Mεγάλη η συζήτηση των τελευταίων ημερών για την ενδεχόμενη "αξιοποίηση", "εκποίηση" ή άλλως πως ανάδειξη των εθνικών ακινήτων και ιδίως του Ελληνικού. Η Τρόικα φέρεται να έχει λιγουρευτεί τη χάρη τους και να επιθυμεί να απλώσει τα βόρεια ασπρουλιάρικα κορμιά της στις ακτές μας.
Βέβαια εμείς αρνούμαστε τέτοιες κακογουστιές. Θα αφήσουμε τα ακίνητα στα μπουζουκομάγαζα ή τέλος πάντων στους κατόχους που μάταια προσπάθησε να εκδιώξει η κ. Μπιρμπίλη με τη βοήθεια της τηλεόρασης στις απαρχές της κυβερνητικής θητείας. Παράλληλα και πριν η Τρόικα εκφράσει τη σκέψη της δυνατά ιδρύσαμε την ανώνυμη εταιρία Ελληνικό ΑΕ επιχειρήσαμε ειδικές ρυθμίσεις για την αξιοποίηση των παραλιών χωρίς αναθεματισμένους πολεοδομικούς περιορισμούς, των δασών και γενικά εισήχθησαν σειρά ρυθμίσεων που θεωρούν ότι θα επιτρέψουν την ανάδειξη των ακινήτων με δυό λέξεις κάναμε το νόμο fast truck που προκάλεσε συζητήσεις αρκούντως και κείται χαρωπός αναμένοντας κάποτε να εφαρμοσθεί. Ηταν δηλαδή σχεδιασμένο το ζήτημα. Ομως μην ανησυχούν οι παρεπιδημούντες στην Ιερουσαλήμ. Τα σχέδια αυτά τα είδαμε χρόνια να στήνονται και να προάγονται εντελώς αναποτελεσματικά με μόνη συνέπεια τις προσλήψεις σε ποικίλες ανώνυμες εταιρίες που θα έλυναν τα ζητήματα δια μιάς με μόνο το ένδυμα του ιδιωτικού δικαίου. Οι εταιρίες αυτές προχώρησαν σε μισθώσεις (κυρίως καθώς εξαιρούνται του ενοχλητικού κοινοτικού δικαίου) και προώθησαν επενδύσεις που προβλήθηκαν δια του τύπου εντονότατα συμπεριλαμβανομένων και των αξιοποιήσεων ακτών. Οι μισθώσεις αυτές φυσικά οδηγήθηκαν στα δικαστήρια τα οποία με τους slow truck ρυθμούς τους τις επέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων. Παράλληλα οι επενδυτές αποζημιώνονται ή προκαλούν διαφορές και αναμένουν.
Η σκέψη μας δεν θα παραμείνει ιστορική και ενημερωτική. Ο καθείς μπορεί να μελετήσει τα εξώφυλλα των εφημερίδων της τελευταίας εικοσαετίας. Ομως και παλαιότερα τα εξώφυλλα έλεγαν τις ιστορίες τους. Με κάποιες όμως θεμελιακές διαφορές:
1. αισθητικές. Μικρού μεγέθους επενδύσεις σημαντικών σκεπτόμενων προσώπων όπως ο Αρης Κωσταντινίδης ο οποίος φυσικά αυτοκτόνησε! Η αισθητική τότε συνυπήρχε με το φιλότιμο.
2. νομικές. Η χώρα τότε δεν ανήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση με συνέπεια να μην εφαρμόζεται το κοινοτικό δίκαιο. Αρα δεν απαιτούντο διαγωνισμοί. Σήμερα όλα τα μυαλά επιστρατεύονται να βρουν διαδικασίες αναβάπτισης των συμβάσεων με ονόματα που να μην επιβάλουν διαφάνεια. Επίσης δεν υπήρχε το Σύνταγμα που από το 1975 ενοχλεί με τα άρθρα του την περιβαλλοντική πολιτική των κρατούντων πάσης φύσεως και οδηγεί τους υπουργούς σε οδυρμούς κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας (το οποίο με τη σειρά του επιβιώνει αποφεύγοντας την έκδοση δύσκολων αποφάσεων όπως του Mall)
3. οικονομικές. Λεφτά σήμερα δεν υπάρχουν όπως άλλοτε ούτε "λεφτάδες" να τους τα φάμε. Η τελευταία γενιά νεοπλούτων κοιτάζει την πάρτη της όπως αρμόζει σε γενιές που φοίτησαν και ανέδειξαν "Πολυτεχνεία". Μετά την αντιπαροχή και τα "μεγάλα έργα" η οικονομία και η επιχειρηματικότητα κινείται αμυντικά. Οσο για τους καλούς ευρωπαίους δυσπραγούν έτι περισσότερο. Αρα και πάλι ο Ιμπ Σαούντ θα μοιράζει χρυσά ρολόγια ή κινέζικες αντιγραφές.
4. προσωπικοτήτων. Η παρούσα συγκυρία ευνοεί τους κληρονόμους επωνύμων και τους γόνους των ΑΕΙ του νόμου πλαισίου. Δηλαδή πρόσωπα ελάχιστα ψημένα και υποταγμένα σε ποικίλους μηχανισμούς, φορτωμένα βάρη και εξαρτήσεις. Η προσωπικότητα και η ανάλειψη κινδύνων όμως είναι αλληλένδετες έννοιες. Εκτός από γλωσσομάθεια δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε περισσότερο από διαιώνιση της υποταγής στην οποία εθίστηκαν παιδιόθεν. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν έστησε το Μον Παρνές έβαλε με το σερραϊκό του μυαλό και τον περιπετειώδη βίο του το Μόραλη να το ζωγραφίσει και τις κυριακές στις απόπειρές του να αποκτήσει αθλητικές επιδόσεις συνέτρωγε με το Χατζηδάκη ο οποίος τους έβριζε όλους στο Τρίτο. Σήμερα κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Η εξουσία συνυπάρχει μόνον με μεγάλες γλώσσες που την χαϊδεύουν και φυσικά την έλλειψη καλλιέργειας την αναπληρώνει με τεχνολογία και γυμναστική. Μοναδική κριτική φωνή (φευ) ο κ. Πάγκαλος ο οποίος με τη στάση του καθιστά γραφική κάθε προσπάθεια σκέψης και αυτοκριτικής.
5. διαφορές ως προς τη φύση των δημοσιευμάτων. Σήμερα ο τύπος αποτελεί καθοδηγούμενη πληροφόρηση χωρίς καμία απολύτως διαφοροποίηση και κριτική. Τηλεόραση και εφημερίδες τραγουδούν το αυτό άσμα εκάστοτε: ΣΔΙΤ, ΣΔΙΤ, ΣΔΙΤ, Τροικα Τροικα Τροικα και ότι καραμέλα του βάλουν στο στο στόμα. Αντίθετα τα δημοσιεύματα άλλων εποχών συγκροτούσαν με όλες τις αδυναμίες τους σώματα απόψεων και θέσεων που πονούσαν την εξουσία. Υπήρχαν υπογραφές που ενοχλούσαν. Σήμερα δεν υπάρχει γκει προσωπικότητα. Υπάρχει γκει πολιτική (και γκει που ανυπομονούν να παντρευτούν). Δεν υπάρχει γατόφιλη εκδότης, υπάρχουν ζωοφιλικές επιδοτήσεις (και κάποιοι ζωόφιλοι που κακοπαθαίνουν).
Συνεπώς μην θορυβείστε τόσο διότι χορεύετε στο ρυθμό που σας χτυπούν. Και μην λησμονείτε τη βλακεία.
Αιώνες τώρα καταστρέφει και σώζει τη χώρα μας.
Βέβαια εμείς αρνούμαστε τέτοιες κακογουστιές. Θα αφήσουμε τα ακίνητα στα μπουζουκομάγαζα ή τέλος πάντων στους κατόχους που μάταια προσπάθησε να εκδιώξει η κ. Μπιρμπίλη με τη βοήθεια της τηλεόρασης στις απαρχές της κυβερνητικής θητείας. Παράλληλα και πριν η Τρόικα εκφράσει τη σκέψη της δυνατά ιδρύσαμε την ανώνυμη εταιρία Ελληνικό ΑΕ επιχειρήσαμε ειδικές ρυθμίσεις για την αξιοποίηση των παραλιών χωρίς αναθεματισμένους πολεοδομικούς περιορισμούς, των δασών και γενικά εισήχθησαν σειρά ρυθμίσεων που θεωρούν ότι θα επιτρέψουν την ανάδειξη των ακινήτων με δυό λέξεις κάναμε το νόμο fast truck που προκάλεσε συζητήσεις αρκούντως και κείται χαρωπός αναμένοντας κάποτε να εφαρμοσθεί. Ηταν δηλαδή σχεδιασμένο το ζήτημα. Ομως μην ανησυχούν οι παρεπιδημούντες στην Ιερουσαλήμ. Τα σχέδια αυτά τα είδαμε χρόνια να στήνονται και να προάγονται εντελώς αναποτελεσματικά με μόνη συνέπεια τις προσλήψεις σε ποικίλες ανώνυμες εταιρίες που θα έλυναν τα ζητήματα δια μιάς με μόνο το ένδυμα του ιδιωτικού δικαίου. Οι εταιρίες αυτές προχώρησαν σε μισθώσεις (κυρίως καθώς εξαιρούνται του ενοχλητικού κοινοτικού δικαίου) και προώθησαν επενδύσεις που προβλήθηκαν δια του τύπου εντονότατα συμπεριλαμβανομένων και των αξιοποιήσεων ακτών. Οι μισθώσεις αυτές φυσικά οδηγήθηκαν στα δικαστήρια τα οποία με τους slow truck ρυθμούς τους τις επέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων. Παράλληλα οι επενδυτές αποζημιώνονται ή προκαλούν διαφορές και αναμένουν.
Η σκέψη μας δεν θα παραμείνει ιστορική και ενημερωτική. Ο καθείς μπορεί να μελετήσει τα εξώφυλλα των εφημερίδων της τελευταίας εικοσαετίας. Ομως και παλαιότερα τα εξώφυλλα έλεγαν τις ιστορίες τους. Με κάποιες όμως θεμελιακές διαφορές:
1. αισθητικές. Μικρού μεγέθους επενδύσεις σημαντικών σκεπτόμενων προσώπων όπως ο Αρης Κωσταντινίδης ο οποίος φυσικά αυτοκτόνησε! Η αισθητική τότε συνυπήρχε με το φιλότιμο.
2. νομικές. Η χώρα τότε δεν ανήκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση με συνέπεια να μην εφαρμόζεται το κοινοτικό δίκαιο. Αρα δεν απαιτούντο διαγωνισμοί. Σήμερα όλα τα μυαλά επιστρατεύονται να βρουν διαδικασίες αναβάπτισης των συμβάσεων με ονόματα που να μην επιβάλουν διαφάνεια. Επίσης δεν υπήρχε το Σύνταγμα που από το 1975 ενοχλεί με τα άρθρα του την περιβαλλοντική πολιτική των κρατούντων πάσης φύσεως και οδηγεί τους υπουργούς σε οδυρμούς κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας (το οποίο με τη σειρά του επιβιώνει αποφεύγοντας την έκδοση δύσκολων αποφάσεων όπως του Mall)
3. οικονομικές. Λεφτά σήμερα δεν υπάρχουν όπως άλλοτε ούτε "λεφτάδες" να τους τα φάμε. Η τελευταία γενιά νεοπλούτων κοιτάζει την πάρτη της όπως αρμόζει σε γενιές που φοίτησαν και ανέδειξαν "Πολυτεχνεία". Μετά την αντιπαροχή και τα "μεγάλα έργα" η οικονομία και η επιχειρηματικότητα κινείται αμυντικά. Οσο για τους καλούς ευρωπαίους δυσπραγούν έτι περισσότερο. Αρα και πάλι ο Ιμπ Σαούντ θα μοιράζει χρυσά ρολόγια ή κινέζικες αντιγραφές.
4. προσωπικοτήτων. Η παρούσα συγκυρία ευνοεί τους κληρονόμους επωνύμων και τους γόνους των ΑΕΙ του νόμου πλαισίου. Δηλαδή πρόσωπα ελάχιστα ψημένα και υποταγμένα σε ποικίλους μηχανισμούς, φορτωμένα βάρη και εξαρτήσεις. Η προσωπικότητα και η ανάλειψη κινδύνων όμως είναι αλληλένδετες έννοιες. Εκτός από γλωσσομάθεια δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε περισσότερο από διαιώνιση της υποταγής στην οποία εθίστηκαν παιδιόθεν. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν έστησε το Μον Παρνές έβαλε με το σερραϊκό του μυαλό και τον περιπετειώδη βίο του το Μόραλη να το ζωγραφίσει και τις κυριακές στις απόπειρές του να αποκτήσει αθλητικές επιδόσεις συνέτρωγε με το Χατζηδάκη ο οποίος τους έβριζε όλους στο Τρίτο. Σήμερα κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Η εξουσία συνυπάρχει μόνον με μεγάλες γλώσσες που την χαϊδεύουν και φυσικά την έλλειψη καλλιέργειας την αναπληρώνει με τεχνολογία και γυμναστική. Μοναδική κριτική φωνή (φευ) ο κ. Πάγκαλος ο οποίος με τη στάση του καθιστά γραφική κάθε προσπάθεια σκέψης και αυτοκριτικής.
5. διαφορές ως προς τη φύση των δημοσιευμάτων. Σήμερα ο τύπος αποτελεί καθοδηγούμενη πληροφόρηση χωρίς καμία απολύτως διαφοροποίηση και κριτική. Τηλεόραση και εφημερίδες τραγουδούν το αυτό άσμα εκάστοτε: ΣΔΙΤ, ΣΔΙΤ, ΣΔΙΤ, Τροικα Τροικα Τροικα και ότι καραμέλα του βάλουν στο στο στόμα. Αντίθετα τα δημοσιεύματα άλλων εποχών συγκροτούσαν με όλες τις αδυναμίες τους σώματα απόψεων και θέσεων που πονούσαν την εξουσία. Υπήρχαν υπογραφές που ενοχλούσαν. Σήμερα δεν υπάρχει γκει προσωπικότητα. Υπάρχει γκει πολιτική (και γκει που ανυπομονούν να παντρευτούν). Δεν υπάρχει γατόφιλη εκδότης, υπάρχουν ζωοφιλικές επιδοτήσεις (και κάποιοι ζωόφιλοι που κακοπαθαίνουν).
Συνεπώς μην θορυβείστε τόσο διότι χορεύετε στο ρυθμό που σας χτυπούν. Και μην λησμονείτε τη βλακεία.
Αιώνες τώρα καταστρέφει και σώζει τη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου