Η κ. Μέρκελ και το Bundesverfassungsgericht

Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα απόφαση του γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου  (Bundesverfassungsgericht, εφεξής BVerfG) δημοσιεύθηκε στις 19 Ιουνίου 2012. Πρόκειται για την απόφαση BVergF, BvE 4-11 της19ης Ιουνίου 2012.

Σύμφωνα με την απόφαση αυτή αποτελεί κατά το άρθρο 23 παρ. 2 του γερμανικού Συντάγματος υποχρέωση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να ενημερώνει το κοινοβούλιο σχετικά με υποθέσεις που αφορούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντίστοιχη υποχρέωση υφίσταται και αναφορικά τόσο με τυχόν τροποποιήσεις του πρωτογενούς όσο και σε κανόνες δικαίου του δευτερογενούς κοινοτικού δικαίου. 

Η υποχρέωση ενημέρωσης αυτή συνδέεται με το δικαίωμα που έχει το κοινοβούλιο σύμφωνα με το άρθρο 23 παρ. 1 του γερμανικού Συντάγματος να συμμετέχει στα ζητήματα που αφορούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μάλιστα σύμφωνα πάντα με την απόφαση όσο πιο περίπλοκο είναι το κρίσιμο ζήτημα κάθε φορά, τόσο πιο πλήρης και σαφής πρέπει να είναι η αντίστοιχη ενημέρωση που λαμβάνει το κοινοβούλιο. Η ενημέρωση αυτή πρέπει να είναι έγκαιρη, ώστε το κοινοβούλιο να έχει τη δυνατότητα να εξετάσει την υπόθεση εμπεριστατωμένα και να διαμορφώσει μία πλήρη εκτίμηση. Η υποχρέωση αυτή προκύπτει και από την αρχή της διάκρισης των λειτουργιών.

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν κρίθηκε ότι η κυβέρνηση δεν ενημέρωσε με κατάλληλο τρόπο το κοινοβούλιο σχετικά με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Ειδικότερα η κυβέρνηση δε φρόντισε να ανταποκριθεί στη συγκεκριμένη, συνταγματικά κατοχυρωμένη υποχρέωσή της, διότι δεν έκανε καμία ενημέρωση αμέσως πριν και μετά τη Σύνοδο του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 4^ης Φεβρουαρίου . Επίσης δεν έλαβε μέριμνα να παρουσιάσει μέχρι την 4^η Απριλίου το σχέδιο σύμβασης για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Την Αίτηση υπέβαλε η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος των Πρασίνων, η οποία και εν τέλει δικαιώθηκε.

Όσο μεγάλη ή μικρή κι αν είναι η σημασία της απόφασης αυτής, δεν μπορεί διαβάζοντάς την κανείς να μην αναλογιστεί παρόμοιες ενέργειες ελληνικών κυβερνήσεων και τον τρόπο, με τον οποίο το δικό μας κοινοβούλιο καλείται πολλές φορές να αποφασίσει σε σχέση με ανάλογης σημασίας ζητήματα καθώς και το επίπεδο της ενημέρωσης που λαμβάνουν τα μέλη του από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Δε χρειάζεται εδώ να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα. Αρκεί να θυμηθούμε τις πρόσφατες ψηφοφορίες για τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις. Τις διαδικασίες αυτές άλλωστε τις έχουμε σχολιάσει αρκετές φορές από τούτο δω το blog.