Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΕΝΤΟΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗ

της Ελένης Τροβά - 17/12/2015

Μιλούσαμε με τον συνταξιοδοτηθέντα αρεοπαγίτη περί ανέμων και υδάτων. Ξαφνικά το πρόσωπό του σκοτείνιασε. Με στεναχωρεί μου είπε που τη βιβλιοθήκη μου δεν ξέρω τι να την κάνω. Ολη μου τη ζωή αγόραζα νομικά βιβλία. Το χαρτζιλίκι μου το έκανα βιβλία και καμάρωνα που είχα μια καλή βιβλιοθήκη.
Εχω όλο το Μπαλή, τον Τούση, τους καλούς! Τώρα όλα είναι ηλεκτρονικά. Τα έμαθα και αυτά. Αλλά η βιβλιοθήκη μου, τόσα δωμάτια στο σπίτι με τυραννάει. Η γυναίκα μου μια ζωή γκρίνιαζε πως το σπίτι δεν συγυρίζεται. Και τώρα είναι για πέταμα. Κανένας δεν τη παίρνει. Παλιά τις πουλούσαν κιόλας. Τώρα όπως έγιναν τα βιβλία δεν τα θέλει κανείς. Πού χώρος και κέφι για διάβασμα. Copy paste οι δικαστικές αποφάσεις... Ούτε οι νέοι συνάδελφοι που ρώτησα τη θέλουν. Με πολλές δικαιολογίες. Δε λέω... άλλαξε και ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας.
Ούτε κάτι φίλοι δικηγόροι. Γκρινιάζουν οι γυναίκες τους και αυτών. Αλλωστε μου λένε, οι δικηγόροι που βγάζουν λεφτά δεν διαβάζουν καθόλου. Οσο λιγώτερο διάβασμα τόσο περισσότερα λεφτά.
Ρώτησα και ένα σωματείο νέων νομικών. Δεν έχουν λέει χώρο...
Ούτε το παιδί μου έγινε δικηγόρος να την πάρει...
Αλλο πάλι τούτο, συμπλήρωσε. Ελεγα κάποτε να γίνει το παιδί μου δικηγόρος ή δικαστής να του δώσω τη βιβλιοθήκη. Τώρα και να είχε γίνει θα με έβριζε. Δεν θα ήθελε βιβλία αλλά γνωριμίες και "άκρες". Θα με έλεγε κορόιδο. Η γυναίκα μου θα συμπλήρωνε ότι βασανίζω το παιδί μου, όπως τώρα σταυροκοπιέται που δεν πήγαν στα νομικά... νάχουν τα χάλια μου.
Τι να πω! εμένα δεν μου αρέσουν αυτά τα πράγματα. Που οι δικαστές μπαινοβγαίνουν στα δικηγορικά γραφεία τάχα για τα παιδιά τους. Που δίνουν τέτοιες λαβές. Το χειρότερο είναι ότι αυτό πιά είναι ο κανόνας. Και έρχεται μετά ο δικηγόρος και τι να του πεις. Οτι εσένα ούτε τη βιβλιοθήκη σου δεν ζήλεψε κανένας?
Τον άκουγα με αμέριστη κατανόηση. Σχεδόν με αγάπη. Εμένα ο πατέρας μου, δικηγόρος ήταν και μια βιβλιοθήκη μου άφησε. Και ένα καθαρό όνομα. Ντράπηκα να του πω ότι την παίρνω εγώ τη βιβλιοθήκη του. Αλλη φορά αν τον ξαναδώ και δεν έχει βρει να τη δώσει, θα του το προτείνω.
Να μη γκρινιάζει και η κυρά του ότι όλο ξεσκονίζει.

Η ιστορία είναι πραγματική και τα πρόσωπα απολύτως υπαρκτά. Μπήκε στη συγκεκριμένη κατηγορία συνειδητά. Και η εικόνα το ίδιο