Ο δικός μας Ολάντ

του παρδαlaw - 27/1/2014 Μετά τον Στρώς Καν η γαλλική πολιτική ζωή μας φέρει του γηραιούς ερωτύλους στο προσκήνιο και πάλι. Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας αυτή τη φορά. Άσχημος, ασήμαντος και αξόδευτος όπως θα λέγαμε στην καθομιλουμένη. Δεν μπορώ να φαντασθώ καμία φίλη μου να γυρίσει να τον κοιτάξει. Και όμως: το μεγαλύτερο αφροδισιακό για πολλές είναι η εξουσία. Και η δημοκρατία? Ποιος νοιάζεται τάχα για το πολίτευμα και τους θεσμούς. Ποιος ιδίως από τους εκπροσώπους αυτής της γενιάς που έχει περάσει πιά τα εξήντα και είναι ζήτημα αν το βιάγκρα μπορεί να της προσφέρει και πολλά. Διότι αγαπητοί αναγνώστες και άλλοι πρόεδροι της Γαλλικής Δημοκρατίας συνουσιάζοντο. Και μάλιστα με αποτελεσματικό τρόπο καθώς έφεραν στον κόσμο και παιδάκια. Ποια η σχέση όμως του Μιττεράν με αυτό τον κοντοπίθαρο ασήμαντο ερωτύλο που ευτελίζει το σοσιαλισμό? Ότι ο Μιττεράν την προσωπική του ζωή την είχε τη ζούσε και τον αφορούσε ιδιωτικά. Δεν την διαφήμιζε για να αναπληρώσει την γενικότερη ανεπάρκειά του! Δεν την προέβαλε ως άλλοθι της πολιτικής του ανικανότητας! Και την θυγατέρα του όταν την αναγνώρισε το έπραξε ο Μιττεράν πριν αποβιώσει όταν πολιτικά του ήταν άχρηστο. Και είχε το σθένος να πεθάνει με το σκύλο του μόνον αφού κανένας άλλος δεν μοιράστηκε τις επιλογές του. Ε ναι λοιπόν του Μιττεράν του έμεινε ένας σκύλος για την τελευτή, μια πλούσια ιδιωτική ζωή, αρκετοί αντίπαλοι και φίλοι. Τον Ολάντ θα τον έχουμε μόνον για να γελάμε στην απόλυτη δυστυχία μας. Στη θεσμική απαξίωση  της Γαλλίας όπως μεθοδευμένα έγινε μετά την Ιταλία. Ενα όχημα εκμηδένισης των δημοκρατικών θεσμών έγινε αυτός ο πρόεδρος. Κάτι που ώς φαίνεται έχουν πολλοί ανάγκη για λόγους που αφορούν τα διεθνή ζητήματα που ποιά είμαι εγώ για να γνωρίζω τάχα? Έτσι και στα καθ’ημάς, με άλλο τρόπο η χώρα συνταράχθηκε όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου προχώρησε με την καλή του αεροσυνοδό γυρίζοντας από το Χέρφιλντ. Τα στήθη της στόλισαν την εθνική μας ανεπάρκεια αλλά εν τέλει ο Ανδρέας Παπανδρέου κρίνεται για την πολιτική του και όχι για τα στήθη της κ. Λιάνη. Η συνέχεια γνωστή. Μα θα μου πείτε εμείς δεν είχαμε Στρώς Καν! Δεν έχουμε Ολάντ! Τι χρειάζεται τάχα στη χώρα μας ένα τέτοιο είδος? τι διαπραγματευόμαστε? Μα και βέβαια έχουμε. Τι νομίζατε ότι έχουμε μείνει πίσω στην παρούσα γενιά των εξήντα κάτι? Δεν έχουμε εμείς άσχημους, ασήμαντους και αναξιοπρεπείς να προβάλουν την αστοχία του βιάγκρα και την επιτυχία του κακοήθους ναρκισσισμού τους? Φυσικά έχουμε. Η στήλη θα σας κρατά σε αγωνία και θα αφήνει τη φαντασία σας στο μεταξύ να δουλεύει. Και για να το κάνουμε πιο εύκολο: εμείς Νομικά Νέα είμαστε δεν θα μπορούσαμε παρά να κοιτάξουμε στην…. κορυφή του νομικού κόσμου και δεν θα μπορούσαμε παρά να στιγματίσουμε όχι την προσωπική αλλά την θεσμική ανεπάρκεια που καλύπτεται τάχα με ερωτοδουλίτσες…. Το ζώδιό του: ψαράκι!