Οι μέρες είναι πολύ ενδιαφέρουσες για το θέμα της αναγνωρισιμότητας και των συνεπειών της.
Τα ΜΜΕ το διαδίκτυο κατασκευάζουν τους επώνυμους της πιάτσας τους, η εποχή τους δικούς της επωνύμους των 5 λεπτών του Γουόρχωλ.
Οι συνέπειες του να είναι κανείς αναγνωρίσιμος πολλαπλές! στο σταυρό προτίμησης, στους βουλευτές ηθοποιούς, στα νέα κόμματα των εκπομπών, στην καλλιέργεια της χυδαιότητας μέσω μεταγγραφών από το ένα πεδίο σε άλλο ενόψει της αναγνωρισιμότητας αυτής.
Στην πολιτική ζωή το φαινόμενο λέγεται οικογενειοκρατία. Χρειάζεται ένας Καραμανλής, ένας Παπανδρέου ή ένας Μητσοτάκης για την συνέχεια της δημοκρατίας στην τίμια πλην πτωχή μας πατρίδα. Ενα αναγνωρίσιμο επώνυμο.
Στην τέχνη συχνά αρκεί ένα σκάνδαλο. Ενα γυμνό μια εξαλλοσύνη ένα χυδαίο διαζύγιο και όλα αλλάζουν. Ο ασήμαντος καθίσταται σπουδαίος και οι πωλήσεις αυξάνουν. Οχι λόγω της ποιότητας του έργου αλλά λόγω της αναγνωρισιμότητας του δημιουργού.
Ολα αυτά είναι γνωστά στον καπιταλισμό. Κατασκευάζει "προϊόντα" που πουλάνε κάθε είδους. Οι διασταυρώσεις βοηθούν στην επίτευξη του δέοντος. Ενας γνωστός καθηγητής γίνεται πολιτικός, ένας γνωστός αθλητής γίνεται δήμαρχος, ένας επώνυμος σε μια πιάτσα μεταφέρεται σε άλλη και αποκτά ζήτηση. Πόσα χαρτιά τουαλέττας δεν πωλούνται με εικόνες κουταβιών? πόσα μαλακτικά και σαπούνια δεν προάγονται με εικόνες κουταβιών? πόσοι πολιτικοί δεν γίνονται "καλοί" με εικόνες κουταβιών? Σε τίποτε δεν φταίει το κουτάβι! το μέσον χρησιμοποιεί την εικόνα για να επιτύχει το μέγιστο αποτέλεσμα.
Το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», προκάλεσε κύμα αντιδράσεων, αλλά και οργή για το εξώφυλλό του όπου παρουσιάζονται αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Για ντροπή και αναγούλα μιλάει ο Πέτρος Τατσόπουλος, ενώ δεν ειναι λίγοι αυτοί που εκφράζουν το θυμό τους. Σίγουρα έγινε ευπώλητο. Το δίχως άλλο εξυπηρέτησε το σκοπό του δημιουργώντας θόρυβο και οργή αλλά και τηλεθέαση και πωλήσεις. Φυσικά τον κ. Κουφοντίνα αν δεν ήταν καταδικασμένος για πράξεις τρομοκρατίας δεν θα τον ήξερε πιθανώς κανένας μας. Οντας επώνυμος επέτυχε το σκοπό του καπιταλιστικού συστήματος. Κάτι περισσότερο από την μικρή ξανθή Μαρία των αρχών του χειμώνα ο κ. Κουφοντίνας κατέλαβε τα ΜΜΕ και προεκλογικά έφερε τη μνήμη του Μπακογιάννη στο προσκήνιο αλλά και το τέκνο του στην δημοσιότητα.
Γιατί ποιός αλήθεια θα ήξερε το νεαρό υποψήφιο αν δεν ήταν γόνος Μητσοτάκη και τέκνο Μπακογιάννη? Επώνυμος και αυτός εκ μεταγγραφής (καθώς δεν γνωρίζω να έχει επιτύχει ο ίδιος κάτι προσωπικά μέσω της προσωπικής του ιστορίας) έγινε ακόμη περισσότερο ορατός λόγω του αίματος που ξεχύθηκε στα κανάλια με αφορμή το συγκεκριμένο βιβλίο του κ. Κουφοντίνα.
Το δίχως άλλο δε νομίζω να ήταν συνεννοημένοι.
«Πώς θεωρούμε ότι θα αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της τρομοκρατίας; Με το να τους δίνουμε βήμα;» διερωτήθηκε ο κ. Μπακογιάννης που υπογράμμισε ότι δεν είναι οι ιδέες του Κουφοντίνα που κρίνονται αλλά οι πράξεις, οι επιλογές του και το γεγονός ότι παραμένει αμετανόητος...
Τα ΜΜΕ το διαδίκτυο κατασκευάζουν τους επώνυμους της πιάτσας τους, η εποχή τους δικούς της επωνύμους των 5 λεπτών του Γουόρχωλ.
Οι συνέπειες του να είναι κανείς αναγνωρίσιμος πολλαπλές! στο σταυρό προτίμησης, στους βουλευτές ηθοποιούς, στα νέα κόμματα των εκπομπών, στην καλλιέργεια της χυδαιότητας μέσω μεταγγραφών από το ένα πεδίο σε άλλο ενόψει της αναγνωρισιμότητας αυτής.
Στην πολιτική ζωή το φαινόμενο λέγεται οικογενειοκρατία. Χρειάζεται ένας Καραμανλής, ένας Παπανδρέου ή ένας Μητσοτάκης για την συνέχεια της δημοκρατίας στην τίμια πλην πτωχή μας πατρίδα. Ενα αναγνωρίσιμο επώνυμο.
Στην τέχνη συχνά αρκεί ένα σκάνδαλο. Ενα γυμνό μια εξαλλοσύνη ένα χυδαίο διαζύγιο και όλα αλλάζουν. Ο ασήμαντος καθίσταται σπουδαίος και οι πωλήσεις αυξάνουν. Οχι λόγω της ποιότητας του έργου αλλά λόγω της αναγνωρισιμότητας του δημιουργού.
Ολα αυτά είναι γνωστά στον καπιταλισμό. Κατασκευάζει "προϊόντα" που πουλάνε κάθε είδους. Οι διασταυρώσεις βοηθούν στην επίτευξη του δέοντος. Ενας γνωστός καθηγητής γίνεται πολιτικός, ένας γνωστός αθλητής γίνεται δήμαρχος, ένας επώνυμος σε μια πιάτσα μεταφέρεται σε άλλη και αποκτά ζήτηση. Πόσα χαρτιά τουαλέττας δεν πωλούνται με εικόνες κουταβιών? πόσα μαλακτικά και σαπούνια δεν προάγονται με εικόνες κουταβιών? πόσοι πολιτικοί δεν γίνονται "καλοί" με εικόνες κουταβιών? Σε τίποτε δεν φταίει το κουτάβι! το μέσον χρησιμοποιεί την εικόνα για να επιτύχει το μέγιστο αποτέλεσμα.
Το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, που κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», προκάλεσε κύμα αντιδράσεων, αλλά και οργή για το εξώφυλλό του όπου παρουσιάζονται αντάρτες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ. Για ντροπή και αναγούλα μιλάει ο Πέτρος Τατσόπουλος, ενώ δεν ειναι λίγοι αυτοί που εκφράζουν το θυμό τους. Σίγουρα έγινε ευπώλητο. Το δίχως άλλο εξυπηρέτησε το σκοπό του δημιουργώντας θόρυβο και οργή αλλά και τηλεθέαση και πωλήσεις. Φυσικά τον κ. Κουφοντίνα αν δεν ήταν καταδικασμένος για πράξεις τρομοκρατίας δεν θα τον ήξερε πιθανώς κανένας μας. Οντας επώνυμος επέτυχε το σκοπό του καπιταλιστικού συστήματος. Κάτι περισσότερο από την μικρή ξανθή Μαρία των αρχών του χειμώνα ο κ. Κουφοντίνας κατέλαβε τα ΜΜΕ και προεκλογικά έφερε τη μνήμη του Μπακογιάννη στο προσκήνιο αλλά και το τέκνο του στην δημοσιότητα.
Γιατί ποιός αλήθεια θα ήξερε το νεαρό υποψήφιο αν δεν ήταν γόνος Μητσοτάκη και τέκνο Μπακογιάννη? Επώνυμος και αυτός εκ μεταγγραφής (καθώς δεν γνωρίζω να έχει επιτύχει ο ίδιος κάτι προσωπικά μέσω της προσωπικής του ιστορίας) έγινε ακόμη περισσότερο ορατός λόγω του αίματος που ξεχύθηκε στα κανάλια με αφορμή το συγκεκριμένο βιβλίο του κ. Κουφοντίνα.
Το δίχως άλλο δε νομίζω να ήταν συνεννοημένοι.
«Πώς θεωρούμε ότι θα αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της τρομοκρατίας; Με το να τους δίνουμε βήμα;» διερωτήθηκε ο κ. Μπακογιάννης που υπογράμμισε ότι δεν είναι οι ιδέες του Κουφοντίνα που κρίνονται αλλά οι πράξεις, οι επιλογές του και το γεγονός ότι παραμένει αμετανόητος...
Μετά τον Δημήτρη Κουφοντίνα και ο Σάββας Ξηρός ετοιμάζεται να
κυκλοφορήσει βιβλίο με τον τίτλο «Πολιτική Ευθύνη». Μετά το «Γεννήθηκα
17Ν» και ο Σάββας Ξηρός θα εκδόσει βιβλίο, το οποίο θα κυκλοφορήσει από
τις εκδόσεις «Κονιδιάρη», ενώ οι πληροφορίες αναφέρουν πως
«υποστηρικτές» αυτής της συγγραφικής προσπάθειας είναι και δύο
πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Αναζητώντας την επωνυμία και την εμπορευσιμότητα έκαστος ενεργεί κατά το δοκούν.
Οχι δεν θεωρώ λάθος την ενέργεια του οίκου Λιβάνη που βεβαίως είναι γνωστός κυρίως λόγω του Αντώνη Λιβάνη και όχι λόγω των εκδόσεων τις οποίες επιχειρεί. Οπως δεν θεωρώ σφάλμα της δημοκρατίας το ότι συναπαρτίζεται από επώνυμους χωρίς λόγο. Και φυσικά δεν θα ψήφιζα ποτέ τον συμπαθή κ. Ψινάκη ή την ωραία Χ που τα ΜΜΕ προβάλουν για τα κάλη της και μόνον.
Οπως φαίνεται ο κ. Κουφοντίνας σωφρονίζεται και υπηρετεί πλέον συνεπέστατα τον καπιταλισμό. Οπως φυσικά και οι τρομοκρατίες φύσεως συμβαίνει να υπηρετούν το σύστημα.
Εχουμε καλές και πολλές ειδήσεις, ευπώλητα βιβλία, νέους ηγέτες και ονοματεπώνυμα χωρίς απολύτως κανένα έργο.
Φυσικά δεν εύχομαι έναν πόλεμο που θα δημιουργήσει ήρωες στα χαρακώματα. Δεν εύχομαι επώνυμους νεκρούς σε εθνικούς πολέμους. Ούτε θεωρώ απαραίτητη την ύπαρξη ηρώων για την κατασκευή ονοματεπωνύμου.
Υποστάσεις υπάρχουν. Και δεν είναι μόνον εκπομπές και βιβλία. Αν τις καταδιώξουμε επίσημα και τις καταδικάσουμε το δίχως άλλο θα μπορούν να γίνουν συγγραφείς με ευπώλητα βιβλία. Αν τις αφήσουμε ήσυχες θα χαθούν.
Η κατασκευή υποστάσεων μέσω βιβλίων και "σταυρωμένων" ηρώων αποτελεί ιστορικό μνημείο του πολιτισμού μας που φεύγει. Μετά τον Κον Μπεντίτ ο κ. Κουφοντίνας δεν μένει παρά να ιδρύσει και κόμμα. Αλλωστε φυλακισμένοι για ανθρωποκτονίες είναι και αρκετά μέλη έτερου κόμματος που ψηφίζεται αθρόα.
Η οντότητα και η υπόσταση δυστυχώς δεν ρυθμίζεται από το δίκαιο ούτε από τις συγκυρίες. Η ιστορία δημιουργεί υποστάσεις και δη η ιστορία των νικητών για όσους την γνωρίζουν. Κανείς μας δεν ξέρει πώς μία δίκη θα ερμηνεύεται λίγο καιρό αργότερα και πώς οι χθεσινοί κακούργοι θα γίνουν αυριανοί ήρωες και τανάπαλιν. Οι δίκες της τελευταίας εικοσαετίας στη χώρα μόνον το βεβαιώνουν.
Και ποιοί αλήθεια θρηνούν για τον κ. Κουφοντίνα όταν υποδέχονται γερμανιστί τους χθεσινούς δολοφόνους τοων Καλαβρύτων?
Ας είναι λοιπόν. Και ο κ. Κουφοντίνας συγγραφέας και ο κ. Μπακογιάννης πολιτικός και η κ. Μπακογιάννη πολιτικός και ο εκδοτικός οίκος Λιβάνη σημείο αντιλεγόμενο.
Το κρίμα για το βιβλίο είναι ότι αν και θα αγορασθεί δεν θα διαβαστεί διότι δεν έχει τίποτε να πει το ουσιώδες. Ομως θα συζητηθεί και θα ξεχασθεί. Τα ουσιώδη συνέβησαν και αναπαύονται χωρίς απολύτως καμία συνέπεια για τη δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου