Οπου γάμος και χαρά!

Το νομοσχέδιο για τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου στη Γαλλία, μία από τις δεσμεύσεις του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, υιοθετήθηκε σήμερα επισήμως μετά την παρουσίασή του στο υπουργικό συμβούλιο και πριν από την εξέτασή του στο κοινοβούλιο από τον Ιανουάριο, σύμφωνα με το Εθνος.

Ο νόμος αυτός θα είναι μια πρόοδος "για όλη την κοινωνία", δήλωσε ο πρόεδρος Ολάντ, σύμφωνα με την εκπρόσωπο της κυβέρνησης Ναζάτ Βαλό-Μπελκασέμ, την ώρα που μεγάλη μερίδα της δεξιάς αντιπολίτευσης και η καθολική εκκλησία αντιτίθενται στον "γάμο για όλους".

"Αυτό είναι ένα σημαντικό στάδιο προς την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων", σχολίασε η υπουργός αρμόδια για θέματα Οικογένειας Ντομινίκ Μπερτινοτί μετά το υπουργικό συμβούλιο, διευκρινίζοντας ότι η συζήτηση θα συνεχιστεί "μέσω των συνεδριάσεων που θα έχουν οι κοινοβουλευτικοί".

Εξάλλου σύμφωνα με τα Νέα η κάλπη στο Μέριλαντ και στο Μέιν έδωσε το πράσινο φως στη θεσμοθέτηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου για πρώτη φορά με λαϊκή ψήφο . Η έκβαση της ψηφοφορίας για τον γκέι γάμο στο Μέριλαντ και το Μέιν (και, βάσει των πρώτων αποτελέσμάτων, ίσως και στην Ουάσινγκτον) είναι ιστορική για τις ΗΠΑ, καθώς μέχρι τώρα ο γάμος ομόφυλών είχε περάσει, σε όσες Πολιτείες προβλέπεται, μόνο από τους νομοθέτες ή από τα δικαστήρια. Αντιθέτως, η λαϊκή κάλπη το είχε απορρίψει μέχρι τώρα 30 φορές.

Τέλος  το ισπανικό Συνταγματικό Δικαστήριο επικύρωσε την Τρίτη το νόμο του 2005 για το γάμο και την υιοθεσία για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια, απορρίπτοντας μια ...προσφυγή της Δεξιάς, που ασκεί την εξουσία και σχεδιάζει πάντα ν' αλλάξει το νόμο αυτό, που ψηφίστηκε από τους Σοσιαλιστές, σύμφωνα με δικαστική πηγή.

Η απόφαση, όπως αναφέρει το newsit.gr, έρχεται σε μια στιγμή που η γαλλική κυβέρνηση είναι έτοιμη να φέρει στο Κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο για το σκοπό αυτό, το οποίο πολεμήθηκε, όπως και στην Ισπανία, από την Εκκλησία και τη Δεξιά. Ο νόμος αυτός έχει κάνει την Ισπανία μία από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που επιτρέπουν το γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, καθώς και την υιοθεσία, μαζί με τη Σουηδία -πρωτοπόρο στον τομέα- την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Νότια Αφρική και τη Νορβηγία. Το Λαϊκό Κόμμα είχε υποβάλει προσφυγή τρεις μήνες μετά την έναρξη ισχύος του νόμου, στις 3 Ιουλίου του 2005, αμφισβητώντας τη χρήση της λέξης "γάμος" σε μια ένωση μεταξύ δύο ατόμων του ίδιου φύλου, που έρχεται σε αντίθεση, κατά την άποψή τους, με τον ορισμό της λέξης στο Σύνταγμα. Πάνω από 20.000 ομοφυλόφιλοι παντρεύτηκαν σε έξι χρόνια.
Οι γάμοι ομοφυλοφίλων αποτελούν πλέον κοινό τόπο για τον κόσμο και θεσμοθετούνται μαζικά όπως φαίνεται. Ισως σ'εμάς τους ελληνες νομικούς η είδηση να ξυπνά μεγάλες αγωνίες για την πλέον κατανοητή σύμβαση του Αστικού Κώδικα. Σπούδασα με τον Κουμάντο να επιχειρηματολογεί και τον Μιχάλη Σταθόπουλο να αγωνίζεται για το αυτονόητο του πολιτικού γάμου. Τότε για πολλούς νομικούς ο γάμος αποτελούσε αντικείμενο του εκκλησιαστικού δικαίου: Μυστήριο.
Επαψε όμως σταδιακά να είναι μυστήριο της εκκλησίας και αποτέλεσε αντικείμενο του δικαίου των συμβάσεων. Τότε ακόμη το μεγάλο επιχείρημα υπέρ του πολιτικού γάμου ήταν οι γάμοι των θερμόαιμων ελλήνων μεταναστών στο δημαρχείο γερμανικών πόλεων που οδηγούσε σε πλήθος εξωγάμων τέκνων.
 Ο Μοδεστίνος διατύπωσε τον κλασικό ορισμό του γάμου ως εξής: "γάμος εστίν ανδρός και γυναικός συνάφεια και συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρώπινου δικαίου κοινωνία". Κάποτε ήταν ο κανόνας που μαθαίναμε όλοι στην Ευρώπη κατά τις προσταγές του ρωμαϊκού δικαίου.

H διεθνής εγκαθίδρυση του γάμου των ομοφυλοφίλων καθιστά αναγκαία την εξίσου παγκοσμιοποιημένη αποδοχή του. Ο κόσμος ταξειδεύει, κινείται και το ίδιο και οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται παντού. Η οικογένεια αποκτά ένα νέο πρόσωπο στον κόσμο με συμβολισμούς και τιμές, με δεσμευτικούς κανόνες και υπερβάσεις των προκαταλήψεων, είτε αφορούν τους νομικούς, είτε τις εκκλησίες.
Οπου γάμος υπάρχει χαρά. Ας αποφασίσουμε να χαρούμε και να προσαρμοσθούμε όλοι πριν οι κανόνες δεσμεύσουν τις συνειδήσεις μας. Ακόμη και αν δεν το πιστεύουμε ως ορθό θα πρέπει να το αποδεχθούμε αργά ή γρήγορα ως παγκοσμίως αποδεκτό! Αρα?
Θα ήταν καλό να σκεφθούμε το νόημα της σύμβασης σήμερα και να δώσουμε στο θεσμό το περιεχόμενο που πρέπει να έχει: ασφάλεια, περίθαλψη, σύνταξη, κληρονομιά, κοινά τέκνα, κοινό επώνυμο ίσως. Το τελετουργικό και τα σύμβολα απλά επικυρώνουν κοινωνικά αυτό που η οικονομία αναγκάζεται να δεχθεί: την ελευθερία της βουλήσεως ως προς τα κληρονομικά δικαιώματα και τα νόμιμα τέκνα. Τι άλλο τάχα είναι ο γάμος ως σύμβαση?