Η οδηγία 2004/18 ρυθμίζει ειδικά κάποιες κατηγορίες συμβάσεων που εξαιρούνται από το εύρος εφαρμογής της . Τις κατηγορίες αυτές επιχειρεί να δοκιμάσει δραστικά η σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας σε όλο της το εύρος. Γίνεται λόγος για διακρατική με το Κατάρ για το Ελληνικό, για αναθέσεις σε συμβούλους για τις ιδιωτικοποιήσεις, για διαχείρηση ακινήτων κοκ. Ολα δοκιμάζονται αποτελεσματικά στις μέρες μας. Ειδικότερα:
Στο τρίτο τμήμα της η οδηγία 2004/18 αναφέρει ως εξαιρούμενες συμβάσεις εκτός από αυτές που εμπίπτουν στο εύρος της οδηγία 2004/17 τις απόρρητες συμβάσεις ή τις συμβάσεις που απαιτούν ιδιαίτερα μέτρα ασφαλείας σύμφωνα με τις νομοθετικές, κανονιστικές ή διοικητικές διατάξεις που ισχύουν στο οικείο κράτος μέλος ή όταν το απαιτεί η προστασία των ουσιωδών συμφερόντων του κράτους μέλους αυτού (άρθ. 14), τις συμβάσεις που συνάπτονται δυνάμει διεθνών κανόνων (άρθ. 15), τις συμβάσεις παραχώρησης υπηρεσιών (άρθ. 17), τις συμβάσεις υπηρεσιών που ανατίθενται βάσει αποκλειστικού δικαιώματος (άρθ. 18). Ειδικό καθεστώς προβλέπει το άρθ. 19 για τις συμβάσεις που ανατίθενται κατ’ αποκλειστικότητα. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό τα κράτη μέλη μπορούν να παραχωρούν κατ' αποκλειστικότητα σε προστατευόμενα εργαστήρια το δικαίωμα συμμετοχής στις διαδικασίες ανάθεσης δημόσιων συμβάσεων ή να προβλέπουν την εκτέλεση των συμβάσεων αυτών στο πλαίσιο προγραμμάτων προστατευμένων θέσεων εργασίας, όταν η πλειοψηφία των ενδιαφερόμενων εργαζομένων είναι άτομα με ειδικές ανάγκες τα οποία, λόγω της φύσης ή της βαρύτητας των ειδικών αναγκών τους, δεν μπορούν να ασκήσουν επαγγελματική δραστηριότητα υπό κανονικές συνθήκες. Η προκήρυξη διαγωνισμού θα πρέπει να αναφέρει την διάταξη αυτή.
Το άρθρο 16 εξάλλου ρυθμίζει μια σειρά σημαντικών εξαιρέσεων ως ειδικών. Σύμφωνα με το άρθρο αυτό η οδηγία 2004/18 δεν εφαρμόζεται στις δημόσιες συμβάσεις υπηρεσιών, οι οποίες:
α) έχουν ως αντικείμενο την αγορά ή τη μίσθωση, με οποιουσδήποτε χρηματοδοτικούς όρους, γης, υφισταμένων κτισμάτων ή άλλων ακινήτων ή αφορούν δικαιώματα επ' αυτών• ωστόσο, οι συμβάσεις χρηματοοικονομικών υπηρεσιών οι οποίες συνάπτονται ταυτόχρονα, πριν ή μετά τη σύμβαση αγοράς ή μίσθωσης, υπό οιανδήποτε μορφή, εμπίπτουν στην παρούσα οδηγία.
β) αφορούν την αγορά, την ανάπτυξη, την παραγωγή ή τη συμπαραγωγή προγραμμάτων που προορίζονται για μετάδοση από ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς καθώς και συμβάσεις για τον χρόνο μετάδοσης.
γ) αφορούν τις υπηρεσίες διαιτησίας και συμβιβασμού.
δ) αφορούν χρηματοοικονομικές υπηρεσίες σχετικές με την έκδοση, την αγορά, την πώληση και τη μεταβίβαση τίτλων ή άλλων χρηματοπιστωτικών μέσων, ιδίως με διαδικασίες προμήθειας χρημάτων ή κεφαλαίων στις αναθέτουσες αρχές, και υπηρεσίες που παρέχονται από κεντρικές τράπεζες.
ε) αφορούν συμβάσεις εργασίας.
στ) αφορούν υπηρεσίες έρευνας και ανάπτυξης, πλην εκείνων τα προϊόντα των οποίων ανήκουν αποκλειστικά στην αναθέτουσα αρχή για ιδία χρήση κατά την άσκηση της δραστηριότητάς της, εφόσον η αμοιβή για την παροχή της υπηρεσίας καταβάλλεται εξ ολοκλήρου από την αναθέτουσα αρχή.
Οι συμβάσεις αυτές θα πρέπει να θεωρείται ότι δεν εμπίπτουν καταρχήν στους κανόνες του δικαίου των δημόσιων συμβάσεων δεδομένου ιδίως ότι μέχρι σήμερα η νομολογία δεν έχει ερμηνεύσει τους κανόνες αυτούς με αντίθετο τρόπο. Η επιμονή εξάλλου των οδηγιών στις εξαιρέσεις αυτές προσανατολίζει προς την κατεύθυνση της πλήρους εξαίρεσης των συμβάσεων αυτών από τους σχετικούς κανόνες. Η προσέγγιση αυτή όμως δεν μπορεί να γίνει δεκτή χωρίς δισταγμούς. Η εναλλακτική θέση θα όφειλε να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση οι κανόνες της Συνθήκης και οι γενικές αρχές που εδράζονται σε αυτήν.
Ακόμη περισσότερο περιπτώσεις καταστρατήγησης αντιμετωπίζονται δραστικά από τη νομολογία. Ετσι λοιπόν θα πρέπει να σκεπτόμαστε όταν δοκιμάζουμε μαζικά τις εξαιρετικές διατάξεις. Σαν Χώρα και σαν κοινοτικοί εταίροι.
Τούτο όμως δεν μοιάζει να είναι η αλήθεια. Η συχνότητα επίκλησης των εξαιρέσεων δημιουργεί την αίσθηση ότι ψάχνει κανείς αφορμή για να τις εφαρμόσει. Και άλλοτε έχω πει ότι δεν ξέρω αν οι συγκεκριμένοι κανόνες είναι σωστοί και σκόπιμοι και πάντως έχουν κυρίως συμβολικό χαρακτήρα, κοστίζουν δε χρόνο και κόπο. Ομως δεν μας υποχρέωσε κανείς να υπαχθούμε σε αυτούς. Αρα ισχύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου