ΝΟΜΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Τον τελευταίο καιρό γίνεται ευρύτατα λόγος για τους «διαγωνισμούς» που κάνει το ελληνικό δημόσιο για την πρόσληψη νομικών συμβούλων για τις ιδιωτικοποιήσεις. Δημόσια, δια του τύπου, ιδιωτικά, ο καθένας προσθέτει ένα λιθαράκι στη μοιρασιά των 100.000 ευρώ ανά γραφείο (πολλές φορές και ανά ομάδα γραφείων) για 1-2 χρόνια εργασίας, όπως τουλάχιστον εμφανίζεται. Προσωπικά συγχαίρω όλους τους συναδέλφους που μοιράζονται την πίττα αυτή και με την ευκαιρία τους θυμίζω μια ιστορία από την εποχή Πάχτα οπότε και έγινε ο πρώτος ανάλογος διαγωνισμός για τα τότε αναδυόμενα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα αυτοκινητοδρόμων. Κάθε καλός φοιτητής της νομικής Αθήνας της εποχής μου αγαπούσε το Αστικό Δίκαιο. Γεωργιάδης, Κουμάντος, Σταθόπουλος, Δωρής, Καλλιμόπουλος χίλιοι λόγοι να διακριθείς. Έτσι και εγώ πρωτοστατούσα με φοιτητικό ζήλο στο ανώτατο σεμινάριο αστικού και μάθαινα για τον πολιτικό γάμο και την κατάργηση των εξωγάμων. Η τάση μου για την επιστήμη και τον μοντερνισμό οδήγησε σε μια πρόσκληση για κοινή υποβολή προσφοράς στον διαγωνισμό του τότε κραταιού Πάχτα με το γραφείο του καθηγητή και ακαδημαϊκού Απόστολου Γεωργιάδη. Του είπα καθαρά από την αρχή. Εγώ πολιτικές επαφές δεν έχω. Χωρίς επαφές δεν θα κάνουμε τίποτε. Εμπειρία σε δρόμους έχω μεγάλη. Γνωστή «του δρόμου» και των αυτοκινητοδρόμων πάντα δούλευα για τους ιδιώτες. Μην ανησυχείς! Με διαβεβαίωσε ο καλός καθηγητής. Ξέρω ότι ο διαγωνισμός προορίζεται για άλλον. Ούτως ή άλλως έχει γίνει ήδη μία ανάθεση για το μισό (ίδιο) αντικείμενο. Εμείς θα πάμε με την αξία μας, την εμπειρία σου και τη δική μου φήμη. Χωρίς καμία ελπίδα και πάντα με τη σκέψη ότι καλά αν δεν το πάρουμε αλλά σκέψου να το πάρουμε, υποβάλλαμε κοινή προσφορά. Φυσικά ανατέθηκε στο άλλο γραφείο που είχε πάρει και την ανάθεση. Θα κάνουμε ασφαλιστικά! Μου δήλωσε ο σοφός μου καθηγητής. Θα τα χάσουμε του απάντησα, αλλά και να τα κερδίσουμε πάλι δεν θα μας το δώσουν. Όχι! Ελένη πρέπει να μάθεις να αγωνίζεσαι. Το άλλο γραφείο έχει ασυμβίβαστο. Ο βασικός συνεταίρος είναι εκπρόσωπος διαγωνιζομένου και μέλος του ΔΣ της εταιρίας που θέλει να κάνει τους αυτοκινητοδρόμους! Ο άνθρωπος αυτός ήταν μάλιστα καθηγητής και φίλος του καθηγητή μου. Αυτό δεν μπορώ να το κάνω, επέμεινα. Θα γίνουμε κακοί χωρίς λόγο. Είναι θέμα αρχής! Επέμεινε ο καθηγητής. Σύμφωνα λοιπόν με το συμφωνητικό που είχαμε υπογράψει κάναμε ασφαλιστικά…. Τότε έγινε ο χαμός. Είναι αντιληπτό ότι ο λόγος αποκλεισμού του συγκεκριμένου γραφείου ήταν και λόγος αποκλεισμού του διαγωνιζόμενου τον οποίο εκπροσωπούσε ο έχων το ασυμβίβαστο. Φυσικά τα ασφαλιστικά απορρίφθηκαν για λόγο τυπικό. Φυσικά την ανάθεση πήρε και πάλι το ίδιο γραφείο που πήρε την πρώτη ανάθεση. Με τον καθηγητή μου πικραθήκαμε ιδίως όταν επέμεινα ότι δεν έχει νόημα αυτή η μάχη στην οποία μάλιστα δημοσιεύματα της εποχής μου έδιναν ένα ρόλο που δεν είχαν ποτέ φαντασθεί. Συνεχίσαμε την επαγγελματική μας πορεία. Αξίζει όμως να σας πω τη συνέχεια. Ο διαγωνιζόμενος με τον καθηγητή στο ΔΣ αναγκάσθηκε να φύγει από τον εργοληπτικό Ομιλο που διαγωνιζόταν για τους αυτοκινητοδρόμους. Ο διαγωνισμός αυτός μάλιστα κατέληξε με σύμπτυξη των δύο επικρατέστερων Ομίλων που ακόμη φυσικά δεν έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν τα έργα που ανάλαβαν για λόγους άλλης φύσεως. Το γραφείο που πήρε τις δύο αναθέσεις (άνω του εκατομμυρίου ευρώ) εκδιώχθηκε λίγο μετά από το Υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ κάποια στιγμή αργότερα για λόγους που δεν έμαθα ποτέ, όπως κανείς δεν έμαθα αν πληρώθηκε και πόσο. Το έργο τους ανέλαβε ο συνήθης εξωτερικός νομικός σύμβουλος του ΥΠΕΧΩΔΕ χωρίς απολύτως κανέναν διαγωνισμό. Αυτός και συνεχίζει πάντα να βρίσκεται στο μετερίζι των μεγάλων έργων. Το γραφείο φυσικά αυτό δεν έπαθε καμιά μεγάλη συμφορά και συνεχίζει την πορεία του κραταιό πλην χωρίς τον σπουδαίο Καθηγητή με το ασυμβίβαστο, ο οποίος έφυγε παρότι ήταν η ψυχή του μαγαζιού από τη δημιουργία του. Ο καθηγητής και ακαδημαϊκός Απόστολος Γεωργιάδης ζει και βασιλεύει και βλέπει τα παιδιά του να προκόβουν στους δρόμους που τους άνοιξε. Την εξέλιξη του τότε υπουργού κ. Πάχτα όλοι την γνωρίζετε. Το βέβαιο είναι ότι έδωσε λαβή για νεώτερη γενιά διαγωνισμών χωρίς ελπίζω ανάλογη τύχη! Οσο για μένα αποκτώ πολλή και σπουδαία εμπειρία την οποία αξιοποιώ προς όφελος όσων με εμπιστεύονται διότι όπως λένε «δεν χρωστάω σε κανέναν». Μήπως δεν ήταν η αφεντιά μου που έσυρε το βάρος αποκλεισμού του διαγωνιζομένου εργοληπτικού ομίλου με το ασυμβίβαστο ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΣτΕ, μήπως δεν ήταν η αφεντιά μου η αιτία της «συγχώνευσης» των κραταιών τότε ομίλων που διαγωνίζονταν? Φυσικά και ήμουν. Το γνωρίζω από την βία του διεθνούς ομίλου που την πάτησε. Το γνωρίζω και από τη σπουδή με την οποία μόλις έγιναν οι κοινοί όμιλοι και ανέλαβαν δύο έργα αυτοκινητοδρόμων ο παθός αξίωσε την απομάκρυνσή μου! Καλή σαρακοστή!