Αναταραχή κάτω στον Πειραιά στο Λιμάνι!
Ψηφίσθηκε λοιπόν χθες επι της αρχής από τη Βουλή των Ελλήνων η κύρωση της σύμβασης παραχώρησης για τον ΟΛΠ. Το νομοσχέδιο του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας για την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης των λιμενικών εγκαταστάσεων των προβλητών Ι και ΙΙ του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων της ΟΛΠ ΑΕ αφορά μια μακρά διαπραγμάτευση και αποτελεί πολιτική βούληση αυτής της κυβέρνησης.
Με τις διατάξεις του νομοσχεδίου προτείνεται η κύρωση της ανωτέρω σύμβασης παραχώρησης, που έχει υπογραφεί στον Πειραιά στις 25 Νοεμβρίου 2008, μεταξύ του ΟΛΠ αφενός και αφετέρου της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά ΑΕ (ΑΕΑΣ), καθώς και της εκ τρίτου συμβαλλόμενης εταιρείας, της Cosco.
Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, η οποία θα γίνει μέχρι τις αρχές Μαρτίου, η Cosco θα καταβάλει στον ΟΛΠ προκαταβολή 50 εκατ. ευρώ.
Έως το 2015, πρέπει να υλοποιήσει επενδύσεις της τάξεως των 300 εκατ. ευρώ.
Για τις συζητήσεις που έγιναν στη Βουλή και το παρελθόν αυτής της ιστορίας μας λένε αρκετά οι εφημερίδες. Και την αιτιολογική του νόμου έκθεση μπορούμε επίσης να βρούμε στον ημερήσιο τύπο λόγω του σημαντικού ενδιαφέροντος του ζητήματος αυτού. Από τον τύπο πληροφορούμεθα και το σχολιασμό της ΟΜΥΛΕ.
Εμείς με τη σειρά μας θα κάνουμε την ακόλουθη παρατήρηση για την κύρωση των συμβάσεων παραχώρησης κάθε είδους: και ο πρωτοετής φοιτητής γνωρίζει ότι η σύμβαση καταρτίζεται με δηλώσεις βουλήσεως. Η υπογράφή των συμβαλλομένων θα αρκούσε σε μια ευνομούμενη κοινωνία για την κατάρτιση μιας σύμβασης. Η χώρα μας έχει το νομικό μονοπώλειο να κυρώνει με νόμους τις συμβάσεις που καταρτίζει. Μα κάποιοι ισχυρίζονται ότι απαιτείται! θα προτείνει ο διαβασμένος συνάδελφος!
Ε λοιπόν θα πρέπει να ξεκαθαρισθεί μια για πάντα: η κύρωση με νόμο, που και συνήθίζεται στην Ελλάδα και σχεδόν αξιώνεται από τους αντισυμβαλλομένους δεν απαιτείται και δεν ευνοεί τα μέρη. Η κύρωση θεραπεύει κάποιες παρανομίες και δεσμεύει τους μη συμβαλλόμενους τρίτους. Τις μεγάλες παρανομίες που εύχεται να θεραπεύσει δεν τις θεραπεύει πιά καθώς και ο νόμος όπως και το ίδιο το Σύνταγμα αντιμετφωπίζεται από το ΔΕΚ ως ρύθμιση της οποίας το κοινοτικό δίκαιο υπερισχύει. Αρα τζάμπα κόπος, τζάμπα και η ταλαιπωρία και ο εξεφτελισμός της Βουλής η οποία δεν έχει καθόλου τέτοιο θεσμικό ρόλο.
Θα πρέπει κάποτε το θέμα αυτό να το μελετήσουμε σε βάθος. Και να καταλάβουμε ότι ακόμη και στη χώρα που επέτρεψε το άρθρο 107 Σ. και το νδ 2687/53 για τις ανάγκες του σχεδίου Μάρσαλ σήμερα η ιστορία προχώρησε και ισχύουν οι νόμοι της Ενωσης στην οποία ενταχθήκαμε με τη βούλησή μας. Η ΕΕ δεν απαγορεύει τις κυρώσεις με νόμο. Προφανώς όχι. Αλλά δεν τις πολυχαμπερίζει από την άλλη μεριά!
Γι αυτό συχνά πυκνά ζηλεύω τη γενιά των νομικών του νδ 2687/53 που όταν νομοθετούσαν και εφάρμοζαν τους νόμους ήξεραν τι έκαναν. Σήμερα απλά μιμούμαστε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.
Ετσι η Βουλή μας γίνεται "επικυρωτήριο" ακύρων ή παρανόμων συμβάσεων οι οποίες επικυρώσεις της όμως τίποτε απολύτως δεν προσφέρουν. Ενίοτε μάλιστα παρέχουν άφθονο χαρτί ΦΕΚ για προσάναμα όπως έγινε με την κυρωμένη με νόμο σύμβαση παραχώρησης για το Μετρό Θεσσαλονίκης!
Μπορούμε σα χώρα να αξιώσουμε καλύτερό ρόλο στη Βουλή μας από την παραγωγή προσανάματος και καλύτερη τύχη στους θεσμούς.
Μπορούμε σα χώρα να στείλουμε και ένα και δύο και τρία και τέσσερα μηνύματα από το παράθυρό μας.
Ελπίζω και εύχομαι τα παιδιά του Πειραιά να τραγουδούν ακόμη!
2 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρουσες επισημάνσεις. Στις άλλες χώρες γιατί οι αντισυμβαλλόμενοι δεν αξιώνουν επικύρωση με νόμο; Στην Ελλάδα, αν αξιώσουν αλλά τελικά δεν γίνει δεκτό αυτό και δεν κυρωθεί η σύμβαση με νόμο, τι μπορεί να κάνει ο αντισυμβαλλόμενος; Γιατι η κυβέρνηση φοβάται και τα φέρνει όλα στη Βουλή;
Αγαπητέ e- lawyer οι ερωτήσεις σου είναι σημαντικές και κρίσιμες. Για να τις απαντήσω χρειάζεται πολύς χώρος και νομικίστικες λέξεις που δεν ενδιαφέρουν τόσο τον πολύ κόσμο.
συνοπτικά:
1. και γιατί να το κάνουν? δεν αρκεί η σύμβαση? η δουλειά του νόμου είναι άλλη...
2. το ΣτΕ μας απάντησε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Υπήρξαν δύο περιπτώσεις γνωστές νομολογιακά που προβλέφθηκε στα τεύχη κύρωση με νόμο και δεν έγινε. Ο ιδιώτης δεν μπόρεσε να την επιβάλει.
3. δεν ξέρω αν είναι μόνο φόβος. το σίγουρο είναι ότι με την κύρωση διορθώνονται κάποιες παρανομίες, δεσμεύονται τρίτοι, προσδίδεται πολιτικό κύρος σε συμφωνίες για τα μάτια, δημιουργείται πολιτική συναίνεση και άλλα τινά. Τα κακά αυτής της δραστηριότητας θα συνόψιζα στο ότι όπως είδαμε με την κύρωση του Μετρό Θεσσαλονίκης και άλλων συμβάσεων που παρέμειναν χαρτί φρέσκο ΦΕΚ, ευτελίζονται οι θεσμοί εκτελώντας εργασίες που δεν τους αναλογούν και γίνεται κουρελόχαρτο ο νόμος που σημαίνει κάτι περισσότερο από επισφράγιση της πλημμελούς βούλησης των συμβαλλομένων. Φυσικά το κοινοτικό δίκαιο θεωρεί και το νόμο απλή ρύθμιση...
Εν αναμονή του Μαλλ ...
Δημοσίευση σχολίου