Περιτομή και κράτος δικαίου

 

Στις 26 Ιουνίου δικαστήριο της Κολωνίας απαγόρευσε την περιτομή για θρησκευτικούς λόγους, υποστηρίζοντας στο αιτιολογικό της απόφασής του ότι αλλάζει ανεπανόρθωτα το σώμα του παιδιού. Η απόφαση αυτή θέτει επί τάπητος το ζήτημα της ευρωπαϊκής αντίληψης για τους θρησκευτικούς ακρωτηριασμούς που ήδη συζητείται έντονα και για την γυναικεία και για την ανδρική περιτομή. Η συζήτηση αυτή έχει λάβει αρκετή έκταση στην Ολλανδία αλλά και στις ΗΠΑ. Τα Ηνωμένα Έθνη τοποθετούνται διακριτικά ως προς τη γυναικεία περιτομή δεν παίρνουν όμως καμία πρωτοβουλία ως προς την ανδρική αντίστοιχα καθώς η "αφρικανική βαναυσότητα" της γυναικείας περιτομής διαφοροποιείται σε σχέση με την αντίστοιχη των μουσουλμάνων και των εβραίων που αφορά μόνον τους άνδρες. Το γεγονός ότι η δικαστική απόφαση εκδόθηκε στη Γερμανία οξύνει τα θρησκευτικά συναισθήματα και οδηγεί τους εβραίους ηγέτες σε θέσεις όπως ότι μετά το Ολοκαύτωμα η απόφαση αυτή θίγει το εβραϊκό έθνος.  Ως προς το ζήτημα τοποθετήθηκε ήδη και η κ. Μέρκελ αναδεικνύοντας σθεναρά την πίστη της στη διάκριση των λειτουργιών και τη θρησκευτική ελευθερία που καθιερώνει το Γερμανικό Σύνταγμα. 

 

O λόγος λοιπόν για την περιτομή και τη σημασία της στον πολιτισμό μας αλλά και για τις αντιρρήσεις που υπάρχουν ως προς τους θρησκευτικούς ακρωτηριασμούς! 

Το νομικό καθεστώς της ανδρικής περιτομής αποτελεί ήδη αντικείμενο μελέτης το δίχως άλλο με ποικίλο προσανατολισμό ιδεολογικής ή θρησκευτικής απόχρωσης. Οπως και η ιατρική που ενίοτε  θεωρεί την περιτομή ως μέθοδο πρόληψης του καρκίνου έτσι και η νομική θεωρεί την περιτομή άλλοτε ως δικαίωμα έκφραση της θρησκευτικής ελευθερίας, άλλοτε ως σωματική βλάβη, παράβαση των δικαιωμάτων των παιδιών  και παράβαση της θρησκευτικής ανοχής αναδεικνύοντας την ποικιλία των  νομικών εκδοχών και τη σύγκρουση της θρησκείας, της παράδοσης και του δικαίου.

Το δίχως άλλο η υπόθεση της περιτομής αποτελεί άσκηση στην εξεύρεση του νοήματος και του ρόλου της δικαιοσύνης.

Μετά τη μαντίλα και τη νομολογία της η περιτομή θα θέσει στην εμπροσθοφυλακή του δικαίου το ανδρικό πέος το οποίο περικόπτεται εδώ και αιώνες ενίοτε δε κόπτεται και ολοσχερώς (ευνουχισμός) κάτι που επίσης δεν συζητείται αρκούντως.

 

Μα αλήθεια, είναι δυνατό ευρωπαϊκό δικαστήριο στον αιώνα μας να υπερασπίζεται ή να αποδέχεται ακρωτηριασμούς? Μοιάζει αντάξιο με αιώνες διαφωτισμού να συζητάμε για το κατά πόσον η κλειτορίδα ή το πέος αξίζει να μένει ως έχουν από τη φύση τους? Η θρησκεία, οι θρησκείες είναι εδώ! είναι παντού! και σε αντίθεση με τον πανάγαθο θεό (κάθε θρησκείας) που επιβάλλεται να είναι αιμοδειψής έχει πολιτική εξουσία τέτοια που η πρωθυπουργός της Γερμανίας να θεωρεί φαιδρό το δικαστήριο που θεωρεί αδίκημα τους ακρωτηριασμούς. 

 

Η νομική βάση για την απάντηση ενός κοινωνικού ζητήματος δεν μπορεί να βρίσκεται σε θρησκευτικούς κανόνες. Μπορεί λοιπόν το θρησκευτικά ουδέτερο Γερμανικό Σύνταγμα ή η Ευρωπαϊκή Χάρτα των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ήδη μέρος της Συνθήκης) να θεωρεί ότι η θρησκεία επιτρέπει αίμα?

 

Η απάντηση είναι προφανής για όλους όπως και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι και πονάει η περιτομή και ότι η ιστορική βαρβαρότητα την εποχή που θρηνούμε κορμοράνους είναι παράλογη. Επίσης βέβαιο είναι ότι κανένας θεός δεν χρειάζεται αίμα. Ούτε βρεφικό ούτε ενήλικο. Αν τώρα κάποιος θεός σας ειδοποίησε ότι δείψασε, ας τον ξεδειψάσουμε με σύγχρονη κόκα κόλα που πάει με όλα. Η με μπύρα κ. Μέρκελ! Τα λοιπά είναι κουβέντες που ξεκινούν σε νομικό επίπεδο και θα συνεχισθούν για καιρό με ανταλλαγή επιχειρημάτων και αρθρογραφίας. 

 

Θα ήταν όμως το ίδιο για την ισχυρή Γερμανία αν περιτομή στα αγόρια ασκούσαν αφρικανοί μετανάστες οπαδοί βουντού?