Δίκη Λυκουρέζου και δικηγορική δεοντολογία

Ο Σύνδεσμος Δικηγορικών Εταιρειών Ελλάδος πρόκειται καλείται σήμερα σε Γενική Συνέλευση, προκειμένου να εγκρίνει τον Κώδικα Δεοντολογίας του. Η δικηγορική δεοντολογία είναι ένα εξαιρετικά λεπτό θέμα που ρυθμίζεται ούτως ή άλλως στον Κώδικα Περί Δικηγόρων, όπου περιγράφεται αναλυτικά ο τρόπος που θα πρέπει να λειτουργούν οι δικηγόροι κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους. 

Με αφορμή τη χθεσινή έκδοση της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στην υπόθεση σχετικάμε την καταπάτηση των περίπου 1.000 στρεμμάτων, στην οποία κατηγορούμενος ήταν και ο δικηγόρος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, αλλά και την πρόσφατη ιστορία με το παραδικαστικό κύκλωμα, όπου επίσης εμπλέκονταν επιφανείς συνάδελφοι, ενώ καιπάλι είχαμε την καταδίκη σε πρώτο βαθμό του Σάκη Κεχαγιόγλου, το ζήτημα της δεοντολογίας επανέρχεται για ακόμη μία φορά στην επικαιρότητα. 

Δεν πρόκειται από τη θέση αυτή να μπούμε στη διαδικασία να κρίνουμε τις ανωτέρω δικαστικές αποφάσεις ως προς την ορθότητά τους ούτε τις πράξεις των συναδέλφων και το αν ήταν πράγματι αξιόποινες ή όχι. Απλώς θα αναφερθούμε στο άρθρο 41 του Κώδικα Δεοντολογίας του ΔΣΑ, σύμφωνα με το οποίο:   

«Άρθρο 41

α) Ο Δικηγόρος επειδή ασκεί υψηλό λειτούργημα πρέπει όχι μόνο κατά την άσκηση αυτού, αλλά και κατά τον ιδιωτικό του βίο να έχει αξιοπρεπή συμπεριφορά, ώστε να μην προκαλούνται από παράνομες ή αναξιοπρεπείς πράξεις ή παραλήψεις του σχόλια και δυσφήμιση σε βάρος του Δικηγορικού Σώματος.

β) Σε όλες τις συναλλαγές του πρέπει να είναι ευθύς, συνεπής, σοβαρός και αξιοπρεπής, να μην κάνει ψευδείς ή ανακριβείς δηλώσεις προς τους αντισυμβαλλομένους, να μη δίδει υποσχέσεις τις όποιες δεν θέλει ή δεν μπορεί να εκπληρώσει, να μην εκμεταλλεύεται την άγνοια την απειρία, τη γνωριμία, την συγγένεια, την φιλία, την εμπιστοσύνη του τρίτου ή το Λειτούργημα του, να μην λαμβάνει χρήμα­τα για ψευδή αίτια, να μην καθυστερεί την απόδοση χρημάτων που έχει εισπράξει για λογαριασμό του πελάτη του ή τρίτου.

γ) Γενικά στους τόπους της κατοικίας του και της εργασίας του, στις σχέσεις προς τους συνοίκους του, στους Συλλόγους και διάφορες οργανώσεις όπου μετέχει, σε πολυσύχναστους χώρους, στα δημόσια μέσα συγκοινωνιών, σε οποιεσδήποτε συγκεντρώσεις του κοινού και ενώπιον των συμπολιτών του και των συνεργατών η συμπεριφορά του Δικηγόρου πρέπει να είναι ευγενική, πολιτισμένη, υπόδειγμα για τους άλλους.». 

Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, ο δικηγόρος ασκεί υψηλό λειτούργημα και άρα οφείλει να συμπεριφέρεται και αναλόγως. Σίγουρα λοιπόν η εμπλοκή του ονόματός του σε παρόμοιες υποθέσεις δεν μπορεί να θεωρείται αυτονόητη.