Μαμά δικηγόρος!

Η Νομική Βιβλιοθήκη κυκλοφορεί δύο συμπαθητικά βιβλία για παιδιά με τίτλο ο μπαμπάς μου είναι δικηγόρος και αντίστοιχα Η Μαμά μου είναι Δικηγόρος

Δεν ξέρω φυσικά τι θα έλεγε το ίδιο το παιδί που η μαμά του είναι δικηγόρος για το θέμα!

Με αφορμή ένα γλυκύτατο χθεσινό τηλεφώνημα μιας όμορεφης συναδέλφου με τρία κουτσούβελα παρακαλώ, με ευχές κάνω λοιπόν μερικές σκέψεις για τη μαμά δικηγόρο που γιόρταζε χθες και αυτή μαζί με όλες τις άλλες. Καθώς τις κάνω αυτές τις σκέψεις, από χθες πρέπει να πω συνεχώς, ο νους μου πάει στις συναδέλφους που γνώρισα και έχουν παιδιά, σε αυτές που γνώρισα και δεν πρόκαμαν να αποκτήσουν, σε αυτές που πλήρωσαν τίμημα ακριβό επειδή έκαναν παιδιά, και σε ένα συνάδελφο που ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωνε ότι η δικηγόρος που είχε παιδί είχε ξοφλήσει. Σκέπτομαι ακόμη τις συνεργάτιδές μου και τις συναδέλφους που ξεκινούν με εγκαρδιότητα και κέφι αναβάλλοντας τα παιδιά για καλύτερες μέρες.

Λοιπόν ναι! το να είσαι γυναίκα δικηγόρος και μαμά είναι σχεδόν ντροπή! δεν μιλάς γι'αυτό! Οπως λέει μια εκλεκτή συνάδελφος που είναι inhouse σε μεγάλη εταιρία, είναι θέμα που πρέπει να αποφεύγεις. Αλλιώς κινδυνεύεις να θεωρείσαι ότι λουφάρεις και ότι έχεις άλλες προτεραιότητες...

Αν είσαι γυναίκα δικηγόρος και μαμά είναι αντιπαραγωγικό. Στα μεγάλα γραφεία οφείλεις να γεννάς και πάραυτα να το ξεχνάς όπως και το παιδί σε κάποια αλλοδαπή κυρία! Το γνωστό τσιτάτο που λένε θέλοντας και μη συνάδελφοι σε μεγάλα γραφεία όταν τις ρωτάς τι κάνει το κουκλί που είδες τυχαία προ ετών είναι: την τελευταία φορά που το συνάντησα ήταν καλά!

Αν έχεις δικό σου γραφείο και κάνεις παιδί, ρωτήστε την πανύψηλη συνάδελφο Ελίνα, τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα. Μεγαλώνει το παιδί, συνήθως μοναχοπαίδι και αν η γιαγιά είναι καλή κάτι πάει και έρχεται. Οι τύψεις σε ροκανίζουν. Γίνεσαι σαν φίλη του παιδιού. Μετανιώνεις και θυμώνεις. Η Κατερίνα έκανε τρία. Μην με ρωτάτε πώς. Δεν γόγγυξε ποτέ, δεν κόμπασε ποτέ. Πρόσφατα αδυνάτισε κιόλας. Ολες τις καμαρώνω και τις θαυμάζω.

Οσο για μένα από "ευσυνειδησία, σοφία και δειλία" το ανέβαλα τόσο που όταν έγινα μαμά ο γιός μου ήταν ήδη δέκα ετών!

Η γενιά μας γνώρισε πολλές γυναίκες δικηγόρους. Οι πανελλήνιες επέτρεψαν στις γυναίκες να διακριθούν βαθμολογικά. Οι πολλές προσγειώθηκαν σε αντιμισθίες ώστε να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ή εντάχθηκαν σε σώματα (δικαστικό κοκ). Λιγότερες πήραν τους δρόμους. Κάτω από τα πεζοδρόμια ή τα πληκτρολόγια ξεπροβάλλει πότε πότε και καμιά ζημιάρα φάτσα διεκδικώντας χρόνο και ψυχή. Σπάνια ή μη, ζήτημα συγκυρίας. Το τίμημα δεν συζητιέται.

Ελεγα πάντα στις νεώτερες συναδέλφους να μην φοβούνται να διεκδικήσουν τη ζωή τους όσο και αν η καριέρα έχει απαιτήσεις. Συνεχίζω να το λέω προσθέτοντας ότι τα γραφεία δεν μας χρειάζονται τις νύχτες, ούτε οι πελάτες καραδοκούν για τη σοφία μας. Αυτά είναι επαγγελματικά τικ που λέγονται (ιδίως από άνδρες με λίγη αυτοπεποίθηση) για να φαινόμαστε σπουδαίοι. Πολλές εργάζονται με ωράδια Λονδίνου, Τόκιο ή Τιμπουκτού! Άλλες ξυπνούν πρωί για να ψήσουν καφέδες ή άλλα τινά στον senior partner. Αλλες ψυχοθεραπεύουν τα αρσενικά του μαγαζιού ή και τα συνδράμουν στην αδυναμία τους να βρουν καλύτερες συνοδούς. Πολλές υποκύπτουν στη θεωρία της γλάστρας κοσμώντας τις αίθουσες συσκέψεων και ακούγοντας σχόλια του τύπου: μόλις εμφανισθεί η πρώτη ρυτίδα θα σχολάσεις! Αλλες γερνούν μόνες και ηρωϊκές στην επαγγελματική τους επιτυχία μέσα! Αλλες ξεσαλλώνουν εκδικούμενες. Ολες ξέρουμε ότι είμαστε σπάνιες στις σοβαρές συσκέψεις. Ολες γνωρίζουμε οτι θα ακούσουμε σχόλια υποτιμητικά για το ότι είμαστε μανάδες τόσο μα τόσο συχνά που θεωρείται ως αναγκαία συνεπαγωγή το ότι δεν είμαστε επερκείς επαγγελματίες. Ολες κοσμούμε ψηφοδέλτια υποψηφίων συνδιασμών του ΔΣΑ αλλά ποτέ μα ποτέ δεν είμαστε υποψήφιες πρόεδροι. Οσες είμαστε όμορφες είμαστε μετά βεβαιότητος και πουτάνες.

Προσωπικά δεν θα ξεχάσω ποτέ τα παλιότερα χρόνια της δικηγορίας μου, τότε που συναντούσα μετά το γραφείο στο δρόμο μόνον τις εκδιδόμενες αρχικά της οδού Βαλαωρίτου, μετά της οδού Σόλωνος και μετά της οδού Μαυρομιχάλη.Ολες με χαιρετούσαν φιλικά και ανταπέδιδα. Μία κάποτε μου ευχήθηκε να έχω καλή τύχη και ένα γερό παιδί. Θες άραγε να ήταν η ευχή της που μούδωσε αισιοδοξία? Γυναίκες στους δρόμους...

Εμείς που έχουμε και το τεκμήριο της ακαταλληλότητας όπως και οι εκδιδόμενες (αν και για κάπως διαφορετικούς λόγους φυσικά)μπορούμε μόνον να γνωρίζουμε τι σημαίνει μαμά δικηγόρος. Γι'αυτό να ζήσουμε και να χαιρόμαστε τα παιδιά μας και να στηρίζουμε τις νεώτερες συναδέλφους στο δικαίωμα για μια ζωή με πληρότητα και αξιοπρέπεια με ή χωρίς παιδιά.

Δικηγόροι δα είμαστε!