Ελεγεία στο δανεισμό

O διορισμός σε τράπεζα, είτε ήσουν δικηγόρος είτε ήσουν απλός απόφοιτος λυκείου, ήταν κάτι που πολλοί ονειρεύτηκαν ενθέρμως. Όσοι μάλιστα ξενιτεύτηκαν λόγω σπουδών είχαν και προσωπική εμπειρία των αμοιβών που συνεπαγόταν αυτή η ευτυχία. Μαζί πήγαινε και το κύρος του επαγγέλματος, το ύφος της υπεραπασχόλησης, τα επαγγελματικά ταξίδια, τα μπόνους, η παντοδυναμία του χρήματος, η έλλειψη παιδείας και παραγωγικότητας (όχι κανείς δεν ζήλευε τη χαρά της πραγματικής δημιουργίας καθώς αρκούσαν οι αριθμοί) και φυσικά η … ακριβούτσικη κόκα η οποία επέτρεπε τη συντήρηση του ακοίμητου τραπεζίτη. Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια μου με … κόκα.

Η συγκεκριμένη κουλτούρα συνοδεύτηκε από τη νομική παντοδυναμία του τραπεζικού συστήματος η οποία οδήγησε σε μια ευρύτερη νομοθετική (και όχι μόνον) κουλτούρα φιλοτραπεζική. Συμβάσεις παραχώρησης, leasing, ΣΔΙΤ, ΒΟΟ, κάρτες, lease back και ένα σωρό άλλα τραπεζικά προϊόντα ξεπετάχθηκαν στην αγορά με μοναδικό στόχο την εύνοια του δανεισμού. Το δάνειο απέκτησε πολλά ονόματα και οι νομικοί πολλή δουλειά και κεφάτη παγκοσμιοποιημένη αντίληψη καθώς και θεωρητική συγκρότηση. Οι νέες μορφές συμβάσεων έγιναν trend.

Ο μιμητικός αυτός ενθουσιασμός, χωρίς ίχνος κριτικής στάσης ( η οποία περιορίσθηκε σε κατάρες του ΚΚΕ και μόνον) η ομοφωνία στην αντιγραφή και η απαξίωση της σκέψης συμπλήρωσαν τις συνέπειες της κόκας. Μια χαρωπή ευμάρεια κυριάρχησε για καιρό. Η τηλεόραση διαφήμισε την εικόνα της ευτυχίας στο θεσμό του τραπεζικού δανεισμού και γνωρίζω ελάχιστους που δεν ενέδωσαν σε αυτή την ευτυχία για την οποία κανενός η μαμά δεν είπε να προσέχει.

Μόνον οι ψυχίατροι εντόπισαν τοn εθισμό στις τραπεζικές κάρτες…
Η απορύθμιση έγινε μόδα (πόσα βιβλία...) με την αφορμή αυτή και το κράτος απαξιώθηκε δίνοντας τη θέση του σε ιδιάζοντα μορφώματα όπως οι Ανεξάρτητες Αρχές και άλλα τινά που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την παρουσία της ιδιωτικής οικονομίας στους θεσμούς. Ο θεσμικός μιμητισμός ευδοκίμησε διεθνώς.

Το κράτος με τη σειρά του δανείστηκε και αυτό άφθονο χρήμα. Έπαιξε με το τραπεζικό σύστημα και συντηρήθηκε σε αγαστή συμμαχία. Η συμμαχία κράτους τραπεζών ευνοήθηκε και από την Ένωση θεσμικά. Ο ρόλος των συνεργατών στη δημιουργία των ευρωπαϊκών υποδομών καθιερώθηκε επίσημα. Τώρα ανταποδίδει.

Κάθε καλός μελετητής του οικονομικού δικαίου γνωρίζει τους κύκλους κρατικοποιήσεων και αποκρατικοποιήσεων τον τρόπο μεθοδικό τους τελευταίους αιώνες. Και τον τρόπο με τον οποίο συντελέσθηκαν. Σε αντίθεση με τις εξαγγελίες του μαρξισμού των εφάπαξ κρατικοποιήσεων, οι κύκλοι επιφέρουν πολύ περισσότερο κέρδος και στις δύο πλευρές μακροπρόθεσμα. Δε μιλάμε φυσικά για τους πολίτες…
Το ενδιαφέρον στον συγκεκριμένο κύκλο είναι ότι συντελείται μετά το τέλος του κομμουνισμού και με παγκοσμιοποιημένη έξαρση και αντιλήψεις.
Ο τρόμος, όπως και η πάλαι ποτέ χαρά, είναι διεθνής και τηλεοπτικά αναμεταδιδόμενος.
Αυτό που με προβληματίζει όμως περισσότερο είναι η απουσία ... και πάλι της σκέψης. Με χαρά θα πάψω να σκύβω το κεφάλι στους νομικούς και οικονομικούς παντογνώστες του City. Όμως σε ποιόν θα παραδοθώ?

Είναι η μοίρα της ελληνικής δεξιάς τα τελευταία χρόνια να κρατικοποιεί. Και μάλιστα των καραμανλήδων. Σε αντίθεση με τους σοσιαλιστές που ξεκίνησαν τις ιδιωτικοποιήσεις οι καραμανλικοί από τη δεκαετία του 70 κρατικοποιούν. Είναι τα παράδοξα της ιστορίας αυτά που όμως καλά αιτιολογούνται. Μήπως όμως και ο κ. Σαρκοζί δεν είναι δεξιός? Χάλασε ο κόσμος? Ο χειμώνας που έρχεται είναι μακρύς και ενδιαφέρων.
Η σκέψη καλά θα κάνει να επιστρατευτεί και ας ξανασκεφθούν τις τύχες τους όσοι δεν διορίσθηκαν σε τράπεζα και δεν πολυνταραβερίζονται εν γένει μαζί τους.
Όχι δεν προτείνω να διορισθούν στο δημόσιο οι ευνοούμενοι της Ευρώπης.
Στα πόδια τους να στέκονται προτείνω μοναχοί χωρίς κόκα και δάνεια, χωρίς δανικές εικόνες και σκέψεις.
Όσο και αν φαίνεται αδύνατο το σοκ μπορεί κάτι να προσφέρει.