Αγανακτισμένοι παντού!

Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι γνωρίζει μέγιστη αναβίωση σήμερα με τους "αγανακτισμένους στο Σύνταγμα" την σιωπηρή πλειοψηφία του ΚΑΝΕΝΑ.
Διόλου παράξενο το ότι αντιγράφει το κίνημα αυτό διεθνή πρότυπα άλλων χωρών. Μας βάζει σε σκέψεις αυτού του είδους ο αυθορμιτισμός εξ αντιγραφής. Αλλά δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχει λόγος αγανάκτισης που κανένας δεν αμφισβητεί.
Ας είναι να γίνει ειρηνικά η σύναξη αν και η οργή δικαιολογεί επεισόδια.
Οι αγανακτισμένοι είναι πλέον παντού. Ενα κινούμενο δημοψήφισμα. Σκέπτονται τάχα ή απλά είναι όλοι αγανακτισμένοι όπως ήταν ΠΑΣΟΚ ή ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ... Ειδωμεν.

ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΕΣ- ΑΚΙΝΗΤΑ- ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ : ΟΙ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΤΗΣ 2004/18 ΣΕ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ

Η οδηγία 2004/18 ρυθμίζει ειδικά κάποιες κατηγορίες συμβάσεων που εξαιρούνται από το εύρος εφαρμογής της . Τις κατηγορίες αυτές επιχειρεί να δοκιμάσει δραστικά η σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας σε όλο της το εύρος. Γίνεται λόγος για διακρατική με το Κατάρ για το Ελληνικό, για αναθέσεις σε συμβούλους για τις ιδιωτικοποιήσεις, για διαχείρηση ακινήτων κοκ. Ολα δοκιμάζονται αποτελεσματικά στις μέρες μας. Ειδικότερα:
Στο τρίτο τμήμα της η οδηγία 2004/18 αναφέρει ως εξαιρούμενες συμβάσεις εκτός από αυτές που εμπίπτουν στο εύρος της οδηγία 2004/17 τις απόρρητες συμβάσεις ή τις συμβάσεις που απαιτούν ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας σύμφωνα με τις νομοθετικές, κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις που ισχύουν στο οικείο κράτος μέλος ή όταν το απαιτεί η προστασία των ουσιωδών συμφερόντων του κράτους μέλους αυτού (άρθ. 14), τις συμβάσεις που συνάπτονται δυνάμει διεθνών κανόνων (άρθ. 15), τις συμβάσεις παραχώρησης υπηρεσιών (άρθ. 17), τις συμβάσεις υπηρεσιών που ανατίθενται βάσει αποκλειστικού δικαιώματος (άρθ. 18). Ειδικό καθεστώς προβλέπει το άρθ. 19 για τις συμβάσεις που ανατίθενται κατ’ αποκλειστικότητα. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό τα κράτη μέλη μπορούν να παραχωρούν κατ' αποκλειστικότητα σε προστατευόμενα εργαστήρια το δικαίωμα συμμετοχής στις διαδικασίες ανάθεσης δημόσιων συμβάσεων ή να προβλέπουν την εκτέλεση των συμβάσεων αυτών στο πλαίσιο προγραμμάτων προστατευμένων θέσεων εργασίας, όταν η πλειοψηφία των ενδιαφερόμενων εργαζομένων είναι άτομα με ειδικές ανάγκες τα οποία, λόγω της φύσης ή της βαρύτητας των ειδικών αναγκών τους, δεν μπορούν να ασκήσουν επαγγελματική δραστηριότητα υπό κανονικές συνθήκες. Η προκήρυξη διαγωνισμού θα πρέπει να αναφέρει την διάταξη αυτή.
Το άρθρο 16 εξάλλου ρυθμίζει μια σειρά σημαντικών εξαιρέσεων ως ειδικών. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό η οδηγία 2004/18 δεν εφαρμόζεται στις δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών, οι οποίες:
α) έχουν ως αντικείμενο την αγορά ή τη μίσθωση, με οποιουσδήποτε χρηματοδοτικούς όρους, γης, υφισταμένων κτισμάτων ή άλλων ακινήτων ή αφορούν δικαιώματα επ' αυτών• ωστόσο, οι συμβάσεις χρηματοοικονομικών υπηρεσιών οι οποίες συνάπτονται ταυτόχρονα, πριν ή μετά τη σύμβαση αγοράς ή μίσθωσης, υπό οιανδήποτε μορφή, εμπίπτουν στην παρούσα οδηγία.
β) αφορούν την αγορά, την ανάπτυξη, την παραγωγή ή τη συμπαραγωγή προγραμμάτων που προορίζονται για μετάδοση από ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς καθώς και συμβάσεις για τον χρόνο μετάδοσης.
γ) αφορούν τις υπηρεσίες διαιτησίας και συμβιβασμού.
δ) αφορούν χρηματοοικονομικές υπηρεσίες σχετικές με την έκδοση, την αγορά, την πώληση και τη μεταβίβαση τίτλων ή άλλων χρηματοπιστωτικών μέσων, ιδίως με διαδικασίες προμήθειας χρημάτων ή κεφαλαίων στις αναθέτουσες αρχές, και υπηρεσίες που παρέχονται από κεντρικές τράπεζες.
ε) αφορούν συμβάσεις εργασίας.
στ) αφορούν υπηρεσίες έρευνας και ανάπτυξης, πλην εκείνων τα προϊόντα των οποίων ανήκουν αποκλειστικά στην αναθέτουσα αρχή για ιδία χρήση κατά την άσκηση της δραστηριότητάς της, εφόσον η αμοιβή για την παροχή της υπηρεσίας καταβάλλεται εξ ολοκλήρου από την αναθέτουσα αρχή.

Οι συμβάσεις αυτές θα πρέπει να θεωρείται ότι δεν εμπίπτουν καταρχήν στους κανόνες του δικαίου των δημόσιων συμβάσεων δεδομένου ιδίως ότι μέχρι σήμερα η νομολογία δεν έχει ερμηνεύσει τους κανόνες αυτούς με αντίθετο τρόπο. Η επιμονή εξάλλου των οδηγιών στις εξαιρέσεις αυτές προσανατολίζει προς την κατεύθυνση της πλήρους εξαίρεσης των συμβάσεων αυτών από τους σχετικούς κανόνες. Η προσέγγιση αυτή όμως δεν μπορεί να γίνει δεκτή χωρίς δισταγμούς. Η εναλλακτική θέση θα όφειλε να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση οι κανόνες της Συνθήκης και οι γενικές αρχές που εδράζονται σε αυτήν.

Ακόμη περισσότερο περιπτώσεις καταστρατήγησης αντιμετωπίζονται δραστικά από τη νομολογία. Ετσι λοιπόν θα πρέπει να σκεπτόμαστε όταν δοκιμάζουμε μαζικά τις εξαιρετικές διατάξεις. Σαν Χώρα και σαν κοινοτικοί εταίροι.

Τούτο όμως δεν μοιάζει να είναι η αλήθεια. Η συχνότητα επίκλησης των εξαιρέσεων δημιουργεί την αίσθηση ότι ψάχνει κανείς αφορμή για να τις εφαρμόσει. Και άλλοτε έχω πει ότι δεν ξέρω αν οι συγκεκριμένοι κανόνες είναι σωστοί και σκόπιμοι και πάντως έχουν κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, κοστίζουν δε χρόνο και κόπο. Ομως δεν μας υποχρέωσε κανείς να υπαχθούμε σε αυτούς. Αρα ισχύουν.

Dominique Strauss Kahn

Πολλά νομικά ζητήματα θέτει η υπόθεση Dominique Strauss Kahn. Θα λυθούν στα δικαστήρια και στην πολιτική που επέλεξε ο ίδιος να υπηρετήσει. Εδώ απόψε θα μιλήσω για κάποιους συμβολισμούς με την ευκαιρία των παθών του ανδρός.
Η συζήτηση για τον Strauss Kahn γάλλο αστό, πρώην οργανωμένο κομμουνιστή, μετέπειτα σοσιαλιστή, πανεπιστημιακό με κυβερνητικές θέσεις και πολλούς γάμους και φιλοδοξίες με συναρπάζει. Ολοι έχουμε κάτι να πούμε. Ολοι να υποστηρίξουμε το αμερικανικό σύστημα ή να το απαξιώσουμε που τον οδήγησε τηλεοπτικά σιδηροδέσμιο και τον θεωρεί ύποπτο ενώ εν τέλει παραιτείται από το ΔΝΤ. Διαβάσαμε για τις γυναίκες του, τους δικηγόρους του τις αντιφάσεις του και κυρίως τις ... πολλές φιλοδοξίες του. Το γεγονός ότι η γαλλική πολιτική ζωή κινείται ανάμεσα στον Σαρκοζί και τον Στρος Καν, την Κάρλα και την Σινκλέρ δεν το σχολιάζω. Δεν σχολιάζω επίσης το τι γυρεύει ένας σοσιαλιστής στο ΔΝΤ... Δεν σχολιάζω την ανδρική ευχαρίστηση για την "αξιοπρέπεια" της συζύγου του που είναι εφάμιλλη της κας Κλίντον. Παρά τα χρόνια που περάσαμε με φεμινισμό ακόμη υπάρχει άφθονη αναξιοπρέπεια σε πάμπολλες γυναίκες που περηφανεύονται για τα κέρατά τους (και σύζυγοι που χαίρονται γι΄αυτό). Ολα αυτά κάτι μας θυμίζουν.

Η περίπτωση του Στρος Καν είναι μία από τις πολλές περιπτώσεις ανδρών με εξουσία και πολλές φιλοδοξίες που θεωρούνται ερωτικά ακαταμάχητοι σε προχωρημένη ηλικία χωρίς πολλή ντροπή. Προ ετών καμαρώναμε τον ερωτικό κούνελο πρωθυπουργό και τον κανακεύαμε για τα κατορθώματά του. Η Ιταλία έχει τώρα σειρά. Πολλοί υπουργοί καμαρώνουν για τον ίδιο λόγο ενίοτε με σπασμένα μούτρα. Πολλοί άνδρες εξουσίες αντί να περιορίζονται στις κατουρημένες ποδιές που έχουν φιλήσει ενόψει των φιλοδοξιών τους (διότι εδώ και χρόνια οι μεγάλοι άνδρες δεν φύονται στα πεδία των μαχών αλλά σε λίμνες σάλιου) θεωρούν ότι είναι και εραστές. Μόνοι τους τα συζητάνε στις λέσχες, μόνοι τους στριμώχνουν καμαριέρες και πληρώνουν καλλ γκιρλς, μόνοι τους χαίρονται. Περίεργη η ζωή να ερωτοτροπούν τα τερατώδη ανδρείκελα με τις χοντρές κοιλιές. Τι μούρθε και μένα τώρα!

Δεν αρκεί στις χοντρές αυτές κοιλιές η φήμη και το χρήμα. Θέλουν και να αρέσουν.
Και φυσικά επειδή αυτό δεν συμβαίνει θυμώνουν και πιέζουν με την εξουσία τους μήπως και κάποιος τους ερωτευθεί έστω και μία καμαριέρα να τους καθότανε θα έφτανε. Ο Δικηγορικός μας σύλλογος μπορεί να "τιμήσει" πάμπολλους τέτοιους μάγκες. Το αυτό και ο Ιατρικός και το ΤΕΕ. Η χώρα μας μικρή αλλά οι αντιγραφές σπουδαίες.

Τώρα τα πιό δύσκολα.

Πόσες από εμάς δεν το δοκιμάσαμε? Πόσες δεν το υποστήκαμε?

Ας μετρηθούμε λοιπόν με την αφορμή του Dominique του σοσιαλιστή.
Ο δρόμος για την ισοτιμία των φύλων είναι μεγάλος και έχει πολλές ακόμη περιπέτειες για όλες και όλους μας.
Προσωπικά δεν ξέρω τίποτε για τον Dοminique που πάντως ανυπεράσπιστος δεν είναι. Θα την βγάλει την άκρη στη ζωή του.
Ξέρω όμως ότι όσα χρόνια σπουδάζω και εργάζομαι έχω σφίξει πολλές φορές τα δόντια. Κάποιο δόντι μου μάλιστα το έσπασα μόνη μου από τέτοια αγωνία. Και η ευρωπαϊκή μας κουλτούρα δεν κατηγορεί τους Λουδοβίκους με τις μεγάλες κοιλιές που περνιούνται για ωραίοι. Το χαίρεται!
Μερικές φορές μπαίνω στον πειρασμό να κατονομάσω μερικούς. Φοβάμαι όμως ότι θα κολακευθούν. Οτι θα εκλάβουν για έπαινο την φρίκη που έχουν προκαλέσει οι αδέξιοι ερωτίλοι της εξουσίας.
Παρόλα αυτά οι βιασμοί είναι βιασμοί (ή έστω ερωτικές παρενοχλήσεις). Και τα θύματα πρέπει να μιλούν και να ελευθερώνονται. Κάποτε όλες οι γυναίκες του τέλους του 20ου αιώνα θα έχουν το κουράγιο της μαύρης καμαριέρας. Και οι αξιότιμες σύζυγοι θα ντρέπονται για την συγκάλιψη που προσφέρουν για ένα τίτλο κυρίας με κέρατα και χρυσαφικά.
Δεν ξέρω αν ο δικηγόρος του Στρος Κάν αθώωσε το Σωκράτη, προσωπικά ονειρεύομαι να δικαιώσω μια γενιά γυναικών που αιφνιδίως βγήκαν από κουζίνες τους και αναστάτωσαν την εξουσία ...

Ιδιωτικοποιήσεις alors!

Ανακοινώθηκαν για άλλη μια φορά οι σύμβουλοι ιδιωτικοποιήσεων με τρόπο που θυμήθηκα τις παλαιότερες εξαγγελίες ιδιωτικοποιήσεων και τις ελάχιστες που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Μοιάζει να είναι αποφασισμένο οι ιδιωτικοποιήσεις να λάβουν χώρα. Εμείς απλά θεωρούμε υποχρέωσή μας να αναδείξουμε μερικά μόνον σημεία που κάνουν το νομοθετικό πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων να χωλαίνει. Voila!

Το κυοφορούμενο της Μπρούνι είναι του Στροσ Καν?

Οσοι σπούδασαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 80 νομικά θυμούνται το δίχως άλλο την άνθιση της Γαλλικής Σχολής, των σπουδών στο Παρίσι, την ελευθερία που ανέδιδε η χώρα και ο πολιτισμός της. Η Γαλλία τόπος εξορίας για πολλούς την περίοδο της Χούντας έγινε δεύτερη πατρίδα της Μελίνας, του Μάνεση, του Καραμανλή και άλλων επώνυμων της εποχής. Τα αμφιθέατρα γέμιζαν με απόψεις γαλλοθρεμένων και δημιουργήθηκε μια στρατιά μεταπτυχιακών και διδακτόρων γαλλικής προέλευσης επειδή γοητεύθηκαν από την ελευθερία, την τέχνη, τον Μπρέλ, το Σηκουάνα, τα κινήματα.

Στο Σηκουάνα έκανε και ο Μιτεράν την τελευταία συμβολική κίνηση της καριέρας του αφήνοντας λουλούδια για έναν δολοφονημένο Αραβα, χτίζοντας εκεί κοντά το Ινστιτούτο του Αραβικού Κόσμου. Κανείς δεν θεώρησε ποτέ ότι στη Γαλλία δεν υπήρχε προσωπική ζωή. Ηταν όμως εκτός συζήτησης και εκτός προβολής. Τα ΜΜΕ προέβαλαν με ζήλο την αποχώρηση της κ. Σινκλαίρ από τη δημοσιογραφία λόγω του συζύγου της τότε που ήμουν και εγώ εκεί, Στροσ Καν αλλά μέχρι εκεί. Προέβαλαν το ήθος της και θρήνησαν την απώλεια μιας μεγάλης δημοσιογράφου.

Σήμερα όλοι αναρωτιόμαστε με μια φωνή αν το παιδί της Μπρούνι είναι του Στροσ Καν του ασυγκράτητου εραστή και άρχοντα του ΔΝΤ σοσιασλιστή ηγέτη.

Θα ήθελα πραγματικά τη θέση των πολιτικών επιστημόνων για τις εξελίξεις αυτές ιδίως των γαλλοσπουδασμένων που γέμιζαν κάποτε τα αμφιθέατρα με τους συμβολισμούς της δημοκρατίας και τα ΜΜΕ.

Ομως και αυτοί αναλώθηκαν σε κόλπα! όσο για τους γάλλους λάτρεψαν τον Τοκβιλ όπως και οι έλληνες γαλλόφρονες το Ντουόρκιν.

Η δημοκρατία κυοφορεί αναζητείστε τον δότη σπέρματος που τα κατάφερε!

Φράουλες και αίμα στην οδό Καλλιδρομίου

"Μάχη για να κρατηθεί στη ζωή δίνει ο 47χρονος άνδρας που έπεσε θύμα της επίθεσης κουκουλοφόρων στη λαϊκή αγορά της Καλλιδρομίου, το Σάββατο το μεσημέρι".

Τον γνώριζα προσωπικά μια ζωή, κάθε σάββατο με χαιρετούσε.

Οι κουκουλοφόροι αφού εκτόξευσαν "βροχή" από μολότοφ στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων, πυρπόλησαν μοτοσικλέτα αστυνομικών που βρισκόταν σταθμευμένη δίπλα σε πάγκο της λαϊκής, με αποτέλεσμα το ντεπόζιτό της να εκραγεί.

"Ο 47χρονος, που πουλούσε οπωροκηπευτικά στη λαϊκή και κάηκε στην προσπάθειά του να σώσει μια άλλη γυναίκα που είχε τυλιχθεί στις φλόγες, έχει υποστεί εγκαύματα στο 40% του σώματός του και νοσηλεύεται στη Εντατική του νοσοκομείου "Γ. Γεννηματάς".

Πιο ελαφρά, με μικρότερης έκτασης εγκαύματα, νοσηλεύονται η 55χρονη που πουλούσε λουλούδια και ο 48χρονος πολίτης ο οποίος εκείνη την ώρα έκανε τα ψώνια του".

Η γωνιά των λουλουδιών είναι η αγαπημένη μου. Εκείνη την ώρα της έκρξης θα έπρεπε να ήμουν εκεί όπως συνήθως.

Ειδήσεις άγριες πλέον και καθημερινές.
Ομως δεν ήμουν το σάββατο στη λαϊκή μας. Γιατί είχε πάει να ψωνίσει ο μικρός μου γιός. Παλληκαράκι πλέον θέλει να βοηθά. Τον ξέρουν όλοι. Και εκείνη την ώρα ήταν εκεί. Οταν μου τηλεφώνησε η δασκάλα των αγγλικών που μόλις είχε φύγει και εκείνη (αλλά έμαθε πρώτη την είδηση) να ρωτήσει δήθεν αδιάφορα αν γύρισε ο μικρός τάχασα.
Ο μικρός γύρισε καλά. Μάλιστα ούτε και πίστεψε τον κόσμο όταν είπαν ότι άνθρωποι χτυπήθηκαν. Ακουσε όμως τις βόμβες αλλά έχει συνηθίσει τις μολότωφ. Θεώρησε ότι ήταν υπερβολές των σαββατιάτικων περιπατητών της λαϊκής.

Η κατάσταση πλέον είναι μέσα στα σπίτια μας.Μερονυχτα όμως ονειρεύομαι φριχτές αγωγές αποζημιώσεων. Ονειρεύομαι να τιμωρήσουμε αυτούς που έγιναν αφορμή οι φράουλες να σερβίρονται ξανά με αίμα.

Ονειρεύομαι τόσες αγωγές αποζημιώσεως που τα διεθνή γραφεία με τα μεγάλα τους ασυμβίβαστα όπως μας ενημέρωσαν οι κυριακάτικες εφημερίδες που θα αναλάβουν τη Siemes τρέμουν ..............

Μαμά δικηγόρος!

Η Νομική Βιβλιοθήκη κυκλοφορεί δύο συμπαθητικά βιβλία για παιδιά με τίτλο ο μπαμπάς μου είναι δικηγόρος και αντίστοιχα Η Μαμά μου είναι Δικηγόρος

Δεν ξέρω φυσικά τι θα έλεγε το ίδιο το παιδί που η μαμά του είναι δικηγόρος για το θέμα!

Με αφορμή ένα γλυκύτατο χθεσινό τηλεφώνημα μιας όμορεφης συναδέλφου με τρία κουτσούβελα παρακαλώ, με ευχές κάνω λοιπόν μερικές σκέψεις για τη μαμά δικηγόρο που γιόρταζε χθες και αυτή μαζί με όλες τις άλλες. Καθώς τις κάνω αυτές τις σκέψεις, από χθες πρέπει να πω συνεχώς, ο νους μου πάει στις συναδέλφους που γνώρισα και έχουν παιδιά, σε αυτές που γνώρισα και δεν πρόκαμαν να αποκτήσουν, σε αυτές που πλήρωσαν τίμημα ακριβό επειδή έκαναν παιδιά, και σε ένα συνάδελφο που ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωνε ότι η δικηγόρος που είχε παιδί είχε ξοφλήσει. Σκέπτομαι ακόμη τις συνεργάτιδές μου και τις συναδέλφους που ξεκινούν με εγκαρδιότητα και κέφι αναβάλλοντας τα παιδιά για καλύτερες μέρες.

Λοιπόν ναι! το να είσαι γυναίκα δικηγόρος και μαμά είναι σχεδόν ντροπή! δεν μιλάς γι'αυτό! Οπως λέει μια εκλεκτή συνάδελφος που είναι inhouse σε μεγάλη εταιρία, είναι θέμα που πρέπει να αποφεύγεις. Αλλιώς κινδυνεύεις να θεωρείσαι ότι λουφάρεις και ότι έχεις άλλες προτεραιότητες...

Αν είσαι γυναίκα δικηγόρος και μαμά είναι αντιπαραγωγικό. Στα μεγάλα γραφεία οφείλεις να γεννάς και πάραυτα να το ξεχνάς όπως και το παιδί σε κάποια αλλοδαπή κυρία! Το γνωστό τσιτάτο που λένε θέλοντας και μη συνάδελφοι σε μεγάλα γραφεία όταν τις ρωτάς τι κάνει το κουκλί που είδες τυχαία προ ετών είναι: την τελευταία φορά που το συνάντησα ήταν καλά!

Αν έχεις δικό σου γραφείο και κάνεις παιδί, ρωτήστε την πανύψηλη συνάδελφο Ελίνα, τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα. Μεγαλώνει το παιδί, συνήθως μοναχοπαίδι και αν η γιαγιά είναι καλή κάτι πάει και έρχεται. Οι τύψεις σε ροκανίζουν. Γίνεσαι σαν φίλη του παιδιού. Μετανιώνεις και θυμώνεις. Η Κατερίνα έκανε τρία. Μην με ρωτάτε πώς. Δεν γόγγυξε ποτέ, δεν κόμπασε ποτέ. Πρόσφατα αδυνάτισε κιόλας. Ολες τις καμαρώνω και τις θαυμάζω.

Οσο για μένα από "ευσυνειδησία, σοφία και δειλία" το ανέβαλα τόσο που όταν έγινα μαμά ο γιός μου ήταν ήδη δέκα ετών!

Η γενιά μας γνώρισε πολλές γυναίκες δικηγόρους. Οι πανελλήνιες επέτρεψαν στις γυναίκες να διακριθούν βαθμολογικά. Οι πολλές προσγειώθηκαν σε αντιμισθίες ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ή εντάχθηκαν σε σώματα (δικαστικό κοκ). Λιγότερες πήραν τους δρόμους. Κάτω από τα πεζοδρόμια ή τα πληκτρολόγια ξεπροβάλλει πότε πότε και καμιά ζημιάρα φάτσα διεκδικώντας χρόνο και ψυχή. Σπάνια ή μη, ζήτημα συγκυρίας. Το τίμημα δεν συζητιέται.

Ελεγα πάντα στις νεώτερες συναδέλφους να μην φοβούνται να διεκδικήσουν τη ζωή τους όσο και αν η καριέρα έχει απαιτήσεις. Συνεχίζω να το λέω προσθέτοντας ότι τα γραφεία δεν μας χρειάζονται τις νύχτες, ούτε οι πελάτες καραδοκούν για τη σοφία μας. Αυτά είναι επαγγελματικά τικ που λέγονται (ιδίως από άνδρες με λίγη αυτοπεποίθηση) για να φαινόμαστε σπουδαίοι. Πολλές εργάζονται με ωράδια Λονδίνου, Τόκιο ή Τιμπουκτού! Άλλες ξυπνούν πρωί για να ψήσουν καφέδες ή άλλα τινά στον senior partner. Αλλες ψυχοθεραπεύουν τα αρσενικά του μαγαζιού ή και τα συνδράμουν στην αδυναμία τους να βρουν καλύτερες συνοδούς. Πολλές υποκύπτουν στη θεωρία της γλάστρας κοσμώντας τις αίθουσες συσκέψεων και ακούγοντας σχόλια του τύπου: μόλις εμφανισθεί η πρώτη ρυτίδα θα σχολάσεις! Αλλες γερνούν μόνες και ηρωϊκές στην επαγγελματική τους επιτυχία μέσα! Αλλες ξεσαλλώνουν εκδικούμενες. Ολες ξέρουμε ότι είμαστε σπάνιες στις σοβαρές συσκέψεις. Ολες γνωρίζουμε οτι θα ακούσουμε σχόλια υποτιμητικά για το ότι είμαστε μανάδες τόσο μα τόσο συχνά που θεωρείται ως αναγκαία συνεπαγωγή το ότι δεν είμαστε επερκείς επαγγελματίες. Ολες κοσμούμε ψηφοδέλτια υποψηφίων συνδιασμών του ΔΣΑ αλλά ποτέ μα ποτέ δεν είμαστε υποψήφιες πρόεδροι. Οσες είμαστε όμορφες είμαστε μετά βεβαιότητος και πουτάνες.

Προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ τα παλιότερα χρόνια της δικηγορίας μου, τότε που συναντούσα μετά το γραφείο στο δρόμο μόνον τις εκδιδόμενες αρχικά της οδού Βαλαωρίτου, μετά της οδού Σόλωνος και μετά της οδού Μαυρομιχάλη.Ολες με χαιρετούσαν φιλικά και ανταπέδιδα. Μία κάποτε μου ευχήθηκε να έχω καλή τύχη και ένα γερό παιδί. Θες άραγε να ήταν η ευχή της που μούδωσε αισιοδοξία? Γυναίκες στους δρόμους...

Εμείς που έχουμε και το τεκμήριο της ακαταλληλότητας όπως και οι εκδιδόμενες (αν και για κάπως διαφορετικούς λόγους φυσικά)μπορούμε μόνον να γνωρίζουμε τι σημαίνει μαμά δικηγόρος. Γι'αυτό να ζήσουμε και να χαιρόμαστε τα παιδιά μας και να στηρίζουμε τις νεώτερες συναδέλφους στο δικαίωμα για μια ζωή με πληρότητα και αξιοπρέπεια με ή χωρίς παιδιά.

Δικηγόροι δα είμαστε!

Aγαπητή Ελευθεροτυπία...

Οχι πως διαφωνώ με όσα γράφεις τελευταία για την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου του ανταγωνισμού, αντίθετα. Η ανομία είναι κάτι που αρνούμαι έστω και αν ο νόμος μου φαίνεται λειψός όπως είναι το δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων.
Οχι πως έχεις άδικο να διαμαρτύρεσαι για τις αναθέσεις που θα γίνουν και θα γίνονται, αντίθετα σε πνίγει το δίκαιο.
Οχι πως έχω κανένα λόγο να θεωρώ ότι οι συγκεκριμένες αναθέσεις και καταριανά μνημόνια είναι καλύτερα ή χειρότερα, ούτε φυσικά έχω καμία σχέση με τον καλό αρχιτέκτονα Αθεμπίγιο
αλλά....
αυτό που με πληγώνει είναι ότι δεν εξεγείρεσαι για όλες τις αντίστοιχες πάμπολλες και πανάκριβες αναθέσεις.Εσύ που το μπορείς ως εφημερίδα, γιατί εγώ ως πολίτης δυσκολεύομαι.

Ο νόμος για τις ιδιωτικοποιήσεις, ας πούμε, προβλέπει την πρόσληψη συμβούλων χωρίς διαγωνισμό, με ανάθεση. Ο νόμος αυτός συμπληρώνει τη δεκαετία πλέον. Είδατε πόσοι σύμβουλοι προσλήφθηκαν και πόσα πήραν ως αμοιβή? Ανεξάρτητα από το αν έγιναν ή όχι ιδιωτικοποιήσεις. Είδατε τι αμοιβές δόθηκαν για τις ιδιωτικοποιήσεις που απέτυχαν? Είδατε τις αμοιβές συμβούλων για τα έργα που δεν έγιναν όπως το Μετρό Θεσσαλονίκης ή τη ζεύξη του Μαλιακού Κόλπου?
Εκτός όμως από αυτό το νόμο που συζητείται τώρα συχνά πυκνά αφού η κυβέρνηση έκανε το επικοινωνιακό σφάλμα να ανακοινώσει την ανάθεση σε συμβούλους πριν από οτιδήποτε άλλο, είδες καλή μου εφημερίδα πόσες φορές έγιναν αναθέσεις και γιατί αντικείμενα γενικότερα?

Είδες πόσες αναθέσεις γίνονται από διάφορα υπουργεία σε εφαρμογή άλλων διατάξεων?
Ρώτησες πόσες φορές ενοχλήθηκαν οι κοινοτικοί υπάλληλοι για τέτοιες αναθέσεις ιδίως μάλιστα με αφορμή συγκρούσεις συμφερόντων που προκαλούντο από τον πολυεπίπεδο ρόλο τους?

Δεν λέω ότι κάθε αρχή δεν είναι δύσκολη.

Δεν λέω ότι το θέμα δεν είναι τεχνικό και δύσκολο για κάποιον που δεν είναι γνώστης.
Δεν λέω ότι η συγκεκριμένη αποκάλυψη δεν χρήζει προβολής και καταστηλίτευσης εφόσον αληθεύει.

Λέω μόνον πως όταν για χρόνια κλείνουμε τα μάτια μας στο τέλος δεν έχουμε δικαίωμα δια να ομιλούμε.

Λέω μόνον ότι όταν οι διαγωνισμοί που γίνονται είναι συχνότατα μαιμούδες οι αναθέσεις επιτρέπουν χαμηλότερο κόστος αφού ούτως ή άλλως στον ίδιο θα πάει η δουλειά και όλοι το ξέρουν αυτό.

Λέω μόνον ότι εμείς οι πολίτες, όταν βλέπουμε μια εφημερίδα να προβληματίζεται ακόμη και για το σωστό, να καταγγέλλει ένα μεγάλο πρόβλημα αναρωτιόμαστε γιατί τώρα και γιατί εδώ!

Γιατί ας πούμε εσύ Ελευθεροτυπία αναδημοσιεύεις μία δήλωση όπως αυτή του κοινοτικού νομικού περί βασικού μετόχου όταν τότε δεν στηλίτευες την παρανομία που έγινε και σε συνταγματικό επίπεδο κουρελιάζοντας το Σύνταγμα?

Θα πρέπει νομίζω εσύ που ξεχωρίζεις για το διανοούμενο χαρακτήρα σου να θυμάσαι την δήλωση του πατέρα Πανελού στην Πανούκλα σε σχέση με την ύπαρξη του Θεού: πρέπει ή όλα να τα πιστέψουμε ή όλα να τα αρνηθούμε! Αλλιώς δεν υπάρχει αλήθεια!

Και αυτό πικραίνει το περισσότερο! να σου λένε κάποτε την αλήθεια και να μην πιστεύεις κανέναν απολύτως διότι ούτως ή άλλως η αξιοπιστία έχει χαθεί. Και όλοι μα όλοι σκέπτονται ότι κάποιος λόγος υπάρχει για την ανάδειξη ενός ζητήματος διαφορετικός από αυτό το ίδιο το ζήτημα! Ας πούμε προσωπικές διαφορές με τον Υπουργό Επικρατείας ή γινάτι τέλος πάντων.

Όταν διαβάζω το σημερινό σου πρωτοσέλιδο αυτά σκέπτομαι και άλλα πολλά.

Με την ευκαιρία, είσαι βέβαιη ότι ο κ. Αθεμπίγιο μέχρι σήμερα παρείχε υπηρεσίες αμισθί?
και βρε αδερφέ γιατί φωνάζεις μόνον για τον κ. Αθεμπίγιο? οι λοιπές αναθέσεις ήταν καλύτερες που έγιναν την ίδια μέρα με την αυτή απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής?

ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ

Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να ακμάζει η δημιουργία μιας συγκεκριμένης κατηγορίας παραγόντων της οικονομικής ζωής: οι σύμβουλοι. Και δεν εννοώ τους νομικούς συμβούλους, τους δικηγόρους δηλαδή, που έχουν ένα συγκεκριμένο ρόλο (διότι βεβαίως υπάρχουν και νομικοί σύμβουλοι κατά το όνομα που δεν ασκούν το συγκεκριμένο ρόλο αλλά είναι και αυτοί σύμβουλοι γενικώς..........).
Τι είναι λοιπόν αυτοί οι σύμβουλοι? παρέχοντες υπηρεσίες κάποιου είδους απασχολούνται και πληρώνονται ακριβά. Συμβουλεύουν τα κράτη αλλά και τους ιδιώτες. Ο ρόλος τους είναι περισσότερο θεσμικός παρά σαφής: κάθονται δίπλα. Παραδείγματος χάριν οι σύμβουλοι γάμου δεν είναι ούτε νύφη, ούτε γαμπρός, ούτε πεθερικά, ούτε καλεσμένοι. Οι σύμβουλοι γάμου όμως σου λένε πώς είναι ο σωστός γάμος αν θελήσεις να προβείς στο απονενοημένο διάβημα. Εφόσον δεν ξέρεις να παντρεύεσαι από μόνος σου δίνουν ένα χεράκι και πληρώνονται για τις υπηρεσίες τους. Η δικαιολογία είναι ότι απαιτείται εξειδίκευση και δεν υπάρχει χρόνος από την πλευρά των ενδιαφερομένων.Υπάρχουν επίσης σύμβουλοι που σου λένε πού να φας,σου βρίσκουν παρέα και σε ντύνουν κατάλληλα. Η συμβουλή έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής που μάλλον δεν ξέρει κανείς να διάγει.
Υπάρχουν όμως και άλλοι σύμβουλοι. Αυτοί που μαθαίνουν ιδίως στα κράτη πώς να συνδέονται με τη διεθνή αγορά, πώς να έχουν το σωστό σύνταγμα, πώς να νομοθετούν ή πώς να επιλέγουν επενδυτές. Οι σύμβλουλοι αυτοί έχουν ακόμη πιό παράδοξο ρόλο καθώς οι κρατικές αρμοδιότητες έχουν συνταγματική βάση και συνήθως αποτελούν αντικείμενο του αρμόδιου υπουργού. Οι σύμβουλοι όμως δεν είναι κυβερνητικά όργανα. Δεν έχουν καμία ευθύνη. Και πάντως πληρώνονται καλύτερα από τους Υπουργούς.
Οι σύμβουλοι αυτοί είναι διεθνές φαινόμενο. Ανθίζει μέσα σε κρίσεις,μετά από πολέμους πάσης φύσεως, κατευθύνεται ανεξέλεγκτα και πάντως έχει συγκεκριμένα ονόματα με διεθνή απόχρωση. Διότι αν και τα κράτη είναι ντόπια σαν αρνιά, οι σύμβουλοι είναι διεθνείς έστω και αν εσύ είναι κάποιος από αυτούς, η η θειά μου η πενταγιώτισα.
Αυτοί λοιπόν οι σύμβουλοι που κάθε μέρα έρχονται να σώσουν και να βελτιώσουν όσο μπορούν τον κόσμο μας με προβληματίζουν πιό πολύ και από τους αγιασμούς ή τα ξόρκια. Διότι κάποτα σε καιρούς καταστροφών μια λιτανεία αρκούσε. Ο κατάλληλος ιερέας βοηθούσε με την πίστη του και το κύρος του θεού που εκπροσωπούσε προσφέροντας την ανεκτίμητη ελπίδα στον κόσμο που έγλειφε τις πληγές του.
Οι σύμβουλοι όμως σήμερα δεν κάνουν ούτε προσευχές, ούτε προσφέρουν ελπίδα αλλά κοστίζουν τόσο περισσότερο όσο λιγώτερα κάνουν.
Η συζήτηση για το θέμα είναι καθημερινή. Πολλοί μάλιστα χαίρονται να δουλεύουν τα παιδιά τους σε τέτοια μαγαζιά για να γνωρίσουν καλό κόσμο και να φοράνε κοστούμι. Και πολλά παιδιά ονειρεύονται να ακουμπήσουν τα πτυχία τους στο ράφι κάποιου συμούλου που θα κάνει τα τζάμια μας αόρατα και θα θεραπεύσει τους χωλούς και τους τυφλούς αφήνοντας στο τέλος το θαύμα της Κανά.
Ποιό θα αναρωτηθείτε ίσως είναι το νομικό ζήτημα των σκέψεων αυτών...
Μα οι σύμβουλοι αποτελούν την αιχμή των ημερών και προσλαμβάνονται με ζήλο για να μας σώσουν. Με διάφορα νομικά προσχήματα, ακατάλληλα και για πρωτοετείς της νομικής αναλαμβάνουν με αναθέσεις να προβούν σε παντοειδείς λιτανείες. Είτε λοιπόν κανείς ονειρεύεται να αποτελέσει ένα κομμάτι τους είτε επιθυμεί να τους ξεγυμνώσει και να αποκαλύψει τον ιστορικό τους ρόλο οφείλει να ξυπνά και να κοιμάται ενθυμούμενος ότι οι διαμεσολαβήσεις στις κρίσιμες συγκυρίες απαιτούν την βοήθεια κάποιου πανάγαθου όποιος και να είναι αυτός, έστω και τράπεζα σε άλλες εποχές που υπήρχε ρευστότητα. Χωρίς αυτόν τον "πανάγαθο" οι σύμβουλοι απλώς διαμεσολαβούν.