ΔΙΚΕΣ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ

του παρδαlaw - 7/11/2012 1:37:26 μμ από τα ΝΟΜΙΚΑ ΝΕΑ

Τα τελευταία χρόνια σημαντικές δίκες συνοδεύονται από κοινωνικές πιέσεις και οργή στα χαρακώματα και τα πεζοδρόμια. Εκβιάζοντας τους δικαστές με τα μέσα που έκαστος κατέχει οι πολίτες διεκδικούν να έχουν λόγο ακόμη και όταν η δικαιοσύνη οφείλει να λειτουργήσει με γαλήνη.
Με τη γαλήνη δηλαδή που αρμόζει σε δικαστικές κρίσεις.
Ομως αυτό δεν συμβαίνει. Οποιος κερδίζει και όποιος χάνει θορυβεί. Λες και με το θόρυβο και τις κραυγές θα σκεπασθεί η απόφαση.
Η δικαιοσύνη παλαύει να εκφέρει λόγο μέσα από κραυγές. Με μισθολογικές περικοπές ή αυξήσεις, με προεδρείες σε ΑΔΑ και υπουργοποιήσεις, με διαιτησίες ή επιτροπές η δικαιοσύνη αντιστέκεται. Γιατί δεν είναι όλοι τέκνα του παραδικαστικού που αναπτύσσεται στις συνειδήσεις μας.
Η δικαιοσύνη αλλοτριώνεται από ΑΔΑ ή διαμεσολαβήσεις. Από κριτική πάσης φύσεως για την καθυστέρηση απόδοσής της. Η δικαιοσύνη βάλλεται από την πολιτική, αλλά και το Κοινοβούλιο που νομοθετεί προσβάλλοντάς την. Μέχρι και τις διακοπές θα αφαιρεί ο νομοθέτης στο ράθυμο δικαστή. Η τρόικα θα του τραβά το αυτί και ο τύπος θα καταργιέται και θα προβληματίζεται γιατί ο ΑΚΗΣ και οι συν αυτώ πήραν μεγάλες ποινές.
Παράλληλα οι πολίτες θορυβούν. Στα πρότυπα των αγανακτησμένων. Θυμώνουν. Αγωνίζονται στα χαρακώματα.
Σήμερα θα εκδοθεί άλλη μια απόφαση για τις Σκουριές και τα Μεταλλεία Κασσάνδρας που θα θυμώσει τους ήδη θυμωμένους. Αναμένονται πολλές κραυγές και λίγη σοβαρότητα. Θα είναι άλλο ένα άγριο τριήμερο άλλη μία έκφραση οργής.
Την άλλη εβδομάδα ίσως την παράλλη θα εκδοθούν και άλλες αποφάσεις.
Προτείνω οι δικαστές να λάβουν επίδομα ανθυγιεινού επαγγέλματος και να τους στέλνουμε υποχρεωτικά σε spa αν κάνουν τη δουλειά τους. Γιατί και αυτοί είναι άνθρωποι και μάλιστα χαμηλόμισθοι. Οι άλλοι δικαστές  που δεν την κάνουν και αναβάλουν θα τιμηθούν για το έργο τους που συνετελέσθη μακιαβελικά και κατά τα συνήθη δια της σιωπής.
Οσο για μας τους νομικούς κάποτε θα πρέπει να βγάλουμε το σκασμό και να αφήσουμε τον καθένα να δουλέψει και να εκτελέσει το καθήκον του. Ακόμη και αν δεν μας αρέσει το προϊόν της απόφασης που εκδίδει είναι παιδί της κοινωνίας που στήσαμε από κοινού και συναπαρτίζουμε. Και μα το θεό δεν είναι όλα για τα σκουπίδια. Για όσους μάχονται στα χαρακώματα και δεν κραυγάζουν αγανακτισμένοι από την οθόνη ή την πολυθρόνα αξίζει σεβασμός.