Στέλλα Κακογιάννη: η πρώτη κύπρια δικηγόρος

Ο πρόσφατος θάνατος της Στέλλας Κακογιάννη, της πρώτης δικηγόρου της Κύπρου αποτελεί ένα γεγονός που σηματοδοτεί μια γεμάτη ζωή μιας ξεχωριστής συναδέλφου. Πλήρης ημερών έφυγε χορτάτη από μια ζωή στην οποία δεν έλειψαν οι τιμές, οι περιπέτειες και η αναγνώριση. Ολοι σημείωσαν ότι έφυγε η πρώτη γυναίκα δικηγόρος της Κύπρου.

Η Στέλλα Κακογιάννη γεννήθηκε το 1920 στη Λεμεσό. Ήταν ένα από τα τέσσερα παιδιά του δικηγόρου σερ Παναγιώτη Κακογιάννη και αδελφή του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη, του διαπρεπούς δικηγόρου Γώγου Κακογιάννη και της Γιαννούλας Κακογιάννη, Προέδρου του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της στην Κύπρο, φοίτησε το 1938 στο Saint James Secretarial College του Λονδίνου και στη συνέχεια εργάστηκε ως γραμματέας στην τότε αποικιακή κυβέρνηση της μεγαλονήσου. Μεσούντος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε το 1943 στη Βασιλική Αεροπορία Γυναικών και υπηρέτησε στο Κάιρο, όπου είχε την τύχη να γνωρίσει και να συνεργαστεί με τον σπουδαίο άγγλο συγγραφέα Λόρενς Ντάρελ, με τον οποίο εργαζόταν στο ίδιο τμήμα.

Αφυπηρέτησε το φθινόπωρο του 1946 με τον βαθμό του Υπολοχαγού και στη συνέχεια σπούδασε νομικά στo Gray’s Inn του Λονδίνου, όπου γνώρισε και τον μελλοντικό σύζυγό της, τον γιατρό Δημήτριο Σουλιώτη, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη γιατρό Αλεξία Σουλιώτη. Μετά την αποφοίτησή της το 1951 επέστρεψε στην Κύπρο και άσκησε τη δικηγορία στο γραφείο του πατέρα της στη Λεμεσό μέχρι την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Αύγουστο του 1960, οπότε ανέλαβε το Υπουργείο Δικαιοσύνης επί προεδρίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.

Μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963 ανέλαβε και το Υπουργείο Υγείας. Το 1970 παρέδωσε και τα δύο υπουργικά χαρτοφυλάκια που κατείχε για να αναλάβει το 1971 τη θέση του Επιτρόπου Νομοθεσίας, ενός νεοσύστατου θεσμού, ο οποίος απέκτησε γερά θεμέλια επί της θητείας της που ολοκληρώθηκε το 1984.

Ταυτόχρονα ήταν σύμβουλος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις διακοινοτικές συνομιλίες που άρχισαν τον Ιούνιο του 1968. Με την επανάληψή τους το 1975, ένα χρόνο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, υπηρέτησε ως σύμβουλος του Μακαρίου για το Κυπριακό και αργότερα ως ειδική σύμβουλος όλων των Προέδρων της Δημοκρατίας έως και του Τάσσου Παπαδόπουλου (2003-2008). Σημαντική συμβολή στη βιβλιογραφία για το Κυπριακό αποτελεί το δίτομο έργο της Δέσμια Ανεξαρτησία: Κύπρος 1878-1964, που εκδόθηκε στα αγγλικά από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα (Fettered Independence: Cyprus 1878-1964).

Το 1984 με πρόταση του Πρόεδρου της Δημοκρατίας Σπύρου Κυπριανού διορίσθηκε στη θέση του Γενικού Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας, στην οποία παρέμεινε έως το 1988. Διετέλεσε ακόμη Πρόεδρος του Κυπριακού Ερυθρού Σταυρού από το 1961 έως το 2004 και αντιπρόεδρος του Αντικαρκινικού Συνδέσμου από το 1971 έως το 1978. Από το 1987 έως το 1991 υπηρέτησε ως μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΟΥΝΕΣΚΟ.