του παρδαlaw - 7/5/2013Δυστυχώς δεν τον γνώρισα προσωπικά ποτέ. Στα φοιτητικά μου χρόνια ποινικό δίκαιο ήταν ο Μαγκάκης και ο Ανδρουλάκης που κανείς δεν συνάντησε ποτέ στα αμφιθέατρα. Ως δικηγόρος άκουγα για τον "καθηγητή" Κατσαντώνη αλλά πάντα πίστευα ότι είναι ένας τρόπος ειρωνίας ... κάπως όπως λέμε ότι ... τρεις καθηγητές καταστρέφουν το κράτος?
Με τα χρόνια έμαθα ότι ο Κατσαντώνης υπήρξε καθηγητής.
"Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξανδρος Κατσαντώνης δεν ανήκε στην κατηγορία των φιλόδοξων ποινικολόγων που με το πτυχίο στο χέρι κάνουν τα πρώτα δύσκολα χρόνια της εκκίνησης της καριέρας τους αμέτρητες βάρδιες στις φυλακές επιδιώκοντας να «τσιμπήσουν», έστω δωρεάν, τον πρώτο ποινικό «μεγαλοπελάτη» για να αποκτήσουν εμπειρίες και να κάνουν ντόρο. Η δική του προδιάθεση, οι ικανότητες και οι καλές του σπουδές τον οδηγούσαν προς την ακαδημαϊκή καριέρα. Ηδη από το μακρινό 1956 είχε εκπονήσει τη διατριβή του με τίτλο «Η συναίνεσις του παθόντος εν τω ποινικώ δικαίω» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υστερα από δυο-τρεις ακόμα δημοσιεύσεις και μελέτες υπέβαλε την υποψηφιότητά του για υφηγητής Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών το 1964." λένε τα σημερινά δημοσιεύματα γι'αυτόν.
Επιλέγεται για το πόστο όταν πλέον η χούντα των συνταγματαρχών έχει καταλύσει το 1967 τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Παρά τα σπουδαία επιστημονικά εφόδια από τις σπουδές του στη Γερμανία, γίνεται από σπόντα καθηγητής στο νεποτιστικό πανεπιστημιακό περιβάλλον της εποχής. Είναι η περίοδος που θα προσγειωθεί άγαρμπα η πολλά υποσχόμενη πανεπιστημιακή του εκτόξευση. Είναι πολιτικά συντηρητικός, αλλά όχι αντιδημοκράτης, σημειώνουν τα δημοσιεύματα της ημέρας.
Με την επάνοδο της δημοκρατίας το 1974, εκδιώχθηκε με ποινή διετούς παύσης από τα πανεπιστημιακά του καθήκοντα με απόφαση της ειδικής επιτροπής του υπουργείου Παιδείας κατά τη διάρκεια της λεγόμενης αποχουντοποίησης.
Είναι γνωστό ότι υπερασπίστηκε την υπόληψή του νομικά αλλά στο πανεπιστήμιο δεν ξαναγύρισε.
Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό πανεπιστήμιο πλήρωσε ακριβά τους διωγμούς που έκανε την εποχή της αποχουντοποίησης σε συνδυασμό με τον "εκδημοκρατισμό" που του πρόσφερε στη συνέχεια ο νόμος πλαίσιο. Τις συνέπειες τις βλέπει κανείς μέχρι σήμερα. Πολλά δεν γνωρίζουμε οι νεώτεροι για τις εποχές εκείνες και δυστυχώς κανείς δεν θέλει να θυμάται τι συνέβη συνολικά.
Η Ελευθεροτυπία γράφει σήμερα:
"Ο Αλέξανδρος Κατσαντώνης διετέλεσε καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών και υπήρξε σημαντική μορφή των δικαστηρίων καθώς υπήρξε νομικός παραστάτης σε μερικές από τις δίκες που απασχόλησαν έντονα τη δημοσιότητα, όπως αυτή της 17 Νοέμβρη, του Αλέξανδου Γρηγορόπουλου, του Άκη Πάνου, της δημοσιογράφου Γιαννακοπούλου και στο ειδικό δικαστήριο για την υπόθεση Κοσκωτά. Αρθρογραφούσε συχνά σε εφημερίδες και περιοδικά.
Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής. "Ο Αλέξανδρος Κατσαντώνης με τη βαθιά επιστημονική του κατάρτιση και με το πάθος που τον διέκρινε στην προάσπιση των δημοκρατικών θεσμών και των θεμελιωδών δικαιωμάτων, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, τίμησε το λειτούργημα του πανεπιστημιακού δασκάλου αλλά και του μαχόμενου δικηγόρου και συνέβαλε στην πρόοδο του νομικού πολιτισμού της χώρας μας" αναφέρει στο μήνυμά του ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης."
Η μνήμη επιλέγεται και οι διηγήσεις γίνονται επιλεκτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου