Πάει καιρός που τον θεωρούμε χαμένη υπόθεση. Ο κοινοβουλευτισμός με εντεταλμένο πρωθυπουργό μετά από ψήφο εμπιστοσύνης σε άλλο πρωθυπουργό, με τρία κόμματα που συγκυβερνούν επειδή έτσι έδοξε και χωρίς καθόλου νέα από το αναπαυόμενο Σύνταγμα στα γόνατα των συνταγματολόγων, είναι όντως να τον κλαις.
Και φυσικά μπορούσες να τον κλάψεις και από πιό παλιά αν ήθελες. Ηδη από τον καιρό που ήμουνα μικρή και το πρόβλημα ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι αυξημένες αρμοδιότητές του.
Ομως να! κάτι κινείται. Λίγο οι επικείμενες εκλογές και το τέλος της πολιτικής ιστορίας κάποιων προσώπων, λίγο η τρόικα και η τάση να της φορτώνουμε κάθε ρύθμιση που τακτοποιεί αιγιαλούς και παραλίες, λίγο που αγρίεψε και ο κόσμος και πετάει γιαρούρτια, ο κοινοβουλευτισμός ξυπνά.
Νόμοι πολλοί ψηφίζονται. Τόσοι που απορείς με το κέφι των ψιηιζόντων. Και τροπολογίες και ρυθμίσεις στα γρήγορα.
Ομως λες και κάτι κινείται. Δεν ξέρω αν είναι προσωπικό το θέμα. Η αλήθεια είναι ότι μερικοί άνθρωποι που προωθούν ρυθμίσεις σήμερα έχουν την πατέντα του "κακού" από παιδιά που ήταν άτακτα και δεν τα χαστούκισε η μαμά τους. Αυτούς τώρα ίσως να θέλουν κάποιοι να τους ζορίσουν.
Δεν το πολυπιστεύω όμως. Δεν πιστεύω ότι είναι προσωπικό το θέμα.
Περισσότερο πιστεύω στη μαγεία της δημοκρατίας. Που πάντα βρίσκει κάποιο λόγο και ανασταίνεται εκεί που όλοι νόμιζαν ότι έχει κοιμηθεί τον ύπνο του δικαίου.
Εστω και ως πρωταπριλιάτικο είναι αισιόδοξο μήνυμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου