Χριστίνα Δημάκου: δικηγόρος

- 14/12/2015
Διάβασα για τη συνάδελφο αυτή που είναι μόλις στα 30 ίσως και λιγότερο. Λέγεται Χριστίνα Δημάκου. Πολλά τα διεθνή και τα ελληνικά δημοσιεύματα για κείνη πιά. Και για τον αστερία της.

Η Χριστίνα Δημάκου δεν είναι ακόμη 30 αλλά έχει «τέσσερα παιδιά», το ένα είναι ήδη 17 ετών. Ετσι ξεκινάει το άρθρο του ο Observer για την νεαρή Ελληνίδα δικηγόρο που έχει γίνει ο φύλακας-άγγελος των παιδιών προσφύγων.

Τα δύο από τα «παιδιά» της είναι από τη Συρία, ένα 17χρονο κορίτσι από τη Δαμασκό που έπεσε θύμα απαγωγής στρατιωτών και κατάφερε να διαφύγει, ο αδελφός της, ένα 10χρονο αγόρι από το Ιράν που περιμένει να πάει σχολείο για πρώτη φορά και ένα κοριτσάκι από το Αφγανιστάν που έχασε την οικογένειά του. Η Δημάκου τα φροντίζει στη Λέσβο, στα αυτοσχέδια καταφύγια για τους πρόσφυγες.
Δεν έχουν την ίδια εθνικότητα, αλλά ούτε κοινό παρελθόν. Δύο από αυτές είναι από τη Συρία, ένα 17χρονο κορίτσι που διέφυγε από τη Δαμασκό όταν στρατιώτες προσπάθησαν να απαγάγουν εκείνη και τον αδερφό της, ο οποίος ήθελε να αποφύγει την στρατολόγηση, ένας 10χρονος από το Ιράν που λαχταρά να πάει στο σχολείο για πρώτη φορά και ένα μικρό κορίτσι από το Αφγανιστάν, που έχασε την οικογένειά της. Προς το παρόν, η Χριστίνα Δημάκου είναι ο φύλακάς τους και ο Guardian έκανε ένα αφιέρωμα στο έργο της νεαρής γυναίκας, αλλά και αρκετών ακόμη που κάνουν κάτι τέτοιο.

Τα φροντίζει στον αυτοσχέδιο καταυλισμό για πρόσφυγες στη Λέσβο. Αντί να ασκήσει τη δικηγορία στην Αθήνα, η Δημάκου μετακόμισε στο νησί. Η ζωή εκεί δεν θυμίζει το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε. Η στολή εργασίας της είναι ένα γιλέκο, τα μαλλιά της πιασμένα σε μία κοτσίδα. Πηγαινοέρχεται από τη Μυτιλήνη στον προσφυγική καταυλισμό με ένα ταλαιπωρημένο αυτοκίνητο, με διερμηνείς.

Αντί να κάνει την πρακτική της ως νεαρή δικηγόρος στην Αθήνα, η Χριστίνα Δημάκου έχει μεταφέρει... τη ζωή της στο νησί. Η Χριστίνα είναι μια από τα μέλη του δικτύου Μετάδραση που βοηθά τα δεκάδες παιδιά-πρόσφυγες που φτάνουν ασυνόδευτα στα ελληνικά νησιά. Κάποια χωρίστηκαν από τους γονείς τους στη Συρία στην προσπάθεια να σωθούν. Για να εξηγήσει την επιλογή της η Χριστίνα Δημάκου χρησιμοποιεί την αλληγορία του μικρού αγοριού και του αστερία. Κάποτε ένας ηλικιωμένος άντρας περπατούσε νωρίς το πρωί μετά από μία καταιγίδα, σε κάποια παραλία. Καθώς περπατούσε, είδε από μακριά ένα αγόρι το οποίο έσκυβε και πετούσε κάτι μέσα στην θάλασσα. Ο άντρας τον πλησίασε, και είδε πως το αγόρι πετούσε στην θάλασσα αστερίες που είχαν ξεβραστεί στην αμμουδιά μετά την καταιγίδα και βρισκόταν μακριά από την θάλασσα λόγω της παλίρροιας.

Παρατήρησε για ώρα το μικρό αγόρι να μαζεύει και να πετάει τους αστερίες πίσω στην θάλασσα, και κάποια στιγμή τον ρώτησε με απορία:

- Γιατί μπαίνεις στον κόπο και το κάνεις αυτό; Είναι δεκάδες οι αστερίες που θα μείνουν και θα πεθαίνουν τελικά στην αμμουδιά. Δεν έχει σημασία αυτό που κάνεις! Το αγόρι τον κοίταξε, του χαμογέλασε και του απάντησε: - Έχει όμως σημασία για αυτόν εδώ τον αστερία, και τον πέταξε μέσα στην θάλασσα...!!!

«Δεν μπορώ να σώσω τον κόσμο ή να κάνω τα πάντα καλύτερα μπορώ όμως να επηρεάσω αυτά που βρίσκονται γύρω μου. Εάν ο καθένας κάνει το ίδιο ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος, εμείς θα γίνουμε καλύτεροι».

Ο αστερίας... της Χριστίνας είναι ένα ασυνόδευτο παιδί πρόσφυγας.

Χριστίνα Χριστινάκι μας κάνεις τη ζωή καλύτερη. Και συ και οι αστερίες σου. Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολο αυτό που κάνεις. Οτι συνήθως έχει πολύ πόνο. Οτι συναντάς παιδιά που χάνονται. Οτι κατορθώνεις μόνον το ελάχιστο από όσα ονειρεύεσαι. Χριστίνα Χριστινάκι είσαι ένα σπάνιο καλό νέο για τον τόπο μας και για τη δουλειά μας. Εστω και αν δεν είσαι σε ακροατήρια ή δικηγορικά γραφεία.