Τα Άουσβιτς των ημερών

- 23/10/2013
Πλησιάζει 28η Οκτωβρίου. Ο γιός μου μου έλεγε ότι στο σχολείο θα τραγουδήσουν ραπ. Ραπ λέω και εγώ να τραγουδήσω από δώθε. Για τους διωγμούς των τσιγγάνων!

Ένας μεγάλος αριθμός Τσιγγάνων μετακινήθηκε, στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1922, ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Εννοείται ότι η παρουσία τους στον ελλαδικό χώρο χρονολογείται από την οθωμανική αυτοκρατορία. Ενώ μόλις το 1955 το ελληνικό κράτος αποδίδει την ελληνική ιθαγένεια στους τσιγγάνους που κατοικούν στην ελληνική επικράτεια με σχετικό νομοθετικό διάταγμα (Ν.Δ. 3370/55), το οποίο δημιουργεί το στοιχειώδες θεσμικό πλαίσιο για την αναγνώρισή τους ως πολιτών και άρα ως δικαιούχων, εν δυνάμει, βασικών και θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη, η κύρια εμφάνιση των τσιγγάνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο χρονολογείται στις αρχές του 13ου αι. και σταδιακά εξαπλώνεται σε αρκετές χώρες. Στις συνθήκες της φεουδαρχικής Ευρώπης και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, νομαδικοί πληθυσμοί όπως οι τσιγγάνοι μετακινούνται ανεμπόδιστα και ελεύθερα, διατηρώντας παράλληλα τη συνοχή τους.
Μερικά χρόνια μετά το 1500 πραγματοποιείται γενικός διωγμός τσιγγάνικων φυλών από πολλές χώρες της Ευρώπης, που διαρκεί περίπου διακόσια χρόνια. Αρκετοί αναγκάστηκαν να γίνουν δουλοπάροικοι ή αφομοιώθηκαν, υποχρεωτικά, με τους ντόπιους πληθυσμούς. Η κατάστασή τους αρχίζει πάλι να δυσκολεύει μετά τον Α παγκόσμιο πόλεμου, όπου πολλές χώρες τούς θεωρούν ανεπιθύμητους και οι μετακινήσεις τους περιορίζονται ή απαγορεύονται όπως συμβαίνει σε Αγγλία, Ρωσία και Ουγγαρία. Παρόμοιες διώξεις πραγματοποιούνται στην Ισπανία επί εποχής Φράνκο και παράλληλα στη χιτλερική Γερμανία.

Η σχεδόν άγνωστη ιστορία του τσιγγάνικου ολοκαυτώματος, αποκαλύπτει την φρικιαστική εξόντωση 500 χιλιάδων έως 1,5 εκατομμυρίου τσιγγάνων, που αντιστοιχούσαν στο τουλάχιστον 70% του συνολικού πληθυσμού των τσιγγάνων που κατοικούσαν στον ευρωπαϊκό χώρο. Χαρακτηριστική είναι η εξόντωση 800 παιδιών τσιγγάνικης καταγωγής, την 10η Οκτώβρη 1944 στους θαλάμους αερίων του Άουσβιτς, με το αέριο «ζάικλον Β». Είχαν προηγηθεί πειράματα από τον γιατρό Μένγκελε και μια σειρά σκληρών βασανιστηρίων.

Στο τσιγγάνικο ολοκαύτωμα αφιερώνεται η φετεινή γιορτή από τα ΝΟΜΙΚΑ ΝΕΑ.
Στα πρώτα χρόνια του Τρίτου Ράιχ οι Ρομά αποτέλεσαν ένα πρόβλημα για τη φυλετική ιδεολογία του Χίτλερ. Ήδη είχε επικρατήσει ως πιο αξιόπιστη η εκδοχή ότι οι Ρομά είχαν μεταναστεύσει περίπου τον 11ο αιώνα μ.Χ από την περιοχή Punjab της Ινδίας αφού η γλώσσα τους είχε αξιοσημείωτες ομοιότητες με τα ινδικά και την αρχαία σανσκριτική. Με άλλα λόγια οι Ρομά μιλούσαν μία Ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα, απόδειξη της Άρειας καταγωγής τους.

Από την αρχή όμως οι ναζί είχαν αποφασίσει να εξαφανίσουν τους Ρομά αφού ήδη από το 1933 είχαν εξαγγείλει το στόχο τους: να σταματήσουν την αναπαραγωγή της «ανάξιας να βιωθεί» ζωής. Τελικά ο ναζί φυλετιστής Hans Gunther προσέθεσε έναν κοινωνικοοικονομικό παράγοντα στην θεωρία της φυλετικής καθαρότητας. Αν και παραδέχτηκε ότι οι Ρομά είναι πράγματι απόγονοι Άρειων, προσέθεσε ότι ανήκαν στις φτωχές τάξεις και ανακατεύτηκαν με τις «κατώτερες» φυλές κατά τη διάρκεια της περιπλάνησής τους. Αυτή η φυλετική επιμειξία, που εξηγούσε τη φτώχια και το νομαδισμό τους, απειλούσε την άρεια ομοιογένεια. Οι τσιγγάνοι έγιναν έτσι άθελά τους ο λόγος να μπολιαστεί ο καθαρός ναζί φυλετισμός με κοινωνικά κριτήρια και το 1935 με τους νόμους της Νυρεμβέργης μπήκαν στην κατηγορία των «ακοινωνικών» αφού τους αφαιρέθηκε η ιθαγένεια.

Το 1942 ο Χίμλερ διέταξε τη μεταφορά των Ρομά στο Άουσβιτς Μπιρκενάου, διαταγή που αντιστοιχεί στην απόφαση για την «τελική λύση» στο εβραϊκό «πρόβλημα». Το Νοέμβριο του 1943 οι Ρομά μπήκαν στο ίδιο επίπεδο με τους Εβραίους και τοποθετήθηκαν σε στρατόπεδα εξόντωσης. Στις 2 Αυγούστου του 1944 εξοντώθηκαν σε θαλάμους αερίων όσοι είχαν απομείνει στο Άουσβιτς. Η πολιτική εξόντωσης εφαρμόστηκε και σε περιοχές τις οποίες έλεγχαν οι ναζί καθώς και σε συμμαχικές χώρες, ειδικά στην Κροατία, τη Σλοβακία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία. Στην Κεντρική Ευρώπη, στο προτεκτοράτο της Βοημίας και Μοραβίας, η εξόντωσή τους ήταν τόσο εκτενής που η βοημική τσιγγάνικη διάλεκτος εξαφανίστηκε. Μελετητές υποστηρίζουν ότι σχεδόν ολόκληρος ο τσιγγάνικος πληθυσμός εξοντώθηκε στην Κροατία, την Εσθονία, τη Λιθουανία, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία.

Η πληθυσμιακή αυτή ομάδα (Ρομά, Σίντι και Μανούς) πλήρωσε το μεγαλύτερο φόρο αίματος από κάθε άλλη, αν οι δολοφονίες μελών της συγκριθούν με το συνολικό πληθυσμό της. Το 25-50% του πληθυσμού των Τσιγγάνων δολοφονήθηκε, δηλαδή πάνω από 220.000 άνθρωποι. Σύμφωνα με τα καναδικά αρχεία ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Η γενοκτονία τους παραμένει άγνωστη ακόμη και σήμερα στους πολλούς, ίσως επειδή οι τσιγγάνοι ή Ρόμα όπως θέλουν να τους ονομάζουμε, είναι διεσπαρμένοι και ανοργάνωτοι, χωρίς κρατική οντότητα για να υποστηρίξει την υπόθεσή τους ενώ εξακολουθούν να θεωρούνται από την “πολιτισμένη” Ευρώπη ως άνθρωποι β′ κατηγορίας.
H σφαγή των Σίντι (Γερμανοί Τσιγγάνοι) και των Ρομά δεν αναγνωρίζεται σήμερα ως γενοκτονία, από τη Γερμανία και το 2005 όταν έγινε η μεγάλη εκδήλωση για τα εγκαίνια του μνημείου του Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο από το μνημείο – και από τη Μνήμη – αποκλείστηκαν (και) τα θύματα Τσιγγάνοι.

Οι μέρες μας ανάμεσα στη Χρυσή Αυγή και τη Μικρή Μαρία θυμίζουν εποχές που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Η απώλεια της μνήμης οδηγεί σε χαμένα παιδιά και συνειδήσεις πολύ περισσότερο από τη δράση των φασιστοειδών και την συγκυριακή παρανομία πολλών κοινωνικών ομάδων συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών και των τσιγγάνων.