Επίκαιρα σημερινά δημοσιεύματα μας βάζουν σε σκέψεις: Τρέχει να σβήσει τη φωτιά η κυβέρνηση με τα διόδια, μας λέει η Ελευθεροτυπία. Η Καθημερινή βλεπει και αυτή την ίδια αιτία στις τροποποιήσεις των συμβάσεων που επίκεινται. Ο υφυπουργός κ. Μαγκριώτης, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο διαπραγματεύσεων για το πρόβλημα με τα αυξημένα διόδια στις εθνικές οδούς, με τις 19 κατασκευάστριες κοινοπραξίες των πέντε βασικών εθνικών αξόνων, καθώς και τις 26 τράπεζες που δανειοδοτούν τους ιδιώτες και το Δημόσιο. Η είδηση μιλά για αναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων παραχώρησης και κύρωση στη Βουλή το Μάρτιο.Για άλλη μια φορά ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Τα διόδια αποτελούν το άλλοθι τροποποιήσεων των συμβάσεων για τις οποίες κάθε στοιχειώδης μελετητής γνωρίζει ότι δεν είναι δυνατό να εκτελεστούν όπως ψηφίστηκαν από τόοοοοοτε που κυρώθηκαν με νόμο ΟΜΟΦΩΝΑ από τα κόμματα νομίζω. Σήμερα το διόδιο δίνει την αφορμή δήθεν για αναδιαπραγμάτευση. Ας σοβαρευτούμε. Θα μπορούσε κάποιος να δηλώσει τους πραγματικούς λόγους των αναδιαπραγματεύσεων αυτών για τους οποίους οι έλληνες πολίτες ενδέχεται και να συμφωνούσαν. Ομως όχι. Οπως και με τους οικολόγους κάποτε, η προστασία της φύσης, της καφέ αρκούδας και του αη Γιάννη του Κυνηγού έγινε αφορμή για περισσότερες αμοιβές των ιδιωτών, για τροποποιήσεις συμβάσεων που κόστισαν πολύ. Ολοι μας τότε αποφασίσαμε να πληρώσουμε αυτό το κόστος, όπως ίσως θα το κάναμε και σήμερα για την μείωση του διοδίου. Υπό μία προϋπόθεση: να είναι αυτός ο πραγματικός λόγος.
Αν ο λόγος είναι άλλος (κάτι που οι πολίτες οφείλουν να μάθουν στο πλαίσιο της διαφάνειας και της διαύγειας) τότε θα αποφασίσουν δια των αντιπροσώπων τους με συνέπεια.
Αλλά και οι εφημερίδες που έβλεπα σήμερα με εντυπωσίασαν με τη λήθη που τις χαρακτηρίζει. Δηλαδή ξεχνούν προχθεσινά δημοσιεύματα? Τώρα οι λόγοι των τροποποιήσεων και των διαπραγματεύσεων έγιναν τα διόδια? Τόσα χρόνια μετά την ψήφιση και λειτουργία αυτών των συμβάσεων? Τώρα που οι συμβάσεις αυτές αργοπεθαίνουν?
Το δίχως άλλο οι αντισυμβαλλόμενοι δεν φταίνε. Κάθε επιχειρηματίας θέλει να κάνει δουλειές και μάλιστα μεγάλες. Ολες οι εταιρίες και οι τράπεζες έβαλαν το κεφάλι τους στο απέραντο ρίσκο των έργων παραχώρησης τον καιρό που ήταν trend όπως και στα σδιτ. Το Δημόσιο διαφήμισε το πείραμα σαν σίγουρο και ελκυστικό. Σε συνέδρια και πρεσβείες. Ολοι ήταν εκεί.
Ακόμη και όταν όλοι φώναζαν ότι με διαταγές πληρωμής δεν λύνεται το θέμα των διοδίων το Δημόσιο είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Βέβαια όλοι έλαβαν υπόψη τους τα ρίσκα. Και συχνά έκλειναν τα μάτια και τα αυτιά. Θα μπούμε στις δουλειές και βλέπουμε. Τώρα αρχίσαμε να βλέπουμε.
Είναι γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται να πάθει για να μάθει. Να ενηλικιωθεί σιγά σιγά. Προϋπόθεση όμως για την ενηλικίωση αυτή είναι η αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι.
Ολοι θέλουν δρόμους και λιμάνια. Μάλιστα τα θέλουν εδώ και πενήντα τουλάχιστον χρόνια. Ολοι θέλουν την σύγχρονη Ελλάδα που ονειρεύονται. Και τα χρήματα υπήρξαν και χάθηκαν.
Τώρα που η κρίση βαθαίνει τι θα έβλαπτε τάχα η αλήθεια?
Αγαπητοί συμπολίτες αγωνιστές για αυτοκινητόδρομους χωρίς διόδια μην προσφέρετε το ζητούμενο άλλοθι. Αγωνιστείτε με τα μάτια ανοιχτά.
Επιμύθιο: δεν ξεχνώ την δημόσια οργή παλαιότερου ΓΓ όταν τόλμησα σε ένα συνέδριο να θυμίσω ότι η Αττική Οδός έγινε μεν αλλά σε άλλο χρόνο και κόστος από τον συμβατικό και το χειρότερο είναι ότι οι εταιρίες που δούλεψαν και πληρώθηκαν για το έργο αυτό, με παράλογο τρόπο στην πλειονότητά τους πτώχευσαν και δεν έζησαν να μεταλαμπαδεύσουν την εμπειρία τους. Οσες επιβίωσαν περνούν τώρα τον επόμενο ρουβίκωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου