Νέος ή γέρος

Οι εκλογές αυτές θα αποτελέσουν σύγκρουση γενεών λένε κάποιοι. Νέοι εναντίον γέρων. Διαφορετικά συμφέροντα, διαβάζω εδώ και εκεί, μεταξύ νέων και γέρων δικηγόρων.

Όντας περίπου στη μέση ηλικιακά, ούτε γριά ούτε νια πλέον για δικηγόρος, νομίζω ότι οι αφορισμοί αυτοί πράγματι αρμόζουν σε συνδικαλιστές που δεν έχουν τίποτε άλλο να προτείνουν εκτός από την ηλικία. Είτε ως νέοι είτε ως γέροι θα πρέπει να προτιμηθούν για το λόγο ως Πρόεδροι του Συλλόγου τους.  

Θα μπορούσαμε μάλιστα να θέσουμε και άλλα ανάλογα όρια:  Άνδρες κατά Γυναικών που ψευτοδουλεύουν και γεννάνε και παίρνουν τόσες δουλειές επειδή είναι όμορφες και σπασίκλες,  Αθηναίοι κατά επαρχιωτών που έρχονται στο σύλλογο της Αθήνας και τρώνε το ψωμί του βέρου Αθηναίου, συγγενείς δικηγόρων από τζάκι και δικηγόροι πρώτης γενιάς με το σπαθί τους. Με ή δίχως μεταπτυχιακό. Με σπουδές σε ελληνικό ή σε πανεπιστήμιο άλλης χώρας. Επίσης θα μπορούσαμε να διακρίνουμε Ολυμπιακούς εναντίον Παναθηναϊκών (να πάνε στο ΔΣ Πειραιά οι πρώτοι), Χριστιανούς εναντίον αθέων (είναι γνωστό πόσο υποστηρίζονται μεταξύ τους οι χριστιανοί και ιδίως των χριστιανικών οργανώσεων), Μασόνοι κατά ανένταχτων, να συνεχίσω ακόμη?

Βλέπω με τρόμο ότι το πολιτικό σκέλος δεν αναφέρεται ολωσδιόλου καθώς θεωρείται δεδομένο: νέοι κόμματος Α ή Β - γέροι κόμματος Α ή Β.

Το προφίλ του υποψήφιου είναι λοιπόν κομματικό και ηλικιακό.

Τι κάνει ως επαγγελματίας? Αν εργάζεται και τι ακριβώς κάνει? Αν ξέρει το επάγγελμα και τις ανάγκες του? Αν έχει γνώμη? Αν έχει κοινωνικότητα? Αν έχει καλλιέργεια? Αν έχει χιούμορ? Αν είναι ελευθερόφρων και ανεκτικός? Αν έχει ήθος?

Αλλοίμονο όχι αυτά. Αρκεί νέος ή γέρος Συριζαίος, Πασόκος, ΝΔιτης. Αρκεί!
σε ποιους?

Σε αυτούς που είναι συνδικαλιστές και ο τόπος είναι γεμάτος τέτοιους. Τους ξέρουμε από τα αμφιθέατρα και τους βλέπουμε στα δικαστήρια ή στις ενώσεις νέων ή γέρων… Συνδικαλιστές καριέρας.  Αυτό λοιπόν είναι ο Πρόεδρος του ΔΣΑ? Ή οποιουδήποτε Δικηγορικού Συλλόγου?  

Τότε δεν πάμε για εκλογές αλλά για νέους ωραίους και ατυχείς ή γερομπαμπαλήδες όλους συνδικάλες και γιατί όχι… με έφεση στο ποτό (αρετή που επί χρόνια χαρακτήριζε το συνδικαλισμό στο ΔΣΑ). Λέει η ιστορία μάλιστα ότι όταν βγαίνουν τα αποτελέσματα ο καφετζής φέρνει μπουκάλι ουίσκι ανά κεφάλι.

Προσωπικά δεν θα έθετα κανένα όριο και καμία απαγόρευση. Το επάγγελμά μας είναι το πιο ελεύθερο επάγγελμα στον κόσμο. Όλοι χωράνε αν αξίζουν. Και υπάρχει χρόνος αρκετός να το αποδείξουν. Ακόμη και οι συνδικαλιστές καριέρας και οι μπεκρήδες. Ακόμη και αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους σε ηλικιακές κατηγορίες ή σε άλλες κατηγορίες. Ελεύθερο επάγγελμα σημαίνει πριν από όλα ελεύθερη σκέψη.