Απελευθέρωση του Δικηγορικού Επαγγέλματος

Πολλές σκέψεις μπορεί να κάνει κανείς με αφορμή το ζήτημα της απελευθέρωσης του δικηγορικού επαγγέλματος που επίκειται. Εκτός από τις αυτονόητες που βλέπουμε στις εφημερίδες.

Τέτοιες σκέψεις είναι μεταξύ άλλων:

1. χρειάζονται οι δικηγορικοί σύλλογοι ως ΝΠΔΔ ?
2. χρειάζονται τα ταμεία ασφάλισης ως έχουν?
3. είναι επιτρεπτοί και ανεκτοί οι περιορισμοί που θέτουν οι σύλλογοι σε σειρά πτυχιούχων για την εγγραφή τους?
4. είναι επιτρεπτή η διατήρηση στα μητρώα των συλλόγων προσώπων που δεν δικηγορούν αλλά προσδοκούν τα μερίσματα και τις συντάξεις?
5. χρειάζονται τα μερίσματα και αν ναι γιατί να τα παίρνουμε οι δικηγόροι που αποδεδειγμένα κερδίζουμε τα προς το ζην και όχι μόνον οι δικηγόροι της πρώτης πενταετίας?
6. χρειάζεται η άσκηση όπως γίνεται?
7. θα είχε νόημα να εκπαιδεύονται και ειδικεύονται οι δικηγόροι ώστε να ασκούν το επάγγελμά τους με σοβαρότητα και προσδοκία κέρδους? αν ναι ποιος θα αναλάμβανε αυτό το ρόλο?
8. διαφαίνεται κάποιος τρόπος απόκτησης δικηγορικής ειδικότητας?
9. θα πρέπει να είναι συμβατή η έμμισθη δικηγορία με το ελεύθερο επάγγελμα και με ποιές προϋποθέσεις?
10. οι δικηγορικές εταιρίες θα μπορέσουν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά?
11. θα προχωρήσει η ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης?
12. θα υπάρχει πραγματική επαγγελματική δεοντολογία κάποτε?

Αυτά για το σαββατοκύριακο από εμένα ενώ όλοι "διαβουλεύονται". Στον Τύπο αφήνουμε τα υπόλοιπα.
Και μια δική μου ευχή: ότι νομοθετείται να μην στοχεύει στην επέκταση της δικηγορικής ύλης. Δεν είμσατε κατσαπλιάδες. Μπορεί το συναινετικό να γίνεται και με απλή δήλωση. Μπορούν οι πολίτες να αποδεσμευθούν για σειρά ζητημάτων από το δικηγορικό κλάδο. Δεν θα μας βλάψει. Αντίθετα ίσως σταδιακά να μας σέβονται περισσότερο.