δε διατηρώ.
Ελένη μου,
οργίστηκα όταν διάβασα τι σου συνέβη! Όλοι έχουμε αντίληψη των κοινών εκβιαστών που χώθηκαν στον κρατικό κορβανά, με αμφιβόλου ποιότητας προσόντα και λιμαίνονται το δημόσιο χρήμα και το υστέρημα όμως των ιδιωτών!! είναι εγκληματίες, το ξέρουν όλοι και όμως τους υποθάλπτουν!!
Οργίστηκα περισσότερο γιατί ξέρω μία περίπτωση μίας δικηγόρου, κόρης πρώην βουλευτού και μεγαλοπαράγοντα σήμερα στην πολιτική σκηνή του τόπου, που παρότι της έγινε συγκεκριμένη καταγγελία για φοροδιαφυγή (δεν έκοψε απόδειξη για αμοιβή, και παρότι υπήρχαν αδιάσειστα γραπτά στοιχεία σ΄ αυτό και σχεδόν ομολογία της, δεν ελέγχθηκε καθόλου. Τα σαϊνια του ΣΔΟΕ πήγαν στο γραφείο της και αντί να της πάρουν τα βιβλία την παρακάλεσαν να τους τα πάει. Φυσικά και δεν τους τα πήγε και προφανώς της έβαλαν το προβλεπόμενο για την περίπτωση αυτή πρόστιμο των 50-60 Ευρώ, αν δεν κάνω λάθος!. Όσο για τον καταγγέλλοντα του έκανε μήνυση και ακόμη τραβιέται!!
Αίσχος καλή μου, αίσχος, καταισχύνη και όνειδος, έλεγε μία παλιά φιλόλογός μου!
Να είσαι καλά και η φωνή της διαμαρτυρίας σου είναι κάτι σπουδαίο, μέσα στη σαπίλα που βιώνουμε....
Αγαπητέ Νικόλα, νομίζω δεν είπα ότι είμαι ήρωας. Ούτε ο σκοπός μου ήταν να καταγγείλω το αυτονόητο πλέον για όλους. Μια απλή ιδέα μου ήρθε με αφορμή την αγωνία του Χασοδίκη να γράψει φορολογική δήλωση.Ευχαριστώ για την επίσκεψη και την παραπομπή στο δημοσίευμα.
Τώρα για τη χώρα τη να σου πω. Πίστευα πάντα μόνον σε ανθρώπους, σε περιπτώσεις. Αυτοί ότι κάνουν... τελικώς πιστεύω.
Αγαπητή Μαριάναonice. Ευχαριστώ για την επίσκεψη και χαίρομαι που μία οπαδός της πάταξης της διαφθοράς ήταν μαζί μου στην παλιά αυτή πιά για μένα εμπειρία. Νομίζω πως σιγά σιγά πρέπει να αρχίσω να μιλάω για ιστορίες που έχω ζήσει. Ολοι πρέπει να το κάνουμε και να ξεπερνάμε το φόβο που μας δημιούργησαν όταν τις ζήσαμε. Διότι εγώ φοβήθηκα πολύ τότε. Και όχι μόνον τότε.
Πραγματικά απίστευτη ιστορία... Έχω μείνει άφωνος, Ελένη, και βέβαια σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσα εγώ σε ανάλογη περίπτωση. Αν και τώρα πια, με την αυτοπεραίωση, νομίζω ότι περιορίζονται οι δυνατότητες για τέτοιους εκβιασμούς (χωρίς να εξαλείφονται ωστόσο).
Δε γράφω κάπου για ήρωες μάλλον κάπου λάθος κατάλαβες. Εγώ προσωπικά δεν έχω 17.000.000 να δώσω που σημαίνει ότι θα καταστρεφόμουν εντελώς.
Εγώ πλέον δεν πιστεύω ούτε στη χώρα ούτε στους ανθρώπους. Σε πολύ κοντινό μου πρόσωπο έτυχαν τα εξής:
1) Τον κυνήγησαν από το πατρικό του γιατί δίπλα είχε μια πλατειούλα, που ήθελαν να την καταπατήσουν και να την χτίσουν. Πήγε στα δικαστήρια και τραβιέται ακόμη εν μέρει και ως κατηγορούμενος. Θα μου πεις γιατί έφυγε. αν σε βλαστημάει μια κλίκα από το πρωί μέχρι το βράδυ κάθε μέρα φεύγεις.
2) Με κρατική βυσματική άδεια χτύπησαν μια γεώτρηση πίσω από μια πηγή που έχει για να του τη στύψουν.
3) Το χειμώνα που μας πέρασε επειδή τους χάλασε ο βιολογικός πήραν τα βυτία με βοθρολύματα και τα άδειασαν σε ένα ποταμάκι που περνάει από το χωράφι του. Πήγε ο άνθρωπος για συγκομιδή και από τις αναθυμιάσεις λιποθύμησε.
Εμένα όταν ήμουν εκτός Ελλάδας μου κλέψανε γράμματα κάτι ελληναράδες μέσα από το ταχυδρομείο. Τους είχαν πάρει για part time στη διαλογή κι επειδή γκομένιζαν με την παραλήπτρια που μόλις είχε φύγει από την πόλη που ήμασταν και γι αυτό της έγραψα μου κλέψανε τα γράμματα κατά τη διαλογή και μετά τη ρώτησαν γι αυτά που της έγραφα.
Τι να παράξει λοιπόν ένας λαός εκτός από αυτά? Τώρα τελευταία μάλιστα έχω μάθει ότι κάνουν εξαγωγή τη διαφθορά όπου πηγαίνουν είτε για δουλειές είτε για άλλα πράγματα.
Εσένα πάντως το πρόβλημά σου τότε ήταν ότι μάλλον κάποιος τους έστειλε για να σε τελειώσει και είχαν κάλυψη. Είναι αυτό που γράφει το άρθρο που σε παρέπεμψα. Ότι χρησιμοποιούν το κράτος για να εγκληματούν και τους μηχανισμούς του για να καλύπτουν τα ίχνη τους.
Αν με ρωτήσεις τι θα κάνω, θα σου πω. Ψάχνω τρόπο να φύγω από την Ελλάδα και να πάρουν τα παιδιά μου μια ξένη υπηκοότητα. Όσο σκληρό κι αν ακούγεται.
Καλή μέρα Χασοδίκη, αντιλαμβάνεσαι ότι όλα αυτά συνέβαιναν σε μία περίοδο που με βάση το δηλωθέν εισόδημα η φορολόγηση ξεπερνούσε το 40%... Εχω και άλλες ιστορίες όμως. Οχι για την Εφορεία, αλλά με ένα σωρό άλλες καταστάσεις. Εχω όμως και καλές αντίστοιχες!
Νικόλα, ούτε και εγώ είχα τότε μαζεμένο αυτό το ποσόν. Μου πήρε μερικά χρόνια να το ξεπληρώσω με δόσεις, όπως άλλωστε μου προτάθηκε στο πακέτο της "συμφωνίας".
Εγώ πάλι δεν είμαι σίγουρη ότι είχαν έρθει με εντολές οι μάγκες. Παλιότερα πριν κάνω δικό μου γραφείο εκεί που δούλευα συνήθιζαν να λένε ότι συμβαίνει. Οτι είναι κλασσικός τρόπος τιμωρίας ανταγωνιστή. Και με τον τρόπο αυτό ασκείτο τρομοκρατία και σε μας. Εχω ακούσει πολλούς να λένε πολλά. Αλλά,
έχω επιλέξει να αγνοώ αυτές τις σκέψεις και να ζω σε ένα μικρόκοσμο που επιλέγω. Ακόμη και αν είναι έτσι λοιπόν δεν με αφορά και δεν θα ζήσω με αυτό. Υφίσταμαι κάποιες σοβαρές συνέπειες αλλά η άλλη εκδοχή μου είναι πολύ πολύ απεχθέστερη. Η επιλογή μου είναι δύσκολη αλλά όχι αηδιαστική.
Επειδή λοιπόν σκέπτεσαι να ξενιτευτείς και επειδή έχεις και παιδιά, νομίζω ότι το κακό μπορεί να μας βρεί παντού. Οτι και το καλό μπορεί να μας βρεί παντού. Πρέπει να ξέρουμε τι ζητάμε και να είμαστε έτοιμοι να μην συμβιβασθούμε. Θεωρητικά σου φαίνονται αυτά το δίχως άλλο. Και εγώ πάντως κάθε δυό χρόνια θυμώνω πολύ και ετοιμάζω βαλίτσες. Ας μην το σκεπτόμαστε όμως τώρα. Η μέρα είναι ανοιξιάτικη, μεθυστική μέσα στη σκουπιδοβρώμα της πόλης και την ένταση των απεργιών, η τηλεόραση μας λέει αρλούμπες, αλλά Νικόλα το πρωί ερχόμενη είδα μια γάτα να λιάζεται και σκέφτηκα ότι ίσως τελικά κάτι να ξέρει και αυτή καλύτερα.
Πάντως μου κάνει εντύπωση πως παρόλο που είσαι νομικός δεν αποφάσισες να τα βάλεις μαζί τους και να προχωρήσεις δικαστικά.
ΥΓ. Την άποψή μου την έχω διαμορφώσει εδώ και καιρό και παρόλο που μίλησες παρηγορητικά θα μου επιτρέψεις να μην την αλλάξω.
Aγαπητέ Νικόλα,
πράγματι είμαι νομικός και δικηγόρος.
Αλλά είμαι και άνθρωπος. Θεωρώ ότι η δικαστική προστασία έχει μια σειρά μειονεκτήματα τα οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν τεράστια
1. όφειλα να προκαταβάλλω το μισό (τότε) του ποσού που θα μου επέβαλαν ως πρόστιμο. Δεν είχα τόσα μετρητά. Το πρόστιμο άλλωστε θα ήταν πολύ υψηλότερο αυτού που επεβλήθη εν τέλει εφόσον συμφώνησα.
2. Και να το είχα το αποτέλεσμα θα ήταν αμφίβολο καθώς μετά από πολλά χρόνια, όταν θα έληγε η διαμάχη στο σύνολο των βαθμίδων της δικαιοσύνης θα είχα καμφθεί ηθικά και οικονομικά αλλά ίσως και να μην είχα κερδίσει την υπόθεση. Ενα τεχνικό λάθος, μια προθεσμία και πάπαλα...
3. Αν προσέφευγα δικαστικά η άλλη πλευρά θα φρόντιζε να με διαλύει κάθε χρόνο με διάφορους τρόπους όπως μου είπε. Αυτό έχει γίνει σε πολλούς συνανθρώπους μας πολλές φορές. Θα έπρεπε λοιπόν να μην κάνω τίποτε άλλο από το να πολεμάω κάποιους εφοριακούς. Ενώ τώρα τα λέμε και στο μπλογκ.Πάω και καμία εκδρομούλα. Προς το παρόν δηλαδή...
4. Τέλος οφείλω να σου πω ότι η εμπειρία μου απο τα δικαστήρια με κάνει να αποτρέπω και τον εαυτό μου και τους πελάτες μου από τις δικαστικές διαμάχες. Ακόμη και ο νικητής φθείρεται υπερβολικά. Διαρκούν δε και πολύ. Ισως για την ανθρώπινη πλευρά το κέρδος να είναι πολύ πιό μεγάλο αν ξεχάσεις και προχωρήσεις μπροστά. Οπως θα ίσχυε και σε ένα πολύπαθο διαζύγιο, και σε κάθε άλλη σκληρή διαφωνία. Αλλά αυτό είναι ανθρώπινη εκτίμηση.
Ευχαριστώ που ήρθες στη συζήτηση και ευχαριστώ για τις ειλικρινείς σου ερωτήσεις τις οποίες νομίζω απάντησα όσο πιό ξεκάθαρα μπορούσα.
Πιθανόν να τα λέω εκ του ασφαλούς (μικρά περιστατικά φορολογικής παράνοιας μου έχουν τύχει), αλλά θα ήθελα να τα κυνηγάμε αυτά. Ειδικά οι άνθρωποι που έχουμε την ευκαιρία να το κάνουμε με λιγότερα έξοδα.
Η καταβολή τού προβεβαιωθέντος ποσού θα αναστελλόταν, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης από το Δικαστήριο. Και τίποτα μηνυσούλες για παράβαση καθήκοντος ή εκβίαση, έτσι για αντιπερισπασμό, δεν θα 'ταν άσχημες. Δεν έχουν μόνο αυτοί όπλα. Άσε που συνήθως αναζητούν την εύκολη λεία και είναι φοβητσιάρηδες.
Δεν αντέχω την εκδοχή να είμαστε τόσο ανυπεράσπιστοι!
Τώρα NETPEN μη θεωρείς ότι συστήνω να καθόμαστε στ'αυγά μας κιόλας. Απλώς είπα εγώ τι έκανα. Θέλω πάντως να επισημάνω σε σχέση με το ανέξοδο της υπόθεσης ότι ο χειρότερος γιατρός και δικηγόρος είναι αυτός του εαυτού του.
Και δικηγόρος του εαυτού μου δεν θα ήθελα να γίνω (αν και κάποτε το κάνω) σε αυτή την υπόθεση. Ζήτησα είναι η αλήθεια βοήθεια από ισχυρό και έμπειρο συνάδελφο και φίλο αλλά ... είχε πολλές δουλειές τότε.
Δημοσίευση σχολίου