Tι λέγαμε για τις πράσινες δημόσιες συμβάσεις??????

Η Επιτροπή δρομολογεί διαβούλευση για την ΕΕ 2020: μια νέα στρατηγική που θα μετατρέψει την ΕΕ σε μια πιο έξυπνη, πιο πράσινη κοινωνική οικονομία της αγοράς
Η Επιτροπή εξέδωσε σήμερα έγγραφο δημόσιας διαβούλευσης με θέμα τη δημιουργία των προϋποθέσεων για ένα καλύτερο μέλλον για την οικονομία της ΕΕ μέσω της Στρατηγικής ΕΕ 2020. Σκοπός της στρατηγικής αυτής είναι να επιτευχθεί πιο πράσινη ανάπτυξη χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς, όπως τόνισε ο Πρόεδρος Barroso στις πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές του. Η νέα στρατηγική θα βασιστεί στα επιτεύγματα της Στρατηγικής της Λισαβόνας και ταυτόχρονα θα αντλεί διδάγματα από αυτήν. Το έγγραφο διαβούλευσης εκθέτει ένα όραμα για τον τρόπο με τον οποίο η ΕΕ 2020 θα εστιάζεται στην κατοχύρωση της ανάκαμψης από την κρίση, που θα συμβάλει στην πρόληψη της επανάληψής της στο μέλλον, και σε τρεις θεματικούς στόχους: τη δημιουργία αξίας από τη γνώση, την παροχή δυνατοτήτων στους πολίτες σε μια οικονομία χωρίς αποκλεισμούς και τη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής, διασυνδεδεμένης και πιο πράσινης οικονομίας. Η προθεσμία υποβολής παρατηρήσεων στο πλαίσιο της διαβούλευσης είναι η 15η Ιανουαρίου 2010. Στη συνέχεια, η νέα Επιτροπή θα υποβάλει λεπτομερείς προτάσεις στο Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Jos é Manuel Barroso έκανε την ακόλουθη δήλωση: «ΕΕ 2020 σημαίνει μια ΕΕ που θα εργαστεί συλλογικά την επόμενη δεκαετία για να ξεπεράσει μια από τις δυσκολότερες οικονομικές προκλήσεις που αντιμετώπισε ποτέ η Ευρώπη. Μια έξυπνη οικονομία μπορεί να συμβαδίσει με μια συνετή κοινωνία βασισμένη σε ισχυρές ευρωπαϊκές αξίες. Η ανάπτυξη, η διατηρησιμότητα των δημόσιων οικονομικών, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, η κοινωνική ένταξη, η ενίσχυση της βιομηχανικής βάσης και ένας δραστήριος τομέας παροχής υπηρεσιών δεν αποκλείουν το ένα την ύπαρξη του άλλου. Αντιθέτως, αλληλοενισχύονται. Η Ευρώπη μείωσε την ανεργία από 12% σε 7% την δεκαετία που έληξε το 2008. Τώρα χρειαζόμαστε νέες πηγές ανάπτυξης για να αντικαταστήσουμε τις θέσεις απασχόλησης που χάθηκαν εξαιτίας της κρίσης. Στο έγγραφο διαβούλευσης περιγράφουμε τα μέσα με τα οποία θα ελευθερωθεί το δυναμικό της Ευρώπης. Ταυτόχρονα, μπορούμε να αυξήσουμε την επιρροή μας στον κόσμο, αφενός, και στην παγκοσμιοποίηση, αφετέρου, δείχνοντας στους εταίρους μας ότι η κοινωνική οικονομία της αγοράς αποτελεί την αποδοτικότερη και τη δικαιότερη λύση. Θέλουμε να πληροφορηθούμε τις απόψεις των ενδιαφερομένων μερών για την Στρατηγική ΕΕ 2020 προτού υποβάλουμε τις προτάσεις μας στο Εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.»
Η Επιτροπή πιστεύει ότι η ΕΕ 2020 πρέπει να εστιαστεί στους παρακάτω τομείς και αναζητεί ιδέες για τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο μπορεί να το επιτύχει.
Δημιουργία αξίας με ανάπτυξη βασιζόμενη στη γνώση
Η εκπαίδευση στην Ευρώπη πρέπει να βελτιωθεί από την προσχολική μέχρι την ανώτατη εκπαίδευση, με σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας, τη στήριξη ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού και την καταπολέμηση της ανισότητας και της φτώχειας.
Υπάρχει ακόμη μεγάλο περιθώριο βελτίωσης της πλαισίωσης για καινοτομία και δημιουργικότητα στην Ευρώπη, για παράδειγμα μέσω του εκσυγχρονισμού του συστήματος δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας της ΕΕ. Η πρόσβαση σε πιστώσεις πρέπει να βελτιωθεί, μεταξύ άλλων, μέσω συνδυασμού δημόσιων και ιδιωτικών πηγών αναπτυξιακών κεφαλαίων.
Η ΕΕ χρειάζεται μια Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Ατζέντα για να δημιουργήσει μια πραγματική επιγραμμική ενιαία αγορά, στην οποία οι καταναλωτές θα μπορούν να επωφεληθούν από ανταγωνιστικές τιμές προσφερόμενες σε άλλα κράτη μέλη, και οι ΜΜΕ θα μπορούν να εισέλθουν σε μεγαλύτερες αγορές. Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο και οι δεξιότητες που απαιτούνται για τον σκοπό αυτόν γίνονται απαραίτητα στοιχεία για την πλήρη συμμετοχή στον καθημερινό βίο. Η επίτευξη της «ψηφιακής ένταξης» αποτελεί κλειδί για την ευρύτερη κοινωνική ένταξη.
Παροχή δυνατοτήτων στους πολίτες σε κοινωνίες χωρίς αποκλεισμούς
Η κρίση έχει «αλλάξει τα δεδομένα». Πολλές από τις θέσεις απασχόλησης που υπήρχαν πριν από την κρίση έχουν καταστραφεί και δεν πρόκειται να επανέλθουν.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να ευημερήσει παρά μόνον αν οι εργαζόμενοί της διαθέτουν τις δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν να συμβάλουν στη βασιζόμενη στη γνώση οικονομία και να δρέψουν τα οφέλη που αυτή προσφέρει. Απαιτείται καλύτερη αντιστοίχιση προσφοράς και ζήτησης μέσω της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού, τόσο διασυνοριακά όσο και εντός των συνόρων κάθε κράτους μέλους, καθώς και μέσω της καλύτερης πρόβλεψης των μελλοντικών αναγκών σε δεξιότητες.
Η Επιτροπή είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στο θέμα της «ευελιξίας με ασφάλεια στην απασχόληση» και να εξασφαλίσει την καλύτερη κατανόησή του όχι μόνον ως προς την ευελιξία από μέρους των εργαζομένων, αλλά και ως προς την ανάληψη μεγαλύτερων ευθυνών από μέρους εργοδοτών και κυβερνήσεων για την πραγματοποίηση επενδύσεων στο ανθρώπινο δυναμικό και την προστασία του. Όσοι δεν μπορούν να βρουν εργασία πρέπει να έχουν οικονομική στήριξη και εξατομικευμένη βοήθεια ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν εκ νέου πρόσβαση στην αγορά εργασίας.
Δημιουργία μιας ανταγωνιστικής, διασυνδεδεμένης και πιο πράσινης οικονομίας
Το μέλλον μάς επιφυλάσσει υψηλές τιμές ενέργειας, περιορισμούς στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και μεγαλύτερο ανταγωνισμό ως προς τo υς πόρους και τις αγορές. Όλα αυτά αποτελούν μεν κινδύνους, αλλά και ευκαιρίες για τη δημιουργία μιας νέας οικονομίας της ΕΕ-2020 με ισχυρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Νέες πιο πράσινες τεχνολογίες μπορεί να τονώσουν την ανάπτυξη, να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και υπηρεσίες και να βοηθήσουν την ΕΕ να πραγματοποιήσει τους στόχους της όσον αφορά την κλιματική αλλαγή. Από την άλλη πλευρά, αν η Ευρώπη αποτύχει να προσαρμοσθεί στον 21ο αιώνα θα οδηγηθεί σε παρακμή.
Οι πολιτικές για την προώθηση της οικοκαινοτομίας και των ενεργειακά αποδοτικών προϊόντων και συστημάτων σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο θα πρέπει να προβλέπουν την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα, φορολογικές μεταρρυθμίσεις, επιδοτήσεις και δάνεια, δημόσιες επενδύσεις και ανάθεση δημοσίων συμβάσεων, καθώς και στόχευση των κονδυλίων για την έρευνα και καινοτομία.
Η Ευρώπη χρειάζεται πιο έξυπνες υποδομές μεταφορών και ένα πανευρωπαϊκό "έξυπνο δίκτυο" για την ενέργεια, καθώς και 100% ευρυζωνική κάλυψη το ταχύτερο δυνατόν. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη θα πρέπει να εργαστούν από κοινού για να κάνουν τις σωστές στρατηγικές επενδύσεις, ώστε τα δύο τρίτα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας να συνεπάγονται λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και περισσότερη ασφάλεια εφοδιασμού μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2020.
Η μεταποίηση θα εξακολουθήσει να αποτελεί καθοριστικό στοιχείο για τη μελλοντική οικονομική επιτυχία της ΕΕ. Η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα βιομηχανική πολιτική με έμφαση στο δυναμικό καινοτομίας, τις νέες τεχνολογίες, τις δεξιότητες, την προώθηση της επιχειρηματικότητας και τη διεθνοποίηση των ΜΜΕ. Πρέπει να αντιμετωπισθεί η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα σε ορισμένους κλάδους και να στηριχθούν και να βοηθηθούν όσοι επηρεάζονται δυσμενώς.
Διακυβέρνηση - Υλοποίηση της ΕΕ 2020
Η Επιτροπή προτείνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αναλάβει καθοδηγητικό ρόλο στην ΕΕ 2020, με τη θέσπιση των βασικών αποφάσεων και τον καθορισμό στόχων που θα βασίζονται στις προτάσεις της Επιτροπής. Η Επιτροπή επιθυμεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να διαδραματίσει πολύ σημαντικότερο ρόλο. Τα εθνικά κοινοβούλια θα κληθούν επίσης να συμμετάσχουν ενεργά και να ενστερνισθούν το όραμα αυτό.
Στο έγγραφο διαβούλευσης προτείνεται τα συμπεράσματα του Εαρινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του 2010, να αποτελέσουν τη βάση για τις λεγόμενες "ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές", επιβεβαιώνοντας τις πολιτικές προτεραιότητες τις οποίες πρέπει να υλοποιήσουν η ΕΕ και τα κράτη μέλη στο πλαίσιο συνεργασίας. Οι νέες κατευθυντήριες γραμμές θα αντικαταστήσουν εκείνες που ισχύουν βάσει της στρατηγικής της Λισσαβόνας από το 2005.
Για κάθε έναν από τους στόχους αυτούς, τα κράτη μέλη θα κληθούν να θέσουν εθνικούς πενταετείς στόχους που θα αντιστοιχούν στις διαφορετικές καταστάσεις και σημεία αφετηρίας τους. Η Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα παρακολουθούν κάθε χρόνο την πρόοδο που πραγματοποιείται σε επίπεδο κρατών μελών και ΕΕ.
Η προθεσμία για τις απαντήσεις στη διαβούλευση είναι η 15η Ιανουαρίου. Οι απαντήσεις μπορούν να σταλούν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στη διεύθυνση EU 2020@ ec . europa . eu .
Ολόκληρο το έγγραφο της διαβούλευσης θα αναρτηθεί στους δικτυακούς τόπους: http :// ec . europa . eu / commission _ barroso / president / index _ en . htm
και http :// ec . europa . eu / eu 2020

και πάλι η διαφάνεια

Ενώ προετοιμάζεται συμβούλιο πολιτικών αρχηγών για τη διαφάνεια η Ελλάδα κατατάσσεται 71η στη λίστα διαφάνειας και ο κ. Φώτης Κουβέλης δεν μπορεί να κρύψει την έγνοια του καταθέτωντας επίκαιρες ερωτήσεις ως προς το θέμα.
Η διαφάνεια μαζί με τη γρίππη των χοίρων μονοπωλούν τη ζωή μας και τα κρίσιμα θέματα που μας απασχολούν. Σας διαβεβαιώ ότι θα εμβολιασθούμε όλοι. Και κατά της γρίππης και κατά της διαφάνειας...

20 Νοεμβρίου- Τα δικαιώματα του παιδιού

Ιδιαίτερη αλήθεια υπόθεση αυτή των δικαιωμάτων του παιδιού.
οι Γάλλοι έχουν προχωρήσει αρκετά στο θέμα και προσφέρουν πληροφόρηση.
Με συντομία μπορούμε να μάθουμε πώς περάσαμε από τα δικαιώματα του ανθρώπου στα δικαιώματα του παιδιού. Το 1959 ο ΟΗΕ πρότεινε τη Χάρτα. Η Declaration του 59 εδώ.
Το 1989 έγινε διεθνής συνθήκη για τα δικαιώματα του παιδιού. Στις 20 Νοεμβρίου. Οπως αύριο. Το πλήρες κείμενο εδώ. Αυτές τις μέρες σκέπτοναι να προσχωρήσου και οι ΗΠΑ!
Ηδη κινητοποιείται και η Ευρώπη.
Ο προβληματισμός στο θέμα είναι σοβαρός. Και η βιβλιογραφία. Και οι πληροφορίες πληθαίνουν.
και η χώρα μας απέκτησε Συνήγορο του Παιδιού. Σιγά σιγά μάλιστα αρχίζει να θεωρεί ότι υπάρχει θέμα προς συζήτηση. Από περιέργεια σας προτείνω να κάνετε goooogle στον τίτλο
δικαιώματα των ζώων
και μετά
δικαιώματα των παιδιών
και να σκεφθείτε.
να σκεφθούμε γιατί τα αυτονόητα είναι συνήθως τόσο μα τόσο μακρινά.

19 Νοέμβρη- Παιδική Κακοποίηση

Ενα θέμα για το οποίο κανείς δεν θέλει να μιλά.
το Χαμόγελο του Παιδιού παίρνει το λόγο και μας καλεί:

Εκδήλωση για την παιδική κακοποίησηΕκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση και τα δικαιώματα των παιδιών οργανώνει στις 19 Νοεμβρίου το «Χαμόγελο του Παιδιού» στο Ζάππειο Μέγαρο.
Ο δημοσιογράφος Σταύρος Θοδωράκης θα συντονίσει τη συζήτηση στην οποία θα συμμετέχουν και παιδιά από το «Χαμόγελο του Παιδιού», τα οποία - ενήλικα πλέον - θα μιλήσουν για το πραγματικό πρόσωπο της κακοποίησης.
Στην εκδήλωση θα ανακοινωθούν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής για τα Παιδιά SOS 1056 για το φαινόμενο της Παιδικής Κακοποίησης.
Ωστόσο για εμάς κάθε αριθμός είναι ένα παιδικό πρόσωπο, μία πραγματική ιστορία φρίκης και τέσσερις τέτοιες ιστορίες θα παρακολουθήσουμε σε VIDEO με την επιμέλεια της δημοσιογραφικής ομάδας του Σταύρου Θεοδωράκη.
Τέλος, θα ανακοινώσουμε τις νέες πρωτοβουλίες και δράσεις που έχει δρομολογήσει «Το Χαμόγελο του Παιδιού» για την πρόληψη και αντιμετώπιση της Παιδικής Κακοποίησης


Κανείς δεν θέλει να σκέπτεται αυτό το θέμα.
Ολοι το ξεπερνάμε σαν μια περίεργη αρρώστεια που δεν μας αφορά.
Ολοι κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Ας μάθουμε. Ας μην φοβόμαστε να μιλάμε. Και ας κοιτάξουμε πλάι μας. Πολλά κακοποιημένα παιδιά καραδοκούν.
Οσο για μας τους νομικούς ας μην αναρωτιόμαστε... Τα παιδιά ποτέ δεν θα γίνουν καλοί μας πελάτες. Ισως οι γονείς τους. Τα παιδιά δεν επιλέγουν δικηγόρους. Τα παιδιά σωπαίνουν.
Εμείς?

Διαφάνεια: πάει με όλα!

Ο ΔΣΑ παρενέβη τελικώς στην υπόθεση Σιούτη . Για λόγους αρχής θα πρέπει να ξέρουμε τι λέμε. Ε λοιπόν όχι: ο δικηγόρος δεν μπορεί να κατηγορείται γιατί έκανε τη δουλειά του. Για τα λοιπά θα δείξει η ιστορία (ίσως και να έχει ήδη δείξει , αλλά να παραπονιόμαστε για άλλο θέμα κάπως σαν εκβιασμό: τώρα λέμε αυτά, αύριο θα λέμε και τα άλλα). Η υπόθεση όμως αυτή δείχνει την όλη απόχρωση των ημερών. Λέξεις σκόρπιες και πολλές, λέξεις πομπώδεις και σπουδαίες, λέξεις άλλοθι ενώ το σπίτι μας καίγεται.

Διαφάνεια λοιπόν. Διαφάνεια στους εξοπλισμούς .

Διαφάνεια στο Υπουργικό Συμβούλιο απόψε για τις προσλήψεις.

Διαφάνεια και εξυγίανση πολιτικού χρήματος στη Βουλή.

Διαφάνεια και στην περιβαλλοντική πληροφόρηση συμφώνησε η πολιτική ηγεσία με το Συνήγορο του Πολίτη.

Με διαφάνεια και το πανεπιστήμιο του αύριο διαβάζω.

Η διαφάνεια πάει με όλα. Οπως και η κόκα κόλα. Είμαστε άλλωστε παιδιά της γενιάς που έμαθε την κόκα κόλα. Αρα και το σλόγκαν. Ξέρουμε βαθειά μέσα μας ότι σε αντίθεση με το κόκκινο κρασί, τη μπύρα, τη ρετσίνα, η κόκα κόλα πάει με όλα.

Ετσι και η διαφάνεια.

Μια λέξη χωρίς νόημα γίνεται λύση για όλα. Μια μαγική ασπιρίνη που γιατρεύει το κακό.

Θυμάμαι κάποτε ένα φοβερό δικαστήριο με πρωταγωνιστές φαρμακευτικές εταιρίες που είχαν κατοχυρώσει το φάρμακο για το έιτζ χρόνια πρίν. Και θέλαν το μονοπώλιο στα νοσοκομεία.... Μην απορείτε επρόκειτο για την ασπιρίνη. Η οποία θεράπευε το έιτζ...

Η διαφάνεια τώρα γιατρεύει το παν. Επειδή δεν σημαίνει τίποτε. Επειδή επιτρέπει να βάλεις μέσα ότι σου καπνίσει. Σε αντίθεση με τη "σεμνότητα και την εντιμότητα", σε αντίθεση με την οργή ή την αλληλεγγύη, σε αντίθεση με την αγανάκτηση που κάτι σημαίνουν ακόμη και για την πολυεθνική μας πλέον ομάδα που κάνει εμπειρική χρήση της γλώσσας.

Η διαφάνεια δεν σημαίνει κάτι συγκεκριμένο. Αν αύριο τα πράγματα εξελιχθούν κάπως (όπως και αν εξελιχθούν) η διαφάνεια θα είναι εκεί! Τα κάνει αόρατα, σαν το ΑΖΑΞ κάποτε.

Ας προσέξει η νέα κυβέρνηση τη μαγιονέζα διαφάνεια. Καταπίνεις το φαγητό ευκολότερα αλλά μπορεί να σου καθίσει στο λαιμό.

Η διαφάνεια δεν είναι παιχνίδι. Δεν είναι καραμέλα. Δεν είναι πολυλέξη άνοστη και ανόητη. Η διαφάνει σιγά σιγά έχει συνδεθεί με δικαστικές αποφάσεις, με εξεγέρσεις, με νόμους και φορτίζεται σταδιακά με ιστορικά δρώμενα. Η διάφανη σκανδυναβή έχει ευρωπαϊκή αγριάδα και σαρώνει. Εστω και ασαφής. Ας μην την κάνουμε μια απλή μπούρδα. Μια καραμέλα που ανεβάζει το ζάχαρο. Ενα λεκτικό τικ όταν δεν έχουμε κάτι καλύτερο να πούμε.

Διότι μας απογυμνώνει και δείχνει (ως διαφάνεια που είναι) την έλλειψη περιεχομένου του λόγου μας και .... των πράξεών μας. Αναδεικνύει την πενία του γλωσσικού εργαλείου και των κρατικών σκοπών. Σε λίγο θα είναι απλώς μια μπούρδα στον κάδο της ανακύκλωσης μπουρδών που βγάζουν επικύνδινα και μολυσματικά αέρια....

Γλυκερία Σιούτη και Ημερήσιος Τύπος: μήπως πρέπει να σοβαρευτούμε?

Ολοι οι νομικοί παρακολουθούμε εδώ και μέρες την συνέχεια του σήριαλ "Γλυκερία (για άλλους Ελένη) Σιούτη" που αφορά στο γεγονός ότι η υπόψη συνάδελφος και καθηγήτρια διοικητικού δικαίου δικηγορούσε έντονα πριν αναλάβει τη θέση νομικού συμβούλου, ή προσωπάρχη ή όπως αλλιώς λέγεται, στο γραφείο πρωθυπουργού.

Λέω όλοι διότι τόσο το στοιχείο κουτσομπολιό, όσο και η επικαιρότητα της διαφάνειας καθιστούν το ζήτημα γαργαλιστικό. Ολο και περισσότερα blog ανακαλύπτουν δίκες και υποθέσεις που έλαβε μέρος το υπόψη γραφείο στο παρελθόν πάντα, και το δίχως άλλο μια έρευνα στη Νόμος ή σε νομικά περιοδικά για τους επιμελέστερους θα μπορούσε να επιβεβαιώσει το.... σκάνδαλο: πράγματι, η ξανθιά καθηγήτρια με τα γυαλιά και το παιδικό πρόσωπο ήταν ... μεγαλοδικηγόρος. Οι πελάτες της συγκαταλέγονται στους κακότερους κακούς. Τους ξέρουμε από τις εφημερίδες. Και τώρα με τα καμώματά της λερώνει το άσπιλο πρωθυπουργικό γραφείο. Οι διαπλεκόμενοι έχουν θέμα. Και ο τύπος βρήκε άλλο ένα σκάνδαλο να ασχοληθεί.

Ολοι μας το παρακολουθούμε σιωπηλοί το θέμα γιατί ποιός τολμά να πει ότι:

δεν τρέχει τίποτε ως προς τις υποθέσεις που κάποιος χειρίσθηκε στο παρελθόν αλλά τρέχει αν τις χειρίζεται παράλληλα (ασυμβίβαστο!) ή στο μέλλον ... ( αποζημίωση...)

δεν τρέχει τίποτε με τους κακούς πελάτες, αφού όλοι οι πελάτες των δικηγόρων κακούτσικοι μοιάζουν, αλλά τρέχει αν οι κακοί του υπόψη δικηγόρου ευνοούνται ή αθωόνονται όταν ο δικηγόρος αποκτήσει άλλη καρέκλα θεσμική

δεν τρέχει τίποτε αν ένας δικηγόρος δικηγορεί και κερδίζει τα προς το ζην με την εργασία του, τρέχει αν τα κερδίζει από τα χόμπι του και δη αν αυτά είναι παράνομα.

Το πώς και γιατί ένας δικηγόρος απόφασίζει να κάνει και άλλες εργασίες πχ να γίνει καθηγητής (γιατί και αυτός τρεις και εξήντα παίρνει) ή σύμβουλος υπουργού ή πρωθυπουργού (ομοίως τρείς και εξήντα) προβληματίζει: ή είναι ήρωας και μάγκας, ή βαρέθηκε το χρήμα και θέλει τη δόξα, ή είναι πονηρούλης και έχει άλλους στόχους συνθετότερους. Αυτό όμως το τελευταίο μένει να αποδειχθεί. Εκ προοιμίου δεν καταδικάζεις κάποιον γιατί δεν ξέρεις τις προθέσεις του.

Αν το κάνεις προβαίνεις στο αυτό νομικό και ηθικό ατόπημα του "Βασικού Μετόχου" που έκρινε τη συγγενική σχέση ως αμάχητο τεκμήριο διαπλοκής. Μόνον έλλειψη κοινωνικής εμπειρίας αποδεικνύει η αφελής νομοθέτηση τέτοιου είδους. Και φευ το κοινοτικό δίκαιο ήταν πιό κοινωνικοποιημένο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο ημερήσιος τύπος βιάστηκε πολύ πιστεύω. Δεν έδωσε την ευκαιρία στην υπόψη καθηγήτρια να αποδείξει αν προτίθεται να ενεργεί ως δικηγόρος του Βωβού και των λοιπών πελατών της από τη νέα της θέση ή αν προτίθεται απλά να επιδείξει αλτρουϊσμό και φιλοπατρία. Θα έπρεπε να της δοθεί μια ευκαιρία. Και ποιός καλύτερος εγγυητής της κρατικής νομιμότητας από κάποιον που είχε εμπειρία με καλούς και κακούτσικους πελάτες? Τι καλύτερο νομικό σύμβουλο θα ήλπιζε ο πρωθυπουργός? σίγουρα όχι τον ανεπάγγελτο.

Αλλά η ευκαιρία αυτή δεν δόθηκε. Ο Ημερήσιος Τύπος έσπευσε στο πρότυπο του αναθεωρητικού νομοθέτη να αποδεχθεί το αμάχητο τεκμήριο της ενοχής. Θάχει τους λόγους του και υποθέτω για να λέει τόσα ίσως ξέρει περισσότερα. Το γεγονός όμως παραμένει ότι δεν ενήργησε ούτε σύμφωνα με την αναλογικότητα ούτε σύμφωνα με τη διαφάνεια. Εκρινε και κατέκρινε χωρίς ενοχή και για άγνωστους λόγους στο αναγνωστικό κοινό.

Το δίχως άλλο η κ. Σιούτη δεν χρειάζεται δικηγόρο. Ξέρει καλύτερα να υπερασπισθεί τον εαυτό της αν απαιτηθεί. Ούτε έχω λόγο να την υποστηρίξω. Αυτό όμως που με προβληματίζει στην κοινωνία των "Βασικών Μετόχων", των αμάχητων τεκμηρίων και της εύκολης κατακραυγής είναι ότι λόγω των ασυντόνιστων και πρόχειρων επιθέσεων τελικώς αθωόνονται και οι φταίχτες.

Το δίχως άλλο "η γυναίκατ του Καίσαρα..." αλλά ας της δώσουμε την ευκαιρία να αποδείξει την τιμιότητά της. Δεν μπορεί εκ προϊμίου να θεωρείται άτιμος κανείς επειδή εργάσθηκε και επειδή έζησε από την εργασία του. Ας αποφασίσουμε εντέλει: θέλουμε κληρονόμους ή θέλουμε αυτοδημιούργητους. Αλλά όλα μας φταίνει: και οι μεν και οι δε. Ολοι και όλα.

Το δίχως άλλο πρέπει οι δημόσιοι άρχοντες να είναι άμεμπτοι. Αλλά έλεος βρε παιδιά: αυτό ειδικά δεν το κρίνουν ex cathedra οι εφημερίδες. Οι οποίες βέβαια δεν πρέπει να θεωρούνται εκ προϊμιου βρώμικες...

Αλλά ας μην συνεχίζουμε με τα αυτονόητα.

η διαφάνεια μείζον ζητούμενο και για τον Υπουργό Οικονομικών και για τον Λευκό Οίκο

Τα ζητήματα διαφάνειας είναι κομβικά για την νέα κυβέρνηση, καθώς και ο τρόπος και η μεγαλύτερη δυνατότητα του πολίτη να συμμετέχει και να συνδιαμορφώνει πολιτικές", τόνισε ο υπουργός Οικονομικών, κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, σε δηλώσεις του πριν τη συνάντηση που είχε με τον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή, κ. Νικηφόρο Διαμαντούρο. Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου πρόσθεσε πως στο υπουργείο Οικονομικών, με πρωταρχικό γνώμονα την καλύτερη διαχείριση των χρημάτων του Έλληνα πολίτη, επιχειρεί ακριβώς αυτή τη διαφάνεια να την περάσει σε όλεςτις πολιτικές.

Ομως και ο Λευκός Οίκος πιστεύει σθεναρά στη διαφάνεια και την ανοιχτή δημοκρατία.

Δεν περνά μέρα που η Διαφάνεια να μην κάνει έντονη την παρουσία της στην πολιτική μας ζωή.

Ο "Δεκάλογος της Διαφάνειας" και οι 16 στόχοι του γείτονά μας Υπουργού Πολιτισμού

Στη δημοσιότητα δόθηκε σήμερα ο Δεκάλογος της Διαφάνειας από τον νέο αρμόδιο Υπουργό Χάρη Καστανίδη.
Τον αναπαράγουμε για λόγους αρχειακούς κυρίως και για μια συνολική παρουσίαση των εξαγγελιών "διαφάνειας" των ημερών.

1 Θα αλλάξει άμεσα, με απόφαση του προέδρου της Βουλής, η σύνθεση της επιτροπής που ελέγχει το «πόθεν έσχες» των βουλευτών και των υπουργών. Μέχρι σήμερα η πλειοψηφία της επιτροπής ανήκει στους βουλευτές. Στο εξής θα πλειοψηφούν τα εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα.
2 Επεκτείνονται σε βάθος χρόνου και πρόσωπα οι έλεγχοι του «Πόθεν» για την περιουσία των πολιτικών. Στόχος είναι να ανατεθεί ο έλεγχός τους σε Ανεξάρτητη Αρχή, η ίδρυση της οποίας όμως απαιτεί συνταγματική αναθεώρηση.
3 Ολα τα περιουσιακά στοιχεία που δεν έχουν δηλωθεί στα «πόθεν έσχες» θα δεσμεύονται και θα δημεύονται, όπως ζητά και η Ενωση Εισαγγελέων Ελλάδας.
4 Αλλάζει ο τρόπος υποβολής των δηλώσεων. Δεν έχει νόημα να υποβάλλονται κάθε χρόνο εξαρχής οι ίδιες που δεν ελέγχονται ποτέ. Ηδη στα υπόγεια του Αρείου Πάγου είναι στοιβαγμένες χιλιάδες τέτοιες ανέλεγκτες δηλώσεις. Κάθε υπόχρεος θα υποβάλλει εφ' άπαξ δήλωση και στη συνέχεια θα προσθέτει κάθε χρόνο τις τυχόν αλλαγές, εάν υπάρχουν.
5 Εξετάζεται η δυνατότητα να αναρτώνται υποχρεωτικά στο Διαδίκτυο όλες οι δηλώσεις πολιτικών και ανώτερων κρατικών υπαλλήλων. Αυτό όμως θα εξαρτηθεί από την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία θα ερωτηθεί, ώστε να μην παραβιαστούν προσωπικά δεδομένα.
6 Αυξάνονται τα μέλη και οι αρμοδιότητες της επιτροπής που ελέγχει το πόθεν έσχες των κρατικών αξιωματούχων. Σήμερα είναι πενταμελής με επικεφαλής αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
7 Ιδρύεται Ανεξάρτητη Αρχή για τον έλεγχο των κρατικών προμηθειών και συμβάσεων, όπως εξήγγειλε ο υπουργός Υποδομών Δ. Ρέππας. Θα αφορά όλες τις υψηλού οικονομικού αντικειμένου δημόσιες συμβάσεις, η νομιμότητα των οποίων θα ελέγχεται σε όλα τα στάδια κατάρτισής τους.
8 Αναβαθμίζεται ο προληπτικός έλεγχος των συμβάσεων και από το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο οποίο ίσως απαιτηθεί η δημιουργία νέου τμήματος, με συμμετοχή ειδικών επιστημόνων.
9 Οι ανώτατοι δικαστές του Ελεγκτικού Συνεδρίου θα κληθούν, με τη συνδρομή και της Ανεξάρτητης Αρχής όπου απαιτηθεί, να εξετάσουν όχι μόνο τη νομιμότητα των τελικών όρων της σύμβασης αλλά και των όρων της προκήρυξης. Με τον τρόπο αυτό εκτιμάται ότι θα αποφευχθούν περιπτώσεις στημένων διαγωνισμών.
10 Το υπουργείο Δικαιοσύνης θα παρακολουθεί και θα επεμβαίνει επίσης σε κάθε πρόβλημα διαφάνειας που προκαλεί η υπερσυγκέντρωση ιδιοκτησίας στα ΜΜΕ. Αν και η αρμοδιότητα των ΜΜΕ ανήκει σε άλλα υπουργεία, ο κ. Καστανίδης δηλώνει αποφασισμένος να παρεμβαίνει όταν προκύπτουν μείζονα ζητήματα θεσμικής διαφάνειας.

Ή διαφάνεια απασχολεί τον τύπο ως Στυλάκι Διαφάνεια κατά τον Αντώνη Καρακαγιάννη στην Καθημερινή και άλλους.

Δύο τρεις μήνες αργότερα φοβάμαι θα μπω στον πειρασμό να μελετήσω όλα αυτά τα διαφανή γραφόμενα και λεγόμενα. Το σκέπτομαι σοβαρά με όλα τούτα που διαβάζω.

Δεν μπορώ τέλος στο "διαφανειολόγιο" που οργανώνεται σιγά σιγά να μην επισημάνω θετικά τις δηλώσεις του γείτονα υπουργού κ. Παύλου Γερολάνου ο οποίος εκτός από τις 16 στόχους του για τον πολιτισμό έρχεται καθημερινά με ένα όμορφο Μίνι στο γραφείο του που το παρκάρει σε μια ακρούλα σε σημείο που να ρωτήσω το πλαϊνό γκαράζ όπου και εγώ παρκάρω μα καλά ο νέος Υπουργός δεν έχει αυτονίκητο ?

Στις 16 θέσεις του με τις οποίες είναι αυτονόητο ότι δεν μπορώ παρά να συμφωνώ διατυπώθηκε και μία που μάλλον θα μπορούσα να είχα υπαγορεύσει η ίδια αν με ρωτούσε ποτέ κανείς, αυτή που αφορά την πόλη χωρίς ταμπέλες και πινακίδες. Θα πρόσθετα τις Εθνικές Οδούς, τις λοιπές οδούς, τις κάθε είδους πινακίδες που πέραν των διαφημίσεων που κουβαλούν και κανείς δεν διαβάζει μας θυμίζουν πόσο μα πόσο είμαστε υπανάπτυκτοι! Αν το τολμήσει ο κ. Υπουργός θα ενταχθώ στην ομάδα των θαυμαστριών του οι οποίες προς το παρόν λατρεύουν τα όμορφα μάτια του.

Για τις διαφάνειες λέμε πολλά. Τολμάει όμως κανείς να κατευάσει τη διαφημιστική σαβούρα από τους δρόμους?

Δύο άρθρα για τη διαφάνεια και μία πράξη

Με ημερομηνία δημοσίευσης την 21-10-09 δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή άρθρο του Στέφανου Μάνου με τίτλο Η διαφάνεια δεν είναι προς πώληση .

Το άρθρο επισημαίνεται ως προς τη ρηχότητα με την οποία αντιμετωπίζει ένα κρίσιμο θέμα, μια και καταπιανόμαστε με τη διαφάνεια. Μετά την αναγραφή των θερμίδων στα πιάτα των εστιατορίων που μας απασχόλησε στο παρελθόν, η λύση της Gogle ως προς τη διαφάνεια μας συναρπάζει.

Ο nylon όμως έδωσε τα ρέστα του με το Η διαφάνεια είναι η νέα εγκυρότητα.
Μια εκδοχή με σοβαρότητα, επιστημονικός διάλογος, προβληματισμός.

Αυτά είναι δύο άρθρα.

Η πράξη είναι η επίσκεψη Βούγια στην Παγανή.

Διαφάνεια είναι η ανάδειξη της κόλασης σε είδηση. Η εικόνα της κόλασης που είναι το πρώτο βήμα για την ανατροπή της.

Το ξεσκέπασμα και η συγγνώμη που δύσκολα θα μας δοθεί.

1η ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Στη δημοσιότητα δόθηκε από χθες το σχέδιο της υπουργικής απόφασης του υπουργείου Εσωτερικών για τα κρατικά αυτοκίνητα, που στοχεύει στον περιορισμό της σπατάλης και στη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων, προκειμένου να τεθεί σε δημόσια διαβούλευση μέχρι την επόμενη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου.
Το σχέδιο της υπουργικής απόφασης αναρτήθηκε στο site του υπουργείου, ypes.gr και στην ιστοσελίδα opengov.gr/ypes και θα παραμείνει για δημόσια διαβούλευση για μία εβδομάδα, δηλαδή μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου, προκειμένου, όπου χρειάζεται, να συμπληρωθεί ή να βελτιωθεί, από τις παρατηρήσεις και τις προτάσεις που θα καταθέτουν οι ενδιαφερόμενοι στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα.

Δεν πρέπει να αγνοήσουμε αυτή την πρωτόγνωρη για τη χώρα διαδικασία. Εμπρός έστω και αν είναι η πρώτη και τελευταία που θα γίνει.

Το σχέδιο περιλαμβάνει στις διατάξεις του το σύνολο των παρεμβάσεων που είχε ανακοινώσει ο υπουργός Εσωτερικών, Γ. Ραγκούσης, την περασμένη εβδομάδα. Καθιερώνεται το ανώτατο όριο κυβισμού σε όλα τα κρατικά αυτοκίνητα μέχρι 1.600 και 1.400 cc, καταργείται η αποκλειστική χρήση κρατικών αυτοκινήτων από μεγάλο αριθμό κρατικών λειτουργών, ενώ παράλληλα περιορίζονται τα κρατικά αυτοκίνητα μέχρι πέντε ανά υπηρεσία και αιτιολογείται η ανάγκη διατήρησης περισσοτέρων.
Σχετικά με την προμήθεια των νέων αυτοκινήτων που θα αντικαταστήσουν τον υπάρχοντα στόλο μέχρι τα τέλη του 2010, στις υποψήφιες κατηγορίες οχημάτων περιλαμβάνονται όχι μόνο τα υβριδικά αλλά τα ηλεκτρικά ακόμα και τα αυτοκίνητα νέας αντιρρυπαντικής τεχνολογίας χαμηλών ρύπων.

Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΑ
"Στο πλαίσιο προώθησης της διαφάνειας στη δημόσια διοίκηση και της ενδυνάμωσης της συμμετοχικής δημοκρατίας που αποτελεί βασική δέσμευση της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά, αναρτάται στο διαδίκτυο η υπουργική απόφαση «Καθιέρωση ανώτατου ορίου κυβισμού κρατικών αυτοκινήτων και άλλες διατάξεις», προκειμένου να τεθεί σε διαβούλευση με τους πολίτες και όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς, έως 26/10/2009."


Αξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι μέχρι χθες το απόγευμα είχαν αναρτηθεί συνολικά 595 σχόλια πολιτών. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον επέδειξαν στον σχολιασμό της διάταξης που αφορά την καθιέρωση ανώτατου κυβισμού στα κρατικά αυτοκίνητα (56 σχόλια), ενώ ακολουθεί το άρθρο 2 που αφορά τα πρόσωπα που εξυπηρετούνται με τα αυτοκίνητα της ΓΓΔΔ και ΗΔ (33 σχόλια).

Πρόκειται για τη λεγόμενη νομοθετική διαφάνεια που εισάγεται για πρώτη φορά στη χώρα με δανεισμό από τις κοινοτικές πρακτικές. Ευγε στον ευρωπαίο υπουργό λοιπόν και με ενδιαφέρον αναμένουμε πώς θα υιοθετήσει (αν υιοθετήσει) τα σχόλια που θα γίνουν στη φάση αυτή. Η υλοποίηση της διαβούλευσης είναι το μείζον ζητούμενο αν και μόνον η έναρξη είναι σημαντική.

Διαφάνεια και Προγραμματικές Δηλώσεις της Κυβέρνησης

από τις προγραμματικές δηλώσεις του Υπουργού Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Τέλος, κύριε Πρόεδρε -και με αυτό θα κλείσω- θα αποδώσουμε πολύ μεγάλη σημασία στη θεσμική θωράκιση του πολιτικού μας συστήματος και της δημόσιας ζωής με μέτρα διαφάνειας. Από το νόμο περί ευθύνης Υπουργών μέχρι την αλλαγή του συστήματος προμηθειών και έργων στο δημόσιο τομέα. Χαρακτηριστικά μόνο θα αναφέρω ότι υπάρχουν κοινοβουλευτικές διαδικασίες, αλλά και στοιχεία του νόμου περί ευθύνης Υπουργών που μπορεί να αλλάξουν μετά από δημόσιο διάλογο. Θα επιδιώξουμε το διάλογο με το σύνολο της Αντιπολίτευσης, προκειμένου να βρούμε τις λύσεις εκείνες, ώστε να αποκατασταθεί η σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών προς την πολιτική και προς το ελληνικό Κοινοβούλιο. Για να μην έχει την αίσθηση ο Έλληνας πολίτης ότι οι Υπουργοί ή η οι Υφυπουργοί διαφεύγουν οποιουδήποτε ελέγχου. Επίσης, θα υπάρξουν ρυθμίσεις για τη θεσμική θωράκιση της ίδιας της πολιτικής ζωής σε ό,τι αφορά τις χρηματοδοτήσεις, δηλαδή τον έλεγχο του «μαύρου» πολιτικού χρήματος, τη διαφάνεια στην χρηματοδότηση των πολιτικών Κομμάτων και, όπως σας είπα, τον έλεγχο των δημοσίων έργων και προμηθειών. Κατά το Σύνταγμα, όπως ξέρετε, το Ελεγκτικό Συνέδριο, μετά την τροποποίηση του 2001, είναι το ανώτατο δικαστήριο που έχει την ευθύνη του ελέγχου των μεγάλων συμβάσεων προμηθειών ή άλλων αναθέσεων. Παρά το γεγονός ότι προβλέπεται από το Σύνταγμα, ουδέποτε μέχρι τώρα κατέστη υποχρεωτικός ο έλεγχος των μεγάλων συμβάσεων προμηθειών, ανήκε στη διακριτική ευχέρεια κάποιου Υπουργού το αν θα απέστελνε στο Ελεγκτικό Συνέδριο τον έλεγχο των μεγάλων συμβάσεων. Εμείς, λοιπόν, θα αποδώσουμε υποχρεωτικά όλες τις μεγάλες συμβάσεις στον έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Μάλιστα, με διεύρυνση του αντικειμένου -και όχι μόνο στον προληπτικό έλεγχο νομιμότητας. Θα δημοσιοποιούμε τις πράξεις αναθέσεων, συμβάσεων είτε στο τελικό στάδιο είτε στη φάση της προδικασίας στο διαδίκτυο, ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε πολίτης ή φορέας να ελέγχει και θα θεσμοθετήσουμε, επίσης, στάδιο δημόσιας διαβούλευσης ενώπιον της αναθέτουσας αρχής, όταν πρόκειται να γίνει μια προκήρυξη προμήθειας, ανάθεσης ή χρηματοδότησης.

Εθελοντές για τη Διαφάνεια - ΠΑΣΟΚ

http://ethelontes.pasok.gr/diafaneia/?page_id=57
για την ενδιαφέρουσα αυτή πρωτοβουλεία δείτε τη σχετική διεύθυνση

Γλωσσάριο της ΕΕ και Διαφάνεια

Διαφάνεια (πρόσβαση στα έγγραφα)


Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λισαβόνας, το Γλωσσάριο βρίσκεται υπό αναθεώρηση.
Με το άρθρο 255 της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας επιβεβαιώνεται το δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής για κάθε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που κατοικεί ή έχει την καταστατική έδρα του σε ένα κράτος μέλος.
Ο κανονισμός της 30ής Μαΐου 2001 θέτει σε ισχύ αυτό το δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα των τριών κοινοτικών οργάνων. Διατηρεί όμως δύο βασικές εξαιρέσεις από την κύρια αρχή: τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η άρνηση της πρόσβασης στα έγγραφα είναι θεμιτή (κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, την άμυνα, τις διεθνείς σχέσεις κ.τ.λ.) και τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η πρόσβαση δεν είναι δεκτή (προστασία των εμπορικών συμφερόντων ενός ιδιώτη κ.τ.λ.), εκτός κι αν υπάρχει δημόσιο συμφέρον που δικαιολογεί τη δημοσίευση του εγγράφου.
Επιπλέον, η πρόσβαση στα έγγραφα πρέπει να διευκολύνεται με τη δημιουργία ηλεκτρονικού δημόσιου μητρώου.
Η έννοια της διαφάνειας παραπέμπει στο άνοιγμα των κοινοτικών οργάνων και στη διαφάνεια της λειτουργίας τους. Η διαφάνεια συνδέεται με το αίτημα των πολιτών για την ευρύτερη πρόσβαση στις πληροφορίες και στα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και για την αυξημένη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων η οποία θα συνέβαλλε στη δημιουργία αισθήματος εγγύτητας με την Ένωση.
Το άρθρο 255 ενσωματώθηκε στη συνθήκη το 1997, αλλά το Συμβούλιο και η Επιτροπή είχαν ήδη εγκρίνει κώδικα δεοντολογίας από τον Δεκέμβριο του 1993. Ο κώδικας αυτός καθορίζει τις κοινές αρχές των δύο οργάνων στο πλαίσιο της δήλωσης αρ. 17 σχετικά με το δικαίωμα της πρόσβασης στην πληροφόρηση που προσαρτάται στην τελική πράξη της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βάσει του κώδικα αυτού, τα δύο όργανα ενσωμάτωσαν στον κανονισμό λειτουργίας τους ειδικές διατάξεις σχετικά με την πρόσβαση στα έγγραφά τους.

http://europa.eu/scadplus/glossary/transparency_el.htm

Γλωσσάριο της ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Διαφάνεια

Διαφάνεια (πρόσβαση στα έγγραφα)

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λισαβόνας, το Γλωσσάριο βρίσκεται υπό αναθεώρηση.
Με το άρθρο 255 της συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας επιβεβαιώνεται το δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής για κάθε πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που κατοικεί ή έχει την καταστατική έδρα του σε ένα κράτος μέλος.
Ο κανονισμός της 30ής Μαΐου 2001 θέτει σε ισχύ αυτό το δικαίωμα πρόσβασης στα έγγραφα των τριών κοινοτικών οργάνων. Διατηρεί όμως δύο βασικές εξαιρέσεις από την κύρια αρχή: τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η άρνηση της πρόσβασης στα έγγραφα είναι θεμιτή (κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, την άμυνα, τις διεθνείς σχέσεις κ.τ.λ.) και τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η πρόσβαση δεν είναι δεκτή (προστασία των εμπορικών συμφερόντων ενός ιδιώτη κ.τ.λ.), εκτός κι αν υπάρχει δημόσιο συμφέρον που δικαιολογεί τη δημοσίευση του εγγράφου.
Επιπλέον, η πρόσβαση στα έγγραφα πρέπει να διευκολύνεται με τη δημιουργία ηλεκτρονικού δημόσιου μητρώου.
Η έννοια της διαφάνειας παραπέμπει στο άνοιγμα των κοινοτικών οργάνων και στη διαφάνεια της λειτουργίας τους. Η διαφάνεια συνδέεται με το αίτημα των πολιτών για την ευρύτερη πρόσβαση στις πληροφορίες και στα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και για την αυξημένη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων η οποία θα συνέβαλλε στη δημιουργία αισθήματος εγγύτητας με την Ένωση.
Το άρθρο 255 ενσωματώθηκε στη συνθήκη το 1997, αλλά το Συμβούλιο και η Επιτροπή είχαν ήδη εγκρίνει κώδικα δεοντολογίας από τον Δεκέμβριο του 1993. Ο κώδικας αυτός καθορίζει τις κοινές αρχές των δύο οργάνων στο πλαίσιο της δήλωσης αρ. 17 σχετικά με το δικαίωμα της πρόσβασης στην πληροφόρηση που προσαρτάται στην τελική πράξη της συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βάσει του κώδικα αυτού, τα δύο όργανα ενσωμάτωσαν στον κανονισμό λειτουργίας τους ειδικές διατάξεις σχετικά με την πρόσβαση στα έγγραφά τους.
http://europa.eu/scadplus/glossary/transparency_el.htm

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξάλλου αναφέρει
Διαφάνεια
Ορισμός
Διαφάνεια σημαίνει ότι η κεντρική τράπεζα παρέχει, εγκαίρως, στο ευρύ κοινό και στις αγορές όλες τις πληροφορίες που αφορούν τη στρατηγική, τις αξιολογήσεις και τις αποφάσεις πολιτικής της, καθώς και τις διαδικασίες της, με τρόπο ειλικρινή και σαφή.
Σήμερα, οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ, αποδίδουν εξέχουσα σημασία στη διαφάνεια. Αυτό αληθεύει κυρίως όσον αφορά το πλαίσιο της νομισματικής πολιτικής τους. Η ΕΚΤ δίδει υψηλή προτεραιότητα στην αποτελεσματική επικοινωνία με το κοινό. Αρχή της σελίδας
Διαφάνεια της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ
Η διαφάνεια βοηθά το κοινό να κατανοήσει τη νομισματική πολιτική της ΕΚΤ. Όσο καλύτερα κατανοεί το κοινό την πολιτική της ΕΚΤ τόσο πιο αξιόπιστη και αποτελεσματική γίνεται η πολιτική αυτή. Διαφάνεια σημαίνει ότι η ΕΚΤ εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύει την αποστολή της και ότι ενημερώνει για τους στόχους πολιτικής της.
Αξιοπιστία
H ΕΚΤ προωθεί την αξιοπιστία καθιστώντας σαφή την εντολή που της έχει ανατεθεί και τον τρόπο με τον οποίο εκτελεί τα καθήκοντά της. Όταν γίνεται αντιληπτό ότι η ΕΚΤ έχει τη δυνατότητα και τη θέληση να εκπληρώσει τα καθήκοντα που έχει αναλάβει, οι προσδοκίες για τις τιμές σταθεροποιούνται. Η τακτική ενημέρωση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο μια κεντρική τράπεζα αξιολογεί την οικονομική κατάσταση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Είναι επίσης χρήσιμο οι κεντρικές τράπεζες να είναι ειλικρινείς και ρεαλιστικές για το τι μπορεί να κάνει η νομισματική πολιτική και –κάτι ακόμη πιο σημαντικό- για το τι δεν μπορεί να κάνει.
Αυτοπειθαρχία
H αυστηρή δέσμευση για διαφάνεια επιβάλλει αυτοπειθαρχία στους φορείς χάραξης πολιτικής. Διασφαλίζει ότι οι αποφάσεις πολιτικής και οι σχετικές επεξηγήσεις παραμένουν συνεπείς με την πάροδο του χρόνου. Η συνεχής επαγρύπνηση του κοινού όσον αφορά τις ενέργειες νομισματικής πολιτικής αποτελεί για τους φορείς λήψης αποφάσεων έναν επιπλέον λόγο να επιδιώκουν την εκπλήρωση της αποστολής τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Προβλεψιμότητα
H ΕΚΤ ανακοινώνει δημοσίως τη στρατηγική νομισματικής πολιτικής της και κοινοποιεί την τακτική αξιολόγησή της όσον αφορά τις οικονομικές εξελίξεις. Κατά αυτό τον τρόπο, οι αγορές μπορούν να κατανοήσουν το πλαίσιο συστηματικής αντίδρασης της νομισματικής πολιτικής στις οικονομικές εξελίξεις και διαταραχές. Έτσι, η πολιτική καθίσταται περισσότερο προβλέψιμη για τις αγορές μεσοπρόθεσμα και οι προσδοκίες της αγοράς διαμορφώνονται πιο αποτελεσματικά και με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Η δυνατότητα των φορέων της αγοράς να προβλέπουν, σε γενικές γραμμές, τις αντιδράσεις της πολιτικής επιτρέπει τη γρήγορη εφαρμογή των μεταβολών της νομισματικής πολιτικής σε χρηματοοικονομικές μεταβλητές. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να συντομεύσει τη διαδικασία μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής στις αποφάσεις που αφορούν τις επενδύσεις και την κατανάλωση. Μπορεί επίσης να επισπεύσει τις απαραίτητες οικονομικές προσαρμογές και να αυξήσει ενδεχομένως την αποτελεσματικότητα της νομισματικής πολιτικής.

Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

To όνομα του νέου Υπουργείου σημαίνει πολλά για το μέλλον του. Ο ίδιος ο Υπουργός κ. Χάρης Καστανίδης δήλωσε ότι αποτελεί στόχο της κυβέρνησης η διαφάνεια στην επιλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης. Οποιαδήποτε πρωτοβουλία που ενισχύει τη διαφάνεια είναι καλοδεχούμενη μας είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Αλλά και στις προγραμματικές του δηλώσεις ο ίδιος υπουργός προέταξε τη διαφάνεια της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

Λιγώτερους νόμους και περισσότερη διαφάνεια υποσχέθηκε και ο νέος Πρόεδρος της Βουλής.

Ας είναι λοιπόν όλα να γιατρεύονται με το συγκεκριμένο πολυφάρμακο το νόημα του οποίου δεν είναι σαφές σε κανέναν απολύτως. Ολοι φυσικά ξέρουν ότι πρόκειται για κάτι το καλό και που το υπολείπτονται. Βάζουν στην άκρη παλιές λέξεις κάπως ξεπερασμένες όπως η δημοκρατία, η ανεξαρτησία, η αλληλεγγύη, η αλλαγή και προάγουν τη διαφάνεια σε πανάκεια.

Το blog ως ιδιαίτερα ευαίσθητο στη διαφάνεια και τις μεταμορφώσεις της θα παρακολουθεί από κοντά τις διαφανείς εξελίξεις της διαφάνειας με την ελπίδα να βρει μαζί με τους έλληνες πολίτες το παρόν νόημά της.

Διότι το προγενέστερο ελληνικό της νόημα ήταν ιδίως το ασυμβίβαστο των ΜΜΕ και οι ανεξάρτητες αρχές όπως διατυπώθηκε στην αναθεώρηση : επρόκειτο για την κατά Ευάγγελο Βενιζέλο διαφάνεια.

Η νέα διαφάνεια μοιάζει περισσότερο τσαχπίνα και παιχνιδιάρα. Θα την αναζητήσουμε και μαζί με αυτήν το ακριβές αντικείμενο του νέου μας υπουργείου Δικαιοσύνης.

και πάλι για τη διαφάνεια

επίκαιρη όσο ποτέ στη χώρα μας η διαφάνεια ως λέξη και ως νόημα αξίζει να της αφιερώσουμε λίγο από το χρόνο μας.

Διαφάνεια της δημόσιας δράσης, ένα θεμελιώδες δικαίωμα Κυριακή 22 Μαΐου 2005

Tη στιγμή κατά την οποία οι δυτικές δημοκρατίες επιχειρούν να περιορίσουν την τρομοκρατία με την ενίσχυση των ρυθμίσεων ασφαλείας και οι αστυνομικές δυνάμεις, καθώς και τη μείωση του χώρου ελευθερίας των πολιτών, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να τονιστεί η ανάγκη για διαφάνεια στη κυβέρνηση. Αυτή τη διαφάνεια, η οποία επιτρέπει στους ενεργούς πολίτες, ενώσεις, συνδικάτα, πολιτικά κόμματα λαμβάνουν τις ίδιες πληροφορίες με εκείνες που χρησιμοποιούνται από τις δημόσιες αρχές να βασίζουν πολλές αποφάσεις, σε μια ενέργεια που απαιτείται για την καλή λειτουργία των μια δημοκρατία.

Μερικές γαλλικές ιδέες για τη διαφάνεια λοιπόν...

La transparence de l’action publique, un droit fondamental
dimanche 22 mai 2005
Au moment où les démocraties occidentales tentent de se prémunir du terrorisme en renforçant les dispositions sécuritaires et les pouvoirs de la police, et en diminuant l’espace de liberté des citoyens, il est particulièrement important d’insister sur la nécessaire transparence de l’action des pouvoirs publics. Cette transparence, qui permet à des citoyens actifs, à des associations, des syndicats, des partis politiques de bénéficier des mêmes informations que celles utilisées par les pouvoirs publics pour fonder leurs multiples décisions, est un contre-pouvoir nécessaire pour assurer le bon fonctionnement d’une démocratie.
Le principe de transparence est inscrit dans la Déclaration des Droits de l’homme et du citoyen de 1789 dont l’article 15 stipule : « La société a le droit de demander compte à tout agent public de son administration ».
La transparence, c’est la possibilité pour chaque citoyen d’avoir accès aux documents administratifs, pour devenir, dans les sujets qui le concernent, un citoyen « informé » et participer à des actions et débats constructifs. Le libre accès à l’information c’est aussi la possibilité donnée à une personne d’accéder aux informations nominatives qui la concernent, détenues par les administrations, dans des dossiers manuels ou informatisés. Cet accès doit notamment permettre à la personne de faire corriger les informations erronées. Bien sûr il s’agit d’un domaine où la libre diffusion de l’information constitue un danger pour le citoyen, et où l’accès doit être réservé aux seuls intéressés et aux utilisateurs déclarés du dossier.
Toute loi sur la liberté d’accès à l’information établit donc des exceptions, les plus importantes étant celles qui garantissent la protection de la vie privée.
L’accès aux documents administratifs est régi en France par la loi n° 78-753 du 17 juillet 1978. Le dispositif d’accès a été étendu et amélioré par la loi n° 2000-321 du 12 avril 2000 qui a inclus dans le champ de la loi les documents administratifs contenant des informations nominatives, les fichiers informatiques et les documents numérisés, et qui a précisé les obligations des autorités administratives en matière de communication de documents.
On peut s’étonner à juste titre du caractère tardif de ces lois puisque le principe de transparence est inscrit dans la Déclaration des Droits de l’homme de 1789. Auparavant une longue tradition de secret administratif prévalait. D’autres pays avaient précédé la France dans le vote de textes permettant aux citoyens d’accéder aux informations détenues par les administrations. Une loi sur cet accès existait en Suède depuis 1766. Aux États-Unis, la loi sur le libre accès aux informations détenues par les administrations fédérales, intitulée Freedom of Information Act, a été promulguée en 1966 puis renforcée en 1974. Au Danemark et en Norvège la loi date de 1970 et en Autriche, de 1973.
Le Parlement et le Conseil européens ont reconnu en ces termes l’importance de la transparence : « La transparence permet aux citoyens de participer de plus près au processus consistant à prendre des décisions, et elle garantit une plus grande légitimité de l’administration [...]. Cette transparence contribue à renforcer les principes de la démocratie, ainsi que le respect des droits fondamentaux [...]. » (Ordonnance n° 1049/2001 du Parlement et du Conseil européens du 30 mai 2001 concernant l’accès du public aux documents du Parlement, de la Commission et du Conseil européens).
L’Assemblée générale des Nations unies a reconnu la transparence du gouvernement comme un élément clé de la protection de la liberté et de la démocratie et a adopté en 1946, dans sa toute première séance, la résolution 59(I) qui commence par ces mots : « La liberté d’accès aux informations fait partie des droits fondamentaux de l’homme, et il s’agit là de la liberté la plus importante à laquelle se consacrent les Nations unies. »

Nέο βιβλίο- Νέα αρχή

Το κοινοτικό δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων



Ελένη Τροβά Παναγιώτης Σκουρής

Περιλαμβάνονται οι εξής θεματικές:- Εννοιολογικός προσδιορισμός- Το ουσιαστικό δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων- Το δικονομικό δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων Το έργο απευθύνεται σε μια μεγάλη ομάδα αναγνωστών που αντιμετωπίζουν το δίκαιο με όρους όχι μόνον εθνικούς αλλά και κοινοτικούς, με τρόπο όχι μόνο νομικό αλλά και επιχειρηματικό, με μέθοδο επιστημονική αλλά και αποτελεσματική....

Εκδόσεις Σάκκουλα

Οταν έκλαψε ο θεός...

Την ιστορία της ομιλίας του Γιάλομ τη διαβάσαμε παντού καθώς και τις αναλύσεις της ως γεγονός και ως αιτιολογία. Πράγματι όλες οι κυριακάτικες εφημερίδες απασχολήθηκαν σοβαρά με το φαινόμενο της μαζικής πρόσβασης στο Μέγαρο Μουσικής για να ακούσουν το διάσημο συγγραφέα με αφορμή τη συζήτηση για το βιβλίο του που αναφέρεται στο φόβο του θανάτου.

Εγώ ένα λόγο βλέπω ως κυριότερο για το γεγονός αυτό και απορώ που κανείς δεν τον επισήμανε ως τώρα. Πριν χρόνια όταν οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας ήταν ακόμη θεοί και έπεζαν γκολφ είχε γίνει γνωστή η διάσημη φράση του τότε θεού:

"Είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο..."

Ολοι τότε γέλασαν. Κορόιδεψαν το θεό με την παλιά μασέλα που έξω από το Γκόλφ της Γλυφάδας έλεγε τέτοια πράγματα και θεώρησαν ότι έφταιγε μάλλον το Πασόκ για τις απόψεις του.

Ομως ο θεός δικαιώθηκε. Δικαιώνεται καθημερινά και η έλευση του Γιάλομ με τον σύμπαντα κόσμο παρόντα το βεβαιώνει. Ο θεός κοιτάζοντας τα γεγονότα από ψηλά (όπως θα το παρουσίαζε και ο Λάκης Λαζόπουλος) θα δάκρυζε με νόημα.

Ευκαιρία για το Γιάλομ να γράψει ένα νέο βιβλίο για το δάκρυ του θεού, επικειμένων και των προεδρικών εκλογών...

Εθιμο Νόμος και Ιστορία

Τα ΜΜΕ ασχολούνται σοβαρά με το παράδοξο γεγονός ότι η Μισέλ Ομπάμα άγγιξε δημοσίως την Βασίλισα της Αγγλίας.

Το γεγονός είναι πάγματι σημαντικό από πολλές απόψεις ιδίως διότι η Βασίλισα ανταπέδωσε ως φαίνεται το άγγιγμα. Και δεν είναι μόνον ζήτημα πρωτοκόλου.

Η Μισέλ Ομπάμα είναι συνάδελφος αν δεν κάνω λάθος. Ξέρει το δίχως άλλο τη σημασία των εθιμικών κανόνων.

Αλλά η πρώτη κυρία των ΗΠΑ ξέρει να χειρίζεται τα ΜΜΕ.Πότε με τις τσουγκράνες, πότε με τα μαγειρέματα στην κουζίνα, πότε με το ντύσιμο πετυχαίνει με μια εικόνα πολλαπλό αποτέλεσμα.

Ετσι και τώρα. Οσα θα μπορούσαν να γραφθούν σε τόμους για τη σχέση,κανόνων,εθίμων και τη κοινωνική επανάσταση τα συμπύκνωσε σε μία εικόνα.

Νομίζω ότι κάτι ανάλογο είχε κάνει κάποτε και ο Μπαρμπα Γιάννης Λάτσης ή τουλάχιστον έτσι λένε....

Η πάθηση του Αρείου Πάγου?

28χρονος οροθετικός απολύθηκε εξαιτίας αυτού του γεγονότος από την εργασία του.
Πρωτόδικα και στο εφετείο δικαιώθηκε. Το εφετείο απεδέχθη το αίτημα του προσφεύγοντος για την καταβολή μισθών υπερημερίας, επιδικάζοντάς του αποζημίωση 7.500 ευρώ.Ο Άρειος Πάγος όμως, ακύρωσε την απόφαση του εφετείου και αποδέχθηκε την επιχειρηματολογία της της εταιρείας, η οποία υποστήριξε ότι ο εργαζόμενος απολύθηκε για να εξασφαλιστεί η ηρεμία των συναδέλφων του.
Ο ΣΚΑΙ μας λέει ότι η απόφαση αυτή διχάζει το νομικό κόσμο. Πιθανώς δηλαδή και κάποιοι να πιστεύουν ότι η απόφαση είναι ορθή! Δεν θα ήθελα να το πιστέψω.

Εμένα πάλι ένα ερώτημα μου μένει. Ο 28χρονος ξέρει τι του συμβαίνει. Οδυνηρό αλλά το ξέρει. Με την πρόοδο της επιστήμης μάλιστα ίσως και να μην υποφέρει στο μέλλον παρά από τη μισαλλοδοξία.

Ο Αρειος Πάγος ξέρει από τι πάσχει?

Χωρίς Σχόλια!

http://videos.nouvelobs.com/video/iLyROoafJ_qE.html

Νομιμοποίηση αυθαιρέτων, ακαλύπτων, υπογείων μαιζονέτας και άλλα δεινά

Την είδηση την ξέρουμε πλέον όλοι. Mε ένα μπαράζ νομιμοποιήσεων που δεν θα περιορίζεται μόνο στους ημιυπαίθριους χώρους, αλλά θα συμπεριλαμβάνει σοφίτες, υπόγεια, αποθήκες κ.λπ. που έχουν αυθαίρετα μετατραπεί σε κατοικήσιμους χώρους, η κυβέρνηση επιχειρεί να ανατρέψει το αρνητικό για αυτήν κλίμα, ειδικότερα ενόψει ενδεχόμενων πρόωρων εκλογών. Εισπρακτικοί λόγοι οδηγούν για άλλη μια φορά την κυβέρνηση σε αναδρομική συγχώρεση της παρανομίας. Ποιό είναι λοιπόν το νόημα μιας απαγόρευσης αν ο κάθε υπουργός στην ανάγκη την αίρει έναντι κάποιου χρηματικού ποσού?

Το τίμημα αυτής της στρατηγικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις γιατί η νομιμοποίηση αυθαιρέτου είναι παλιά μέθοδος δεν ανακαλύφθηκε πρόσφατα, είναι η ανομία. Η περιφρόνηση του νόμου. Οπως γίνεται και με το φορολογικό νόμο που τελευταία μας προτείνουν να σεβόμαστε με διαφημίσεις. Οπως γίνεται και με τις αποζημιώσεις του τύπου. Οπως γίνεται με τόσα που τα ελικόπτερα του κ. Παλαιοκώστα μοιάζουν χαριτωμένες μαγκιές.

Η άφεση αμαρτιών έναντι αμοιβής είναι γνωστή άλλωστε και στη θρησκεία.

Ο παράδεισος αποτελεί τόπο αγοραπωλησίας...

Η συνέχεια της σημερινής είδησης είναι η ανησυχία του κ. Παραδιά. Στην κυβέρνηση βλέπεις γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτοί οι σχεδιασμοί μπορεί να λειτουργήσουν επικοινωνιακά άλλα να μην εφαρμοστούν ποτέ, καθώς το Συμβούλιο της Eπικρατείας μπορεί να βάλει φρένο. Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Oμοσπονδίας Iδιοκτητών Aκινήτων, Στ. Παραδιάς «το ΣτE μπορεί να θεωρήσει ότι με αυτή την πράξη ευθείας νομιμοποίησης αυξάνεται ο συντελεστής δόμησης των ακινήτων, άρα υποβαθμίζεται η ποιότητα ζωής και το περιβάλλον και να το κρίνει εν τέλει αντισυνταγματικό».
Για να ξεπεραστεί αυτός ο σκόπελος ο κ. Παραδιάς προτείνει την κατάργηση του προστίμου διατήρησης και ριζική μείωση του προστίμου ανέγερσης.
Mε τον τρόπο αυτό, αναφέρει , δεν μπορούν να υπάρξουν νομικά κωλύματα.
Πάντως, ο κ. Παραδιάς αμφισβητεί ευθέως τις προθέσεις της κυβέρνησης και την πραγματική πολιτική βούληση για επίλυση των πολεοδομικών θεμάτων και τα χαρακτηρίζει «πολιτικά προεκλογικά πυροτεχνήματα» κατά τα ίδια δημοσιεύματα.

Τακτοποίηση λοιπόν των ημιυπαίθριων χώρων. Αν όμως αύριο με πυροβολήσουν στο δρόμο ποιός θα πει του πιστολέρο ότι και αυτό δεν εξαγοράζεται? Αν πυροβολήσουν τα παιδιά του καθενός ποιός θα πει ότι δεν υπάρχει άφεση? Και φυσικά κάποιος θα τα βάλει με το Συμβούλιο Επικρατείας, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω από τότε που βγήκε η ΝΔ σολάρει! Διότι επί ΠΑΣΟΚ δεν τα πήγε και τόσο καλά. Κόντεψε να κλείσει στα καλά καθούμενα. Ομως ευτυχώς. Λίγο η αναθεώρηση και το συνταγματικό δικαστήριο, λίγο το κακό παρελθόν έχει βρει τη φόρμα του. Με τέτοιο κλίμα προσωπικά περιμένω τα αναμενόμενα από το ΣτΕ. Τα αυτονόητα. Να θυμηθεί το Σύνταγμα. Και να πει αυτά που έχει πει και ξαναπεί και έχει μαλλιάσει η γλώσσα του... Τώρα τα τεχνάσματα του κ. Παραδιά ας τα προσέξει. Διότι δεν τα βλέπω να πιάνουν.

Ευχαριστώντας τη ΝΔ που έκανε το ΣτΕ να ξαναβρεί τη φόρμα του, αναμένομε τα βέλτιστα και θεωρούμε ότι κανείς πλέον δεν θα καταριέται "το Δεκλερή", αλλά την τύφλα του!

Να πεθαίνουμε για ιδέες ναι, αλλά με θάνατο που να αργεί... αν είναι δυνατόν.

Ετσι λέει το τραγούδι. Mourons pour des idees d'accord...

Από την προβολή της "Θάλασσας μέσα μου" το ζήτημα της ευθανασίας έχει λάβει κινηματογραφικές διαστάσεις. Και όταν ασχολείται το σινεμά με κάτι σημαίνει ότι ενδιαφέρει πολλούς. Το δικαίωμα στη ζωή αποτέλεσε σημαντική ευκαιρία για θεωρητική ενασχόληση και στο Βήμα Ιδεών. Καθώς δεν πιστεύω στον ηθικό μέσο όρο είμαι από τους τελευταίους που να αναζητήσει τα πορίσματα των εθνικών επιτροπών ακόμη και της εθνικής επιτροπής βιοηθικής. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Ευγένιο Αρανίτση στην αντιμετώπιση της βιοηθικής μάλιστα.

Με τέτοιες ευκαιρίες όπως η σημερινή που ακολουθεί. όμως ο Γιώργος Κουμάντος μου λείπει. Κρατάμε πάντως κάποιες από τις ιδέες του ποαρότι είναι δύσκολο να του θέσουμε τις αντιρρήσεις μας πλέον...

«Η πράξη ενός γιατρού να ανταποκριθεί σε ένα αίτημα για ευθανασία ή υποβοηθούμενη αυτοκτονία δεν τιμωρείται ποινικά και δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο αγωγής για αποζημίωση ή ηθική βλάβη», αναφέρει ο νόμος που τέθηκε σε ισχύ χθες και δημοσιεύτηκε σήμερα στην εφημερίδα της κυβερνήσεως στο Λουξεμβούργο.

Ο νόμος αυτός, ο οποίος είχε υιοθετηθεί σε δεύτερη ανάγνωση από το κοινοβούλιο στις 18 Δεκεμβρίου, είχε προκαλέσει την αντίθεση του Δούκα του Λουξεμβούργου, που απειλούσε να μην τον υπογράψει λόγω των καθολικών του πεποιθήσεωνμας πληροφορούν οι εφημερίδες.
Για να παρακάμψει τις αντιθέσεις του μονάρχη και να αποφύγει μια μεγάλη θεσμική κρίση, το κοινοβούλιο τροποποίησε το Σύνταγμα και περιόρισε τις εξουσίες του Μέγα Δούκα, ο οποίος εφεξής δεν χρειάζεται να επικυρώνει ένα νόμο, αλλά περιορίζεται μόνον στο να τον θέτει σε ισχύ, χωρίς αυτό να χρειάζεται τη συγκατάθεσή του.

Στην Ε.Ε. οι χώρες που έχουν νομιμοποιήσει την ευθανασία υπό ορισμένους όρους είναι η Ολλανδία και το Βέλγιο, το 2002.
Στην Ελβετία επίσης ένας γιατρός μπορεί να χορηγήσει σε έναν ασθενή που δεν έχει ελπίδες ίασης και επιθυμεί να πεθάνει, μια θανατηφόρα δόση φαρμάκου, την οποία ωστόσο θα πάρει ο ασθενής μόνος του.
Επίσης στην ΕΕ κάποιες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία, απαγορεύουν την ευθανασία, αλλά επιτρέπουν μια μορφή υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. Η γνωστή υπόθεση Ελουάνα στην Ιταλία έχει εντείνει το διάλογο για το κρίσιμο αυτό ζήτημα.

Ο Ντεριντά έχει προσεγγίσει πολύ ιδιαίτερα το ζήτημα του δικαιώματος στη ζωή και το θάνατο.

Το θέμα της ευθανασίας έχει μελετήσει στη χώρα μας ο συνάδελφος Γιώργος Κατρούγκαλος με το βιβλίο του Το Δικαίωμα στη ζωή και το θάνατο. Εν γένει όμως η νομική επιστήμη έχει αποφύγει να θέσει το ζήτημα επί τάπητος. Και ο ακαδημαϊκός Απόστολος Γεωργιάδης έχει πραγματευθεί το θέμα σε σύντομη εργασία του. Ενδιαφέρουσα η άποψη του συναδέλφου Αντώνη Βγόντζα επίσης.

Την ευθανασία πραγματεύονται εξάλλου διάφορα δημοσιεύματα που αξίζει να προσεγγίσει κανείς συστηματικά. Και η βιβλιογραφία έχει κάποια πράγματα να μας προτείνει.

Το θέμα δεν μπορεί να λυθεί φυσικά μόνον με γενικευμένες ηθικές κρίσεις ή με νομοθετικές ρυθμίσεις. Η κοινωνική εξέλιξη αξιώνει το νέο, το νεωτερικό, είτε είναι η συνένωση των ομοφυλοφίλων, είτε είναι η αποδοχή της ευθανασίας, είτε είναι η απλοποίηση της υιοθεσίας είτε ένα σωρό άλλα κοινωνικά αιτήματα που θεσμοθετούνται σταδιακά. Το δύσκολο σκέλος είναι η αντιπαράθεση με την οργανωμένη θρησκεία. Κάτι που αναδείχθηκε σαφώς και στην περίπτωση του Δούκα του Λουξεμβούργου. Διότι ακόμη και σήμερα το ορθό και το ηθικό μας το ορίζει η θρησκεία κατά κανόνα. Αν πάλι για κάποιους δεν είναι η θρησκεία θα πρέπει να είναι κάτι που να της μοιάζει θεσμικά όπως η πολιτική πίστη ή το αντιθρησκευτικό συναίσθημα. Ο νόμος έπεται.

Σε αναζήτηση του προσωπικού ορθού μέτρου, της εσωτερικής ηθικής των ανθρώπων δεν μπορώ παρά να επισημάνω το ζήτημα που αναδεικνύεται μέσα από την περίπτωση και του Λουξεμβούργου σημειώνοντας ότι πιστεύω ακράδαντα ότι η ποιότητα στο θάνατο συναρτάται απόλυτα με την ποιότητα της ζωής. Προς το παρόν πεθαίνουμε κατά τη βούληση και την κρίση άλλων. Ετσι όπως ζούμε. Οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα...

Η παγκοσμιοποίηση της απληστίας

Αν η παγκοσμιοποίηση έχει μια δόση αλήθειας είναι σίγουρο ότι το δίχως άλλο η σημερινή είδηση θα κάνει πολλούς να ανησυχούν.

Στη φυλακή οδηγήθηκε ο Μπέρναρντ Μάντοφ, πρώην πρόεδρος της Nasdaq, ο οποίος κρίθηκε προφυλακιστέος, αφού παραδέχθηκε την ενοχή του ενώπιον δικαστηρίου του Μανχάταν για υπεξαίρεση δισεκατομμυρίων δολαρίων από επενδυτές μέσω της «πυραμίδας» του, η οποία αποτελεί την μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία.Ο δικαστής Τσιν ανέφερε στον κατηγορούμενο ότι αντιμετωπίζει την ύψιστη προβλεπόμενη ποινή, η οποία ανέρχεται σε 150 χρόνια φυλάκισης.

Πριν λίγα χρόνια οι πυραμίδες κατέστρεψαν τους Αλβανούς και την οικονομία τους. Σήμερα ο Ελί Βιζέλ κατηγορεί τον Μάντοφ για ψυχοπαθή αφού προκάλεσε ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα με τη δική του πυραμίδα.

Η απληστία έχει προκαλέσει σημαντικά προβλήματα στο σύγχρονο κόσμο. Και καταρρέει.

Οι διεθνείς μιμητές του Μάντοφ που υπό το πρόσχημα της εξουσίας τους δεν φοβόντουσαν τίποτε μπορούν να αρχίσουν να κοιμούνται ανήσυχοι.

Οχι γιατί ο κόσμος έγινε καλύτερος. Οχι γιατί η ηθική θα διορθώσει το κακό και άλλα μοραλιστικά. Για την ύβρη και την υπέρβαση των ορίων. Και γιατί είναι πικρό στην άμμο να χτίζεις παλάτια.

150 χρόνια φυλακής δεν είναι λίγα για κάποιον που είναι 70 ετών. Και φυσικά δεν θα είναι στον κόσμο αυτό για πάντα. Ούτε φυσικά πιστεύει κανείς ότι θα μείνει και πολύ μέσα. Ο θυμός θα αποτρέψει το όραμα και η οργή θα αποζητά δικαίωση. Κατά συνέπεια μπορούμε να προσδοκούμε πολλές φυλακίσεις και βία λόγω αυτών των φαινομένων.

Ε λοιπόν σήμερα δεν ξέρω τι με ιντριγκάρει πιό πολύ: η νέα διάσταση της παγκοσμιοποίησης που αντί να αφορά τις μαγκιές του χρηματιστηρίου οδηγεί στις φυλακές του κόσμου, ή το κύμα της οργής που διεθνοποιημένο τσουνάμι θα μας πνίξει όλους.... Και σκέπτομαι με παρησία τα τσουνάμι που ήταν μακριά και τα αφήσαμε να πνίγουν τους άλλους με την ησυχία τους, όπως και τις πυραμίδες που καρέρευσαν αλλά δεν μας αφορούσαν πριν από λίγο καιρό...

Προς το τέλος κάποιων προκαταλήψεων

Η είδηση από το έγκυρο περιοδικό Αρχαιολογία είναι συναρπαστική:

"Εκατόν ενενήντα μνημεία της άγνωστης πολιτιστικής κληρονομιάς που άφησε η Τουρκοκρατία στην Ελλάδα, μελετήθηκαν, αποκαταστάθηκαν, κάποια παραδόθηκαν σε πολιτιστικές χρήσεις και παρουσιάζονται για πρώτη φορά όλα μαζί από το υπουργείο Πολιτισμού, σε έναν τόμο που επιχειρεί την πρώτη συνολική παρουσίαση της οθωμανικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Τζαμιά με λεπτούς μιναρέδες, μεντρεσέδες, ιεροδιδασκαλεία, Ιμαρέτ, πτωχοκομεία, κάστρα, πύργοι, κουλέδες, χάνια και καραβάν- σεράι, ξενώνες, μπεζεστένια, σκεπαστές αγορές, πέτρινα γεφύρια, κρήνες και υδραγωγεία, διοικητήρια, νοσοκομεία και κονάκια- σπίτια αρχόντων, είναι μερικά από τα κοσμικά και θρησκευτικά μνημεία της Τουρκοκρατίας που διήρκεσε από έξι αιώνες- στη Θράκη- ως λιγότερο από τρεις- στην Κρήτη. Είναι μια περίοδος φορτισμένη με λογής προκαταλήψεις και μόλις στις ημέρες μας εκδίδεται η πρώτη συνολική και τεκμηριωμένη παρουσίαση των αρχιτεκτονικών καταλοίπων της, που προστατεύονται ισότιμα από τον νόμο. "

Για την οθωμανική αρχιτεκτονική γράφουν και άλλοι συγγραφείς όπως οι Αναστασία Μαργιέ, Άννα Ματσκάνη, ο Γιάννης Κίζης, ενώ σιγά σιγά γίνονται και σημαντικές εκδηλώσεις γι'αυτήν. Μετά από πολυετείς απόψεις "για την σκοτεινή τουρκοκρατία που κατέστεψε τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό" και πρόσβαλε τον ελληνισμό, οι τέχνες των "άλλων" προσεγγίζονται με ενδιαφέρον από τους ειδικούς. Δηλώνουμε επίσημα ότι η Ελλάδα σέβεται τα οθωμανικά μνημεία. Η Ελλάδα στην πραγματικότητα αρχίζει να σέβεται τον εαυτό της ο οποίος είναι και οθωμανικός.

Ο νόμος είναι σύμμαχος του τέλους των προκαταλήψεων και ηπροστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, διεθνής, συνταγματική, εθνική αλλά και αυτής της ευρωπαϊκής σημασίας συνηγορεί προς την κατεύθυνση της αντιμετώπισς της ιστορίας και της μνήμης χωρίς οργή και θυμό, χωρίς προπαγάνδα, χωρίς προκαταλήψεις. Ετσι ίσως επιτευχθεί σταδιακά η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας όπως αυτή συντηρείται μέσα από τα πράγματα, τα κτίσματα, τη ζωή της μνήμης στο χώρο.

Η συμφιλίωση με το παρελθόν και το παρόν, συνιστά συνταγματικό αίτημα το οποίο θα πρέπει να αναγνώσει κανείς παρά την συνταγματική πρόταξη της ορθοδοξίας. Η μνήμη πρέπει να πάψει να συμπεριφέρεται επιλεκτικά. Οσο και αν φαίνεται παράδοξο η μνήμη είναι και αυτή μια απόφαση. Απόφαση που συχνά λαμβάνεται με νομικά εργαλεία.

Ας το σκεφθούμε σε σχέση και με το σουλτανικό τέμενος του Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο, που είναι το αρχαιότερο, μεγαλύτερο και λαμπρότερο τέμενος της Ευρώπης. Έχει εμβαδόν 1000 m2, χτίστηκε από το 1402-1420 και καλύπτονταν από μολύβδινα φύλλα στην ξύλινη στέγη του. Αυτά απομακρύνθηκαν από συνεργείο του υπουργείου Πολιτισμού το 1998, για να επισκευαστεί η στέγη και να αποκατασταθεί η ετοιμορροπία της, αλλά από τότε ούτε η στέγη επισκευάστηκε, αλλά φημολογείται ότι και τα ιστορικής αξίας μολύβδινα κομμάτια … «απαλλοτριώθηκαν» εν είδει συλλεκτικών αντικειμένων, από ορισμένους επιτήδειους. Επίσης στο εσωτερικό του τζαμιού, κινδυνεύει να εξαφανιστεί από την υγρασία και την έλλειψη συντήρησης, η μοναδικής αξίας τοιχογραφία της ουράνιας πόλης (ως γνωστό δεν επιτρέπεται η ζωγραφική αναπαράσταση στο Ισλάμ), ενώ δεν έχουμε καταφέρει να διασώσουμε και την μοναδική αναπαράσταση γυναικείας μορφής (υπάρχει μόνο σε φωτογραφία) ,που υπήρχε στο εσωτερικό του τζαμιού και δεν συναντάται σε κανένα άλλο τέμενος στον κόσμο. Ενα τέμενος που καταρρέει.

Τα ανωτέρω χωρίς να μπει κανείς στο διάλογο αν τα μνημεία είναι ισλαμικά , μουσουλμανικά ή οθωμανικά ορολογία που θα δήλωνε ιδεολογικές επιλογές ή θέσεις. Ο χώρος αγκαλιάζει τη μνήμη και την ιστορία που υποδέχθηκε χωρίς να νοιάζεται για τις σημαίες των εκάστοτε περαστικών λαών, ιδεολογιών, για τις ονομασίες των κρατών ή την κάθε προπαγάνδα από αυτόν. Ο χώρος και ο νόμος είναι ουδέτεροι. Οπως και ο καφές που πίνω καθημερινά και τώρα. Μια υπέροχη μουσουλμανική νότα στην ευρωπαϊκή μου καθημερινότητα που ως πολίτης της Ενωσης κοινωνώ με το σύνολο της πολιτιστικής της κληρονομιάς.

Οι δικηγόροι της Ολυμπιακής και τα πετάγματα των νομικών

Τα τελευταία νέα της Ολυμπιακής θα ήθελα να τα σχολίζε ο Παπινιανός η γνώμη του οποίου πολύ μου λείπει για το θέμα. Θα ήθελα να ήξερα λίγο καλύτερα τι συνέβη αλλά η πληροφόρησή μου είναι μόνο από τον ημερήσιο τύπο άρα ελεγχόμενη. Προσωπικά φοβάμαι τα αεροπλάνα και πετάω πάντα με αλκοόλ στο στομάχι οπότε δε νογάω και πολλά!

Με την αφορμή της Ολυμπιακής επανέρχεται στη συζήτηση το ζήτημα του CV του κ. Βγενόπουλου οπότε οι δικηγόροι είμαστε και πάλι στο προσκήνιο. Αυτές οι νομικές σπουδές αν δεν σε οδηγήσουν στην Βουλή και την Κυβέρνηση σίγουρα σε οδηγούν σε βαθειά αναζήτηση προορισμού...

Εκτός από τους προορισμούς με αεροπλάνα και βαπόρια πάντως κάποιοι νομικοί ακολούθησαν άλλες διαδρομές στη ζωή τους. Θυμάμαι πάντα τον Παλαμά και τις βιογραφίες λογοτεχνών του δημοτικού και προσθέτω...

ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ
Φιλολογικό ψευδώνυμο του Ευάγγελου Ιωάννου.Γεννήθηκε στην Καλαμπάκα και ύστερα από μεταθέσεις του πατέρα του, κατέληξε στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Σπούδασε Νομικά και εργάστηκε στην Εθνική βιβλιοθήκη.

Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ
Φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφεριάδη. Γεννήθηκε στην Σμύρνη, έζησε στην Ελλάδα και σπούδασε Νομικά στο Παρίσι. Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 1931 με την ποιητική του συλλογή «Στροφή».

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλη.Γεννήθηκε στο Ηράκλειο αλλά κατάγεται από τη Λέσβο.Σπούδασε Νομικά και στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 1935.

Τώρα θα μου πεις τι σχέση έχει αυτό με της Ολυμπιακής την τύχη? Αλλά να! σκέφθηκα να πω κάτι πιό γλυκό για δικηγόρους με αφορμή την τύχη της αντί ας πούμε να θυμηθώ πόσους δικηγόρους πλήρωσε ως συμβούλους της τα τελευταία 15 χρόνια για να αποκρατηκοποιηθεί ανεπιτυχώς, πόσα πλήρωσε ο έλληνας φορολογούμενος τις φοβερές αποτυχίες των δικηγόρων αυτών που έβαιναν κατά συρροή εναντίον μας... πόσα χρόνια πέρασαν στο χάλι της αγραμματοσύνης τους (εθνικών και διεθνών... πάντως) ώστε τώρα ένας άλλος δικηγόρος να την αγοράσει!

Αλήθεια θα μπορούσε ένας δικηγόρος να σκεφθεί μια καλή αγωγή αποζημιώσεως για όλη αυτή την κατ'εξακολούθηση αποτυχία? θα υπήρχε ένα δικαστήριο να την επιδικάσει? θα φέρναμε αποδείξεις για τα ποσά που πληρώθηκαν και ονόματα των αποτυχημένων αυτών συμβούλων τόσων ετών?

Αλλά όχι! σήμερα θα πετάξω με ποίηση: Ενα το χελιδόνι ! που δεν είναι σιδερένιο πουλί και δεν κοστίζει φράγκο να το κοιτάξεις και να σε πάρει στην πτήση του!

Οσο και αν ψάξω δεν βρίσκω άλλο λιμάνι

Αναταραχή κάτω στον Πειραιά στο Λιμάνι!

Ψηφίσθηκε λοιπόν χθες επι της αρχής από τη Βουλή των Ελλήνων η κύρωση της σύμβασης παραχώρησης για τον ΟΛΠ. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας για την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης των λιμενικών εγκαταστάσεων των προβλητών Ι και ΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων της ΟΛΠ ΑΕ αφορά μια μακρά διαπραγμάτευση και αποτελεί πολιτική βούληση αυτής της κυβέρνησης.

Με τις διατάξεις του νομοσχεδίου προτείνεται η κύρωση της ανωτέρω σύμβασης παραχώρησης, που έχει υπογραφεί στον Πειραιά στις 25 Νοεμβρίου 2008, μεταξύ του ΟΛΠ αφενός και αφετέρου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά ΑΕ (ΑΕΑΣ), καθώς και της εκ τρίτου συμβαλλόμενης εταιρείας, της Cosco.

Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, η οποία θα γίνει μέχρι τις αρχές Μαρτίου, η Cosco θα καταβάλει στον ΟΛΠ προκαταβολή 50 εκατ. ευρώ.
Έως το 2015, πρέπει να υλοποιήσει επενδύσεις της τάξεως των 300 εκατ. ευρώ.

Για τις συζητήσεις που έγιναν στη Βουλή και το παρελθόν αυτής της ιστορίας μας λένε αρκετά οι εφημερίδες. Και την αιτιολογική του νόμου έκθεση μπορούμε επίσης να βρούμε στον ημερήσιο τύπο λόγω του σημαντικού ενδιαφέροντος του ζητήματος αυτού. Από τον τύπο πληροφορούμεθα και το σχολιασμό της ΟΜΥΛΕ.

Εμείς με τη σειρά μας θα κάνουμε την ακόλουθη παρατήρηση για την κύρωση των συμβάσεων παραχώρησης κάθε είδους: και ο πρωτοετής φοιτητής γνωρίζει ότι η σύμβαση καταρτίζεται με δηλώσεις βουλήσεως. Η υπογράφή των συμβαλλομένων θα αρκούσε σε μια ευνομούμενη κοινωνία για την κατάρτιση μιας σύμβασης. Η χώρα μας έχει το νομικό μονοπώλειο να κυρώνει με νόμους τις συμβάσεις που καταρτίζει. Μα κάποιοι ισχυρίζονται ότι απαιτείται! θα προτείνει ο διαβασμένος συνάδελφος!

Ε λοιπόν θα πρέπει να ξεκαθαρισθεί μια για πάντα: η κύρωση με νόμο, που και συνήθίζεται στην Ελλάδα και σχεδόν αξιώνεται από τους αντισυμβαλλομένους δεν απαιτείται και δεν ευνοεί τα μέρη. Η κύρωση θεραπεύει κάποιες παρανομίες και δεσμεύει τους μη συμβαλλόμενους τρίτους. Τις μεγάλες παρανομίες που εύχεται να θεραπεύσει δεν τις θεραπεύει πιά καθώς και ο νόμος όπως και το ίδιο το Σύνταγμα αντιμετφωπίζεται από το ΔΕΚ ως ρύθμιση της οποίας το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει. Αρα τζάμπα κόπος, τζάμπα και η ταλαιπωρία και ο εξεφτελισμός της Βουλής η οποία δεν έχει καθόλου τέτοιο θεσμικό ρόλο.

Θα πρέπει κάποτε το θέμα αυτό να το μελετήσουμε σε βάθος. Και να καταλάβουμε ότι ακόμη και στη χώρα που επέτρεψε το άρθρο 107 Σ. και το νδ 2687/53 για τις ανάγκες του σχεδίου Μάρσαλ σήμερα η ιστορία προχώρησε και ισχύουν οι νόμοι της Ενωσης στην οποία ενταχθήκαμε με τη βούλησή μας. Η ΕΕ δεν απαγορεύει τις κυρώσεις με νόμο. Προφανώς όχι. Αλλά δεν τις πολυχαμπερίζει από την άλλη μεριά!

Γι αυτό συχνά πυκνά ζηλεύω τη γενιά των νομικών του νδ 2687/53 που όταν νομοθετούσαν και εφάρμοζαν τους νόμους ήξεραν τι έκαναν. Σήμερα απλά μιμούμαστε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.

Ετσι η Βουλή μας γίνεται "επικυρωτήριο" ακύρων ή παρανόμων συμβάσεων οι οποίες επικυρώσεις της όμως τίποτε απολύτως δεν προσφέρουν. Ενίοτε μάλιστα παρέχουν άφθονο χαρτί ΦΕΚ για προσάναμα όπως έγινε με την κυρωμένη με νόμο σύμβαση παραχώρησης για το Μετρό Θεσσαλονίκης!

Μπορούμε σα χώρα να αξιώσουμε καλύτερό ρόλο στη Βουλή μας από την παραγωγή προσανάματος και καλύτερη τύχη στους θεσμούς.

Μπορούμε σα χώρα να στείλουμε και ένα και δύο και τρία και τέσσερα μηνύματα από το παράθυρό μας.

Ελπίζω και εύχομαι τα παιδιά του Πειραιά να τραγουδούν ακόμη!

Μια ασυμβίβαστη μεγάλη ψυχή

Κάθε τόσο γράφω ένα μικρό ποστ για διάφορους δικηγόρους που υπήρξαν ξεχωριστοί για κάποιο λόγο, είτε γιατί έγραφαν ωραία παραμύθια, είτε γιατί ζωγράφιζαν είτε γιατί η δικηγορική τους πρακτική ξεχώρισε για κάτι. Ο λόγος όπως φαντάζεται ο καθένας έγκειται ται στο γεγονός ότι το επάγγελμά μας προσφέρεται και για άλλα πράγματα εκτός από λαμογιές και κόλπα ... Προσφέρεται για ελευθερία. Δίδοντας οικονομική ανεξαρτησία και αστική ταυτότητα σε αυτούς που το εξασκούν επιτρέπει την ανάπτυξη ταλέντων και προσωπικοτήτων. Και οι νομικές σπουδές με τη σειρά τους προσφέρουν εξάσκιση στη δυσκολία και τη σημασία του λόγο. Την κανονιστική σημασία του λόγου. Η συναλλαγή με τις φυλακές και τις ελευθερίες ευαισθητοποιεί σε αναζητήσεις και σε προοδευτικότητα (ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων).

Εχω πολλούς τέτοιους ανθρώπους κατά νου.

Σήμερα είναι η μέρα του Μοχάντας Γκάντι. Το προσωνύμιο Μαχάτμα που σανσκριτικά σημαίνει μεγάλη ψυχή φέρεται να του έδωσε το 1915 ο Ραμπιντανάθ Ταγκόρ. Με τη σειρά μου προσθέτω ασυμβίβαστη ψυχή. Ο συνάδελφος Βασίλης Δωροβίνης έγραψε κάποιες σκέψεις γι αυτόν στην Ελευθεροτυπία τελευταία κάτι που αποδεικνύει ότι δεν είναι ανεπίκαιρος ο στοχασμός και η ανάμνηση αυτού του ανθρώπου. Θα μπορούσε πολλά να προσθέσει κανείς για τον άνθρωπο αυτό που έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής! Η ζωή του ήταν το μήνυμά του. Δεν είναι ο σκοπός μας να κάνουμε ένα εγκυκλοπαιδικό σημείωμα πάντως.

Η επισήμανση και μόνο του γεγονότος ότι ο άνθρωπος αυτός ξεκίνησε σαν δικηγόρος θα μπορούσε να σημαίνει κάτι για το επάγγελμά μας το οποίο βαίνει καταβαραθρούμενο στη συνείδηση του κόσμου.

Αγαπητοί συνάδελφοι, οι δικηγόροι μπορεί να είναι ασυμβίβαστες μεγάλες ψυχές. Μπορεί επίσης να είναι και τίμιοι καλοί άνθρωποι ενίοτε. Οταν λέμε ασυμβίβαστος (δικηγόρος) παρακαλούμε να μην σκέπτεστε μόνον διαπλοκή και μεγάλα κόλπα σύμφωνα με τη νομολογία του ΔΕΚ Fabricom και Afcon. Οχι μόνον σύγκρουση συμφερόντων που συνηθίζεται πολύ συχνά στους δικηγόρους.

Ασυμβίβαστος μπορεί να σημαίνει και κάτι ακόμη: Μεγάλο κόλπο ενάντια στη μοίρα που μας θέλει όλους ελεγχόμενους και ψωραλέους. Τώρα δε που το θυμήθηκα ένας άλλος Ασυμβίβαστος ελληνικής ιθαγενείας αυτή τη φορά ήταν και δικηγόρος: ο Νίκος Καζαντζάκης!

Τέλος ασυμβίβαστοι είναι και αρκετοί ανώνυμοι θνητοί και άγνωστοι συνάδελφοι που δεν τους μνημονεύουμε στις συνεστιάσεις ούτε με φθόνο ούτε με θαυμασμό. Που δεν τους νοιάζει η μεγάλη δόξα.

Στις ασυμβίβαστες μικρές ψυχές είναι η σκέψη μου σήμερα για κάποιο λόγο...

Της φυλακής τα σίδερα ήταν για τους λεβέντες!

Κάποτε ίσχυε το ως άνω ρητό αλλά με "είναι" αντί για "ήταν". Μετά περάσαμε σε προβληματισμούς για το σωφρονιστικό σύστημα για το νόημα της φυλάκισης του εγκλισμού εν γένει: surveiller et punir... κοκ. Στη συνέχεια προβληματισθήκαμε για το κατά πόσον οι φυλακές ιδιωτικοποιούνται. Στην Ελλάδα ιδρύθηκε πάντως η Θέμις Κατασκευαστική ΑΕ και ανέθεσε την κατασκευή φυλακών προβληματιζόμενη παράλληλα για το κατά πόσον ιδιωτικοποιούνται. Εσχάτως τις στολίσαμε με συντμίσεις τύπου ΣΔΙΤ, PPP κλπ. Στο τέλος του 2008 τις αδειάσαμε διότι δεν χωρούσαν κόσμο και δεν προλαβαίναμε να χτίσουμε καινούργιες.

Εν τω μεταξύ ο κ. Παλαιοκώστας τις επισκέπτεται τακτικά και φεύγει με το ελικόπτερό του σε άγνωστη κατεύθυνση κρατώντας και τα εκατομμύρια ευρώ του απαχθέντος κ. Μυλωνά.

Ακούγοντας χθες τηλεοπτική εκπομπή μέχρι και ο Αδωνις φάνηκε λογικός. Σε διαγωνισμό γελοιότητας να είχαμε κατέβει ως χώρα δύσκολα θα επιτυγχάναμε ανάλογο σκορ. Διότι στο ζήτημα αυτό δεν ειμεθα trend. Ο κύριος Ομπάμα ο μελαμψός γόης από τις χώρες της παγκοσμιοποίησης εκλέγεται με στόχο να κλείσει το Γκουαντάναμο. Και το κάνει (λέει τουλάχιστον). Για το θέμα λοιπόν των φυλακών και τον τρόπο που το διερχόμαστε δεν μας φταίνε οι Αμερικάνοι.

Η ασφάλεια του πολίτη στο προσκήνιο λοιπόν! Ησυχία, τάξη και ασφάλεια το αίτημα του σύγχρονου καιρού δικαιολογημένα ίσως για κάποιους όταν η πόλη καίγεται χωρίς έλεγχο, όταν τα καταστήματα ληστεύονται χωρίς αστυνομία, όταν τα ναρκωτικά πωλούνται ελεύθερα μπροστά στα μάτια των ειδικών δυνάμεων και της αστυνομίας του Υπουργού Πολιτισμού στη Στουρνάρη και αλλού, όταν οι πάσης φύσεως παλαιοκώστες αποδρούν ανενόχλητοι ενώ οι ασφαλιστικές εταιρίες ασφαλίζουν πλέον και για λίτρα απαγωγών... Η τρομοκρατία επανέρχεται ζωηρή και απειλεί την Κηφισιά επιτρέποντας στα Εξάρχεια να χάσουν το μονοπώλιο της γοητείας του φόβου. Παιδιά σκοτώνονται στο δρόμο από την αστυνομία η οποία είναι έντονα απασχολημένη μαζί τους όπως και με τους λαθρομετανάστες τους οποίους συλλαμβάνει ανεξαιρέτως ιδίως αν απλώς πεινούν... Οι Υπουργοί Δικαιοσύνης δηλώνουν..., οι δημοσιογράφοι και οι έγκριτοι συνάδελφοι συνομιλούν τηλεοπτικά, ω ναι το θέαμα έχει δράση και πάθος. Πού να βρεθεί άλλη Τσέκου με τις πεοληξίες της που την οδήγησαν σε πολύμηνη προφυλάκιση. Διότι σε αυτή τη χώρα το μόνο έγκλημα που φυλακίζεται και πατάσσεται είναι η πεοληξία. Θα μου πείτε τίνος! άμα είναι τόοοοοοσο χάλια ο προς ον καλά να πάθει να φυλακισθεί. Ας διάλεγε καλύτερα.

Κάποτε βεβαίως της φυλακής τα σίδερα αφορούσαν λεβέντες. Τους τραγουδούσαμε μάλιστα όπως και το καράβι από την Περσία. Διότι έπαιρναν ρίσκο για την παρανομία τους. Διότι κινδύνευαν και πλήρωναν. Και συχνά οι ίδιοι οι παράνομοι ήταν και επαναστάτες. Οπως ήταν οι αρματωλοί και οι κλέφτες. Αμφισβητούσαν την εξουσία και την πλήγωναν στο μαλακό υπογάστριο. Τα ίδια όπλα έκαναν και πόλεμο.

Σήμερα όχι. Σήμερα όλα μοιάζουν κομμάτια ενός χαζού σεναρίου τηλεοπτικού σήριαλ όπου απλά κάτι πρέπει να γίνει για να εξάψει την τηλεθέαση και να δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Σήμερα και στη φυλακή καθόταν μια κακομοίρα που περίμενε διορισμό στα 35 της προβαίνοντας σε απονενοημένα προς τερατώδεις ΓΓ παρατάσσοντας τα πτυχία της και τα παθήματά της σε καθημερινές εφημερίδες. Επίσης η φυλακή είναι προσωρινή διαμονή για να κάνουν γνωριμίες επιτυχημένοι δικηγόροι που στη συνέχεια και χωρίς καμία συνέπεια αναλαμβάνουν τους συγκρατούμενούς τους ως συνήγοροι... Στη φυλακή επίσης κάθονται για λίγο και μερικοί ιερείς που εμπλέκονται σε κυκλώματα προς τούτο φαίνεται και τα θαύματα που λαμβάνουν χώρα εντός των κελιών από τα πολλά θυμιατιστήρια και τις προσευχές.

Στις φυλακές βρίσκονται επίσης ερωτικοί δράκοι και πιθανώς απομεινάρια των απριλιανών ...

Στο κρίσιμο ερώτημα που απομένει για το πού συχνάζουν πλέον οι λεβέντες με δυσκολία έχω κάτι να εισηγηθώ. Πιθανό να περιμένουν κάποια αφορμή για να ξυπνήσουν από το λήθαργο που τους έριξε η συγκυρία. Πιθανό να μην υπάρχουν πιά. Πιθανό να εργάζονται κάπως να θρέψουν τα παιδιά τους. Σίγουρα δεν είναι στα σίδερα της φυλακής ούτε στους θώκους της εξουσίας.

Ισως ένας λεβέντης να φανεί αδέρφια? ...

Αλλά όχι, τους τελευταίους που είχαμε τους εθίσαμε να συνταξιοδοτούνται. Τους ανταμοίψαμε με μικρές συντάξεις τους αντιστασιακούς μας. Γιατί λοιπόν να αντισταθείς πιά?

Η χώρα μας είναι η πατρίδα του εθισμένου σε συντάξεις ήρωα. Η χώρα των αποδεκατισμένων ψυχών. Η χώρα του υποταγμένου φρονήματος έναντι ασήμαντων διορισμών.

Η χώρα της δημοσιουπαλληλίας της λεβεντιάς και στηνκαλύτερη περίπτωση της συνταξιοδότησής της.

Περί επιστημονικών εταιριών

Η σωματειακή οργάνωση κατά παράδοση έχει προσφέρει αρκετές επιστημονικές εταιρίες και στη χώρα όπως άλλωστε συμβαίνει διεθνώς. Η νομική επιστήμη μάλιστα γνωρίζει πολλές ενώσεις προσώπων οι οποίες στοχεύουν στην προάσπιση επιστημονικών συμφερόντων και ανάδειξη σκοπών. Κάποιες επιστημονικές εταιρίες μάλιστα διακρίνονται για το έργο τους και την οργάνωση συνεδρίων, την ανταλλαγή απόψεων και την προώθηση του διαλόγου.

Φυσικά παράλληλα ικανοποιούνται και άλλοι στόχοι όπως είναι η κοινωνικότητα, οι παρέες, οι μικροί κύκλοι προσώπων αλλά και επαγγελματικά συμφέροντα ενίοτε ή και πολιτικά. Ολα αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι και στον καθένα εναπόκειται να δώσει το στίγμα της ζωής του μέσα από τις ενώσεις προσώπων επιστημονικού χαρακτήρα.

Το πλέον επώδυνο είναι όμως η ανάδειξη κάποιων αστικών μη κερδοσκοπικών εταιριών ως τομέων προβολής προσωπικών συμφερόντων (αβέβαιης απόχρωσης και γεύσης) σε συνδυασμό με τις επιδοτήσεις από ποικίλους πόρους. Οταν μάλιστα γίνεται λόγος για ΜΚΟ πρέπει κανείς να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.

Είναι κρίμα που οι επιστημονικές εταιρίες με παράδοση σιγούν ή ανακυκλώνουν τα ίδια πρόσωπα και θέσεις. Είναι κρίμα που δεν καλύπτουν τα κενά της πτωχής μας κοινότητας η οποία με ελάχιστη ώθηση αποδίδει τα μέγιστα. Η μικρή μου εμπειρία το επιβεβαιώνει: λίγο η αγάπη μου για τον αθλητισμό έδωσε δυό συνέδρια με εξαιρετικές συμμετοχές με εκδόσεις που ακολούθησαν και με πρόσωπα τα οποία με την αφορμή αυτή έστησαν ένα ξεκίνημα στην επιστήμη. Μιλάω για τους αγαπητούς φίλους των Εφαρμογών Δημοσίου Δικαίου και φυσικά για την Ελληνική Εταιρία Δικαίου Περιβάλλοντος. Η αγάπη μου για τα πολιτιστικά αγαθά συνέτεινε στην οργάνωση ενός σπουδαίου συνεδρίου με δημοσιευμένες εισηγήσεις με συμμετοχή άριστων ομιλητών σε εντελώς προτότυπο θέμα που ήταν ο νέος (τότε) αρχαιολογικός νόμος. Το ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟY κάλυψε θεσμικά την εκδήλωση και στέγασε τον επιστημονικό αυτό διάλογο. Οι εμπειρίες αυτές δεν ήταν οι μόνες. Απέδειξαν όμως ότι αν κανείς αντέχει το διάλογο και τους άξιους συναδέλφους μπορεί να κάνει το καλύτερο χωρίς δεκάρα κόστος (προσωπικά δεν εισέπραξα ποτέ ούτε ευρώ από όλα αυτά) όπως και οι λοιποί ομιλητές, να προκαλέσει ερεθίσματα και να αποδείξει ότι η επιστήμη μας έχει το επίπεδο που θα ζήλευαν τα καλύτερα επιστημονικά κέντρα στον κόσμο.

Εχω συμμετάσχει όμως και σε εκδηλώσεις που μοναδικό στόχο έχουν την προβολή ενός προσώπου, θεσμού ή αιτήματος. Η οποία πάντα δεν είναι επιστημονική. Από αφέλεια ή ματαιοδοξία κάποτε. Σήμερα προσπαθώ να προσέχω τα κίνητρα των επιστημονικών οργανώσεων που δεν είναι πάντα οι γνωστότερες.

Σήμερα που αποχαιρετούμε το Γιώργο Παπαδημητρίου πρωτεργάτη της Νόμος και Φύση αισθάνομαι την ανάγκη να θυμηθώ τη σημασία του επιστημονικού διαλόγου. Το πόσα πολλά μπορεί να σημάνει για τους νέους. Το πόσο κέφι μπορεί να χαρίσει στους πρεσβύτερους. Και φυσικά πόσα λάθη να γίνουν στη διαδρομή... που οφείλουμε να διορθώνουμε.

Η σημασία του επιστημονικού διαλόγου είναι τεράστια: εφόσον όμως μπορείς να τον αντέξεις!

Απαιτεί σεβασμό και κέφι. Απαιτεί και ολίγη ανιδιοτέλεια την οποία έχουν ελάχιστοι μερακλήδες και όσοι δεν έχουν το χρήμα απόλυτη ανάγκη...Απαιτεί τέλος και γνώση του αντικειμένου που θεωρεί ότι υπηρετεί ο διάλογος. Αν και αυτό το θεωρώ λιγώτερο σημαντικό. Διότι όποιος μπορεί να διαβάσει και έχει ανησυχίες την κατακτά με λιγώτερη ή περισσότερη προσπάθεια.

Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο?

Υποθέτω την είδηση την μάθαμε όλοι. Ομάδα αγνώστων εισέβαλε χθες στον κτίριο «Κωστής Παλαμάς» του Πανεπιστημίου Αθηνών και ξυλοκόπησε τον καθηγητή Γιάννη Πανούση αφου του πέταξαν γιαούρτια, ο οποίος ήταν ομιλητής σε εκδήλωση. Ο κ Πανούσης διακομίστηκε τραυματισμένος στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Ευτυχώς είναι πιά σπίτι του.

Ο ΔΣΑ όπως μας λέει η Καθημερινή καταδίκασε τη βάναυση επίθεση και διάφοροι σχολιαστές και μπλόγκερς αναφέρονται στο θέμα σήμερα. Στο διαδίκτυο ακούστηκε και η άλλη άποψη, αλλά ακόμη δεν έχω αντιληφθεί με σιγουριά αν η υπόθεση ήταν ωμή βία ή ομελέτα... Δεν έχω καταλάβει αν το πρόβλημα ήταν η επανένταξη των φυλακισμένων και τα της διεύθυνσης των φυλακών ή οι θέσεις του για τη συνεργασία των αριστερών κομμάτων.Και γιατί άλλωστε? Θα μπορούσα από τη θέση αυτή να υποψιαστώ ότι τα γεγονότα προκάλεσαν θυμωμένοι Πναθηναϊκοί γνωστού όντος ότι ο Γιάννης Πανούσης είναι Ολυμπιακός δηλωμένος.

Σε όλες τις εκδοχές η απαξίωση του προσώπου είναι φανερή. Γιατί τάχα?

Ο Γιάννης Πανούσης είναι το δίχως άλλο αμφιλεγόμενο πρόσωπο υπό την έννοια ότι δεν μπορούμε με ευκολία να τον τοποθετήσουμε στα κουτάκια όπως συνήθως συμβαίνει. Μπλέκεται σε όλα, χάνει και κερδίζει, διαφωνεί και τοποθετείται, το μόνο που δεν μπορείς να του αρνηθείς είναι την άποψη.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα του, δεδομένης της διαδρομής του. Διότι άνθρωπος με κομματικές καταβολές, με άκρες στο κατεστημένο μιας εποχής, εντεταγμένος στο ακαδημαϊκό σύστημα, τα ΜΜΕ, τη δικηγορία, τι θέλει και κοιτάζει τη θάλασσα?

Διότι και τη θάλασσα κοιτάζει ο Γιάννης Πανούσης και τη φύση και τα ωραία κορίτσια...

Είναι δυνατό ένας άνθρωπος του συστήματος και της πολιτικής να έχει άποψη? Να διαφωνεί και να τσακώνεται? Και μάλιστα η διαφωνία του να μην είναι προσυμφωνημένη?

Να διατηρεί τηλεθέαση και να αρέσει και στη μητέρα μου που τον ακούει στο ραδιόφωνο χωρίς να συντάσσεται μαζί του πολιτικά?

Είναι δυνατό κανείς να μιλά με ειλικρίνια και να έχει θέσεις ακόμη και αν όλοι οι δικοί του (πανεπιστημιακοί, παρέες, πολιτικοί, δικηγόροι κλπ) τον θεωρούν περίεργο? Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό. Διότι ο Γιάννης Πανούσης έχει και πολλούς φίλους.

Μετά το χθεσινό επισόδειο πάντως το ερώτημα παραμένει: πόσο δικαιούται κανείς να έχει άποψη σήμερα? και όταν λέμε άποψη ενοούμε φυσικά δική του άποψη... ότι να είναι his masters voice...

Του ευχόμαστε περαστικά και ελπίζουμε το ξύλο που μέχρι σήμερα έτρωγαν μετανάστες και φοιτητές να βρει το σωστό δρόμο προς τους πισινούς που αρμόζει. Γιατί αδέρφια κουκουλοφόροι ο Πανούσης το ξύλο σήμερα αύριο θα το διασκεδάσει και θα το διηγείται με μπρίο... να είστε σίγουροι.

Καλό ταξείδι Γιώργο Παπαδημητρίου

Εφυγε λοιπόν και ο καθηγητής Γιώργος Παπαδημητρίου. Μετά τον Γιώργο Βολουδάκη, τον Γιάννη Αναστόπουλο το δημόσιο δίκαιο χάνει άλλο ένα νέο στέλεχος με σημαντική διαδρομή. Το Πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια χάνει πολλούς νέους επιστήμονες ενώ τα παλιά χρόνια ήταν γνωστό ότι η δικαίωση του καθηγητή του χάριζε μακροβιότητα όπως συμβαίνει σε πολλούς "πρυτάνεις" των πανεπιστημιακών πραγμάτων που διάγουν μακρό βίο.

Ο θάνατος νέων ανθρώπων είναι πάντα οδυνηρός!

Στη σύζυγο και το γιό του θερμά συλλύπητήρια.

Ρόλοι και ρολάκια!

Με αφορμή ένα συνέδριο του Συνηγόρου του Πολίτη και κάποιες σκέψεις του e-lawyer για το πρόσωπό μου και τα βιβλία μου στις οποίες απάντησα έλαβα ένα μαιλ ενός πραγματικά ξεχωριστού συναδέλφου που θεωρεί υπερβολικές τις σκέψεις μου σε σχέση με τη φράση " Στην πράξη τουλάχιστον για την Ελλάδα είναι τόπος διορισμού διδακτόρων ευνοούμενων ή μαστερούχων πολύ ευνοούμενων με ποσόστοση ανά κόμμα που τιμωρούνται για τις προσπάθειες που έκαναν μέχρι τούδε στο βίο τους καταδικασμένοι σε απραξία μέχρι να τους βγεί η ψυχή τους" προσθέτοντας ότι εκτιμά την άποψη "Εμένα πάλι στις καταστάσεις αυτές αυτό που με πικραίνει είναι γιατί χάνονται και απαξιώνονται τόσα παιδιά με αξία λόγω συνηγοροποίησης ή γενικώς Αδοποίησής τους?".

Η απάντησή μου στην συγκεκριμένη θέση βρίσκεται μια πρόταση πριν αυτή που προβλημάτισε όπου λέω ότι δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα αλλά σε θεσμούς. Και φυσικά την αποψή μου για τα πρόσωπα την διατύπωσα ρητά στο τέλος του σχολίου...

Προβλημάτισε ιδιαίτερα το γεγονός ότι έκανα μνεία σε κομματική ποσόστοση και μάλιστα χωρίς εξαιρέσεις ή επιφυλάξεις. Μα αυτό θα αναφερόταν στα πρόσωπα και όχι στο θεσμό! Για τα πρόσωπα δεν είπα πουθενά ότι ευθύνονται.

Έπί της ουσίας... Στα πανεπιστημιακά μας χρόνια ανεδρωθήκαμε με θεωρητικό must τον Ombudsman τον οποίο όποιος πρόφερε σωστά έπερνε άριστα στα μαθήματα δημοσίου δικαίου. Ακόμη και ο καθηγητής Σπηλιωτόπουλος τον ανέφερε τονίζοντας τις θεσμικές του αρετές. Ε λοιπόν το όνειρο αυτό εκπληρώθηκε στη χώρα και μάλιστα σήμερα με συνταγματικές αναφορές. Οι ΑΔΑ είναι γεγονός και αυξάνονται και πληθύνονται. Τις απόψεις μου για τις ΑΔΑ δεν θα τις επαναλάβω. Εξ αυτών όσες δεν έχουν αποφαστιστική αρμοδιότητα περιορίζονται σε ρόλο κυτίου παραπόνων με ρόλο τηλεοπτικό. Ο Συνήγορος του Πολίτη ανάδειξε κάποιους ανθρώπους και κατατρόπωσε συμβολικά την κ. Ελισάβετ Παπαζώη για ένα ακίνητο που ο ΣτΠ θεώρησε παράνομο ενώ τα δικαστήρια και η διοίκηση όχι. Μετά από τη συγκεκριμένη ενέργεια περιορίσθηκε σε πορίσματα τα οποία μετά την άνοδο στην εξουσία της ΝΔ έχουν κυρίως αντιπολιτευτικό χαρακτήρα αλλά χωρίς συνέπειες για κανέναν. Ε η γκρινια δεν αποτελεί πολιτική ή θεσμική αρετή! Αν θέλαμε θεσμούς με νόημα θα έπρεπε να τους οπλίζουμε με τα κατάλληλα θεσμικά όπλα. Και ως τέτοια δεν εννοώ τους υπαλλήλους τους... Διότι εν κατακλείδι οι ΑΔΑ που ξεκίνησαν φιλόδοξα με στόχο τον εκσυγχρονισμό κατέληξαν να μισθοδοτούν άριστους επιστήμονες και να τους απαξιώνουν. Διότι όσα και να σε πληρώσουν, το να γκρινιάζεις δεν αξίζει τόσες σπουδές! Οι ΑΔΑ στελεχώθηκαν με τους άριστους μιας γενιάς φοιτητές πολλοί εκ των οποίων σήμερα θα μπορούσαν να είναι τακτικοί καθηγητές σε σημαντικά πανεπιστήμια χωρών όπου τα πανεπιστήμια διατηρούν το νόημά τους. Ομως γειώθηκαν σε ρόλο θεσμικής αχρησίας και υπαλληλοποίησης. Αν η εξεγερσή τους περιορίζεται στην άρση του δικηγορικού ασυμβιβάστου είναι να τους λυπάται κάποιος θεός των ΑΔΑ διότι ως φαίνεται τα χρήματα που παίρνουν δεν είναι αρκετά...αλλά δεν τολμούν και να τα εγκαταλείψουν.

Προσωπικά το να με κερνάει η χώρα θεσμούς μαϊμούδες είναι κάτι που το περιμένω και το αντέχω. Το να βλέπω την απαξίωση ανθρώπων που έμαθαν να προσπαθούν, να αποδίδουν και να διακρίνονται επειδή ο θεσμός που υπηρετούν έχει απλά τηλεοπτική λειτουργία με εξοργίζει. Αυτό άλλωστε λέω σε όσους ζηλεύουν που δεν κατάφεραν να έχουν την τύχη τους να διορισθούν σε ένα Συνήγορο και αυτοί... Οτι θεωρώ ελάχιστη ανταμοιβή για την επιστημονική πειθαρχία στο μέντορα που τους στήριξε (και το κόμμα του) το μισθό ενός Συνηγόρου. Δεν θα άξιζε κανείς να αποκοιμηθεί τόσο νέος ούτε για πολύ περισσότερα...

Τώρα αυτή είναι η γνώμη μου! αν ενοχλεί λυπάμαι. Μέσα στο Συνήγορο εργάζονται φίλοι μου και πρόσωπα που εκτιμώ καθώς και κάποια που δεν γνωρίζω. Δεν έχει καμία σημασία. Στις επιστημονικές εκδηλώσεις που συμμετέχω ή οργανώνω πάντα καλώ εκπρόσωπο απευθυνόμενη θεσμικά στην κεφαλή κάθε Κύκλου που επιλέγει τον κατάλληλο και έρχεται δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του!

Για την τύχη της γενιάς μας τώρα θα πρέπει να μιλήσουμε άλλη φορά και ίσως περισσότεροι. Στο Πολυτεχνείο είμαστε στο Δημοτικό και στα σημερινά Δεκεμβριανά τα παιδιά μας συμμετέχουν αφήνοντας τη σκόνη τους στο πρόσωπό μας. Η κοινωνικη αλλαγή του ΠΑΣΟΚ συνόδευσε τις ελπίδες μας για αστικοποίηση χωρίς τελειωμό γεμίζοντας την Εκάλη μεζονέττες.

Η γενιά της μεζονέττας, των δανείων, της συμβατικότητας και των πολλών πτυχίων πλησιάζει τα πενήντα. Ελπίζω η ¨κρίση" να δώσει νόημα στο μόχθο μας και την ματαίωση που τον συνόδευσε. Να κόψουμε τις ψευδαισθήσεις και το life style και να δημιουργήσουμε κάτι πριν γεράσουμε οριστικά. Στη δημιουργία δε συμπεριλαμβάνω και τη γνώμη, τη θέση, την κριτική!

Στον ακαδημαϊκο καθηγητή που μας εξέταζε στον Ombudsman συνεπώς απαντώ: μπαρμπούτσαλα και μιμιτισμός οι ρόλοι. Καλή γάτα είναι αυτή που πιάνει ποντίκια. Διότι κύριε καθηγητά η συγκεκριμένη επιλογή κατάφερε να απαξιώσει(τότε δε με μισθούς πείνας) και το δικαστικό σύστημα. Οι δικαστές απαξιώθηκαν όταν οι ΑΔΑ προβλήθηκαν ως το μόνο ορθό. Κανείς από τους άριστους δεν έσπευδε με ευκολία στις δικαστικές καριέρες... ενώ σπρώξιμο για τις ΑΔΑ...Θα μου πεις ποιός ασχολείται... εκτός απο τα κόμματα που αποκαθιστούν διάφορους ημέτερους που δεν έχουν άλλο τρόπο να ζήσουν και ίσως τους νέους που ονειρεύονται ρόλο στο μεγάλο θέατρο της κοινωνίας μας.

Αν οι διδάκτορες ήταν πρωτοδίκες ή εισηγτές θα έβγαζαν και καμιά απόφαση όπως οι σημερινοί λεβέντες που έκριναν υπαίτιο το Ελληνικό Δημόσιο για το γιάκοβλεφ! Μαγκιά στα ΤΔΔ και στο ΣτΕ! Αν ήταν δικηγόροι θα έβγαζαν γλώσσα όπως η αφεντιά μου!