Η είδηση είναι πρόσφατη,αφορά την πολυσυζητημένη δίκη του Πιστόριους και φυσικά μας θέτει ενώπιον του κρίσιμου ζητήματος της δικαστικής κρίσης σε σχέση με πρόσωπα επώνυμα, και δίκες με ονοματεπώνυμο:
Απαλλάσσει τον Όσκαρ Πιστόριους από την κατηγορία του φόνου εκ προμελέτης, η δικαστής Τοκοζίλε Μασίπα. Ο Πιστόριους επέδειξε «αμέλεια» όταν πυροβόλησε την σύντροφό του Ρίβα Στέενκαμπ, είπε η δικαστής. Το πρωί της Παρασκευής θα εκδοθεί η ετυμηγορία.
Η δικαστής είπε ότι ο νοτιοαφρικανός ολυμπιονίκης και παραολυμπιονίκης δεν μπορούσε να προβλέψει ότι θα σκότωνε τη σύντροφό του Ρίβα Στέενκαμπ, η οποία βρισκόταν πίσω από την πόρτα του μπάνιου.
«Δεν αποδείχθηκε ότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος για φόνο εκ προμελέτης. Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να το αποδεικνύουν» είπε η δικαστής.
Επισήμανε ότι δεν είναι δυνατόν να αγνοηθεί το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος εσφαλμένα πίστεψε ότι η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο τη στιγμή που πυροβολούσε, σκοτώνοντας τη σύντροφό του.
«Προκύπτει λοιπόν ότι ο κατηγορούμενος θεωρούσε ότι η ζωή του βρισκόταν σε κίνδυνο και δεν μπορεί κατά συνέπεια να θεωρηθεί ένοχος για δολοφονία» δήλωσε η Τοκοζίλε Μασίπα, η οποία δέχεται την «αμέλεια» από την πλευρά του Πιστόριους για την πράξη του.
Ο Όσκαρ Πιστόριους ενήργησε υπερβολικά γρήγορα κι έκανε
υπερβολική χρήση βίας, κυρίως αμελώντας να καλέσει σε βοήθεια την
ασφάλεια, αντί να πυροβολήσει εναντίον αυτού που πίστευε ότι ήταν ένας
διαρρήκτης και σκοτώσει έτσι τη φίλη του το 2013, δήλωσε σήμερα η
δικαστής πριν αναβάλει τη συνεδρίαση του δικαστηρίου για αύριο
Παρασκευή.«Είμαι της γνώμης ότι ο κατηγορούμενος ενήργησε υπερβολικά γρήγορα κι έκανε υπερβολική χρήση βίας. Στις συνθήκες αυτές, είναι σαφές πως επέδειξε αμέλεια» δήλωσε η δικαστής Τοκιζίλε Μασίπα, η οποία είχε προηγουμένως απορρίψει το ενδεχόμενο να καταδικάσει τον κατηγορούμενο για φόνο, αφήνοντας ανοικτή μια ετυμηγορία για ανθρωποκτονία εξ αμελείας.
Η δικαστής ανέβαλε τη συνέχιση της ανάγνωσης της ετυμηγορίας για αύριο στις 09:30 (ώρα Ελλάδας).
Πριν ακόμη τελειώσει η ανάγνωση της ετυμηγορίας, άρχισαν ήδη να διατυπώνονται οι πρώτες επικρίσεις κατά της δικαστού επειδή απέκλεισε ήδη το ενδεχόμενο να καταδικασθεί ο Πιστόριους για φόνο.
«Έχω σοκαριστεί» δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο ποινικολόγος Μάρτιν Χουντ, αφού άκουσε τη δικαστή να αποκλείει την καταδίκη για φόνο. «Πιστεύω ότι θα επικριθεί από τον κόσμο της δικαιοσύνης» δήλωσε ο δικηγόρος του Γιοχάνεσμπουργκ. «Το γενικό αίσθημα είναι ότι η δικαστής έκανε ένα λάθος (...) το γενικό αίσθημα στη δικαστική κοινότητα είναι πως είναι ένοχος για φόνο» συνέχισε ο Χουντ.
Ο Τζέιμς Γκραντ, καθηγητής ποινικού δικαίου στο πανεπιστήμιο Βιτς του Γιοχάνεσμπουργκ, υπογραμμίζει από την πλευρά του πως η εισαγγελία μπορεί να ασκήσει έφεση αν εκτιμά πως η δικαστής έσφαλε. «Πώς μπορείτε να πυροβολείτε εσκεμμένα τέσσερις φορές στην πόρτα μιας τουαλέτας και να μην φανταστείτε την πιθανότητα ότι μπορεί να σκοτώσετε κάποιον στο εσωτερικό;» έγραψε στο Twitter.
«Εγώ και μερικοί άλλοι είμαστε άναυδοι από την απόφαση αυτή» δήλωσε ο δικηγόρος Ντέιβιντ Ντάντιτς, ενώ εξέφρασε επίσης την έκπληξή του για την ταχύτητα με την οποία η δικαστής παρουσίασε την ετυμηγορία της, ενώ οι ειδικοί περίμεναν πως η ανάγνωση θα διαρκούσε δύο, ακόμη και τρεις ημέρες.
Το να δικάζεται ένας επώνυμος διαφοροποιεί τα δεδομένα σημαντικά:
1. συνήθως συμμετέχουν τα ΜΜΕ
2. υπάρχει επιείκεια από μία μερίδα και αυστηρότητα από άλλη
3. οι δικηγόροι παίρνουν δυναμικότερα το λόγο
4. οι δικαστές υφίστανται πιέσεις από την εξουσία και την κοινή γνώμη
5. η κοινή γνώμη έχει μεγάλη σημασία
6. τα κριτήρια απονομής δικαιοσύνης διαφοροποιούνται καθώς οι δικαστές αντιμετωπίζουν το πρόσωπο διαφορετικά και εκτιμούν με διαφορετικό τρόπο τον επώνυμο από τον ανώνυμο.
Δεν θα μπροούσα να ισχυρισθώ ότι οι δικαστές δεν είναι άνθρωποι και αυτοί.
Η κ. Τοκοζίλε Μασίπα ακούσθηκε διεθνώς για πρώτη φορά, ενώ τον Οσκαρ Πιστόριους τον ξέραμε όλοι.
Αν τον τιμωρούσε αυστηρά θα ήταν ο άνθρωπος που καταδίκασε έναν επώνυμο
Αν ήταν επιεικής θα ήταν ο Οσκαρ Πιστόριους που κερδίζει την ανωνυμία
Ο φόβος και η υποταγή κρίνουν τις υποθέσεις επωνύμων. Μόνον άλλη εξουσία μπορεί να ισοσταθμίσει το φόβο του δικαστή ή την υποταγή του στο βάρος του ονόματος κάποιου.
Ο θεός αν έχει πίστη, η πολιτική πίστη και ιδεολογία (αν έχει και στηρίζεται). Αλλιώς η ανάγκη να επικρατήσει το ένα ή το άλλο όνομα είναι βαθύτατα υπαρξιακή: αν ο δικαστής (ο εκάστοτε δικαστής σαν την περίπτωση Τοκοζίλε Μασίπα) ξέρει ότι την επομένη θα ξεχασθεί ο κατηγορούμενος κερδίζει.
Πώς όμως ο δικαστής να αποκτήσει οντότητα ισάξια του εκάστοτε σκληρού και επώνυμου που δικάζει?
Η απονομή δικαιοσύνης δημιουργεί απέναντι στο έγκλημα φιγούρες γραφικές. Τι θα θέλουμε απέναντι στο έγκλημα υπάρχει πάντα ένα κρυφό δέος το οποίο γίνεται συναρπαστικό όταν το πρόσωπο έχει ονοματεπώνυμο.
Το λέει και ο Σάββόπουλος: ποιός αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω... με χίλιες δυό εικόνες στο μυαλό.
Στο περιβόλι του τρελλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου