Μιχαήλ Δεκλερής: ο τρισμέγιστος

 

Στο ιστολόγιο antifa project διαβάζω

"Ο ήρωας μου, Μιχαήλ Δεκλερής.

................................

Στα όσα θα ειπωθούν γι’ αυτή τη περίεργη περίπτωση, που έρχεται από το μέλλον θα ήθελα να ρίξω από τώρα λίγο φως. Γιατί ο Δεκλερής ήταν για μένα, από τα φοιτητικά μου χρόνια, ένα ηρωικό πρότυπο, κάποιος που ενώ συγκέντρωνε τα πυρά όλων των εξουσιαστικών μηχανισμών, παραμένει άγνωστος γιατί αρνούνται να αναφερθούν σ’ αυτόν και να κάνουν γνωστή την ύπαρξη του. Ο Δεκλερής υπήρξε κάποιος που βρέθηκε σε μια υψηλή θέση εξουσίας και κατάφερε να στρέψει ολόκληρο το σύστημα εναντίον του και να αναθεωρηθεί το ίδιο το σύνταγμα της χώρας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η περίπτωση του. Απλώς και μόνο επειδή έμενε πιστός στις αρχές του. Είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που θαύμασα ένα άτομο τόσο θεσμικό:
Αξιοσέβαστο μέλος της μεγαλοαστικής κοινότητας και των ακαδημαϊκών κύκλων, σπούδασε νομικά και κοινωνικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθήνας, Λονδίνου και Yale των Η.Π.Α. Έγινε μέλος του Συμβουλίου της Επικρατείας από το 1958 μέχρι το 1999. Το έργο του γίνεται, με μια έννοια επαναστατικό όταν αναλαμβάνει τη προεδρία του Ε΄ τμήματος του ΣτΕ, και συγκέντρωσε την ανώτατη αρμοδιότητα για όλα τα ζητήματα του περιβάλλοντος. Σιγά σιγά με τις αποφάσεις του χτύπησε τη γενικευμένη τσιμεντοποίηση της χώρας. Γρήγορα παγιοποίησε μια πρωτοποριακή νομολογία σ’ αυτά τα θέματα μέσα από την πιστή εφαρμογή των συνταγματικών αρχών με τις οποίες συγκρούονταν όλοι οι σχετικοί νόμοι. Μέσα από τη συνταγματική του ερμηνεία διαμόρφωσε ένα δίκαιο βιώσιμου ανάπτυξης που προστάτευσε και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον χωρίς συμβιβασμούς.
Δε περιορίστηκε σ’ αυτό το έργο στο συμβούλιο της επικρατείας, μέσα από οργανισμούς, επιτροπές, πανεπιστήμια και από όπου μπορούσε πάλεψε για τις αρχές του. Εγινε γνωστός ως ο πράσινος δικαστής και προκάλεσε τόσο μίσος στη κεντρική εξουσία που σε κάθε συνταγματική αναθεώρηση προσπαθούσαν να του αφαιρέσουν την ανώτατη αρμοδιότητα για θέματα περιβάλλοντος, ειδικά όταν προέκυψαν οι ολυμπιακές υποχρεώσεις τσιμεντοποίησης της αττικής. Τελικά με τη τελευταία αναθεώρηση το πέτυχαν. Το άρθρο 24 για την προστασία των δασών σχεδόν καταργήθηκε και το 5ο τμήμα, όπως και κανένα άλλο, δε βγάζει πια τελεσίδικη απόφαση για τίποτα αν δε συμφωνεί η πολιτικά ελεγχόμενη ολομέλεια. Αλλά έτσι κι αλλιώς ο Δεκλερής είχε αποχωρήσει από την προεδρία του 5ου τμήματος, το οποίο όμως τηρεί ακόμα στο ακέραιο τη νομολογία του και η πολιτική του κληρονομιά βαραίνει τις αποφάσεις τόσο της ολομέλειας όσο και ολόκληρου του κράτους θέλω να ελπίζω. Αν ο κρατικός μηχανισμός της χώρας, που είναι σήμερα πλήρως απονομιμοποιημένος, επιθυμεί να διατηρίσει κάποιο ρόλο μετά την κρίση και να κερδίσει λίγο σεβασμό, θα όφειλε να διαφοροποιήσει πλήρως το προφίλ του και να αναδείξει τον Δεκλερή στην ανώτατο πολιτιακό αξίωμα.

http://www.openmag.gr/?p=939
http://naftilos.blogspot.com/2008/09/blog-post_8485.html"

αν αναζητήσετε κάτι για τον άνθρωπο αυτό ή αν ρωτήσετε ένα νέο φοιτητή ή δικηγόρο δεν ξέρει να σας πει και πολλά.

Ισως ότι είναι κάποιος που θυμούνται διάφοροι πολιτικοί όταν κάποια δικαστική απόφαση ενοχλεί.

Ζει ακόμη αλλά δεν χαίρει συνεχών έξαλλων τιμητικών εκδηλώσεων, δεν νομίζω να τον ενδιαφέρει άλλωστε.

Η νομολογία και οι αντιλήψεις που έχτισε είναι μάλλον παρελθόν και όσοι τις διδαχθήκαμε και τις πιστέψαμε ως νομικά κεκτημένα πλανιόμαστε οικτρά.

Σιγά και διακριτικά η νομολογία αυτή του Ε τμήματος έπαψε να δεσμεύει, αποδυναμώθηκε και τέθηκε στις καλένδες.

Οχι φυσικά ότι όσο ίσχυε και σχολιαζόταν κάτι άλλαξε στον κόσμο. Ηταν όμως μια αρχή.

Ο Μιχαήλ Δεκλερής με βάζει συχνά σε σκέψεις. Οχι γιατί τον αγαπούσε ο σκύλος μου ο Βολφ και όταν τον συναντούσε στα Εξάρχεια έτρεχε να τον χαιρετίσει. Οχι γιατί τον βρίζουν οι πολιτικοί άρα κάτι καλό έχει κάνει. Οχι γιατί δεν τυγχάνει υποκριτικής λατρείας και υποκλίσεων.

Αλλά γιατί αν και αμφιλεγόμενος στη διάρκεια της ζωής του, αν και εντός συστήματος απολύτως κάποτε που του δόθηκε η ευκαιρία λειτούργησε εφηβικά. Προεδρεύοντας στο Ε τμήμα δημιούργησε ομάδα φίλων του περιβάλλοντος που έκανε μαύρη της ζωή όλων των υπουργών και το όνομά του το άρθρωναν σα σκιάχτρο.Στα συνέδρια όλοι ευγενικά του έλεγαν να μαζεύεται. Και ακόμη και οι φίλοι του έσπευσαν να αλλιώσουν τις ιδέες του. Δεν εξετάζουμε την ορθότητα. Μόνο τη μέθοδο.

Οντας κανείς σε θέση εξουσίας πολιτεύεται διαφορετικά και σίγουρα συμβιβάζεται. Είναι το τίμημα της εξουσίας αυτό που για να την κατακτήσεις υπομένεις υπομένεις και συνηθίζεις να υποτάσσεσαι.

Ο Δεκλερής κατά κάποιο τρόπο την είχε φυλαγμένη στην εξουσία. Ο Μητσοτάκης τον έφτειαξε, το Μαρίκειο κυνήγησε για όποιον θυμάται. 

Πρόσφατα έπρεπε να απαντήσω ένα νομικό ερώτημα από αυτά που είχε δουλέψει. Πότε κάνουμε τη ΜΠΕ. Πότε είναι η έναρξη τελέσεως του έργου. Διαπίστωσα ότι η νομολογία έχει λειανθεί βίαια. ¨Εχει ατονίσει. Διαπίστωσα ότι είναι μαθητές του αυτοί που υπογράφουν τις αποφάσεις αυτές. Παιδιά του. Οπαδοί του. 

Είναι εξαιρετικά δύσκολο ιδιως για τους νομικούς να μην συμβιβάζονται και να έχουν γνώμη.

Δείτε τα διδακτορικά μας: ύμνοι στο παρελθόν σε απόψεις και πρόσωπα χωρίς νόημα, ξόδεμα χαρτιού και λέξεων.

Δείτε τα τιμώμενα πρόσωπα: τίποτε καινούργιο δεν πρόσθεσαν στην επιστήμη. Ούτε καν πλέον συστηματοποιούν την υφιστάμενη γνώση.

Δείτε τους δικηγόρους! αξίζουν λόγω της αξίας του πελάτη. Καλός ποινικολόγος είναι αυτός που έχει πελάτη μεγαλοαπατεώνα, μεγαλοεγκληματία. Οχι το έργο του. Ο πελάτης του.

Δείτε το βίο μας! υμνούμε την εξουσία και λατρεύουμε την πολιτική με την οποία φλετράρουμε. Διεθνώς.

Αν ψάξει κανείς τα τελευταία 20 χρόνια μόνον ένα όνομα παρήγαγε η νομική επιστήμη που συνδέεται με έργο. Και που πήρε καιρό να ανατραπεί. 

Οχι δεν είμαι οπαδός του ούτε υπήρξα ποτέ. Αλλά ως γνωστόν καθότι κέρατο βερνικωμένο δεν έγινα οπαδός κανενός. Τον θυμάμαι όμως πόσο περήφανα ζούσε την προεδρεία του! Τρισμέγιστος το παρατσούκλι του στο ΣτΕ. Πόσο προκλητικά σαν έφηβος έκανε του κεφαλιού του με επιστημονική επιχειρηματολογία. Και όταν δεν του έβγαινε έριχνε μια "συστημική θεωρία' που τα αιτιολογούσε όλα. Μετά? 

 

Μόνον σάλιο και τιμές.