Είναι σαφές ότι στην ιστορία αυτή φέρνει για πρώτη φορά στη χώρα μας το χρήστη μιας υπηρεσίας στο προσκήνιο. Το χρήστη που όφειλε να είναι στο προσκήνιο από την αρχή. Και τούτο όχι για λόγους ηθικής τάξης αλλά κυρίως για λόγους οικονομικούς και συνδεόμενους με την εκμετάλλευση του κάθε έργου που δημοπρατήθηκε με παραχώρηση. Διότι η αποπληρωμή του δανεισμού του θα γίνει από το χρήστη και το διόδιο (το τίμημα) συνεπώς είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟΣ.
Υπάρχουν φυσικά και ηθικοί λόγοι. Διότι ο πολίτης είναι ο Λαός του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Τι να πεις όμως γι'αυτό σε μία χώρα που κυρώνει με νόμους (δια των αντιπροσώπων του λαού) όλες τις σχετικές σχεδόν συμβάσεις? Οτι με τον τρόπο αυτό εξουδετερώνει τον χρήστη? ότι η λαϊκή κυριαρχία αποβαίνει φαινάκη? Η ομοφωνία στην ψήφιση τέτοιων νόμων είναι πολυ συνηθισμένη. Και αρκετά παλαιωμένη η πρακτική. Στη χώρα μας η νομοθετική κύρωση είναι πάγια και σπάνια διεθνώς τακτική. Πιθανώς μοναδική. η επιστημοσύνη μου έχει κάποια όρια βλέπετε και δεν ξέρω τι μπορεί να συμβαίνει παντού. Από όσο ξέρω όμως οι δικοί μας νομικοί υπήρξαν αποτελεσματικοί στον καταναγκασμό των χρηστών.
Σήμερα ο νόμος σταδιακά αδυνατίζει. Η υπερκείμενη ισχύς του συντάγματος σε συνδυασμό με το θυμό των δικαστών που βλέπουν τις αποδοχές και το κύρος τους να μειώνεται δίδει αφορμή για συχνότερο έλεγχο συνταγματικότητας και ραπίσματα σε νομοθετήματα που θίγουν ατομικά δικαιώματα έστω και με χρονική καθυστέρηση μεγάλη.
Μετά έρχεται και το κοινοτικό δίκαιο. Διότι η κάθε τρόικα και οι κάθε κοινοτικοί γραφειοκράτες, καθώς και τα ποικίλα πλέον κοινοτικά δικαστήρια σπεύδουν να προτάξουν την ισχύ του κοινοτικού δικαίου έναντι των εθνικών. Κάπου εκεί (όλως εξαιρετικά βέβαια) ξεμυτίζουν και τα ατομικά δικαιώματα και πάλι. Θα μπορούσε να συνεχίσει κανείς έτσι επισημαίνοντας τα του διεθνούς δικαίου που η παγκοσμιοποίηση το κάνει όλο και πιό παρόν στις διάφορες μικρές χώρες. Θα μπορούσε να επισημάνει τους μεγάλους φορείς δανεισμού αυτού του κόσμου όπως το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα που φροντίζουν για την επιβολή της διεθνούς νομοθεσίας... η ουσία παραμένει: η εθνική νομοθεσία αδυνατίζει και μαζί της οι συνήθεις πρακτικές του κοινοβουλίου μας να κυρώνει νομοθετικά ότι θέλει να "καθαρίσει".
Για λόγους άσχετους με τα ατομικά δικαιώματα λοιπόν όλο και περισσότερο γίνεται χρήση και αναφορά τους και ευκαιριακά ο πολίτης δίδει το παρόν. Οπως ο χρήστης των υπηρεσιών σήμερα, όπως τα διόδια και το κίνημα δεν πληρώνω δεν πληρώνω που ενεργεί με εργαλείο του το νόμο.
Λίγο η συζήτηση για τις διαφημιστικές πινακίδες λίγο η συζήτηση για τα διόδια αρχίζω και σκέπτομαι ότι κάτι κινείται στη χώρα σε επίπεδο αφύπνισης του πολίτη.
δεδομένου ότι ανακοινώθηκε μάλιστα ότι η κυβέρνηση προτίθεται να νομοθετήσει ξανά για το θέμα των διοδίων θα πρέπει να τον λάβει υπόψη της. Και γίνομαι τώρα λίγο πιό συγκεκριμενη:
Γνωρίζει τάχα η κυβέρνηση ότι αν νομοθετήσει αντίθετα από τις συμβάσεις παραχώρησης που έχει υπογράψει θα εφαρμοσθεί το άρθρο με τίτλο Μεταβολή Νομοθεσίας που υπάρχει σε όλες αυτές τις συμβάσεις και θα αποζημιώσει τους δανειστές και τους αναδόχους - παραχωρησιούχους? Γνωρίζει ότι η τροποποίηση θα γίνει με αντίτιμο σοβαρό και πιθανότατα πειραγμένο προς τα πάνω? Σίγουρα το γνωρίζει και το λογαριάζει στα μέτρα που θα λάβει.
Καλό είναι να το γνωρίζουν και οι πολίτες πάντως. Διότι το λογαριασμό αυτοί θα τον πληρώσουν είτε ως διόδιο είτε ως αποζημίωση στους παραχωρησιούχους και τους δανειστές (και μάλιστα στην περίπτωση αυτή μαζεμένα).
Οχι δεν γράφω τα παραπάνω για να αποθαρρύνω τους συμπολίτες μου. Αντίθετα τους καμαρώνω και ελπίζω ότι το παιδί μου θα είναι ένας ενεργός πολίτης με θέσεις και όχι παθητικός γιάπις όπως η γενιά μας.
Αλλά μια και οι ιδέες αυτού του μπλογκ φτουράνε δεν σκέπτεται κανείς τελικά και καμιά αγωγή αποζημίωσης ... κατά του νομοθέτη για ψήφιση αντισυνταγματικού νόμου? Αλλά στο θέμα θα επανέλθω όπως και σε αυτό των διοδίων.
Σήμερα ο νόμος σταδιακά αδυνατίζει. Η υπερκείμενη ισχύς του συντάγματος σε συνδυασμό με το θυμό των δικαστών που βλέπουν τις αποδοχές και το κύρος τους να μειώνεται δίδει αφορμή για συχνότερο έλεγχο συνταγματικότητας και ραπίσματα σε νομοθετήματα που θίγουν ατομικά δικαιώματα έστω και με χρονική καθυστέρηση μεγάλη.
Μετά έρχεται και το κοινοτικό δίκαιο. Διότι η κάθε τρόικα και οι κάθε κοινοτικοί γραφειοκράτες, καθώς και τα ποικίλα πλέον κοινοτικά δικαστήρια σπεύδουν να προτάξουν την ισχύ του κοινοτικού δικαίου έναντι των εθνικών. Κάπου εκεί (όλως εξαιρετικά βέβαια) ξεμυτίζουν και τα ατομικά δικαιώματα και πάλι. Θα μπορούσε να συνεχίσει κανείς έτσι επισημαίνοντας τα του διεθνούς δικαίου που η παγκοσμιοποίηση το κάνει όλο και πιό παρόν στις διάφορες μικρές χώρες. Θα μπορούσε να επισημάνει τους μεγάλους φορείς δανεισμού αυτού του κόσμου όπως το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα που φροντίζουν για την επιβολή της διεθνούς νομοθεσίας... η ουσία παραμένει: η εθνική νομοθεσία αδυνατίζει και μαζί της οι συνήθεις πρακτικές του κοινοβουλίου μας να κυρώνει νομοθετικά ότι θέλει να "καθαρίσει".
Για λόγους άσχετους με τα ατομικά δικαιώματα λοιπόν όλο και περισσότερο γίνεται χρήση και αναφορά τους και ευκαιριακά ο πολίτης δίδει το παρόν. Οπως ο χρήστης των υπηρεσιών σήμερα, όπως τα διόδια και το κίνημα δεν πληρώνω δεν πληρώνω που ενεργεί με εργαλείο του το νόμο.
Λίγο η συζήτηση για τις διαφημιστικές πινακίδες λίγο η συζήτηση για τα διόδια αρχίζω και σκέπτομαι ότι κάτι κινείται στη χώρα σε επίπεδο αφύπνισης του πολίτη.
δεδομένου ότι ανακοινώθηκε μάλιστα ότι η κυβέρνηση προτίθεται να νομοθετήσει ξανά για το θέμα των διοδίων θα πρέπει να τον λάβει υπόψη της. Και γίνομαι τώρα λίγο πιό συγκεκριμενη:
Γνωρίζει τάχα η κυβέρνηση ότι αν νομοθετήσει αντίθετα από τις συμβάσεις παραχώρησης που έχει υπογράψει θα εφαρμοσθεί το άρθρο με τίτλο Μεταβολή Νομοθεσίας που υπάρχει σε όλες αυτές τις συμβάσεις και θα αποζημιώσει τους δανειστές και τους αναδόχους - παραχωρησιούχους? Γνωρίζει ότι η τροποποίηση θα γίνει με αντίτιμο σοβαρό και πιθανότατα πειραγμένο προς τα πάνω? Σίγουρα το γνωρίζει και το λογαριάζει στα μέτρα που θα λάβει.
Καλό είναι να το γνωρίζουν και οι πολίτες πάντως. Διότι το λογαριασμό αυτοί θα τον πληρώσουν είτε ως διόδιο είτε ως αποζημίωση στους παραχωρησιούχους και τους δανειστές (και μάλιστα στην περίπτωση αυτή μαζεμένα).
Οχι δεν γράφω τα παραπάνω για να αποθαρρύνω τους συμπολίτες μου. Αντίθετα τους καμαρώνω και ελπίζω ότι το παιδί μου θα είναι ένας ενεργός πολίτης με θέσεις και όχι παθητικός γιάπις όπως η γενιά μας.
Αλλά μια και οι ιδέες αυτού του μπλογκ φτουράνε δεν σκέπτεται κανείς τελικά και καμιά αγωγή αποζημίωσης ... κατά του νομοθέτη για ψήφιση αντισυνταγματικού νόμου? Αλλά στο θέμα θα επανέλθω όπως και σε αυτό των διοδίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου