του Βασίλη Δαφνομήλη - 7/11/2012 1:37:26 μμΔικαστές με αίσθηση του χιούμορ υπάρχουν πολλοί (και το έχει αποδείξει η πρόσφατη δικαστική πραγματικότητα), αλλά δικαστές-κωμικούς είναι σίγουρο ότι δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Πάντως, στην Αμερική, ο κ. Vince Sicari το πρωί είναι δικαστής και το βράδυ κωμικός ηθοποιός. Πέραν τούτου ο 43χρονος δικαστής εμφανίζεται στην τηλεόραση σε τηλεοπτικές εκπομπές, τύπου «Candid Camera» με το ψευδώνυμο Vince August, δηλώνοντας ότι ο ρόλος του ως stand up comedian είναι κάτι το οποίο πάντοτε αγαπούσε να κάνει.
Η πειθαρχική επιτροπή, ωστόσο, δεν αντιμετώπισε με τόσο φιλελεύθερη ματιά την ενασχόληση του δικαστή, καλώντας τον να σταματήσει να εμφανίζεται ως ηθοποιός και να περιοριστεί στα δικαστικά του καθήκοντα. Το βασικό επιχείρημα της πειθαρχικής επιτροπής ήταν ότι η ενασχόληση του με αυτές τις δραστηριότητες θα δημιουργήσουν υπόνοιες περί ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της δικαιοσύνης και υποψίες περί αμεροληψίας του ιδίου, ειδικότερα μάλιστα όταν ο κωμικός δικαστής, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της επιτροπής, ενσαρκώνει ομοφοβικούς χαρακτήρες που αντανακλούν ρατσιστικά στερεότυπα. Τονίζεται, ωστόσο, ότι σύμφωνα με τους νόμους της – ιδιαίτερα βαλλόμενης για περιστατικά διαφθοράς-πολιτείας του New Jersey, οι δικαστές μπορούν να ασκούν και άλλο επάγγελμα, με τον όρο ότι δεν θα πληρώνονται. Ο δικαστής λοιπόν προσβάλει την απόφαση της πειθαρχικής επιτροπής και τώρα το ανώτατο δικαστήριο του New Jersey θα αποφασίσει περί του αν δικαιούται ο δικαστής-κωμικός να συνεχίσει να ασχολείται με το προσοδοφόρο χόμπι του.
Τα επιχειρήματα του δικαστή είναι απλά: Επιμένει ότι ουδέποτε έχει διατυπώσει ανέκδοτα σχετικά με δικηγόρους ή δικαστές και ούτε έχει αμαυρώσει το επάγγελμά του. Επιπροσθέτως, τονίζει ότι τα 13000 δολάρια τα οποία λαμβάνει το χρόνο δεν είναι επαρκές ποσό για την διαβίωσή του, και συνεπώς «ασχολήθηκε ενεργώς με την ηθοποιία, προκειμένου να ενισχύσει το μηνιαίο του εισόδημα».
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία του κ. Sicari, αλλά σίγουρα μας βάζει σε δύο προβληματισμούς.
Ο πρώτος αφορά στην ανάγκη του Sicari να ενισχύσει το εισόδημά του, γιατί τα 1100 δολάρια δεν ήσαν αρκετά για τη διαβίωσή του. Κάνοντας μία αναγωγή στα ελληνικά δεδομένα, το Σύνταγμά μας στο άρθρο 89 αναφέρει ότι «Απαγορεύεται στους δικαστικούς λειτουργούς να παρέχουν κάθε άλλη μισθωτή υπηρεσία καθώς και να ασκούν οποιοδήποτε επάγγελμα.». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι αποδοχές των δικαστών είναι το μοναδικό τους εισόδημα. Με τα χρήματα αυτά πρέπει να καλύπτουν τις προσωπικές τους ανάγκες και τα έξοδα που απαιτούνται για την άσκηση των καθηκόντων τους(μετακινήσεις στον τόπο εργασίας, συντήρηση του γραφείου κ.α.). Επίσης, σε περίπτωση αποσπάσεων και μεταθέσεων με τα χρήματα αυτά πρέπει να χρηματοδοτούν και τις νέες ανάγκες που ενδέχεται να προκύψουν. Συνεπώς, μπορεί το Σύνταγμα να απαγορεύει, αλλά η πραγματικότητα είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμη, πόσω μάλλον όταν εξαγγέλλονται περικοπές μισθών και στους δικαστές. Η Διοικητική Ολομέλεια του Άρειου Πάγου, γνωμοδότησε ότι οι ψηφιζόμενες νέες περικοπές, προσκρούουν στο Σύνταγμα και συγκεκριμένα στα άρθρα 26, 87 και 88. Επίσης, το Συμβουλευτικό Συμβούλιο Ευρωπαίων Δικαστών (CCJE), το οποίο ασχολείται με θέματα ανεξαρτησίας, αμεροληψίας και ικανότητας των δικαστών και είναι το μοναδικό σώμα στην Ευρώπη που λειτουργεί στους κόλπους διεθνούς οργανισμού και αποτελείται αποκλειστικά από δικαστές, στον Χάρτη που εκπόνησε ορίζει στο άρθρο 3 «Το κράτος πρέπει να παρέχει τους απαραίτητους ανθρώπινους, υλικούς και οικονομικούς πόρους που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία της Δικαιοσύνης».( http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/6087)
Ο δεύτερος προβληματισμός αφορά στο επιχείρημα ότι η ενασχόληση των δικαστών με κάποια άλλη δραστηριότητα μπορεί να δημιουργήσει υπόνοιες αμεροληψίας και ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης. Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις που μπορούν να δημιουργήσουν υποψίες περί ακεραιότητας του δικαστή (όπως το παράδειγμα του αμερικανού δικαστή του Supreme Court που πήγε για κυνήγι λίγες εβδομάδες με επιχειρηματία πριν την εκδίκαση της υπόθεσης του τελευταίου.) Δεν θεωρώ ότι η δικαστική μελέτη και η συναναστροφή με πολιτικά πρόσωπα είναι καλύτερη από την ενασχόληση με την κωμική ηθοποιία, εφόσον αυτή είναι ουδέτερη χωρίς λαϊκίστικους τόνους. Αδήριτα μπορεί να γίνει ένα φιλικό στο κοινό πρόσωπο, αλλά αυτό είναι διαφορετικό από τον αμερόληπτο τρόπο που πρέπει να ασκεί τα καθήκοντά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου