ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΑΠΟΔΗΜΙΑ

 

H αποδημία πολλών συναδέλφων με ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον εντάσσεται στο κύμα αποδημίας νέων και λιγότερο νέων ανθρώπων στη χώρα. Στα πρώτα χρόνια της δικηγορίας μου έζησα τις ένδοξες επιστροφές από τη "Φραγκία" ή την Αμερική συναδέλφων που κόσμισαν το βιογραφικό τους με την εμπειρία σε άλλη γη, σε άλλα μέρη. Δεν ήταν μόνον οι σπουδές που στόλιζαν τις προσδοκίες τους. Ηταν κυρίως η επαγγελματική εμπειρία. Λίγοι μήνες σε κάποιο διεθνές γραφείο και έκαναν τον νεοφερμένο κελεπούρι. Κάτι περισσότερο και μια ξενόγλωσση ταμπέλα και προσέδιδε το κύρος που δεν είχαν οι ντόπιοι δικηγόροι του ... πεζοδρομίου. Πάντα κάποιοι έφευγαν. Ερωτες, σπουδές που τραβούσαν καιρό, μια καλή δουλειά μισθωτή ιδίως στις Βρυξέλες, ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο, ο Αιμίλιος στο Εδιμβούργο...  Ομως ήταν εξαιρέσεις.

Δείψα για πολλές και καλές, όλο και καλύτερες σπουδές, ξένες γλώσσες, καλύτερη δυτικότροπη ζωή ήταν το χαρακτηριστικό των δικηγόρων της γενιάς που ακολούθησε τη δική μου. Μια γενιά που πριν σαρανταρίσει ξενιτεύεται. Καθημερινές ειδήσεις προξενούν έκπληξη για το πόσο μεγάλοι είναι οι αριθμοί. Για το πόσο μεγάλη είναι η αποδημία.

Βρήκα ξεχωριστούς φίλους τυχαία σε άλλες χώρες, άκουσα για ζωές που αλλάζουν πεδίο και διαδρομή. 

Σίγουρα η σύγχρονη αποδημία είναι διαφορετική. Κοντινές και οι μακρύτερες αποστάσεις.

Εύκολη η πρόσβαση παντού. Ομως τι να πω: στεναχωριέμαι και ανησυχώ όταν μαθαίνω πως ένας ακόμη φεύγει. Πέρσυ ήταν φίλοι του Παναγιώτη. Φέτος είναι και πολλοί δικοί μου. Και όπως και να το κάνουμε τη ντρέπομαι τη μάνα της Ολγας που θα μιλήσουμε και το δικό της παιδί δεν είναι εδώ αν και άξιζε να στολίζει τη χώρα με γνώσεις και ήθος. Οσο και αν η αξία της φαίνεται όπου και νάναι. Λυπάμαι για τη χώρα που φτειάξαμε. Λυπάμαι για τις τόσες προσδοκίες που ματαιώθηκαν.

Κάθε μέρα η λίστα μακραίνει. Σε όλους εύχομαι νάναι για λίγο και για καλό. Να καταφέρουμε να σμίγουμε και να στήνουμε τη ζωή μας με τους δικούς μας όρους και όχι με τους όρους του συστήματος. Προσεύχομαι στο θεό των καλών παιδιών που πρώτευσαν στις πανελλαδικές και πέρασαν στη Νομική να τα βοηθά. Και μέμφομαι την Πολιτεία εκείνη που τους είπε τόσα ψέμματα. Αλλά όσο και αν εξορθολογίζω τη σκέψη μου, όσο και αν ελπίζω σε καλύτερες μέρες η απουσία των "καλών μας παιδιών" με πληγώνει.