Υιοθεσία και Υποκρισία

Ένα νομοσχέδιο που υπόσχεται πολλά χωρίς να κάνει αυτό που οφείλει, κατατέθηκε σήμερα στη Βουλή προς ψήφιση από τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Πολλά μπορεί κανείς να πει για το νομοσχέδιο που αυτό λοιπόν Τα περισσότερα αφορούν το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και περιορίζονται στο γιατί δεν περιλαμβάνει και του ομοφυλόφιλους. Ο e- lawyer εξαντλεί επιστημονικά το θέμα για το λόγο αυτό δεν θα επιμείνω.

Επιλέγω σήμερα να σταθώ στο θέμα της υιοθεσίας.

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης επ’αυτού μας λέει τα ακόλουθα:

"Στο Δεύτερο Κεφάλαιο τροποποιούνται, βελτιώνονται και εκσυγχρονίζονται διατάξεις του ΑΚ για την Υιοθεσία, το επώνυμο των συζύγων και το διαζύγιο. Ειδικότερα:
α. ως προς την Υιοθεσία: ρυθμίζονται επιμέρους ζητήματα που σκοπόν έχουν να βελτιώσουν τη λειτουργία του θεσμού για την ταχύτερη και ασφαλέστερη τέλεση της Υιοθεσίας. Διευκολύνεται η δυνατότητα Υιοθεσίας από ενδιαφερόμενους γονείς και πρόσωπα, χαράσσεται μια νέα πολιτική κατά της ιδρυματοποίησης των εγκαταλελημένων και ορφανών παιδιών και κατά των κυκλωμάτων εμπορίας και εκμετάλλευσης παιδιών. Συγκεκριμένα ρυθμίζεται η διαδικασία της στα δικαστήρια, που αναπληρώνουν την συναίνεση των φυσικών γονέων και προβλέπεται δυνητική ακρόαση των συγγενών του υιοθετουμένου. Με τις μεταβατικές διατάξεις διευρύνεται η διεθνής δικαιοδοσία των Ελληνικών δικαστηρίων, ώστε να είναι αρμόδια να δικάζουν υποθέσεις υιοθεσίας, όταν ένας από τους δύο (ο υιοθετών ή ο υιοθετούμενος) έχουν την Ελληνική ιθαγένεια. β. δίνεται η δυνατότητα στον κάθε σύζυγο, ως προς τις έννομες, πλέον, σχέσεις τους και όχι μόνο κοινωνικά, όπως μέχρι σήμερα, να μπορεί να προσθέτει, στο επώνυμό του αυτό του άλλου συζύγου. Τούτο γίνεται για λόγους διευκόλυνσης των συναλλαγών, στις οποίες προβαίνουν οι σύζυγοι δρώντας από κοινού, εμπορικά ή επιχειρηματικά, για την αντιμετώπιση προβλημάτων στο εξωτερικό, για γυναίκες με ξένη υπηκοότητα, αλλά και για άλλους, εντελώς προσωπικούς τους λόγους. Μία σύγχρονη φιλελεύθερη κοινωνία, πρέπει να αυξάνει τις δυνατότητες ελευθερίας των επιλογών κάθε πολίτη, ιδιαίτερα εκείνες που δεν βλάπτουν το κοινωνικό σύνολο. γ. περιορίζεται σε δύο χρόνια, από τέσσερα, το αμάχητο τεκμήριο για τον ισχυρό κλονισμό του γάμου. Αυτό αποσκοπεί στη σύντομη λύση ουσιαστικά «νεκρών γάμων. Έτσι, αποφεύγεται η μακρόχρονη ψυχική ταλαιπωρία και φθορά των συζύγων που έχουν απομακρυνθεί ψυχικά και σωματικά μεταξύ τους και δίνεται σ’ αυτούς η δυνατότητα να ζουν, σύμφωνα με τον τρόπο που θα επιλέξουν μετά τη λύση του γάμου τους, ήρεμα."

Το θέμα της υιοθεσίας αποτελεί ένα ζήτημα που θα μπορούσε πολιτικά να επιτρέψει μια επανάσταση εφόσον σε καιρούς οικονομικά χαλεπούς θα πρόσφερε ανάσα σε τόσα εγκαταλελειμένα παιδιά (ας βλέπατε μόνον σήμερα την εικόνα του θαλάμου στο Αλεξάνδρα!) και πολλούς ακόμη υποψήφιους γονείς που τα περιμένουν χωρίς όμως πολλές ελπίδες. Θα αρκούσε να τολμήσει κανείς να γράψει τα σωστά λόγια. Μόνο λέξεις θα κόστιζε κύριε Υπουργέ η επανάσταση αυτή. Αλλά όμως όχι. Η επανάσταση αυτή δεν έγινε. Και ο λόγος είναι ένας και μόνον: τα πολλά και περίπλοκα συμφέροντα των ιδιωτικών υιοθεσιών!

Αυτών δηλαδή των υιοθεσιών που διεξάγει κανείς έναντι συνήθως παράνομης αμοιβής. Αυτών για τις οποίες κάποτε μαθαίνουμε ότι "βρέθηκαν έγκυες αλλοδαπές σε διαμέρισμα...". Αυτές για τις οποίες πολλοί συνάδελφοί μου ζουν και κερδοσκοπούν χωρίς ποτέ να μάθει κανείς "πόσο πάει" το παιδί. Οχι πολλά περισσότερα από ένα σκύλο καλής ράτσας πάντως...

Σα νομικός και σα γυναίκα θαύμασα για τον τρόπο που εξέθεσα το θέμα σήμερα το πρωί στην ΕΡΤ μια συνάδελφο που δεν γνωρίζω διόλου. Την κ. Ελένη Γκλεγκλέ . Με μια λέξη είπε αυτό που όφειλε έκαστος να τονίσει: ότι το προτεινόμενο σχέδιο νόμου ευνοεί τις ιδιωτικές υιοθεσίες. Τα παιδιά στο Μητέρα θα παραμείνουν για χρόνια σε αναμονή.

Τι μας κόστιζε κύριε Υπουργέ ως κοινωνία να γράψουμε 2-3 λέξεις επι πλέον?

Επιλέχθηκε για άλλη μια φορά να ευνοηθεί ο συμβιβασμός. Οπως έγινε και με το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Με άλλο κόστος πάντως. Και προς όφελος φριχτών κυκλωμάτων!

Από τη σημερινή ημέρα κρατώ στο νου την κ. Γκλεγκλέ. Την ποιότητα και το ήθος που εξέπεμπε τηλεοπτικά βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους.

Ο θυμός δεν έχει τέλος πάντως για τα παιδιά που περιμένουν. Και η έννοια μου για τη φίλη μου που πήγε να υιοθετήσει στην Καμπότζη επιλέγοντας τη διεθνή υιοθεσία ως εντιμότερη είναι μεγάλη. Καλοδέχομαι κάθε παιδί από την άκρη της γης. Ακόμη και το συμβολικό παράδειγμα της Αντζελίνας... Τρέμω όμως στη σκέψη ότι και εκεί κάποιοι επιβιώνουν δίνοντας με αντάλλαγμα τα παιδιά τους σε δυτικούς που απλώς δεν μπορούν να φέρουν σπίτι τους ένα από τα τόσα παιδάκια του Αλεξάνδρα...