Ο νέος Κώδικας Διοικητική Δικονομίας

Η κυβέρνηση έχει ήδη καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για τη βελτίωση των διαδικασιών της δίκης στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια. Μόλις ξεπεραστεί ο σκόπελος του ασφαλιστικού σήμερα, αναμένει και αυτό τη σειρά του, για να ψηφιστεί.

Το βασικό μέρος του νομοσχεδίου αυτού αφορά σε τροποποιήσεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Είναι γνωστό ότι στα διοικητικά πρωτοδικεία της χώρας και ειδικότερα σε αυτό της Αθήνας η αναμονή όχι για την εκδίκαση, αλλά για τον προσδιορισμό μιας Προσφυγής κυμαίνεται μεταξύ τριών και τεσσάρων ετών. Και αφού η υπόθεση πάρει το χρόνο της, ώστε να ωριμάσει, ο δικαστής θα πρέπει να εκδώσει την απόφαση τάχιστα. Παρά το γεγονός ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος που τούτη έφτασε τόσο αργά στα χέρια του. Ούτε βέβαια φταίει και ο ταλαίπωρος ο διοικούμενος. Εάν μάλιστα δεν καταφέρει να πάρει αναστολή, οι προϋποθέσεις χορήγησης της οποίας είναι συγκεκριμένες και … λίγες, τότε θα υποστεί όλες τις δυσάρεστες συνέπειες της προσβαλλόμενης διοικητικής πράξης και θα περιμένει να δικαιωθεί, ενδεχομένως σε πολλά πολλά χρόνια.

Από τα ανωτέρω, τα οποία συνιστούν και το μείζον θέμα της δυσλειτουργίας της διοικητικής δικαιοσύνης, τίποτε ή ελάχιστα λύνονται από το νέο νομοσχέδιο.

Η σώρευση των υποθέσεων στα διοικητικά πρωτοδικεία προκύπτει από τις πλημμέλειες της διοίκησης κατά την άσκηση των καθηκόντων της. Για την αντιμετώπισή τους ωστόσο δε λαμβάνεται βεβαίως καμία μέριμνα. Επιπλέον δε λαμβάνεται καμία μέριμνα, προκειμένου να ενισχυθεί η δυνατότητα διοικητικής επίλυσης της διαφοράς. Η διοίκηση ούτως ή άλλως ουδέποτε δείχνει διάθεση να επιληφθεί μιας υπόθεσης σε αυτό το στάδιο. Αφήνει το δικαστή να λύσει το πρόβλημα, ακόμη και αν η έκβαση της επικείμενης δίκης είναι βέβαιη. Πόσες φορές θα πρέπει το λ.χ. να μας πει το ΣτΕ ποιος είναι ο εύλογος χρόνος για την αυτοδίκαιη άρση μιας αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, ώστε να το καταλάβουμε και να το εμπεδώσουμε; Στο επίπεδο αυτό και παρά το γεγονός ότι το ΣτΕ και πάλι μας είπε ορισμένα ενδιαφέροντα σε σχέση με την προηγούμενη ακρόαση και πάλι δε λαμβάνεται κανένα μέτρο.

Δεν έχει νόημα σε τούτο δω το post να μακρηγορήσουμε σε σχέση με τις αλλαγές που προτείνει το νομοσχέδιο. Για το λόγο αυτό θα σταθούμε σε δύο βασικά σημεία. Το πρώτο είναι ο θεσμός της λεγόμενης πρότυπης δίκης, όπου ομοειδείς υποθέσεις θα ομαδοποιούνται και θα δικάζονται μαζί, αλλά και όπου ο Επίτροπός της Επικράτειας στα Διοικητικά Δικαστήρια θα μπορεί να ζητά τον κατά προτίμηση ορισμό δικασίμου για υποθέσεις, όπου ανακύπτουν μείζονα νομικά ζητήματα. Μετά από τον προσδιορισμό αυτό θα πρέπει η απόφαση να εκδοθεί εντός τεσσάρων μηνών. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς

-ποια είναι τα κριτήρια που καθιστούν ένα νομικό ζήτημα μείζον;

-ο Επίτροπος της Επικρατείας θα ελέγχεται για τις κρίσεις του αυτές;

-ποιος ο λόγος να πιέζεται ο δικαστής να εκδώσει τόσο γρήγορα μια απόφαση, ειδικά όταν πρόκειται για ζήτημα μείζονος σημασίας;

Αναφέρθηκε ήδη και ανωτέρω ότι η χορήγηση αναστολής εκτέλεσης μιας διοικητικής πράξης είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας ιδίως ενόψει της καθυστέρησης έκδοσης απόφασης επί της κύριας προσφυγής. Σύμφωνα με την πρόταση του νέου νομοσχεδίου αλλάζει η διαδικασία συζήτησης της Αίτησης Αναστολής. Ενώ με την ισχύουσα μορφή του άρθρου 204 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας προβλεπόταν ότι οι διάδικοι ακούγονται υποχρεωτικά εφόσον το ζητήσουν από το συμβούλιο που εκδικάζει την Αίτηση Αναστολής, με την προτεινόμενη τροποποίηση επαφίεται πλέον στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να τους καλέσει και να τους ακούσει. Η διαδικασία της αναστολής θα έπρεπε μάλλον να ενισχυθεί και όχι να στερείται ο αιτών, αλλά και το Δημόσιο της δυνατότητας να προβάλουν τους ισχυρισμούς τους.

Η προσέγγιση που επιδιώκουμε εδώ δεν είναι πλήρης, Δίνει απλώς στον περιορισμένο χώρο ενός post ένα έναυσμα για προβληματισμό σε σχέση με την επιχειρούμενη βελτίωση της διοικητικής δίκης, η οποία μάλλον για ακόμη μία φορά δε θα επιτευχθεί.

Διαζύγιο!

Το διαζύγιο προϋποθέτει το γάμο. Γάμο θρησκευτικό ή πολιτικό. Γάμο λουλουδάτο και με δεξίωση, γάμο σκέτο ήσυχο. Θα σκεπτόμουν και το «κλέψιμο» αλλά τελευταία δεν άκουσα κανέναν να κλεφτεί και να παντρευτεί. Και ο γάμος απαιτεί για την δόξα του τέκνα. Παρότι αυτά δεν έχουν άμεση σχέση με αυτόν. Όπως δεν έχουν σχέση με το διαζύγιο …

Ένα διαζύγιο έβγαλα στην καριέρα μου (φίλων) και αρνήθηκα 2-3 (πάλι φίλων). Παράξενος δικηγόρος. Τυχερός.

Θυμάμαι παιδί στο σχολείο αν χώριζαν κάποιου παιδιού οι γονείς ήταν μεγάλο θέμα. Κουτσομπολιό και φρίκη. «Και το παιδί με πρόβλημα», έλεγε η δασκάλα ψάχνοντας να παντρευτεί και αυτή.
Όταν πέθανε η Αννα οι γονείς της έκλαιγαν… χώρια. Η Αννα των παιδικών μου χρόνων. Ήταν ακόμη παιδί. Αργότερα έγιναν πολλά και το πρόβλημα…………μειώθηκε. Δηλαδή συνηθίσαμε. Στην πορεία ήρθε το αίτημα των ομοφυλοφίλων να παντρεύονται και να κάνουν παιδιά. Τι ζήλεψαν στους άλλους δεν το ξέρω. Άλλαξαν οι εποχές. Ο διάχυτος οίκτος έγινε στιγμιαίο γεγονός: το διαζύγιο μια απλή κοινοτυπία. Πάντα το διαζύγιο μου θύμιζε την Άννα
Τα μπλογκ είναι γεμάτα μπαμπάδες και μαμάδες. Το θέμα «παιδί» είναι πάντα σπουδαίο και επίκαιρο και πολλοί μπαμπάδες πλέον διατυμπανίζουν δημοσίως την πατρότητα και την αξία της, όπως άλλοτε θα καμάρωναν για τα παράσημα του πολέμου. Και οι μαμάδες παρούσες πληκτρολογούν και αυτές. Η πρώτη μπλόγκερ που συμπάθησα ήταν μαμά. Έγραφε ωραία και το θέμα της ήταν το παιδί της.
Μέσα σε όλα αυτά και ο Σύλλογος για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια http://www.sos-sygapa.eu/arthra-genika.htm του οποίου το έργο αξίζει να δει κανείς. Δεν τους ξέρω, μόλις τους γνώρισα ηλεκτρονικά. Άνδρες χωρισμένοι και πατεράδες. Σε μια περίοδο λαίλαπας για το γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης καλό είναι να σκεφθεί κανείς και το διαζύγιο.
Όχι μόνον την αρχή αλλά και το τέλος. Της κάθε συγκεκριμένης σχέσης που αποκτά θεσμικό ένδυμα.

Ελπίζω να συνεχίσω να φέρω τον τίτλο του δικηγόρου χωρίς να αναλαμβάνω διαζύγια. Δεν θέλω να ακούω τα «λόγια τους».

Ελληνική Σημαία γαλάζια και λευκή!

Όταν τη γνώρισα ήταν μερικών ημερών αδύνατη κουκλίτσα. Με τα χρόνια έγινε μια πρώτη μαθήτρια και βαφτισιμιά μου, παραμένοντας μια κούκλα με μικρά γαλάζια γυαλάκια να πλαισιώνουν τα έξυπνα γαλάζια μάτια της, όπως αρμόζει στα παιδάκια που αριστεύουν.
Ντροπαλά μου έδειχνε τους ελέγχους της στο δημοτικό και μάλιστα στην τελευταία τάξη δεν υπήρχε άλλος βαθμός εκτός από 10. Όπως και στην προτελευταία. Φυσικά ο λόγος αυτού του πόστ δεν είναι για να παινευτώ για το λάδι (μήπως και δελεάσω κανέναν άλλο φίλο να με προτιμήσει για νονά!) αλλά είναι καθαρά νομικός. Αν λοιπόν τολμούσες να επαινέσεις το παιδί αυτό κοκκίνιζε και κατέβαζε το κεφάλι.
Έτσι η καταπληκτική αυτή μικρή που φοιτούσε σε δημόσιο σχολείο ήρθε η ώρα να συμμετέχει στην κλήρωση για τη σημαία της τελευταίας τάξης του δημοτικού παραμονές 28ης Οκτωβρίου μαζί με άλλα παιδιά του σχολείου που ισοβαθμούσαν μπορώ να υποθέσω, κρίνοντας και από το γεγονός ότι στο σχολείο της φοιτούσαν πολλοί αριστούχοι Αλβανοί. Η δασκάλα όμως, ενώ φώναξε όλα τα άριστα παιδάκια, δεν την φώναξε στην κλήρωση.
Η μικρή γύρισε σπίτι της με αγωνία πώς θα το πει στη μαμά της. Το είπε τελικά με δάκρυα στα μάτια. Η μαμά ενημερώθηκε τότε από το σχολείο ότι η μικρή στα βιβλία του σχολείου είχε ένα 9 στη γυμναστική, το οποίο όμως εκ σφάλματος δεν είχε περάσει στον έλεγχο. Η γυμνάστρια δεν ήταν αρκετά σχολαστική και έτσι ο έλεγχος και το βιβλίο του σχολείου δεν συνέπιπταν. Μάλιστα η διευθύντρια υπενθύμισε με έμφαση στη μαμά ότι το παιδί δεν μπορούσε να πάρει 10 γιατί είχε σπάσει το πόδι του και άρα δεν γυμναζόταν καλά εκείνη την περίοδο. Άρα κακώς δεν κατάλαβαν ότι το 10 στον έλεγχο ήταν λάθος και από κεκτημένη ταχύτητα. Για το λόγο αυτό δεν μετείχε στην κλήρωση!
Η μαμά επικοινώνησε μαζί μου. Ήδη η παρέλαση ήταν σε λίγες ώρες. Κάναμε μια σειρά από πολιτισμένα διαβήματα χωρίς αποτέλεσμα αφού ήδη το κακό είχε συντελεσθεί. Η κλήρωση αυτή είχε γίνει και άλλο παιδάκι είχε πάρει τη σημαία. Σκέφθηκα τότε το Συνήγορο του Πολίτη που ακόμη τότε δεν διέθετε Συνήγορο του Παιδιού. Χτύπησα σωστή πόρτα. Με λίγη βοήθεια από τα νομικά μου, λίγο ανθρωπισμό από το χειριστή και άριστο συνάδελφο Κώστα Μπακογιάννη πήγε στο σχολείο μια επιστολή που έθετε το ζήτημα στη σωστή του όψη! Τηλεφώνησαν κιόλας άμεσα στο σχολείο με την αρχή της εμπιστοσύνης και άλλες νομικούρες σε πρώτη ζήτηση. Για να ακούσουν ότι ήταν αργά. Η εκδοχή να προχωρούσαμε σε άλλες διαδικασίες (πχ ΕΔΕ στη διεύθυνση) σταμάτησε με πρωτοβουλία της μητέρας που φοβήθηκε συνέπειες για τη μικρή και από την καταπληκτική νομολογία των μέτρων εσωτερικής τάξεως που καθιστά αυτές τις αποφάσεις απρόσβλητες ενώπιον του ΣτΕ (μαζί με πολλές άλλες). Η μικρή είχε μόνον μια ηθική δικαίωση που όμως δεν μπορούσε να καταλάβει επαρκώς. Είχε και μια μεγάλη ντροπή που την εξευτέλισαν δημοσίως τονίζοντας ότι ήταν χαζή που … πίστεψε το σχολικό έλεγχο.
Η μικρή μου βαφτισιμιά πλήρωσε ακριβά το τίμημα των εθνικών εορτών στην ελληνική εκπαίδευση. Νομίζω ότι η ζημιά που έγινε στη μικρή ήταν ανάλογη με αυτήν που έκανε ο Παπαφλέσσας στο νεοελληνικό κράτος.

............
Η γιορτή της 25ης πλησιάζει. Ανοιξιάτικη και χαρούμενη για χρόνια μου θύμιζε πάντα τη Μελίνα να τρέχει να δει την παρέλαση παλλόμενη σε μια υπέροχη ασπρόμαυρη ταινία. Μετά από το περιστατικό αυτό στις σχολικές γιορτές σκέπτομαι πάντα τη μικρή με τα γαλάζια γυαλάκια. Ελπίζω δυνατά να βρει το δρόμο της σε χώρες που είναι περισσότερο ορθολογικές και δίκαιες και να εκμεταλλευτούν τα ταλέντα της που δικαιούνται να ανθίσουν. Σκέπτομαι και τα δεινά της εκπαίδευσης. Και τον Οδυσσέα Τσενάι. Όχι εγώ αυτή τη γιορτή θα έχω την ίδια απέχθεια που είχα για τις σχολικές γιορτές παιδί. Πλήξη εθνικοφροσύνης και προπαγάνδα.
Κρατώ και το χαρτί του Συνηγόρου του Πολίτη στο αρχείο. Όχι μόνον για να εξηγήσω κάποτε στο παιδί κάποια πράγματα. Και για να παρηγοριέμαι με τη σκέψη ότι στη χώρα μας η διαφορά γίνεται πάντα από μοναχικούς ανθρώπους που κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους. Και να επιμένω μαζί τους όσο μπορώ και εγώ!

2008 - Κίνα και ανθρώπινα δικαιώματα

Η Κίνα[1] θα επιχειρήσει φέτος με τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο να δοκιμάσει τη δύναμη των σωμάτων και την παντοδυναμία του δημοκρατικού πολιτεύματος και της ιδεολογίας που το υποστηρίζει.

Οι Κινέζοι είναι όπως λένε πανέτοιμοι για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Το νέο εντυπωσιακό Ολυμπιακό στάδιο χωρητικότητας 100.000 θέσεων, είναι σχεδιασμένο από Ελβετούς αρχιτέκτονες, τους Xέρτζογκ και Nτε Mερόν. Ακριβώς δίπλα του, θα δεσπόζει το κολυμβητικό κέντρο με τη συναρπαστική πρόσοψη: φτιαγμένη από διαφανή προκατασκευασμένα δομικά στοιχεία. O Γάλλος αρχιτέκτων Πολ Aντρέ σχεδίασε το νέο κτίριο του Eθνικού Θεάτρου του Πεκίνου, στο κέντρο της πόλης, το κόστος κατασκευής του οποίου ανήλθε σε 300 εκατομμύρια δολάρια. O Βρετανός αρχιτέκτων Nόρμαν Φόστερ και οι συνεργάτες του σχεδίασαν το νέο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, που η κατασκευή τους ανήλθε σε δύο δισεκατομμύρια δολάρια και που το σχέδιό του είναι εμπνευσμένο από ένα δράκο. Ο Ολλανδός αρχιτέκτων Pεμ Kούλχας επελέγη για να σχεδιάσει τη νέα έδρα της CCTV, της κρατικής ραδιοτηλεόρασης της Κίνας. Το κτίριο θα είναι ένας κυκλικός ουρανοξύστης προϋπολογισμού 600 εκατομμύριων δολαρίων.

Kαθώς οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο πλησιάζουν αυξάνονται καθημερινά οι κραυγές διαμαρτυρίας για την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων[2] Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως η Olympic Watch (Committee for the 2008 Olympic Games in a Free and Democratic Country)[3] και η Διεθνής Αμνηστεία[4] θα επιμένουν να αναδεικνύουν την ανάγκη για ανθρώπινα δικαιώματα και τις παραβιάσεις τους. Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, εντείνονται στην Κίνα τα περιστατικά παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην προσπάθεια των κυβερνητικών αρχών να ολοκληρώσουν έγκαιρα τα ολυμπιακά έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.
Συχνές είναι οι περιπτώσεις των αναγκαστικών εξώσεων φτωχών οικογενειών από διάφορες περιοχές, στις οποίες έχει προβλεφθεί η κατασκευή γηπέδων, αλλά και η κράτηση και παρενόχληση όσων διαμαρτύρονται για τις εξώσεις αυτές.
Επίσης, η κυβέρνηση ακόμη δεν έχει εφαρμόσει τα μέτρα που υποσχέθηκε για την ελευθερία των ΜΜΕ, γεγονός που δημιουργεί αμφισβητήσεις για τη διασφάλιση των ίσων δικαιωμάτων και ελευθεριών των ξένων και των τοπικών δημοσιογράφων.

Σημαντικές καταγγελίες ακούγονται επίσης για παραβιάσεις σχετικές με το δικαίωμα στο περιβάλλον[5]. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο[6] συνεχώς εκθέτει τις απόψεις του για το θέμα είτε με αφορμή το Θιβέτ[7] και τις πρόσφατες εξεγέρσεις, είτε με αφορμή παραβιάσεις που αφορούν στην ελευθερία του τύπου, των ΜΜΕ κλπ Οι ΗΠΑ απέσυραν όμως την Κίνα από τη «μαύρη λίστα» των κρατών που παραβιάζουν κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η Κίνα υπήρχε και στον περσινό κατάλογο αλλά και σ' αυτόν του 2005 με την εξήγηση ότι «ήταν μια από τις χώρες σε όλο τον κόσμο που παραβίαζε κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα». Από την πλευρά της η ΔΟΕ φαίνεται πως έχει επιλέξει να ρίξει στα «μαλακά» τις επιδόσεις της Κίνας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι συστάσεις, στις οποίες προέβησαν ανώτερα στελέχη της ΔΟΕ για βελτίωση της κατάστασης στο εσωτερικό της Κίνας, ήταν περισσότερο για λόγους εφησυχασμού της κοινής γνώμης, από τη στιγμή που οι υποσχέσεις από πλευράς διοργανωτών με την ανάληψη των Αγώνων δε φαίνεται να τηρούνται. Το θέμα παίρνει μεγάλη έκταση και πλέον εμπλέκει το σύνολο του κόσμου [8].

Ιδού λοιπόν που για μια ακόμη φορά οι Ολυμπιακοί Αγώνες δίδουν την αφορμή για διάλογο σε θέματα που υπερβαίνουν τα αθλητικά δρώμενα. Δεν είναι η πρώτη φορά.

Η γράφουσα, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στο θέμα ήδη από το 2000 οπότε εκδόθηκε το πρώτο tτης βιβλίο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την κ. Γιαννακούρου συνεχίζει να προβληματίζεται. Θα σας κρατά ενήμερους.

---

[1] http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82

[2] http://www.hrichina.org/public/

[3] Βλ. σε http://www.olympicwatch.org/

[5] http://www.oikologos.gr/News2004/0155.html

[6] http://www.europarl.europa.eu/news/public/story_page/015-13650-330-11-48-902-20071126STO13639-2007-26-11-2007/default_el.htm

[7] http://eutibet.typepad.com/tibet_intergroup_blog/2008_olympics/index.html

[8] http://en.wikipedia.org/wiki/Human_rights_in_the_People's_Republic_of_China

Πορνεία alors!

O χωρισμός εκκλησίας και κράτους είναι ένα ζητούμενο εδώ και χρόνια στη χώρα από μεγάλη μερίδα πολιτικών και νομικών αλλά και απλών πολιτών. Το αντίθετό του έχει θεσμοθετηθεί και τυγχάνει ισχυρής υπεράσπισης από άλλη μερίδα πολιτικών, νομικών και πολιτών. Τα χρόνια περνούν και τίποτε μα τίποτε δεν αλλάζει. Η χώρα σύρεται στο Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας και ανεκτικότητας, αλλά κωφεύει στο αίτημα του Διαφωτισμού που διέπει το γεωγραφικό μέρος του κόσμου που εντάσσεται (και έτσι θέλει) δηλαδή, ας πούμε, την Ευρώπη. Ομως οχι. Η χώρα μας επιμένει! Το ΠΑΣΟΚ αναθεωρεί (κατά Βενιζέλο κλπ) το Σύνταγμα και σιγεί για το θέμα. Προσανατολίζεται στο "οξύτατο" θέμα που απασχολεί όλο τον κόσμο όμως πχ τις Ανεξάρτητες Αρχές! Το ρυθμίζει και ησυχάζουμε όπως ρύθμισε και τη διαφάνεια και την τακτοποίησε. Σπεύδει η Νέα Δημοκρατία να αναθεωρήσει και αυτή! Γράφει γράφει γράφει... ένας κόσμος γεννά ιδέες. Για την ταμπακιέρα κουβέντα. Και ενώ αναζητούμε το ορθολογικό μας πρόσωπο πληροφορούμεθα ότι:

"Ιδιαιτέρως σκληρή θέση έλαβε τη χθες η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αναφορικά με το προωθούμενο νομοσχέδιο του υπ. Δικαιοσύνης για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Ο κ. Άνθιμος μεταξύ άλλων χαρακτήρισε «πορνεία» τις σχέσεις εκτός γάμου.

Η θέση που έλαβε η ΔΙΣ έρχεται σε αντίθεση με τις μετριοπαθείς δηλώσεις που είχε κάνει την περασμένη εβδομάδα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Η Ιεραρχία ανακοίνωσε ότι ο κ. Ιερώνυμος ενημέρωσε τα μέλη της ΔΙΣ για τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Δικαιοσύνης αναφορικά με το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο και στη συνέχεια οι ιεράρχες διατύπωσαν τις απόψεις τους.

Στην ανακοίνωση προστίθεται ότι η ΔΙΣ αποφάσισε ότι «είναι παντελώς αδύνατο η Εκκλησία να συγκατατεθεί στο διαμορφούμενο νομοσχέδιο για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, η εφαρμογή του οποίου υποθάλπει και νομιμοποιεί βαρύτατα ηθικά αμαρτήματα και το οποίο σε περίπτωση εφαρμογής θα αποτελέσει καταστροφική βόμβα στα θεμέλια της χριστιανικής οικογενείας και όλης της ελληνικής κοινωνίας».

Η ΔΙΣ, επίσης, «εκφράζει την ελπίδα και την ευχή να μην καταστεί νόμος του κράτους το εν λόγω νομοσχέδιο».

Αυτή η ΔΙΣ με συνέθλιψε διότι όπως είναι αντιληπτό έχω παντρευτεί με πολιτικό γάμο.

Από χθες δευτέρα είμαι και εγώ μία πόρνη.

Και δε λέω ότι αυτό ως σκέψη δεν εμπλουτίζει την γεμάτη ρουτίνα ζωή ενός ορθολογικού πολίτη. Μακάρι να είχα, σκέφθηκα, τα κουράγια της Ξαβιέρας. Μακάρι να ήμουν μια αληθινή πόρνη με την τέχνη που το λειτούργημα τούτο απαιτεί. Δυστυχώς ξέρω μόνον να γράφω και να διαβάζω και τα λοιπά ποιώ ερασιτεχνικά και από... συναίσθημα.

Αλλά αυτή η ΔΙΣ έχει μεγάλο θράσος! Προκαλεί συνειδητά και δεν σκέπτεται ούτε τον νεοεκλεγέντα αρχιεπίσκοπο που μοιάζει σοφότερος (ομολογώ δεν έχω ιδέα από τα εκκλησιαστικά!). Τι να θέλει άραγε? Τι να αποζητά?

Προσωπικά μόνον τρόμος γεννιέται μέσα μου στη σκέψη του άγριου πλήθους της κηδείας ταριχευθέντος Χριστοδούλου να λιθοβολεί τις πόρνες. Τα νομικά να σας τα πει σήμερα ο e-lawyer που έχει γράψει ένα ωραίο ποστ για το θέμα. Εγώ, ως πόρνη από χθες, θα περιορισθώ να αναλογισθώ τον γλυκίτατο Ιησού με τις πόρνες του παρέα και θα σας πω μια μικρή ιστορία που άκουσα από έναν ενοριακό ιερέα μια μέρα που τον συνάντησα να κουβαλά ένα δέμα γλυκά για τα πολλά πολλά μικρά παιδιά του.

- Είναι μου λέει από την Τερέζα, την Ντόλυ και την Λουίζα, σοκολάτες για τα παιδιά. Επειδή κήδεψα προ μηνός την αδελφή τους Μαρία! (βλέμμα απορίας μου...)

- η Μαρία ήταν εγχειρισμένη τραβεστί που δούλευε στη Συγγρού και πέθανε. Κανείς δεν ήθελε να την κηδέψει και πάντως όχι ως Μαρία (αλλά με το όνομα το ανδρικό). Εγώ σκέφθηκα ότι ο θεός είναι ένας και ξέρει ποιός άνθρωπος είναι καλός ότι και νάναι, και αυτή είχε περάσει πολλά η φουκαριάρα. Με παρακάλεσαν οι αδελφές της και κάναμε μια ωραία κηδεία με τον πολυέλαιο αναμένο τον μεγάλο. Από την ημέρα εκείνη έρχονται στην εκκλησία κάθε κυριακή. Σήμερα έφεραν και σοκολάτες στα παιδιά. Ξέρεις επειδή δεν είχα πάρει τίποτε για το μνημόσυνο και εντυπωσιάσθηκαν. ούτε για την κηδεία...

Τα λόγια αυτά του σεμνού παπούλη που φαντάζομαι πριν πάει στα μωρά του τις σοκολάτες θα έδωσε τις πιό πολλές στα παιδιά των φαναριών, να τα θυμάται η ΔΙΣ. Διότι στην ιστορία αυτή η τραβεστί της Συγγρού ως προς το θεό ήταν ένα ακόμη παιδί του. Το ίδιο και ο κηδεύσας ιερέας. Οι λοιποί που αρνήθηκαν, αν και αμείβονται, να κηδεύσουν ήταν οι πόρνες: Οι επ'αμοιβή (προσθέτως του κρατικού τους μισθού) αρνούμενοι να τελέσουν τα καθήκοντά τους υποκαθιστώντας το θεό που υπηρετούν.

Γι'αυτό e-lawyer προσωπικά δεν θίγομαι από τα λεγόμενα Ανθίμου και ΔΙΣ. Αντιθέτως με τιμά ως πολίτη της Ευρώπης και οπαδό των Φώτων να χαρακτηρίζομαι πόρνη από εκείνους που τρέμουν μήπως τους μειωθεί το γαμοκάματο και σπεύδουν να ασκήσουν τρομοκρατία καθώς έχουν ξεχάσει ολωσδιόλου το πνευματικό σκέλος του έργου τους και ασχολούνται με το μεροκάματο των μυστηρίων που τελούν και το ποσό που αναλογεί στο κάθε μανουάλι.
Ομως η χώρα μου με πικραίνει περισσότερο καθώς και οι συνταγματολόγοι της.
Γιατί παραλείπουν να προβούν στο αυτονόητο διάβημα της αναθεώρησης του συντάγματος για τα κεφάλαια που πρέπει και αναλίσκονται στις ΑΔΑ και άλλα τέτοια.
Γιατί επιμένουν να διατηρούν ένα κράτος μουλάδων και να θέτουν σε αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή ταυτότητα που λένε ότι διεκδικούν, μόνο και μόνο για λόγους ψηφοθηρίας.

Από σήμερα λοιπόν mes amis και πόρνη!

Κολονοσκόπηση!

Αγαπητέ Χασοδίκη σου υποσχέθηκα μια ιστορία, ιδού λοιπόν.

Μια φορά και έναν καιρό, κάποτε πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και ενώ είχα περάσει όλη τη νύχτα με έναν ενδιαφερόμενο για διαγωνισμό των Ολυμπιακών Αγώνων για σύνταξη προσφυγής 2522 που τη θυμήθηκε λίγες ώρες πριν εκπνεύσει η προθεσμία, εντελώς άξεστο και μόνον με καφέ, στις 7 το πρωί καθώς η προσφυγή ολοκληρώθηκε και πήγαινε πλέον για έλεγχο των συνεταίρων (που κοιμήθηκαν) και κατάθεση με επισκέφθηκε η Εφορία. Την καλοδέχθηκε χαρωπή και ήσυχη ότι ουδέποτε παρέλειψα να δηλώσω δεκαρίτσα καθώς οι πελάτες μας αξιώνουν όλοι αποδείξεις λόγω της φύσεως της ειδικότητάς μας. Εξάλλου πληρώναμε και καλό λογιστή για την τήρηση των βιβλίων. Ο μάγκας ήταν ζόρικος και πατέρας όπως δήλωσε συναδέλφου δικηγόρου.

Δεν ήπιε καφέ που τον κεράσαμα παρά άρπαξε τα βιβλία (σαν ΣΔΟΕ χωρίς να είναι) και έφυγε! Μπουχός σου λέω.

Στη συνέχεια και ενώ έσπευσα στην αρμόδια ΔΟΥ να πληροφορηθώ αν υπάρχει τέτοιος εφοριακός ή είναι απλή πλάκα η κατάσταση συνέβησαν τα ακόλουθα:

1. ο διευθυντής της ΔΟΥ με κέρασε πορτοκαλάδα να συνέλθω κουνώντας το κεφάλι με νόημα και μου ευχήθηκε καλή τύχη

2. ο λογιστής μου παραιτήθηκε και εξαφανίσθηκε

3. ο εφοριακός άρχισε να μου τηλεφωνεί στο κινητό και να αξιώνει ποσά υπέρογκα της τάξεως των (5-6) δεκάδων εκατομμυρίων δραχμών τότε και με το επιχείρημα ότι θα δουλεύω όλη μου τη ζωή γι’αυτόν. Χωρίς λόγο πάντως και χωρίς φορολογική παράβαση. Απολαμβάνοντας να μου θυμίζει ότι είμαι γυναίκα και πρέπει να φοβάμαι.

4. την τρίτη ημέρα με απείλησε ότι θα στείλει άλλο έλεγχο που θα δει ότι τα βιβλία λείπουν και θα τιμωρηθώ γι’αυτό. Μου πρότεινα μάλιστα να ζητήσω σωτηρία από τους επώνυμους, όπως αποφάσισε, πελάτες μου αλλά βρήκα το κουράγιο να αστειευτώ αρνούμενη και με το επιχείρημα ότι όλες οι μαφιόζικες ταινίες που έχω δει στο σινεμά ξεκίνησαν με ένα φορολογικό εκβιασμό.

Την τέταρτη μέρα το πρωί που ξύπνησα τα ολόασπρα μπυτζαμάκια μου ήταν κόκκινα. Γεμάτα αίμα. Ο γιατρός που με εξέταση διέταξε κολονοσκόπηση διότι φοβήθηκε καρκίνο του εντέρου. Μετά την εξέταση έκρινε ότι το πρόβλημα ήταν απότομη ρίξη αιμορροϊδων που δεν είχα ποτέ και με συνεχάρη μου γλύτωσα κατά τον τρόπο αυτό το εγκεφαλικό. Δεν ξέρετε τη λέξη ζοχάδες ? με ρώτησε. Από το στρές. Η κολονοσκόπηση πάντως έγινε χωρίς αναισθησία.
Την πέμπτη ημέρα πήγα να επισκεφθώ την Εφορεία με το κινητό ανά χείρας και το τηλέφωνο του καλούντος εφορειακού στη μνήμη, να δηλώσω την αρπαγή των βιβλίων και σειρά παραπτωμάτων του νόμου που διέπραξε ο κύριος αυτός.

Συνάντησα κάποιον ανώτερο και μου είπε μέσα σε ένα γραφείο με ποτά και καλάθια ευγνωμοσύνης, ότι πρέπει να πληρώσω τρείς και όχι μόνον έναν. Όχι βέβαια το αρχικό ποσό αλλά κάτι σεμνότερο. Και τότε έγινε ένα κλικ
Το επώνυμό μου κάτι του έλεγε. Κάτι τι όμως?
Μετά από σκέψη και δεδομένου ότι δεν έχω διάσημους συγγενείς στο χώρο των τεχνών κλπ θυμήθηκε ότι κάποιος σύμβουλος του αρμόδιου Υπουργού έφερε το ίδιο επίθετο. Ανησύχησε. Τον «θείο» αυτό δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ. Ο πατέρας μου είχε φύγει από τον τόπο καταγωγής του τόσα πολλά χρόνια που δεν τον θυμόντουσαν καλά καλά ούτε τα αδέλφια του. Όχι ο μακρινός αυτός ξάδερφος. Όμως η συνωνυμία αυτή θορύβησε (χωρίς σπουδαίο λόγο πάντως) την Εφορεία. Και πρότεινε συμβιβασμό:

Θα μου επέστεφε τα βιβλία

Θα μου επέβαλε πρόστιμο μόνο μερικά εκατομμύρια δραχμές!

Δεν θα έδινα μαύρα.

Θα πλήρωνα όμως το πρόστιμο με δόσεις. Αν πήγαινα δικαστικά μόνον η προκαταβολή θα ήταν πολύ χρήμα να ξέρω τόνισε.

Δεν θα αμφισβητούσα το πρόστιμο. Αν το αμφισβητούσα θα με κυνηγούσαν για όλη μου τη ζωή. Ηξερα πώς μπορούν να το κάνουν.

Οι συλλογισμοί του ολοκληρώθηκαν τονίζοντας ότι το κράτος έχει ανάγκη από χρήματα και είχαν εντολή να βγουν να μαζέψουν. Οι μεγαλοδικηγόροι της τηλεόρασης ούτως ή άλλως, τόνισε, δεν πλήρωναν αφού στα ποινικά δεν κόβουν αποδείξεις. Ξεκίνησαν λοιπόν με αυτούς που έκοβαν (αποδείξεις) και φορολογούντο πλήρως.

Μου πρότειναν ακόμη, αφού θα γινόμαστε φίλοι να αναλάβει τα βιβλία μου εις εξ αυτών για να βλεπόμαστε συχνότερα. Εννοείται πως η σχέση μας τελείωσε την ημέρα εκείνη και δεν ξαναειδωθήκαμε ποτέ.

Και βεβαίως αγαπητέ Χασοδίκη, πλήρωσα το πρόστιμο που μου επιβλήθηκε ολόκληρο. Μόνον 17 εκατομμύρια δραχμές! Χωρίς παράβαση και χωρίς καμία φορολογική παρανομία. Για τα πρώτα μου 10 χρόνια δικηγορίας.

Επίσης να σημειώσω, αγαπητέ Χασοδίκη ότι ο πελάτης για τον οποίο έκανα την προσφυγή εκείνη την πρώτη νύχτα πήρε τη δουλειά, παρόλες του τις επαφές με το κόμμα που τότε κυβερνούσε δεν έδειξε την παραμικρή έκπληξη για όσα μου συνέβηκαν και έμαθε συμπτωματικά λόγω της συγκυρίας, προφανώς δεν με βοήθησε και για καιρό αρνείτο να με πληρώσει! Φυσικά δεν με ευχαρίστησε που του κέρδισα την υπόθεση ποτέ.

Την ιστορία αυτή την ξέρει πολύς κόσμος. Δεν είχα λόγο να την κρύψω ποτέ και αναρωτήθηκα αν κανείς ποτέ θα μου έδιδε κάποια απάντηση. Κάποιοι μου είπαν ότι ήταν κάποιου είδους κάρφωμα από ανταγωνιστή, κάποιοι υπέθεσαν και ονόματα, κάποιοι είπαν ότι με έδωσε ο λογισμής. Αλλοι ότι έτσι είναι η Ελλάδα. Αλλοι μου ευχήθηκαν να είμαι καλά να τους θυμάμαι.

Το θαύμα των Χριστουγέννων, αγαπητέ Χασοδίκη, είναι ότι επιβίωσα και είμαι καλά και ότι η ίδια αυτή η χώρα μου επέτρεψε να ζήσω μόνον από την εργασία μου και χωρίς κανενός είδους στήριγμα από όσα συνηθίζονται.

Ζήσαν λοιπόν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Και δεν καπνίζω (καθώς βλέπω ότι εσύ πολύ ζορίζεσαι αδελφέ)!

ΥΓ ο Χασοδίκης για όσους δεν γνωρίζουν είναι συνάδελφος μπλόγκερ και γράφει πανέξυπνα σε http://xasodikis.blogspot.com/

Στο πέμπτο καιγόμαστε!

Τέσσερα νομοσχέδια του Υπουργείου Δικαιοσύνης ενέκρινε ομόφωνα η Κυβερνητική Επιτροπή που συνεδρίασε υπό την προεδρία του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Σωτήρης Χατζηγάκης αναφέρει:

Το πρώτο νομοσχέδιο, είπε, αφορά την επιτάχυνση της διοικητικής δίκης και περιλαμβάνει 79 (όχι όχι 69 πονηρούληδες) άρθρα. Πρόκειται, όπως είπε, με αυτό το νομοσχέδιο να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, να θωρακιστεί οικονομικά το Υπουργείο Δικαιοσύνης και γενικότερα η Δικαιοσύνη. (Υποθέτω ότι με αυτό δημιουργείται και το 7ο τμήμα στο ΣτΕ, το οποίο χρόνο με το χρόνο θα αποκτήσει 159 τμήματα για να δούμε εμείς που σχολιάζουμε τη νομολογία του. Ας πρόσεχε και εκείνο λιγάκι βέβαια με τα παραπεμπτικά για το βασικό μέτοχο...)

Αναλυτική ενημέρωση σε Υπουργείο Δικαιοσύνης http://www.ministryofjustice.gr/
Θέμις Κατασκευαστική http://www.themis.com.gr/


Όπως είπε ο κ. Χατζηγάκης, προβλέπεται ένα μεγάλο πρόγραμμα οικοδόμησης νέων φυλακών,με βελτιωμένες συνθήκες ασφαλείας και διαβίωσης (με ΣΔΙΤ τάχα?)

Το δεύτερο νομοσχέδιο αφορά τη διαφθορά. «Θωρακίζεται ο πολιτικός κόσμος, αφού το νομοσχέδιο περιλαμβάνει προβλέψεις για τον πολιτικό κόσμο και τους δημάρχους και τους νομάρχες», είπε ο κ. Χατζηγάκης και πρόσθεσε, «οι πολιτικοί δεν φοβούνται τίποτα, είπε και πρόσθεσε ότι δεν φοβούνται να ρυθμίσουν τα ζητήματα, έτσι ώστε να είναι ανοιχτοί σε κρίσεις και κριτική». (Ηρέμησα και αναμένω).

Το τρίτο νομοσχέδιο αφορά στο απόρρητο των επικοινωνιών και ο κ. Χατζηγάκης παρέπεμψε σε περιστατικά όπου -όπως είπε- παραβιάστηκε το απόρρητο. Πρόσθεσε ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου θωρακίζουν το απόρρητο και διασφαλίζουν το ιδιωτικότητα. Αντιμετωπίζονται απόρρητα του ιδιωτικού βίου και προστασίας προσωπικών δεδομένων.

Το τέταρτο νομοσχέδιο αφορά τη Eurojustice και προβλέπει τη συνεργασία με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος.

Κατόπιν αυτού μπορούμε να ησυχάσουμε όλοι:

Οι κακοί στη φυλακή- οι φυλακές αυγαταίνουν και έχουν και ξενοδοχειακό εξοπλισμό enfin mon dieu... Με δυσαρεστεί πάντως που δεν υπάρχει η από ετών αναμενόμενη πρόβλεψη για ιδιωτικές φυλακές με ΣΔΙΤ. Η ανάμειξη του εκλεκτού κ. Λυκουρέζου θα ήταν τότε ακόμη σημαντικότερη λόγω της πολλαπλής του εμπειρίας.
Η διαφθορά πατάσσεται ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ όμως! Το νομοσχέδιο προϋποθέτει αναποτελεσματικές απόπειρες αυτοκτονίας υποχρεωτικές και μάσημα DVD τον ελεύθερο χρόνο.
Τα διοικητικά δικαστήρια να σπεύδουν να εργάζονται διότι αργούν και το απολαμβάνουν αδικαιολόγητα. Δεν κατάλαβα βέβαια αυτό για τα οικονομικά της δικαιοσύνη αλλά μπορεί να είναι κανένας αναγραμματισμός της εφημερίδας που το είδα.
Το περί απορρήτου αποτελεί μάλλον bonus για την αποχώρηση του κ. Κορωνιά από τη Vodafone και το περί προσωπικών δεδομένων προκαλεί χαμόγελο και ευκαιρία για πρόσθετες ευχές στον κ. Γεραρή,
Αυτό που με τρομάζει όμως πιό πολύ είναι αυτό το τέταρτη για το οργανωμένο έγκλημα. Μήπως εκεί έκρυψαν το νομοσχέδιο για τους μπλόγκερς?

Τέλος κατά πληροφορίες μου με το τέταρτο νομοσχέδιο φύονται νέα δένδρα στην καμένη Πελοπόννησο και αλλού χωρίς να απαιτείται πότισμα, βροχή ή άλλου είδους νερό. Μαλιά φυτρώνουν σε κεφάλια φαλακρών δικαστών και εισαγγελέων... (καλά καλά δεν συνεχίζω άλλο...)
Στο πέμπτο άλλωστε καιγόμαστε!

Υ.Γ. το μπλογκ εύχεται ολόθερμα περαστικά και στέλνει φιλάκια στο μικρό του φίλο Γιώργο που είναι κούκλος και γιός μπλόγκερ ΦΙΛΟΥ μας. Και αυτό είναι το μόνο σοβαρό της ημέρας.

Προσωπικά Δεδομένα: Νέα Αρχή?

Τη νέα σύνθεση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ενέκριναν χθες όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου με ομόφωνη απόφαση της διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής. Νέος πρόεδρος της ανεξάρτητης αρχής είναι ο επίτιμος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Χρήστος Γεραρής ενώ αναπληρωτής πρόεδρος παραμένει ο επίτιμος Αρεοπαγίτης Χρήστος Παληοκώστας.

Τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της επιτροπής είναι οι κκ. Ανδρ. Πομπορτσής, Γρ. Πάντζιου, Πρ. Αναστάσιος, Γ. Δαβίλλας, Α-Ι. Μεταξάς, Γρ. Λαζαράκος, Λ. Κοτσαλής, Γ. Γιαννίδης, Αντ. Ρουπακιώτης, Π. Φουντεδάκη, Αγ. Παπανεοφύτου και Γ. Τζιώνας.

Να θυμηθούμε μόνον την παραίτηση του κ. Γουργουράκη και τους λόγους που την προκάλεσαν και να ευχηθούμε στα νέα πρόσωπα Καλή Αρχή!

Για την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων δείτε

http://www.dpa.gr/portal/page?_pageid=33,14996&_dad=portal&_schema=PORTAL

Από το Σαμιζντάτ στον Ελεύθερο Τύπο

Εχει πολλή φασαρία στον κόσμο των θνητών και των media...

Μάθαμε εσχάτως ότι ο κ. Μπόμπολας αγόρασε τις μετοχές του κ. Τριανταφυλλόπουλου στο Πρώτο Θέμα. Η είδηση είναι ενδιαφέρουσα. Μαθαίνουμε εξάλλου συνεχώς ότι διάφοροι δημοσιογράφοι κινούνται αποτελεσματικά στο χώρο των σκανδάλων...
Εξάλλου πολιτικό ενδιαφέρον δείχνει η πολιτική εξουσία και για το χώρο των μπλογκ (για το σχέδιο νόμου που υπέκλεψα έχετε ενημερωθεί ήδη!).
Ομως...

Οχι τον Ελεύθερο Τύπο δεν τον διάβασα ποτέ μέχρι σήμερα. Ούτε καν για να δω τι λέει για το σχέδιο νόμου για τα μπλογκ. Το σάββατο (Ω ναι στην Αξία) έμαθα ότι ο καλός φίλος Αντώνης Παπαγιαννίδης τον ανέλαβε! Η έκπληξή μου ήταν έντονη. Και αναζήτησα την αλήθεια στη μπλογκόσφαιρα. Το δίχως άλλο δεν την έμαθα, μόνον εικασίες και σκέψεις. Βρήκα βέβαια τη διεύθυνσή του και διαβάζω το μπλογκ του (Ναι έστω και στον Ελεύθερο Τύπο) μαζύ με άλλα όπως είδα αντίστοιχα παλαιών συνεργατών του Σαμιζντάτ (http://www.hellenic.org/cgi-bin/brief?/Samizdat/)

http://blogs.e-tipos.com/roller/papagiannidis/

Και θα μου πείτε γιατί αποτελεί θέμα των Νομικών Νέων ο Αντώνης Παπαγιαννίδης! Μα γιατί εκτός από ένας από τους σπάνιους διανοούμενους των ημερών είναι και δικηγόρος! Οπως και η κ. Αγγελοπούλου άλλωστε! Και τα Νομικά Νέα διαβάζουν εντόνως ούτως ή άλλως!
Για μένα προσωπικά ο Παπαγιαννίδης ήταν μια αγαπημένη ρουτίνα στο Βήμα, στο Σαμιζντάτ και σιγά σιγά και εκδότης (στις Μεταμεσονύκτιες εκδόσεις) και φίλος θα έλεγα!
Αυτό τώρα με τον Ελεύθερο Τύπο με προβλημάτισε δημιουργικά. Καθώς η ελευθερία του λόγου συνδέεται και με την υπογραφή των υποκειμένων. Με το νόημα που της αποδίδεται. Προσωπικά πιστεύω στον επώνυμο λόγο. Και στις συνέπειες που επάγεται. Καθώς τι άλλο είναι η γραφή εκάστου παρά μια απόδειξη του νοήματος του βίου του? Και τι άλλο η ζωή του γράφοντος παρά η νοημαδοτότηση της γραφής του?

Ιδίως σε καιρούς ευαίσθητους για τα media

Οταν ο Μάνος Χατζηδάκις υιοθέτησε ένα γιό...

Λίγα χρόνια πριν φύγει από τη ζωή ο Μάνος Χατζηδάκις υιοθέτησε ένα γιό. Κανείς δεν πίστεψε ποτέ ότι ο άνθρωπος αυτός είχε καημό να γίνει πατέρας. Ούτως ή άλλως ήταν πατέρας της ψυχής πολλών ανθρώπων. Όμως απέκτησε ένα γιό. Αυτός που δεν λογάριασε ποτέ συμβάσεις και ετάφη διακριτικά και κατά μόνας. Ο Μάνος Χατζηδάκις, ήταν ένας από τα μέλη της παρέας του (θείου) Καραμανλή, όπως και κάποιοι άλλοι ανατρεπτικοί μας συμπολίτες. Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε άλλα …μουσικά γούστα. Η Ρίτα Σακελλαρίου δημιούργησε ένα άλλο κόσμο που δεν είχαν χώρο ανάλογες προοδευτικότητες απόψεις.
To γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα με πολλές θρησκευτικές και συντηρητικές αναφορές είναι δεδομένο. Σε αντίθεση με την ΝΔ του (θείου) Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος ήταν γνωστός για την επιφυλακτικότητά του στην εκκλησία, σημαντική μερίδα του ΠΑΣΟΚ ασπάζεται μικροαστικές αντιλήψεις. Αυτό δικαιολογεί και το παράπονο του Νίκου Αλιβιζάτου (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_04/03/2008_261559) για τη χαμένη ευκαιρία του 2005 και την πρόταση νόμου σε σχέση με το Σύμφωνο Συμβίωσης που δεν υιοθετήθηκε ποτέ.

Σήμερα το Σύμφωνο Συμβίωσης έρχεται ξανά στην επιφάνεια αλλά χωρίς τους ομοφυλόφιλους πολίτες. Θα κατοχυρώνει (λένε) τη συμβίωση των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών.
Κουτσουρεμένη ρύθμιση που ήταν και παραμένει αναγκαία για λόγους καθαρά ΝΟΜΙΚΟΥΣ. Και εξηγούμαι:
Το σύμφωνο συμβίωσης δεν νομοθετείται μήπως και τυχόν στεναχωριέται η μητέρα των ελευθέρως συμβιούντων! Δεν ψηφίζεται για να βοηθήσει και να ντύσει με νυφικά και γαμπριάτικα τους ομοφυλόφιλους! Δεν ρυθμίζεται για γούστο δηλαδή! Αποτελεί καθαρά νομική αναγκαιότητα για την αποφυγή καταστρατηγήσεων του νόμου. Δηλαδή για την αποφυγή συμφωνιών οι οποίες κατατείνουν στο ίδιο εν μέρει αποτέλεσμα, αλλά έχουν τελείως διαφορετικό σκοπό. Τέτοιες συμφωνίες ήταν οι συμφωνίες με ασφαλιστικές εταιρίες, Trusts, κλπ που είχαν σα στόχο την κατοχύρωση κληρονομικών δικαιωμάτων σε πρόσωπα που υπό άλλες συνθήκες θα όφειλαν να κληρονομήσουν με διαθήκη (και μετά από περιπέτειες στα δικαστήρια) πληρώνοντας υπέρμετρους φόρους, συχνά και οι υιοθεσίες.

Επισημοποίηση της πορνείας και της ανηθικότητας, χαρακτήρισε σήμερα το σύμφωνο συμβίωσης που προωθεί η Νέα Δημοκρατία ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος. Αλλά η Εκκλησία της Ελλάδος θυμάται το κράτος δικαίου σπανίως. Και φυσικά λίγο νοιάζεται για διαφωτιστικές απόψεις.

Η κοινωνία του ιστοχώρου το υποδέχθηκε με θέρμη[1]. Όπως και όλη η Ευρώπη.

Όλοι ανεξαίρετα οι κοινοτικοί εταίροι μας, αναφέρει ο Νίκος Αλιβιζάτος, έχουν ψηφίσει νόμους για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των συμβιούντων σε ελεύθερες ενώσεις και των ομοφυλόφιλων: μετά την Ολλανδία (2001) και το Βέλγιο (2002), τον (πολιτικό βεβαίως) γάμο προσώπων που ανήκουν στο ίδιο φύλο αναγνώρισε πρόσφατα και η (βαθύτατα καθολική) Ισπανία (2005). Μετά τη Σουηδία (1994) και τα άλλα σκανδιναβικά κράτη, τη συμβίωση ομόφυλων και ετερόφυλων ζευγαριών έχει αναγνωρίσει με το Pacte civil de solidarite (γνωστότερο ως PACS) η Γαλλία από το 1999, καθώς και τα περισσότερα γερμανικά κρατίδια, ενώ πρόσφατα ψήφισε σχετικό νόμο η (επίσης θρησκευτικά συντηρητικότατη) Ιρλανδία (2004) και η Μεγάλη Βρετανία (2005). Εξάλλου, με εμπεριστατωμένες αποφάσεις που εξέδωσαν τα τελευταία χρόνια, τα Συνταγματικά Δικαστήρια της Γαλλίας (CC 9.11.1999) και της Γερμανίας (BVerfG 17.7.2002) επικύρωσαν τις νομοθετικές αυτές πρωτοβουλίες αναφέρει ο ίδιος καθηγητής.

Δυστυχώς ο (θείος) Καραμανλής, όταν μετά το γκόλφ έτρωγε τα λιτά του γεύματα με το Μάνο, ο ανηψιός του απουσίαζε. Έτσι ακόμη και αν του μοιάζει σε πολλά, όπως λένε, δεν μοιράζεται το άνοιγμα των αντιλήψεων του θείου του, με το φόβο του πολιτικού κόστους.

Μια νέα περιπέτεια για το κράτος δικαίου ξεκινά αν το σύμφωνο συμβίωσης ψηφισθεί κουτσουρεμένο. Αλλά ποιος νοιάζεται?

Η κοινή γνώμη θα μείνει με την εντύπωση ότι το σύμφωνο συμβίωσης είναι ένα είδος γάμου για τους τρελλαμένους… που μισούν τις τελετές. Ένα χατίρι στους ομοφυλόφιλους που ονειρεύονται νυφικά. Πόσο λάθος κάνουν! Το σύμφωνο συμβίωσης είναι ένα χατίρι στον ορθολογισμό μας και στο κράτος δικαίου μόνον. Για να μην γίνονται συμφωνίες μαϊμούδες.

Κάποιοι ιερείς θα υψώσουν τα λάβαρα! Πόσο λάθος κάνουν και αυτοί!

Το ΠΑΣΟΚ θα μελετά τις χαμένες ευκαιρίες. Κακώς ΠΑΣΟΚ! Και λίγη αυτογνωσία δεν βλάπτει.

Και η ΝΔ θα βλέπει τα τραίνα να περνούν…

Και τώρα που η υιοθεσία ενηλίκων είναι πολύ δύσκολη αν όχι αδύνατη θα βρούμε άλλη συμφωνία να βαφτίσουμε με το όνομά της το ποθούμενο: μήπως ΣΔΙΤ?

---

[1] http://sfrang2.blogspot.com/2008/03/blog-post_04.html

http://elawyer.blogspot.com/2008/03/blog-post.html

http://karsilamas.blogspot.com/2008/03/blog-post_05.html

http://gaynewsingreek.blogspot.com/2006/04/1_14.html

http://www.10percent.gr/issues/200702/08.html

Ηευρωπαϊκή ιθαγένεια: όραμα ή φαινάκη?

Η ευρωπαϊκή ιθαγένεια ή η ιθαγένεια της Ένωσης αποτελεί καινοτομία της εξέλιξης των ευρωπαϊκών θεσμών.

Eίναι ένα νομικό κατασκεύασμα που προωθεί την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν είναι όμως ταυτόσημη με την ιθαγένεια των κρατών όπως είναι γνωστή στη νομική επιστήμη. Τούτο ιδίως καθώς η Ευρώπη δεν είναι κράτος συνεπώς η ευρωπαϊκή ιθαγένεια δεν είναι νοητό να είναι η ιθαγένεια του προσώπου το οποίο συνιστά μέρος του λαού ενός κράτους. Ο όρος ιθαγένεια διατηρεί μια μνήμη από την νομική πραγματικότητα που εκφράζει στην αυθεντική του σημασία, ενέχει ένα συμβολισμό και παράλληλα εκφράζει μια βούληση. Τη βούληση της Ευρώπης κάποτε να αποτελέσει πραγματικό νομικό δεσμό με τους κατοίκους της. Αναφερόμενοι συνεπώς στην ευρωπαϊκή ιθαγένεια θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αναφερόμαστε σε μια ειδική νομοθετική ρύθμιση της Ένωσης η οποία την διέπει και πως η ονομασία της ρύθμισης αυτής δεν ακριβολογεί κατά τον τρόπο που κανείς γνωρίζει την έννοια της ιθαγένειας εν γένει. Για το λόγο αυτό και στις άλλες γλώσσες της Ένωσης δεν γίνεται λόγος για ιθαγένεια αλλά για ιδιότητα του πολίτη (citizenship, cotoyannete κλπ).

Η ευρωπαϊκή ιθαγένεια έχει τη ρίζα της στην ελευθερία κυκλοφορίας που εισήγαγε δυναμικά το κοινοτικό δίκαιο. Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει, με τη θέσπιση της ιθαγένειας της Ένωσης, σε όλους τους πολίτες της Ένωσης το θεμελιώδες και προσωπικό δικαίωμα της κυκλοφορίας και της διαμονής, χωρίς αναφορά στην οικονομική δραστηριότητα. Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές στο κράτος μέλος όπου κατοικεί ο πολίτης, καθώς και το δικαίωμα της διπλωματικής και προξενικής προστασίας στο έδαφος τρίτων χωρών ενίσχυσαν το συναίσθημα της ύπαρξης μιας κοινής ιθαγένειας. Οι οδηγίες που θεσπίστηκαν το 1993 και το 1994 καθόρισαν τις διατάξεις εφαρμογής αυτών των δικαιωμάτων. Εξάλλου, η ίδια αυτή συνθήκη προβλέπει τη δυνατότητα εξέλιξης των δικαιωμάτων αυτών έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η συμπλήρωσή τους.

Το 1992, η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση εισήγαγε την ευρωπαϊκή ιθαγένεια στο πλαίσιο της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (άρθρο 17, πρώην άρθρο 8). Μετά την υπογραφή αυτής της Συνθήκης, η δήλωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Μπέρμινχαμ διευκρίνισε τον Οκτώβριο του 1992 τα όρια αυτής της ιθαγένειας: "... η ιθαγένεια της Ένωσης προσφέρει στους πολίτες μας περισσότερα δικαιώματα και μεγαλύτερη προστασία, και δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την εθνική τους ιθαγένεια". Εξάλλου, η επισυναπτόμενη δήλωση στη Συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας υπενθυμίζει ότι "το θέμα του εάν ένα άτομο έχει την ιθαγένεια κράτους μέλους ρυθμίζεται αποκλειστικά και μόνο από τη νομοθεσία του ενδιαφερόμενου κράτους μέλους".

Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει, με τη θέσπιση της ιθαγένειας της Ένωσης, σε όλους τους πολίτες της Ένωσης το θεμελιώδες και προσωπικό δικαίωμα της κυκλοφορίας και της διαμονής, χωρίς αναφορά στην οικονομική δραστηριότητα. Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές στο κράτος μέλος όπου κατοικεί ο πολίτης, καθώς και το δικαίωμα της διπλωματικής και προξενικής προστασίας στο έδαφος τρίτων χωρών ενίσχυσαν το συναίσθημα της ύπαρξης μιας κοινής ιθαγένειας. Οι οδηγίες που θεσπίστηκαν το 1993 και το 1994 καθόρισαν τις διατάξεις εφαρμογής αυτών των δικαιωμάτων. Εξάλλου, η ίδια αυτή συνθήκη προβλέπει τη δυνατότητα εξέλιξης των δικαιωμάτων αυτών έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η συμπλήρωσή τους. Τροποποιήσεις πραγματοποιήθηκαν στα άρθρα 17 και 21 (πρώην άρθρα 8 και 8Δ) της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, που καθορίζουν την ευρωπαϊκή ιθαγένεια.

Η συνθήκη του Άμστερνταμ διευκρινίζει τη σχέση μεταξύ της ευρωπαϊκής ιθαγένειας και της εθνικής. Αναφέρει δε με σαφήνεια ότι η "ιθαγένεια της Ένωσης συμπληρώνει και δεν αντικαθιστά την εθνική ιθαγένεια". Από την προσθήκη αυτή προκύπτουν δύο πρακτικά συμπεράσματα. Αφενός ότι είναι αναγκαίο για ένα πρόσωπο να έχει την υπηκοότητα ενός κράτους μέλους πριν αποκτήσει την ιθαγένεια της Ένωσης και αφετέρου ότι η ευρωπαϊκή ιθαγένεια επιτρέπει την απόκτηση δικαιωμάτων τα οποία συμπληρώνουν και προστίθενται στην εθνική ιθαγένεια.

Η σημασία της ιθαγένειας της Ένωσης έγκειται στο γεγονός ότι οι πολίτες της Ένωσης έχουν γνήσια δικαιώματα στο πλαίσιο της κοινοτικής νομοθεσίας τα οποία είναι τα εξής:

· ελεύθερη κυκλοφορία και δικαίωμα διαμονής στο έδαφος των κρατών μελών

· δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στις δημοτικές εκλογές στο κράτος μέλος διαμονής

· δικαίωμα διπλωματικής και προξενικής προστασίας

· δικαίωμα αναφοράς προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και

· δικαίωμα προσφυγής στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ προβλέπει επιπλέον ένα νέο δικαίωμα για τους ευρωπαίους πολίτες αυτό της γραπτής αναφφοράς στα όργανα της Ενωσης.

Θα μπορούσε συνεπώς κανείς να διαβλέψει μέσα από το πλέγμα αυτών των ρυθμίσεων αλλά και μέσα από τον ίδιο τον όρο που χαρακτηρίζει τις συγκεκριμένες νομικές σχέσεις – ιθαγένεια- ότι αν και παραδεχθήκαμε στην αρχή ότι η χρήση του δεν γίνεται κατ’ ακριβολογία, στην ουσία εκφράζει μία βούληση για την σταδιακή προώθηση μίας συλλογικής ταυτότητας, μιας ουσιαστικής σχέσης του πολίτης της Ένωσης με το χώρο της Ευρώπης, ο οποίος αν και δεν είναι χώρος κράτους με σύνορα συγκεκριμένα και νομική υπόσταση κράτους, συνιστά μια κατάσταση που διαμορφώνεται σε νομικό και πραγματικό επίπεδο χρόνο με το χρόνο.