To κέντρο της Αθήνας

Τις τελευταίες μέρες η συζήτηση για το κέντρο της Αθήνας αναζωπυρώνεται. Εμείς, οι κάτοικοι του κέντρου έχουμε ακούσει πολλές φορές ανάλογες συζητήσεις άλλοτε από δημόσιους και άλλοτε από ιδιωτικούς φορείς. Εχουμε παρακολουθήσει κινήματα, έχουμε στηρίξει ποδηλάτες, atenistas, ειδικά σωματεία, έχουμε ικετέψει την αστυνομία... Εμείς όμως τα παιδιά μας δεν μπορούμε να τα αφήσουμε να κάνουν ποδήλατο στον πεζόδρομο της Τοσίτσα, ούτε να τα στείλουμε να αγοράσουν κομικ στο περίπτερο... Οχι επειδή είμαστε υπερπροστατευτικοί γονείς αλλά επειδή όσο και αν θέλουμε να βοηθήσουμε την υγιή λειτουργία του κέντρου με γέρους, παιδιά και σκυλιά να κυκλοφορούν μαζί με απλούς καθημερινούς πολίτες δεν το ρισκάρουμε. Θα ήθελα πραγματικά να είχατε ακούσει τις κραυγές τις γειτόνισάς μας της Μαρίας όταν ο εξάχρονος γιός της που έπαιζε μπάλα μαζί με άλλα αλβανάκια (ποιό ελληνάκι παίζει μπάλα στις μέρες μας και ποιό κατοικεί στο κέντρο της πόλης είναι άλλο ζήτημα) επέστρεψε σπίτι του κλαίγοντας και καρφωμένος με σύριγγα που ήταν στο δρόμο.

Ετσι η άποψή μας συμποσούται στην συνέχιση μεν των ονείρων,  αλλά και στην προαγωγή περισσότερο επιθετικών μέτρων όπως μηνύσεις (όπως ήδηξεκίνησε ο Πρόεδρος της Νομικής Σχολής κ. Φορτσάκης) και αγωγές αποζημιώσεως κατά του Ελληνικού Δημοσίου. Πολλά καταστήματα και ξενοδοχεία μεταξύ άλλων έχουν ζημίες να δηλώσουν και πάμπολλοι κάτοικοι έχουν αναγκασθεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Όσο για τις αρρώστιες ρωτείστε το ΟΚ της Τοσίτσα που απολυμαίνει όλο το μαγαζί από το φόβο της ηπατίτιδας κάθε φορά που μπαίνει μέσα δυστυχής μετανάστης και ναρκομανής (πακέτο πάνε αυτά δυστυχώς).

Δίπλα στο Ίδρυμα Ωνάση και το Δήμαρχο ας ξεκινήσουν και οι αγωγές αποζημιώσεων αλλά και οι μηνύσεις. Αυτές τις τελευταίες μάλιστα τις σκέπτομαι όταν ξέρω ότι οι αρχές προστατεύουν συχνά τον δουλέμπορο και τους προαγωγούς ή τους εμπόρους ναρκωτικών όπως βλέπω ιδίοις όμασι καθημερινά.

Όχι λοιπόν στα γκέτο. Η Ευρώπη τα έχει συνηθίσει από τοΜεσαίωνα και τα συνιστά ως λύση στα δεινά της ξεχνώντας λίγα χρόνια πίσω τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Θα γίνουν βέβαια και στον Ελλαδικό χώρο τον αμόλυντο λόγω Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το μίσος του ξένου. Με εξαίρεση την Κέρκυρα οι Εβραίοι μας πέρασαν ζωή έξω από γκέτο και άνθισαν και πλούτισαν. πριν τον πόλεμο φυσικά. Τώρα θα κλείσουμε άλλους συνανθρώπους μας εκεί. Με επιδοτήσεις κοινοτικές και πολυετή εμπειρία δυστυχώς στην εξόντωση του «ξένου».

Ναι όμως στην καταδίκη των εμπόρων, των οργανωτών, τους εγκλήματος και της ανομίας. Η νομική κοινότητα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και προκαλώ το Σύλλογό μας που συμπάσχει για τόσα δεινά του τόπο,υ να κινηθεί και για τις ζημίες των μελών του σε καθημερινό επίπεδο από αυτή την κατάσταση. Και ο πρόεδρός μας άλλωστε περεπιδημεί στα Εξάρχεια. Ασε που πλέον δίπλα μας θα είναι και το Σύνταγμα και το Κολωνάκι που εν τοις πράγμασι θίγονται πολύ περισσότερο τον τελευταίο καιρό. Δεν είναι μια καλή ευκαιρία τώρα που οι δικηγόροι έχουν και λιγότερες δουλειές?