Υποθέτω την είδηση την μάθαμε όλοι. Ομάδα αγνώστων εισέβαλε χθες στον κτίριο «Κωστής Παλαμάς» του Πανεπιστημίου Αθηνών και ξυλοκόπησε τον καθηγητή Γιάννη Πανούση αφου του πέταξαν γιαούρτια, ο οποίος ήταν ομιλητής σε εκδήλωση. Ο κ Πανούσης διακομίστηκε τραυματισμένος στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Ευτυχώς είναι πιά σπίτι του.
Ο ΔΣΑ όπως μας λέει η Καθημερινή καταδίκασε τη βάναυση επίθεση και διάφοροι σχολιαστές και μπλόγκερς αναφέρονται στο θέμα σήμερα. Στο διαδίκτυο ακούστηκε και η άλλη άποψη, αλλά ακόμη δεν έχω αντιληφθεί με σιγουριά αν η υπόθεση ήταν ωμή βία ή ομελέτα... Δεν έχω καταλάβει αν το πρόβλημα ήταν η επανένταξη των φυλακισμένων και τα της διεύθυνσης των φυλακών ή οι θέσεις του για τη συνεργασία των αριστερών κομμάτων.Και γιατί άλλωστε? Θα μπορούσα από τη θέση αυτή να υποψιαστώ ότι τα γεγονότα προκάλεσαν θυμωμένοι Πναθηναϊκοί γνωστού όντος ότι ο Γιάννης Πανούσης είναι Ολυμπιακός δηλωμένος.
Σε όλες τις εκδοχές η απαξίωση του προσώπου είναι φανερή. Γιατί τάχα?
Ο Γιάννης Πανούσης είναι το δίχως άλλο αμφιλεγόμενο πρόσωπο υπό την έννοια ότι δεν μπορούμε με ευκολία να τον τοποθετήσουμε στα κουτάκια όπως συνήθως συμβαίνει. Μπλέκεται σε όλα, χάνει και κερδίζει, διαφωνεί και τοποθετείται, το μόνο που δεν μπορείς να του αρνηθείς είναι την άποψη.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα του, δεδομένης της διαδρομής του. Διότι άνθρωπος με κομματικές καταβολές, με άκρες στο κατεστημένο μιας εποχής, εντεταγμένος στο ακαδημαϊκό σύστημα, τα ΜΜΕ, τη δικηγορία, τι θέλει και κοιτάζει τη θάλασσα?
Διότι και τη θάλασσα κοιτάζει ο Γιάννης Πανούσης και τη φύση και τα ωραία κορίτσια...
Είναι δυνατό ένας άνθρωπος του συστήματος και της πολιτικής να έχει άποψη? Να διαφωνεί και να τσακώνεται? Και μάλιστα η διαφωνία του να μην είναι προσυμφωνημένη?
Να διατηρεί τηλεθέαση και να αρέσει και στη μητέρα μου που τον ακούει στο ραδιόφωνο χωρίς να συντάσσεται μαζί του πολιτικά?
Είναι δυνατό κανείς να μιλά με ειλικρίνια και να έχει θέσεις ακόμη και αν όλοι οι δικοί του (πανεπιστημιακοί, παρέες, πολιτικοί, δικηγόροι κλπ) τον θεωρούν περίεργο? Φυσικά το ερώτημα είναι ρητορικό. Διότι ο Γιάννης Πανούσης έχει και πολλούς φίλους.
Μετά το χθεσινό επισόδειο πάντως το ερώτημα παραμένει: πόσο δικαιούται κανείς να έχει άποψη σήμερα? και όταν λέμε άποψη ενοούμε φυσικά δική του άποψη... ότι να είναι his masters voice...
Του ευχόμαστε περαστικά και ελπίζουμε το ξύλο που μέχρι σήμερα έτρωγαν μετανάστες και φοιτητές να βρει το σωστό δρόμο προς τους πισινούς που αρμόζει. Γιατί αδέρφια κουκουλοφόροι ο Πανούσης το ξύλο σήμερα αύριο θα το διασκεδάσει και θα το διηγείται με μπρίο... να είστε σίγουροι.
1 σχόλιο:
Λυπηρό το γεγονός, πολύ λυπηρό, αλλά αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το σχόλιό σου:
Μετά το χθεσινό επισόδειο πάντως το ερώτημα παραμένει: πόσο δικαιούται κανείς να έχει άποψη σήμερα? και όταν λέμε άποψη ενοούμε φυσικά δική του άποψη... ότι να είναι his masters voice...
Νομίζω ότι μόνο και μόνο με το γεγονός ότι προκύπτει αυτή η απορία, αυτή η αμφιβολία, τώρα, στο κατώφλι του 21ου αιώνα (όχι σε άλλες εποχές), πρέπει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Είναι αυτό ακριβώς που προσπαθούν κάποιοι κουκουλοφόροι και ακουκουλοφόρετοι να μας κάνουν να αμφισβητήσουμε: το θεμελιώδες μας δικαίωμα να μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα (χωρίς να δέρνουμε), να έχουμε άποψη και να την υποστηρίζουμε με λογικά επιχειρήματα.
Ο διαφωτισμός πέρασε την Ελλάδα ξώφαλτσα και, τώρα που υπάρχει διεθνής κρίση των ιδεών του διαφωτισμού, απ´ότι φαίνεται θα έχουμε και πάλι τα πρωτεία στην κατάλυσή του.
Δημοσίευση σχολίου