Της φυλακής τα σίδερα ήταν για τους λεβέντες!

Κάποτε ίσχυε το ως άνω ρητό αλλά με "είναι" αντί για "ήταν". Μετά περάσαμε σε προβληματισμούς για το σωφρονιστικό σύστημα για το νόημα της φυλάκισης του εγκλισμού εν γένει: surveiller et punir... κοκ. Στη συνέχεια προβληματισθήκαμε για το κατά πόσον οι φυλακές ιδιωτικοποιούνται. Στην Ελλάδα ιδρύθηκε πάντως η Θέμις Κατασκευαστική ΑΕ και ανέθεσε την κατασκευή φυλακών προβληματιζόμενη παράλληλα για το κατά πόσον ιδιωτικοποιούνται. Εσχάτως τις στολίσαμε με συντμίσεις τύπου ΣΔΙΤ, PPP κλπ. Στο τέλος του 2008 τις αδειάσαμε διότι δεν χωρούσαν κόσμο και δεν προλαβαίναμε να χτίσουμε καινούργιες.

Εν τω μεταξύ ο κ. Παλαιοκώστας τις επισκέπτεται τακτικά και φεύγει με το ελικόπτερό του σε άγνωστη κατεύθυνση κρατώντας και τα εκατομμύρια ευρώ του απαχθέντος κ. Μυλωνά.

Ακούγοντας χθες τηλεοπτική εκπομπή μέχρι και ο Αδωνις φάνηκε λογικός. Σε διαγωνισμό γελοιότητας να είχαμε κατέβει ως χώρα δύσκολα θα επιτυγχάναμε ανάλογο σκορ. Διότι στο ζήτημα αυτό δεν ειμεθα trend. Ο κύριος Ομπάμα ο μελαμψός γόης από τις χώρες της παγκοσμιοποίησης εκλέγεται με στόχο να κλείσει το Γκουαντάναμο. Και το κάνει (λέει τουλάχιστον). Για το θέμα λοιπόν των φυλακών και τον τρόπο που το διερχόμαστε δεν μας φταίνε οι Αμερικάνοι.

Η ασφάλεια του πολίτη στο προσκήνιο λοιπόν! Ησυχία, τάξη και ασφάλεια το αίτημα του σύγχρονου καιρού δικαιολογημένα ίσως για κάποιους όταν η πόλη καίγεται χωρίς έλεγχο, όταν τα καταστήματα ληστεύονται χωρίς αστυνομία, όταν τα ναρκωτικά πωλούνται ελεύθερα μπροστά στα μάτια των ειδικών δυνάμεων και της αστυνομίας του Υπουργού Πολιτισμού στη Στουρνάρη και αλλού, όταν οι πάσης φύσεως παλαιοκώστες αποδρούν ανενόχλητοι ενώ οι ασφαλιστικές εταιρίες ασφαλίζουν πλέον και για λίτρα απαγωγών... Η τρομοκρατία επανέρχεται ζωηρή και απειλεί την Κηφισιά επιτρέποντας στα Εξάρχεια να χάσουν το μονοπώλιο της γοητείας του φόβου. Παιδιά σκοτώνονται στο δρόμο από την αστυνομία η οποία είναι έντονα απασχολημένη μαζί τους όπως και με τους λαθρομετανάστες τους οποίους συλλαμβάνει ανεξαιρέτως ιδίως αν απλώς πεινούν... Οι Υπουργοί Δικαιοσύνης δηλώνουν..., οι δημοσιογράφοι και οι έγκριτοι συνάδελφοι συνομιλούν τηλεοπτικά, ω ναι το θέαμα έχει δράση και πάθος. Πού να βρεθεί άλλη Τσέκου με τις πεοληξίες της που την οδήγησαν σε πολύμηνη προφυλάκιση. Διότι σε αυτή τη χώρα το μόνο έγκλημα που φυλακίζεται και πατάσσεται είναι η πεοληξία. Θα μου πείτε τίνος! άμα είναι τόοοοοοσο χάλια ο προς ον καλά να πάθει να φυλακισθεί. Ας διάλεγε καλύτερα.

Κάποτε βεβαίως της φυλακής τα σίδερα αφορούσαν λεβέντες. Τους τραγουδούσαμε μάλιστα όπως και το καράβι από την Περσία. Διότι έπαιρναν ρίσκο για την παρανομία τους. Διότι κινδύνευαν και πλήρωναν. Και συχνά οι ίδιοι οι παράνομοι ήταν και επαναστάτες. Οπως ήταν οι αρματωλοί και οι κλέφτες. Αμφισβητούσαν την εξουσία και την πλήγωναν στο μαλακό υπογάστριο. Τα ίδια όπλα έκαναν και πόλεμο.

Σήμερα όχι. Σήμερα όλα μοιάζουν κομμάτια ενός χαζού σεναρίου τηλεοπτικού σήριαλ όπου απλά κάτι πρέπει να γίνει για να εξάψει την τηλεθέαση και να δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Σήμερα και στη φυλακή καθόταν μια κακομοίρα που περίμενε διορισμό στα 35 της προβαίνοντας σε απονενοημένα προς τερατώδεις ΓΓ παρατάσσοντας τα πτυχία της και τα παθήματά της σε καθημερινές εφημερίδες. Επίσης η φυλακή είναι προσωρινή διαμονή για να κάνουν γνωριμίες επιτυχημένοι δικηγόροι που στη συνέχεια και χωρίς καμία συνέπεια αναλαμβάνουν τους συγκρατούμενούς τους ως συνήγοροι... Στη φυλακή επίσης κάθονται για λίγο και μερικοί ιερείς που εμπλέκονται σε κυκλώματα προς τούτο φαίνεται και τα θαύματα που λαμβάνουν χώρα εντός των κελιών από τα πολλά θυμιατιστήρια και τις προσευχές.

Στις φυλακές βρίσκονται επίσης ερωτικοί δράκοι και πιθανώς απομεινάρια των απριλιανών ...

Στο κρίσιμο ερώτημα που απομένει για το πού συχνάζουν πλέον οι λεβέντες με δυσκολία έχω κάτι να εισηγηθώ. Πιθανό να περιμένουν κάποια αφορμή για να ξυπνήσουν από το λήθαργο που τους έριξε η συγκυρία. Πιθανό να μην υπάρχουν πιά. Πιθανό να εργάζονται κάπως να θρέψουν τα παιδιά τους. Σίγουρα δεν είναι στα σίδερα της φυλακής ούτε στους θώκους της εξουσίας.

Ισως ένας λεβέντης να φανεί αδέρφια? ...

Αλλά όχι, τους τελευταίους που είχαμε τους εθίσαμε να συνταξιοδοτούνται. Τους ανταμοίψαμε με μικρές συντάξεις τους αντιστασιακούς μας. Γιατί λοιπόν να αντισταθείς πιά?

Η χώρα μας είναι η πατρίδα του εθισμένου σε συντάξεις ήρωα. Η χώρα των αποδεκατισμένων ψυχών. Η χώρα του υποταγμένου φρονήματος έναντι ασήμαντων διορισμών.

Η χώρα της δημοσιουπαλληλίας της λεβεντιάς και στηνκαλύτερη περίπτωση της συνταξιοδότησής της.