Σανίδα Σωτηρίας για την Ευρώπη από το Bundesverfassungsgericht

 

Με μερικά λεπτά καθυστέρησης το Bundesverfassungsgericht ανακοίνωσε την απόφασή του για τον ESM. Πρόκειται για την απόφαση υπ’ αριθ. BVerfG, 2 BvR 1390/12 της 12.9.2012, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ. 

Με σειρά συνταγματικών προσφυγών ενώπιον του συνταγματικού δικαστηρίου και στο πλαίσιο της δυνατότητας παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας οι αιτούντες ζήτησαν να μην επιτραπεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να υπογράψει τα ψηφισθέντα νομοσχέδια σχετικά με το μηχανισμό διάσωσης του Ευρώ, ο οποίος με τον τρόπο αυτό δε θα μπορούσε να προχωρήσει στην εκπλήρωση των στόχων του. Είχαμε γράψει και παλαιότερα ότι η πολυαναμενόμενη αυτή απόφαση είχε μεγάλο ενδιαφέρον τόσο πολιτικό (η ανησυχία που προκαλούσε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά και σε όλες τις κυβερνήσεις των κρατών μελών ήταν τεράστια), αλλά και νομικό, ιδίως ενόψει του ότι για μία ακόμη φορά ένα σύνταγμα κράτους μέλους φαινόταν να έρχεται σε σύγκρουση με αποφάσεις οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

    Με μεγάλη ανακούφιση λοιπόν οι αγωνιούντες πληροφορούνται σήμερα ότι η εν λόγω αίτηση δεν έγινε δεκτή και ότι ο Πρόεδρος μπορεί σε πρώτηφάση να υπογράψει τα κρίσιμα νομοσχέδια. 

     Ωστόσο τούτο δε γίνεται χωρίς προϋποθέσεις. Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση του δικαστηρίου: 

        1)  η ομοσπονδιακή κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει ότι το ποσό που θα συνεισφέρει η Γερμανία δε θα υπερβαίνει τα 190 δισεκατομμύρια Ευρώ. Τυχόν επαύξηση αυτού του ποσού απαιτεί προηγούμενη έγκριση από το κοινοβούλιο.

    

    2) επίσης θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι η υποχρέωση εχεμύθειας των εκπροσώπων του ESΜ δεν μπορεί να προβάλλεται προς αποφυγή ενημέρωσης του Bundestag και του Bundesrat, ήτοι των φορέων της νομοθετικής εξουσίας στη Γερμανία.  

  

Με την απόφαση του αυτή λοιπόν το Bundesverfassungsgericht πέραν του ότι απάλλαξε ορισμένους από τους ενδιαφερόμενους από το εύλογο και μεγάλο άγχος μιας ενδεχόμενης κρίσης στην Ευρώπη και αμφισβήτησης της συνοχής και της πορείας προς την ενίσχυση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, έμεινε σταθερό σε μία παράδοση που ακολουθεί τις αποφάσεις αυτές από την πρώτη στιγμή που τέθηκε το κρίσιμο ζήτημα. Οι αποφάσεις είναι πάντα φιλοευρωπαϊκές, αλλά επίσης πάντα θέτουν μία ή περισσότερες προϋποθέσεις. 

Πέραν αυτού όμως η όλη διαδικασία, της οποίας προφανώς έπεται συνέχεια, άνοιξε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στη Γερμανία και όχι μόνο, η οποία αφορά στο θέμα της εκχώρησης αρμοδιοτήτων σχετιζόμενων με την εθνική κυριαρχία προς όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπενθυμίζουμε εδώ ότι ειδικά ενόψει του εν λόγω ζητήματος άνοιξε διάλογος σχετικά με την ανάγκη διεξαγωγής δημοψηφίσματος και ενδεχόμενης αναθεώρησης του θεμελιώδους νόμου (του γερμανικού συντάγματος δηλαδή), τον οποίο θα εξακολουθήσουμε να παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον.