Μαγεμένη Σπανακόπιττα

Ενώ η Αθήνα καίγεται και πάλι κοντοστέκομαι για λίγο για να σας πω ότι όταν έφυγαν οι παλιοί μου συμφοιτητές άδειασε ξαφνικά ο τόπος. Σαν το αγοράκι του φίλου μας του Γκλαβά που έκλαιγε γιατί ήθελε να παίξει κι άλλο με το Μανώλη στράφηκα στον τοίχο με αγωνία. Θα τους ξαναδώ? Κάποιος μου είπε πως σε μερικούς από τους παλιούς μου συμφοιτητές πέρασε η σκέψη ότι ίσως ιδρύσω πολιτική κίνηση. Το εντελώς άστοχο αυτό αστείο επιβεβαιώνει πάντως ότι όλοι αποζητούν διέξοδο. Και εννοώ συναισθηματική διέξοδο. Δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσα λόγια στοργής, πόση γλύκα, πόση αλήθεια είχε αυτή η συνάντηση που περνούσε με φωνές και αγκαλιές, ένας ένας, περισσότεροι μαζί, τριάντα χρόνια μετά και είμασταν μαζί όπως τότε στο πρώτο έτος. Αλλοι ήρθαν από μακριά. Από τη Μυτιλήνη, από την Κώ. Αλλοι δεν ήρθαν καθόλου. Η βροχή,η κάτι άλλο τους σταμάτησε. Ομως εκεί ήταν πολλοί. Πάνω από 120 είπε το μπαρ κάποια στιγμή. Και άλλαζαν αγκαλιές και φωνές και χαμόγελα. Κάποιοι είχαν δουλειά και κοινωνικές υποχρεώσεις. Και τις ξέχασαν. Αλλοι ελεγαν νέα τόσα και τόσα.Κανείς δεν άκουσα να κόμπαζε. Αλήθεια. Κανείς να μιλάει για πελάτες. Ολο αγκαλιές ήταν μόνον. Και μετά έλεγαν μπράβο, θέλουμε πάλι. Πάλι! Σίγουρα θα στείλουμε ο ένας στον άλλο φωτογραφίες. Σίγουρα θα έχουμε πολλά να λέμε στη μακριά λίστα με τα ονόματα, τα τηλέφωνα, τα mail. Ισως να έχουμε και κανένα καινούργιο φλερτάκι. Ηθελα όμως μαζί με το μεγάλο ευχαριστώ που οφείλουμε ο ένας στον άλλο για τα αισθήματα που κρατά ζωντανά να ευχαριστήσω κάποιαν από μας που λείπει και που δεν θα γυρίσει ξανά. Δεν ήταν στο πρώτο έτος μαζί μας. Ηρθε μετά από την Κομοτηνή. Η Βάλια η Τσουκοπούλου ήρθε και έφυγε χωρίς να την ξεχάσει κανένας μας. Εφυγε πριν γεράσει, στα 30 όλο ομορφιά και κέφι για ζωή. Εφυγε τόσο δυνατά που κάθε μέρα θέλω να την πάρω τηλέφωνο. Ομως στο άλλο κόσμο δεν έχει φθάσει η κινητή ακόμη. Περιμένω λοιπόν. Περιμένω και πότε πότε δαγκώνω λίγη μαγεμένη σπανακόπιττα. Μου την είχε φέρει όταν χώρισα στο σπίτι, για να μην φαίνεται άδειο. Είχε φέρει και παρέα. Φάγαμε και ήπιαμε και ήταν ωραία. Τα άδεια σπίτια δεν αρέσουν σε κανένα. Η Βάλια ήταν δικηγόρος με πολλή δουλειά. Είχε όμως πάντα χρόνο για τους φίλους. Ηταν έντονα πολιτικοποιημένη όλοι το ξέρουν δα! αυτή θα είχε ιδρύσει πολιτική κίνηση. Ομως είχε χρόνο για φίλους. Τότε που ακόμη τα ποτά έμεναν κρύα στη μπανιέρα. Τώρα έχουμε μπαρ. Εχουμε ευκολίες. Εχουμε και χρόνο και ζωή δική μας. Λείπει η μαγεμένη σπανακόπιττα που κρατά τα σπίτια γεμάτα. Οταν αδειάζουν ξαφνικά. Και πόσα σπίτια αδειάζουν μα την αλήθεια! Η Βάλια μου είχε στείλει πολλή τέτοια σπανακόπιττα χθες. Είχε για όλους. Αυτό ήταν το κόμμα μας το καινούργιο αγαπητέ συνάδελφε που ονειρεύεσαι πολιτική κίνηση. Εμείς που μπήκαμε στη σχολή όταν πρωτοβγήκε το ΠΑΣΟΚ ακόμη είμαστε ψυχούλες. Πρέπει να σας πω ότι η σπανακόπιττα αυτή έφθασε για όλους και περίσσεψε. Θα έχουμε και του χρόνου γιατί έφεραν στο μεταξύ και οι άλλοι διάφορα καλά. Ολοι χθες είμασταν μαζί και ακόμη και αυτοί που έλειπαν, κοντά ή μακριά ή και πολύ πολύ μακριά. Απλώς μετά που φεύγουν αδειάζει ο κόσμος. Και σίγουρα δεν θέλεις να περιμένεις άλλα 30 χρόνια. Ας είναι λοιπόν να μαζευόμαστε και να γελάμε και η Δέσποινα να λέει ότι τα μάτια της, τα υπέροχα μεγάλα μαύρα μάτια της, είναι υγρά. Ας είναι να προχωράμε και να αλλάζουμε και να συνεχίζουμε δαγκώνοντας λίγη μαγεμένη σπανακόπιττα! Από αυτή που μας έστειλε χθες η Βάλια. Ας είναι να ξαναβρεθούμε.