νυν το μηδέν...και αιέν ο κόσμος ο μικρός ο μέγας

Η παρούσα οικονομική διεθνής συγκυρία οδήγησε σε κρίση και τις μεγάλες δικηγορικές εταιρίες διεθνώς. Η "πτώχευση" των μεγάλων εταιριών ή big law bankruptcy έχει διαδοθεί πλέον και οι συγχωνεύσεις τους αποτελούν μία προσωρινή σανίδα σωτηρίας. Το διεθνές φαινόμενο δεν θα άγγιζε τη χώρα μας παρά για λόγους μιμητισμού αν κάποιες από τις διεθνείς εταιρίες δεν δραστηριοποιούνται σε στα μέρη μας δυναμικά.

Όμως δεν είναι αυτό που με ανησυχεί σήμερα.

Στη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων έλαβα μια σειρά από ενημερωτικά σημειώματα τα οποία «μεγάλα» δικηγορικά γραφεία έστειλαν σε πελάτες τους αλλά και σε δικηγόρους όπως η αφεντιά μου με καθησυχαστικό περιεχόμενο όχι ως προς την κατάσταση της  χώρας αλλά ως προς τις υπηρεσίες που θα παρέχουν σε αυτούς. Έτσι κάποιο γραφείο μας ενημέρωσε ότι δραστηριοποιείται σε αρκετές ξένες χώρες (συμπεριλαμβανομένου και του Μονακό) και να μην ανησυχούμε αφού θα συνεχίσει να μας εξυπηρετεί από τα μέρη εκείνα και καλύτερα μάλιστα. Έλαβε μάλιστα και γνωμοδότηση από γραφείο της Αργεντινής για τον τρόπο διαχείρισης της κατάστασης. Παρέθετε στη συνέχεια τα βραβεία του (για τα οποία έχω ήδη γράψει ως μόδα) και τις περγαμηνές του. Δεν ήταν το μόνο. Δεν ξέρω αν η διεθνής πελατεία των γραφείων αυτών έστερξε να συλλυπηθεί τον Πρωθυπουργό και «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» ή να αρπάξει την κρίση ως ευκαιρία. Τα ασημικά μας πάντως που χρόνια τα ξεπουλάμε δεν ενδιαφέρονται και πολλοί να τα αγοράσουν όπως απέδειξε η δράση του ΤΑΙΠΕΔ και των συμβούλων του επί έτη.

Μετά την πτώχευση των διεθνών γραφείων λοιπόν ήρθε και η ηθική πτώχευση των εθνικών τοιούτων και των πολιτικών τους. Αναλώνονται στη δόξα και το χρήμα, διασπώνται και αλληλοσπαράσσονται πάνω σε ένα πτώμα: τη δημόσια περιουσία.

Δεν θα περίμενα από το σύνολο των συναδέλφων να στηρίξουν ηθικά και πνευματικά τον τόπο σε τέτοιες ώρες. Δεν θα περίμενα ούτε τη σοβαρότητα που αρμόζει και οφείλουμε να έχουμε ως δικηγόροι.

Η προσπάθεια όμως δημιουργίας μεγαλύτερων επαγγελματικών οντοτήτων με περισσότερους πελάτες και συνεργάτες δεν μπορεί παρά να βασίζεται σε κάποιες αρχές. Our philosophy το λένε στις ιστοσελίδες τους. Όμως τι απομένει από τη φιλοσοφία αυτή όταν τα φράγκα  λιγοστεύουν? Τι απομένει όταν με το Σύριζα δεν έχουμε τις γνωριμίες που υπολογίζαμε? Τι απομένει όταν το τραπεζικό σύστημα που στηρίζει πλείονα εξ αυτών παραμιλά?

Ενας νέος κόσμος συνάδελφοι οφείλει να δημιουργηθεί με το τέλος των φαντασιώσεων. Γιατί οι παλαιές φαντασιώσεις μεγαλείου και τα βραβεία έναντι μερικών εκατοντάδων  ευρώ δεν αρκούν για να υπάρχεις. Ενας νέος κόσμος που οφείλει να ξαγρυπνά και να δουλεύει όπως κάποιοι αυτό τον καιρό, να στηρίζει τους άλλους και να δηλώνει το τέλος μιας κακής εποχής.

Ενας νέος κόσμος γεννιέται. Μικρός, τρομαγμένος, τραυματισμένος αλλά δυνατός.

Είναι ο κόσμος των 35 μείον. Των συναδέλφων που ξέρουν όλοι και αγγλικά και έχουν και μάστερ και έχουν ταξιδέψει και έχουν δουλέψει και  κάποιοι έχουν και παιδιά. Ενας κόσμος τον οποίο σακάτεψε το παλαιό καθεστώς και το εξαγρίωσε προσωρινά. Ενας κόσμος που ξέρει τη ζωή καλύτερα από τα γραφεία της Αργεντινής και δεν έχει κατασπαράξει τη δημόσια περιουσία τα τελευταία χρόνια χωρίς καμία απολύτως προκοπή. Ενας  μικρός κόσμος όσων γλύτωσαν και δεν σακατεύτηκαν υπάρχει. Σήμερα είδα κάποια τέτοια παιδιά να σπεύδουν να πληρώσουν το φόρο τους στο Δημόσιο. Να νοιάζονται την κοινή τύχη. Να μοχθούν και να επιμένουν.

Ας τα συλλογισθεί αυτά ο Σύλλογός μας τώρα που και εκείνος ζορίζεται από τις αντινομίες των καιρών. Ας δώσει σε όλους ένα ηθικό παράδειγμα που είναι και τζάμπα. Οι δικηγόροι δεν είμαστε ούτε εκβιαστές – εισπρακτικές εταιρίες,  ούτε νέο-δοσίλογοι. Είμαστε και εμείς οι δημιουργεί του μικρού νέου κόσμου αξιών που ανατέλλει. Αυτών των αξιών που είναι πολύ ακριβές για να αποκτήσει το εγχώριο big law ψευδοσύστημα αλλά και πολύ φθηνές για να τις καταδεχθεί.