Gay γάμος? why not! Αναζητείται Γνωμοδοτών!

Η πρόσφατη συνέντευξη του κ. Μπουτάρη με έβαλε σε σκέψεις! Αναλογιζόμουν τους καθηγητές του οικογενειακού δικαίου να ακονίζουν τις πένες τους για να δώσουν γνωμοδοτήσεις ενόψει της νομιμοποίησης του γάμου ομοφυλοφύλων υπό το υφιστάμενο καθεστώς. Μετά τον Κουμάντο αυτά τα θέματα έγιναν σύνθετα είναι η αλήθεια. Ιδίως επειδή εξέλειπε το αστικό του χιούμορ και η κουλτούρα!
Είχα τον Κουμάντο καθηγητή σε καιρούς που το να σκέπτεσαι το γάμο (πάσης φύσεως) ήταν κάπως ξεπερασμένο και ίσως λίγο ντροπή. Τότε μιλούσαμε για τη συμβίωση άντε τον πολιτικό γάμο που είχε μόλις εισαχθεί στην ελληνική έννομη τάξη. Συνέδρια Σταθόπουλοι, Δωρήδες όλοι σε ετοιμότητα στις αρχές του 80... τότε που ακόμη ήταν ντροπή να σκέπτεσαι το νυφικό αν ήσουν κοπέλα. Καριέρα και χειραφέτηση ήταν ο σωστός δρόμος για την πολυπόθητη ισότητα.
Σήμερα και μετά από χρόνια γάμων, δεξιώσεων και life style που θα σόκαρε και τη γενιά των χιπισσών μαμάδων μας που κάπνιζαν και ξεκίνησαν να παίρνουν διαζύγια οι gay παίρνουν το λόγο. Ορθότατα διεκδικούν ίσα δικαιώματα στην οικογένεια και το νομικό καθεστώς του παντρεμένου με τα κληρονομικά, φορολογικά και άλλα προνόμια που προσφέρει ενόψει της θεσμικής διατήρησης της νόμιμης οικογένειας όπως έλεγε μια ηθικοπλαστική διατριβή κάποτε που δικαιώθηκε με ακαδημαϊκή θέση στα χρόνια που ακολούθησαν. Ακόμη και στο σόου.
Και όμως το θέμα είναι επίκαιρο και σημαντικό ακόμη και για τους μη στρατευμένους.
Το πρόβλημα είναι το μέσον. Και εξηγούμαι: ο κ. Μπουτάρης αναζητά γνωμοδότηση για να ερνημεύσει το νόμο και το Σύνταγμα, οι Ισπανοί νομοθέτησαν, οι Γάλλοι διατηρούν επιφυλάξεις.
Ποιός θα την δώσει τάχα?
Από τους εν ζωή έλληνες νομικούς βλέπω ελάχιστους! Ισως ο Μιχάλης Σταθόπουλος να είχε ένα προβάδισμα αν και αναρωτιέμαι αν θα ξαναπλήρωνε το κόστος των ταυτοτήτων ... Αλλους δύσκολα. Ολο και κάποια θρησκευτική- εκκλησιαστική εξάρτηση, όλο και ολίγος καθωσπρεπισμός, όλο και ολίγη νομική σοβαροφάνεια θα έκαναν το θέμα που δύσκολα υποστηρίζεται μα την αλήθεια να είναι δύσβατο.
Εξάλλου είναι και το προφανές του θέματος που θα δυσκόλευε τους πιθανούς να γνωμοδοτήσουν. Ακόμη και ο Αλιβιζάτος με την Καθημερινή θα είχε θέμα φοβάμαι! Ισως βέβαια κάποιος gay καθηγητής να το ρίσκαρε. Αλλά υπάρχουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο gay με ονοματεπώνυμο? οπότε πού θα προσφύγει ο Μπουτάρης?

Το μπλογκ δέχεται προτάσεις - εισηγήσεις μέχρι την Καθαρά Δευτέρα και δεσμεύεται να διαβιβάσει τον επικρατέστερο στον κ. Μπουτάρη ο οποίος και θα κρίνει το πρακτέο.

Ως τότε το μπλογκ αναζητά τον κατάλληλο καθηγητή οικογενειακού που θα μας στηρίξει για τις ανάγκες ενός δημάρχου του βορρά το νέο προφίλ της οικογένειας κατά τρόπο συνταγματικά αποδεκτό!

Φυσικά η υπογράφουσα στηρίζει το όλο εγχείρημα στο πλαίσιο πάντως της σύγχρονης αντίληψης για την οικογένεια με gay, staight, trans κοκ αρκεί να υπάρχουν συνεκτικοί δεσμοί που να σε κάνουν να αντέχεις το σύγχρονο κόσμο και να περνάς ειρηνικές μέρες στην εστία σου. Τα κουφέτα ολίγον ενδιαφέρουν! Αλλά ο κ. Μπουτάρης αναζητά κατάλληλη υπογραφή. Οπότε ας ληφθεί υπόψη και αυτό στις εισηγήσεις που θα δοθούν: η καταλληλότητα!

Ο έκπτωτος διδάκτορας.

Οριστικά αποποιείται τον τίτλο του «διδάκτορα» ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Καρλ Τέοντορ τσου Γκούτενμπεργκ, μετά το σάλο που προκλήθηκε εξαιτίας των καταγγελιών για λογοκλοπή στη διδακτορική του διατριβή Ο Γκούντενμπεργκ, φωτογενής πολιτικός και αγαπημένος του γερμανικού Τύπου, παραδέχεται ότι έκανε κάποια «σοβαρά λάθη». Η Άνγκελα Μέρκελ στέκεται στο πλευρό του ανερχόμενου αστεριού της κεντροδεξιάς για το σκάνδαλο που βαφτίστηκε «copygate». Δεν είναι να απορρεί κανείς γιατί με τόση φωτογένεια και υποστήριξη χρειαζόταν και διδακτορικό ο Υπουργός?

Όταν ήλθαν στο φως οι καταγγελίες μέσα από τις σελίδες της γερμανικής εφημερίδας Sueddeutsche Zeitung, ο Καρλ Τέονορ τσου Γκούτενμπεργκ έσπευσε να αρνηθεί ότι η διδακτορική του διατριβή ήταν προϊόν λογοκλοπής. Επέμεινε ότι αποποιείται προσωρινά τον τίτλο του «διδάκτορα» έως ότου διενεργηθεί έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μπαϊρόιτ σχετικά με την επίμαχη διατριβή στο δίκαιο. Όμως, η πίεση στον Γκούτενμπεργκ εντάθηκε όταν εισαγγελείς στο Μπαϊρότ δήλωσαν ότι ο 39χρονος υπουργός Άμυνας αντιμετωπίζει ποινική έρευνα για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων και υπογραφή ψευδούς ένορκης κατάθεσης,σύμφωνα με πολλά δημοσιεύματα του τύπου.

Ο Γκούτενμπεργκ παραδέχθηκε τελικά ότι διέπραξε κάποια «σοβαρά λάθη» και ζήτησε από το πανεπιστήμιο να αποσύρει τη διατριβή του, απόφαση την οποία χαρακτήρισε «οδυνηρή», δεδομένου ότι αφιέρωσε για το διδακτορικό «έξι ή επτά χρόνια από τη ζωή του». Το διδακτορικό ολοκληρώθηκε το 2006 και δημοσιεύτηκε το 2009.

Είναι γεγονός ότι το αμάρτημα του γερμανού Υπουργού είναι συνηθέστατο και σχεδόν νομιμοποιημένο βοηθούσης και της τεχνολογίας σήμερα. Είναι μάλιστα κοινός τόπος να το συζητά κανείς. Ειδικά γραφεία αναλαμβάνουν διατριβές, τις εκπονούν συχνά σε ξένες γλώσσες, άγνωστες στον συντάκτη της διατριβής κατά το όνομα. Ξέρω κάμποσους τέτοιους.

Τον Υπουργό όμως τον τηγάνισαν για καλά αφού η διατριβή του στα νομικά ήταν αφορμή να δούμε ότι είναι κάλπικος και ο ίδιος.

Ανάμεσα στα ερωτικά ιταλικά σκάνδαλα, στην οικονομική κρίση και στην εμπόλεμη κατάσταση στη Λιβύη, ενώ είναι είδηση ότι στην Αίγυπτο ονοματοδοτούν παιδάκια με το όνομα Facebook, ο έκπτωτος διδάκτορας δεν μας πολυσκοτίζει μα την αλήθεια. Εδώ καράβια καίγονται θα έλεγε κάποιος ... Ομως ο έκπτωτος είναι γερμανός. Πολίτης μιας χώρας χωρίς τίτλους ευγενείας και χωρίς καλό παρελθόν, βουτηγμένης σε ενοχές και επιθετικής μέχρι εκεί που δεν πάει.Η φωτογένεια του Υπουργού ήθελε και ένα άλοθι σοφίας. Το έχουν αποζητήσει και κάμποσοι δικοί μας πολιτικοί άλωστε το άλοθι αυτό.

Η κάλπικη σοφία του καθαρίστηκε όμως με την έκπτωσή του από τον τίτλο. OXI ο Υπουργός δεν θα είναι πλέον doctor. Και έτι περαιτέρω δεν θα προσφωνείται (όπως συνηθίζουν οι γερμανοί) ως τοιούτος.

Τσικνοπέμπτη έρχεται, έξω απόψε δακρυγόνα, χάνω τον ύπνο μου με τον απωλεσθέντα τίτλο του Υπουργού.

Ανδρέας Τούσης- Αντιεισαγγελέας-

Με πήρε το βράδυ προ ημερών και είδα στην τηλεόραση στο Κουτί της Πανδώρας την υπόθεση Μέρτεν (μια πραγματικά αποκαλυπτική και καλογυρισμένη εκπομπή του Μπαξεβάνη). Λίγα ήξερα για το θέμα και λίγες μέρες μόνο χρειάσθηκε για να μάθω λίγα περισσότερα. Γι'αυτά δεν μιλάμε και πολύ.
Αλλά ποιος νοιάζεται για τους εγκληματίες πολέμου σε εποχές απόλυτης λήθης και "παραγραφών"?
Στην εκπομπή μίλησε με λίγες λέξεις η κόρη του αντεισαγγελέα Ανδρέα Τούση ο οποίος παρά την παράκληση του υπουργού δικαιοσύνης, του πρωθυπουργού και της βασίλισας έκανε... τη δουλειά του και παρέπεμψε τον εγκληματία πολέμου, το δήμιο της Θεσσαλονίκης να δικαστεί.
Για το θέμα θα σας προσκαλούσα να κάνετε ο καθένας τη δική του έρευνα. Ομως ας κρατήσουμε το όνομα γιατί οι άνθρωποι που αντιστέκονται και καταβάλλουν το τίμημα των επιλογών τους σπανίζουν. Εγώ δεν τον ήξερα τον άνθρωπο αυτό, τον αντεισαγγελέα Ανδρέα Τούση. Τον έμαθα πριν μια εβδομάτα και νοιώθω την ανάγκη να κρατήσω το όνομά του. Φωτογραφίες του δεν βρήκα μεταξύ των σπουδαίων του κυβερνοχώρου ούτε ακούω στις νομικές σχολές να τον τιμούν ιδιαίτερα. Μπορεί να κάνω λάθος όμως. Μπορεί και ο κακά πληροφορημένος να είμαι εγώ. Ισως να μην ήταν και πολύ συνετός άνθρωπος τελικά ο Ανδρέας Τούσης, ποιός ξέρει...
Εκανε όμως τη δουλειά του σωστά όπως φαίνεται.
Θα είχε νόημα για τον καθένα που παλεύει να κρατηθεί όρθιος με τις δυνάμεις του κάνοντας απλά τη δουλειά του.

Ολίγα για τις δικηγορικές εταιρίες

Ενω οι εκλογές του ΔΣΑ πλησιάζουν και ενώ έχει ήδη ιδρυθεί Σύνδεσμος δικηγορικών εταιριών Ελλάδος, το θέμα των δικγορικών εταιριών παραμένει επείγον για δύο κυρίως λόγους: ένα που σχετίζεται με το φορολογικό νομοσχέδιο και έναν που σχετίζεται με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων και την ευχέρεια εγκατάστασης παραρτημάτων δικηγορικών εταιριών στη χώρα.
Αποδεκτό έκανε σήμερα κατά τις ειδήσεις ο υφυπουργός Οικονομικών το αίτημα που διατυπώθηκε από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, για την αποτροπή δημιουργίας δικηγορικών εταιρειών που θα δραστηριοποιούνται ανά την Ελλάδα μέσω παραρτημάτων. Με την ίδια τροπολογία δεν επιτρέπονται και οι διατοπικές εταιρίες.

Ο νέος φορολογικός νόμος παράλληλα φαίνεται να προτίθεται να φορολογήσει τις δικηγορικές εταιρίες δυναμικότερα με τρόπο που να μην υπάρχει φορολογικό κίνητο σύστασής τους.

Για το πρώτο ζήτημα των παραρτημάτων η θέση μας είναι προφανής από προγενέστερα σημειώματα και συνίσταται ότι δεν υπάρχει λόγος να υφίσταται κανένας απολύτως συντεχνιακός περιορισμός. Η δικηγορική εταιρία μπορεί να δραστηριοποιείται κατά τους κανόνες της ελεύθερης εγκατάστασης. Αλλωστε και ο αφελέστερος συνάδελφος γνωρίζει ότι ένα μεγάλο μέρος της δικηγορικής ύλης ανατίθεται σε ξένα γραφεία που ενεργούν στη χώρα με δικηγόρους που απλώς κάνουν χρήση ξενοδοχειακών υπηρεσιών των γνωστότερων ξενοδοχείων της χώρας. Τι θα άλλαζε τάχα αν ίδρυαν και παραρτήματα? Θα υπήρχε περισσότερη διαφάνεια, άλλως ορατότητα της δράσης τους καθώς μέχρι σήμερα φαίνεται ότι εργάζονται οι διεθνείς εταιρίες από τον τόπο εγκατάστασής τους και φορολογούνται σύμφνωνα με τον τόπο εγκατάστασής τους. Θα άξιζε να μαθευτεί κάποτε το ύψος των συνολικών αμοιβών που χορηγούνται για ζητήματα ελληνικού δικαίου στις εταιρίες αυτές έστω μόνον από το Δημόσιο που πολύ συχνά τις προσλαμβάνει.

Για το δεύτερο ζήτημα, αν και διαφωνώ με την άγρια αναιτιολόγητη φορολόγηση θεωρώ ότι θα καταφέρει τη διάλυση των εταιριών ολοσχερώς. Διότι οι ελληνικές δικηγορικές εταιρίες συστήθηκαν κυρίως, αν όχι μόνον, λόγω του φορολογικού κινήτρου που τους παρείχε ο νόμος. Φυσικά το φορολογικό αυτό κίνητρο συνδυάζεται με πραγματική φορολόγηση και παραστατικά. Διότι είναι γνωστό ότι οι ανεξάρτητοι δικηγόροι σπανίως ασχολούνται με τα παραστατικά, ενώ οι εταιρίες εκδίδουν πάντα.... Η νέα ρύθμιση λοιπόν αν επιτύχει και διαλύσει τις δικηγορικές εταιρίες θα επιτύχει να περιορίσει την διαφανή φορολόγηση που αυτές είχαν και θα μειώσει τα εισπραχθησόμενα από το Δημόσιο ποσά. Δεν θα γίνουμε αναλυτικοί στο θέμα. Είμαστε όμως βέβαιο ότι λίγο ο ΦΠΑ λίγο ο φόρος οι πελάτες ή δεν θα κάνουν χρήση δικηγορικών υπηρεσιών ή θα αξιώνουν να μην λαμβάνουν παραστατικό για να μην τους κοστίζει ο κούκος αηδόνι. Πού είναι λοιπόν η δικαστική προστασία του ιδιώτη?

Συνοψίζοντας και με έμφαση αρνούμενοι τις υποκριτικές θέσεις θεωρούμε ότι καλό θα ήταν να λειτουργούν παρέχοντας υπηρεσίες όλοι ελεύθερα και η χώρα να καλοδέχεται τους δικηγόρους με ή χωρίς εταιρίες φορολογώντας τους με τρόπο που να είναι ευκταίο να φορολογούνται ιδίως από αυτούς που τους χρειάζονται. Δηλαδή από τους πολίτες!

Οι συμπολίτες μας που σκέπτοναι αλλιώς είναι συνήθως αυτοί που προτιμούν τη χρήση υπηρεσιών μέσω ξενοδοχείων που τους παρέχει ενίοτε ασυλία για ξέπλυμα, καθώς και οι αφελείς που ακούνε άκριτα τους πρώτους.

Οσο για τους δικηγόρους μπορούν να συνεχίσουν να τιμωρούνται που πρώτευσαν στις εξετάσεις εκπληρώνοντας τα όνειρα των γονέων τους και πέτυχαν στις νομικές σχολές όπως και οι γιατροί. Σε εταιρίες ή ατομικά η ματαίωση παραμένει η ίδια.

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ?

Mεγάλη η συζήτηση των τελευταίων ημερών για την ενδεχόμενη "αξιοποίηση", "εκποίηση" ή άλλως πως ανάδειξη των εθνικών ακινήτων και ιδίως του Ελληνικού. Η Τρόικα φέρεται να έχει λιγουρευτεί τη χάρη τους και να επιθυμεί να απλώσει τα βόρεια ασπρουλιάρικα κορμιά της στις ακτές μας.
Βέβαια εμείς αρνούμαστε τέτοιες κακογουστιές. Θα αφήσουμε τα ακίνητα στα μπουζουκομάγαζα ή τέλος πάντων στους κατόχους που μάταια προσπάθησε να εκδιώξει η κ. Μπιρμπίλη με τη βοήθεια της τηλεόρασης στις απαρχές της κυβερνητικής θητείας. Παράλληλα και πριν η Τρόικα εκφράσει τη σκέψη της δυνατά ιδρύσαμε την ανώνυμη εταιρία Ελληνικό ΑΕ επιχειρήσαμε ειδικές ρυθμίσεις για την αξιοποίηση των παραλιών χωρίς αναθεματισμένους πολεοδομικούς περιορισμούς, των δασών και γενικά εισήχθησαν σειρά ρυθμίσεων που θεωρούν ότι θα επιτρέψουν την ανάδειξη των ακινήτων με δυό λέξεις κάναμε το νόμο fast truck που προκάλεσε συζητήσεις αρκούντως και κείται χαρωπός αναμένοντας κάποτε να εφαρμοσθεί. Ηταν δηλαδή σχεδιασμένο το ζήτημα. Ομως μην ανησυχούν οι παρεπιδημούντες στην Ιερουσαλήμ. Τα σχέδια αυτά τα είδαμε χρόνια να στήνονται και να προάγονται εντελώς αναποτελεσματικά με μόνη συνέπεια τις προσλήψεις σε ποικίλες ανώνυμες εταιρίες που θα έλυναν τα ζητήματα δια μιάς με μόνο το ένδυμα του ιδιωτικού δικαίου. Οι εταιρίες αυτές προχώρησαν σε μισθώσεις (κυρίως καθώς εξαιρούνται του ενοχλητικού κοινοτικού δικαίου) και προώθησαν επενδύσεις που προβλήθηκαν δια του τύπου εντονότατα συμπεριλαμβανομένων και των αξιοποιήσεων ακτών. Οι μισθώσεις αυτές φυσικά οδηγήθηκαν στα δικαστήρια τα οποία με τους slow truck ρυθμούς τους τις επέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων. Παράλληλα οι επενδυτές αποζημιώνονται ή προκαλούν διαφορές και αναμένουν.

Η σκέψη μας δεν θα παραμείνει ιστορική και ενημερωτική. Ο καθείς μπορεί να μελετήσει τα εξώφυλλα των εφημερίδων της τελευταίας εικοσαετίας. Ομως και παλαιότερα τα εξώφυλλα έλεγαν τις ιστορίες τους. Με κάποιες όμως θεμελιακές διαφορές:

1. αισθητικές. Μικρού μεγέθους επενδύσεις σημαντικών σκεπτόμενων προσώπων όπως ο Αρης Κωσταντινίδης ο οποίος φυσικά αυτοκτόνησε! Η αισθητική τότε συνυπήρχε με το φιλότιμο.
2. νομικές. Η χώρα τότε δεν ανήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση με συνέπεια να μην εφαρμόζεται το κοινοτικό δίκαιο. Αρα δεν απαιτούντο διαγωνισμοί. Σήμερα όλα τα μυαλά επιστρατεύονται να βρουν διαδικασίες αναβάπτισης των συμβάσεων με ονόματα που να μην επιβάλουν διαφάνεια. Επίσης δεν υπήρχε το Σύνταγμα που από το 1975 ενοχλεί με τα άρθρα του την περιβαλλοντική πολιτική των κρατούντων πάσης φύσεως και οδηγεί τους υπουργούς σε οδυρμούς κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας (το οποίο με τη σειρά του επιβιώνει αποφεύγοντας την έκδοση δύσκολων αποφάσεων όπως του Mall)
3. οικονομικές. Λεφτά σήμερα δεν υπάρχουν όπως άλλοτε ούτε "λεφτάδες" να τους τα φάμε. Η τελευταία γενιά νεοπλούτων κοιτάζει την πάρτη της όπως αρμόζει σε γενιές που φοίτησαν και ανέδειξαν "Πολυτεχνεία". Μετά την αντιπαροχή και τα "μεγάλα έργα" η οικονομία και η επιχειρηματικότητα κινείται αμυντικά. Οσο για τους καλούς ευρωπαίους δυσπραγούν έτι περισσότερο. Αρα και πάλι ο Ιμπ Σαούντ θα μοιράζει χρυσά ρολόγια ή κινέζικες αντιγραφές.
4. προσωπικοτήτων. Η παρούσα συγκυρία ευνοεί τους κληρονόμους επωνύμων και τους γόνους των ΑΕΙ του νόμου πλαισίου. Δηλαδή πρόσωπα ελάχιστα ψημένα και υποταγμένα σε ποικίλους μηχανισμούς, φορτωμένα βάρη και εξαρτήσεις. Η προσωπικότητα και η ανάλειψη κινδύνων όμως είναι αλληλένδετες έννοιες. Εκτός από γλωσσομάθεια δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε περισσότερο από διαιώνιση της υποταγής στην οποία εθίστηκαν παιδιόθεν. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν έστησε το Μον Παρνές έβαλε με το σερραϊκό του μυαλό και τον περιπετειώδη βίο του το Μόραλη να το ζωγραφίσει και τις κυριακές στις απόπειρές του να αποκτήσει αθλητικές επιδόσεις συνέτρωγε με το Χατζηδάκη ο οποίος τους έβριζε όλους στο Τρίτο. Σήμερα κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Η εξουσία συνυπάρχει μόνον με μεγάλες γλώσσες που την χαϊδεύουν και φυσικά την έλλειψη καλλιέργειας την αναπληρώνει με τεχνολογία και γυμναστική. Μοναδική κριτική φωνή (φευ) ο κ. Πάγκαλος ο οποίος με τη στάση του καθιστά γραφική κάθε προσπάθεια σκέψης και αυτοκριτικής.
5. διαφορές ως προς τη φύση των δημοσιευμάτων. Σήμερα ο τύπος αποτελεί καθοδηγούμενη πληροφόρηση χωρίς καμία απολύτως διαφοροποίηση και κριτική. Τηλεόραση και εφημερίδες τραγουδούν το αυτό άσμα εκάστοτε: ΣΔΙΤ, ΣΔΙΤ, ΣΔΙΤ, Τροικα Τροικα Τροικα και ότι καραμέλα του βάλουν στο στο στόμα. Αντίθετα τα δημοσιεύματα άλλων εποχών συγκροτούσαν με όλες τις αδυναμίες τους σώματα απόψεων και θέσεων που πονούσαν την εξουσία. Υπήρχαν υπογραφές που ενοχλούσαν. Σήμερα δεν υπάρχει γκει προσωπικότητα. Υπάρχει γκει πολιτική (και γκει που ανυπομονούν να παντρευτούν). Δεν υπάρχει γατόφιλη εκδότης, υπάρχουν ζωοφιλικές επιδοτήσεις (και κάποιοι ζωόφιλοι που κακοπαθαίνουν).

Συνεπώς μην θορυβείστε τόσο διότι χορεύετε στο ρυθμό που σας χτυπούν. Και μην λησμονείτε τη βλακεία.

Αιώνες τώρα καταστρέφει και σώζει τη χώρα μας.

Κυβερνοιστορία και άβαταρ ΚΑΤΑ ιστορίας και μικρών απλών ανθρώπων

Eνας νέος τρόπος να υπάρχεις έχει πλέον κατοχυρωθεί στον κυβερνοχώρο. Η ηλεκτρονική οντότητα είναι γεγονός για υπαρκτούς ή μη ανθρώπους, για υπαρκτές ή μη ιδέες, για υπαρκτή ή μη ιστορία. Η κυβερνοιστορία έχει πάρει τα πράγματα στα χέρια της για καλά πλέον όπως μας ανέδειξε η περίπτωση της Αιγύπτου. Βέβαια ο Γονίμ υπεύθυνος μάρκετιγκ της Google στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική που «εξαφανίστηκε» στις 28 Ιανουαρίου και αφέθηκε ελεύθερος τη ∆ευτέρα,μας είπε ότι οι πραγματικοί ήρωες είναι στους δρόμους
Ηταν ένας από αυτούς που έσπειραν ηλεκτρονικά τους σπόρους της εξέγερσης, της «επανάστασης των νέων του Ιντερνετ», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος, πολύ πριν µετασχηµατιστεί ο διαδικτυακός ακτιβισµός σε πλήθη διαδηλωτών. Τα δάκρυα που έχυσε σε συνέντευξή του σε αιγυπτιακό ιδιωτικό κανάλι, λίγες ώρες µετά την απελευθέρωσή του, συγκίνησαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. «∆εν είµαι ήρωας», είπε. «Εγώ χρησιµοποίησα απλώς το πληκτρολόγιο, οι πραγµατικοί ήρωες είναι στους δρόµους».
Η περίπτωση της Αιγύπτου συνδέει την ιστορία και την κυβερνοιστορία ενεργά. Στους πιστούς της μαγείας του κυβερνοχώρου θα επισήμαινα ότι προσφέρει κάτι περισσότερο από τον πολύγραφο ή την τυπογραφία. Αυτό ναι το δίχως άλλο. Οχι όμως μια "άλλη" ιστορία, ούτε δημιουργεί οντότητες "αβαταρ". Πιθανό να επιτρέπει το όνειρο (έναν εαυτό πιό ψηλό, πιό λεπτό, πιο επιθυμητό) αλλά δεν το υλοποιεί. Πίσω από το πληκτρολόγιο κρύβεται το μποι και το βάρος του καθενός μας ατόφιο.
Αυτό άλλωστε επιβεβαίωσε και η Μισέλ Ομπάμα με την ανακοίνωσή της ότι δεν θα επιτρέψει στις ανήλικες κόρες της να έχουν προφίλ στο Facebook παρά τη χρήση κοινωνικής δικτύωσης που έκαναν οι γονείς εκτενώς. Με αφορμή το γεγονός αυτό ιδού και η είδηση
"Στην χώρα μας πάνω από ένα στα δύο Ελληνόπουλα ηλικίας 9-16 χρονών διαθέτει προφίλ σε ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης (ποσοστό 54%), σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Επιπλέον, το 12% των Ελλήνων στις ίδιες ηλικίες φανερώνει στο προφίλ του τη διεύθυνση και τον αριθμό τηλεφώνου του.

Παράλληλα, σύμφωνα με έρευνα που παρουσίασε η AVG τον περασμένο Οκτώβριο, οι φωτογραφίες του 81% των παιδιών κάτω των δύο ετών στον δυτικό κόσμο είναι αναρτημένες στο Ίντερνετ, ενώ πολλά παιδιά έχουν αποκτήσει προφίλ σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης πριν καν γεννηθούν (τα έχουν δημιουργήσει οι γονείς τους).

Στην Αμερική περισσότερα από 9 στα 10 νήπια (92%) έχουν ψηφιακό προφίλ. Στη Νέα Ζηλανδία το ποσοστό αυτό διαμορφώνεται στο 91%, στην Αυστραλία και στον Καναδά στο 84% και στη Δυτική Ευρώπη στο 73%."

Η ψηφιακή οντότητα συναρπάζει. Δίνει υπόσταση σε παιδιά πριν ακόμη γεννηθούν. Επιτρέπει να βοάς ότι υπάρχεις ακόμη και με τη φωνή του πλαστικού πληκτρολογίου. Ολοι γνωρίζουν ότι δεν θα γίνουν αθάνατοι ούτε σπουδαίοι μέσω του Facebook. Επιμένουν όμως να δίνουν αυτή τη διάσταση στον εαυτό τους.
Για μένα αυτό σημαίνει μόνον ότι ο σύγχρονος άνθρωπος διεκδικεί ρόλο με τα μέσα που του διατίθενται. Ρόλο και όραμα. Εστω και μιμητικά. Ξεκινά τη μικρή διαδρομή του προς το αιώνιο άβαταρ που κάποτε θα του πρόσφερε ο πόλεμος και ο θεός. Δεν υπάρχεις στο Facebook. Δηλώνεις όμως την ανάγκη σου να υπάρχεις και να μην ξεχαστείς. Οπως ξέρουμε αυτό είναι και ο πολιτισμός: Le dur desir de durer.
Το συμπέρασμά μου (που θα μπορούσε να επεκταθούν στην ιδεατή συμμετοχική δημοκρατία της ηλεκτρονικής διαβούλευσης και της κυβερνοδιαφάνειας...) είναι ότι παρά τα όσα πικρά μπορεί ο καθένας να σκέπτεται σε καιρούς κρίσης για την αξία της ιστορίας και των πρωταγωνιστών της, οι άνθρωπου δρούν! Στους δρόμους, στα πληκτρολόγια, ήσυχα και δειλά, αλλά δρούν. Θέλουν να δώσουν υπόσταση στο μικρό τους είναι που να μην είναι ηλεκτρονική. Και αυτό ακριβώς πρέπει να προσέξουν οι πιστοί του κυβερνοχώρου.

Οι ήρωες είναι στο δρόμο. Και οι ήρωες της εποχής μας είναι ίσως πίσω από πληκτρολόγια αλλά είναι εκεί με σάρκα και οστά. Ενα κλικ αρκεί να τους βγάλει στο δρόμο. Και αυτό δεν θα είναι καθόλου κυβερνοιστορία για άβαταρ.

Τα αυτά ισχύουν και για όσους στα καθ ημάς πιστεύουν ότι η δημοκρατία και η συμμετοχή εκτονώνεται στο πληκτρολόγιο γενικώς.

Εθνική σχολή δικαστών και το μέλλον της δικαιοσύνης

Ψηφίσθηκε την 1η Φεβρουαρίου ο νέος νόμος για την Εθνική Σχολή Δικαστών που τροποποιεί εκτενώς τις ρυθμίσεις που την αφορούν.
Είμασταν απόφοιτοι των νομικών σχολών όταν ξεκίνησε η υπόθεση των σχολών δικαστών όπως εξελίχθηκε στη συνέχεια οδηγώντας σε βαθύτατη μεταβολή τις συγκεκριμένες καριέρες. Τότε ο καθένας θα πίστευε ότι διασφαλίζεται ο εκδημοκρατισμός της δικαιοσύνης και η πρόσβαση σε αυτήν με τρόπο διαφανή κάθε απόφοιτου νομικής.
Σήμερα δεν θα έλεγε κανείς το ίδιο ιδίως με αφορμή την εξέλιξη της δικαιοσύνης και της λειτουργίας της.
Μετά από έτη μισθολογικών αναβαθμίσεων και διαφανών προσλήψεων η δικαιοσύνη αποτελεί σημείο βομβιστικών επιθέσεων και επώδυνων αναφορών στις συζητήσεις νομικών και μη. Πρωτοσέλιδες αναφορές σε παραδικαστικά και μη κυκλώματα καλύπτουν την μεγάλη πραγματικότητα των πολλών δικαστών που κάνουν τη δουλειά τους όσο καλύτερα μπορούν. Οσο μπορούν με το άγος που τους προσάπτει η κοινωνία.
Το δίχως άλλο οι πολλοί είναι εργαζόμενοι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους. Οι πολλοί είναι οι επιμελείς απόφοιτοι των νομικών σχολών, γυναίκες που ήθελαν να κάνουν οικογένεια, τα φτωχόπαιδα της βορείου Ελλάδος που καμαρώνουν οι μανάδες τους που πήγαν στη σχολή δικαστών και ζητούν ένα καλό μισθό. Δεν είναι φυσικά μ όνον αυτό το προφίλ του σημερινού δικαστή. Και σίγουρα η εθνική σχολή δικαστών δεν ευθύνεται για τα προεδρεία των δικαστηρίων σήμερα. Οι απόφοιτοί της είναι ακόμη το πολύ κοντά στα πενήντα.
Τα πενήντα όμως είναι ηλικία που δεν δικαιολογεί άλλες αναβολές. Η γενιά αυτή θα πρέπει να ανασκπουμπωθεί και να μιλήσει.

Η ανομία επιτέλους στο στόχαστρο!

Η ανομία ξαφνικά μπήκε στο στόχαστρο με αφορμή τους τζαμπατζήδες και άλλες κινήσεις θυμωμένων πολιτών οι οποίοι αρνούνται να τηρήσουν τους νόμους και εξωθούν και άλλους στην ίδια κατεύθυνση. Θα ψηφισθεί ειδικός νόμος μας ανακοίνωσε σήμερα ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ για τα διόδια ενώ παράλληλα οι κοινοπραξίες προχωρούν σε έκδοση διαταγών πληρωμής για όσους δεν πληρώνουν διόδια. Η μη πληρωμή διοδίων παράλληλα έγινε αφορμή για συζητήσεις για την τροποποίηση των σχετικών συμβάσεων παραχώρησης. Το παράδειγμα είναι άριστο! η ανομία με αφορμή τα διόδια αναδεικνύει το νόημά της:
και εξηγούμαστε.
Προ ελάχιστων ετών οι συμβάσεις αυτές υπογράφθηκαν και κυρώθηκαν με νόμο ρυθμίζοντας τον τρόπο εξαναγκασμού στην πληρωμή διοδίων (γνωστού όντως εξαρχής για το Δημόσιο ότι ήταν ανεφάρμοστη η ρύθμιση).
Αμέσως και ενώ για τους περισσότερους αυτοκινητόδρομους δεν συνέτρεχαν οι όροι πληρωμής διοδίων κατά το κοινοτικό δίκαιο άρχισαν οι "τζαμπατζήδες" να μην πληρώνουν ενώ κανείς δεν έβλεπε το λόγο να τους μαζέψει καθώς ο νόμος ήταν ανεφάρμοστος
Παράλληλα ήρθε και το ΔΝΤ και οι τράπεζες άρχισαν να διαμαρτύρονται. Η ανομία έγινε πρόβλημα όταν ο δανεισμός φάνηκε να έρχεται στο τέλος του και το Ελληνικό Δημόσιο θα έπρεπε να αποζημιώσει.
Κανείς δεν αντιμετωπίζει το θέμα με ρεαλισμό όπως στα περισσότερα θέματα στην Ελλάδα. Σήμερα προξενεί επιτέλους απορία. Ακόμη και σήμερα όμως ο διαβάτης στους αυτοκινητοδρόμους δεν ρίχνει μια ματιά στις πινακίδες που στέκουν αγέρωχες υποστηρίζοντας μια άλλη ανομία.
Η ανομία είναι διάσπαρτη και κοινή συνείδηση. Είναι μαγκιά. Η κακοδαιμονία του νομοθέτη συνέπεια άγνοιας τάχα? Κανείς μας δεν μπορεί να ξεχάσει τη θυμιδία που προξενούσε η ρύθμιση για τις διαταγές πληρωμής κατά των παραβατών όταν θα κόστιζαν περισσότερο αυτές από το οφειλόμενο ποσό.
Αν απόψε το βράδυ αντί για την τηλεόραση στηθούμε απέναντι σε ένα καθρέπτη θα δούμε την ανομία κατά πρόσωπο. Ολοι μας ανεξαίρετα. Θα την καμαρώσουμε και δεν θα ντραπούμε διόλου. Ας είναι.
Αν η συζήτηση ξεκίνησε, μετά τη διαφάνεια θα βρούμε νέα μαγική λέξη για ξόρκι.