Σαν τον άνεμο

του partner wolf - 6/12/2013
Oλη την εβδομάδα προσεύχομαι σε όλους τους θεούς των ανθρώπων να συμβεί για το Λουκά το καλύτερο. Αλλά και για τους άλλους! τα παιδιά και τη γυναίκα του, την οικογένειά του, τους φίλους του. Να μείνει μαζί μας ή να φύγει δεν ήξερα αλλά να συμβεί το καλύτερο. Δεν ξέρω άλλωστε πολλά για τους ανθρώπους και το θάνατο. Εμείς οι σκύλοι το βλέπουμε αλλιώς το θέμα. Ομως ο Λουκάς ήταν φίλος μου και ήθελα να γίνει γι'αυτόν κάτι καλό. Μου άρεσε που με έπαιζε και με χάιδευε όταν με έβλεπε. Ξεχνούσε γιατί ήταν μαζί μας και μόνον έπαιζε. Ας είχε έρθει για δουλειά. Με την ψυχή του και σας το λέω εγώ που ξέρω! Μετά είχε και φίλους ο Λουκάς που τον αγαπούσαν. Τους ήξερα κάποιους και μάλιστα ένας ήταν και δικός μου φίλος πολύ. Πολύ καλά παιδιά. Μη με ρωτάτε για τον αόριστο που χρησιμοποιώ. Φυσικά ξέρετε ότι ο Λουκάς "απεβίωσε" όπως λένε οι άνθρωποι. Σήμερα ξεκίνησε για την μεγάλη ανάβαση στον Παρνασό! Εμένα που είμαι σκύλος μου φάνηκε ωραίος θάνατος γι'αυτόν τον άνθρωπο να φύγει κάνοντας ότι αγαπούσε περισσότερο. Μέσα σε κίνδυνο και παιχνίδι. Μέσα στο αμάξι του. Πολύ νέος θα πει κάποιος αλλά άνθρωποι σαν το Λουκά είναι μόνον νέοι. Δεν μπορώ να τον φαντασθώ γέρο! Αυτό που με τρελλαίνει τώρα είναι που θα τρέχει με τις μηχανές στον παράδεισο χωρίς να χρειάζεται να ασχολείται με φυτέματα και πρασιές όπως στη γη, θα ανεβαίνει σε βουνά και θα τρέχει σε ερήμους και θα ζαλίζει τους θεούς με τα παιχνίδια και το γέλιο του. Από σήμερα ο παράδεισος θα είναι αλλιώτικος γιατί όλοι οι καλοί άνθρωποι δεν είναι ήσυχοι όπως ξέρουμε. Υπάρχουν και πολλοί που κάνουν το κέφι τους. Γιατί εμένα αυτό μου άρεσε πιό πολύ στο Λουκά. Ποτέ δεν πείραξε κανέναν άλλο εκτός από τον εαυτό του. Ποτέ δεν ενόχλησε δεν ζήτησε δεν αξίωσε. Ησυχος ήσυχος και γελαστός περνούσε σα σβούρα και άφηνε πίσω του σκόνη.
Σκόνη στον άνεμου τώρα φεύγει και ακούγεται παντού το γέλιο του ενώ και εγώ βουρκωμένος σκέπτομαι τα μάτια του που πάντα μα πάντα γελούσαν. Ο Λουκάς δεν θέλει να μας κάνει να κλαίμε. Του αξίζει το καλύτερο και στο θάνατο. Αλλά δεν γίνεται να μην κλάψω. Δεν γίνεται γιατί και εγώ λυκόσκυλο πράμα δουλεύω δικηγόρος. Αρα δεν κάνω το κέφι μου. Δεν είμαι στα βουνά και στα κατατόπια των λύκων. Κλαίω λοιπόν για τη ζωή που αφήνω να φύγει και που μου θύμιζε ο Λουκάς ότι δεν κάνει να το ξεχνώ. Είμαι πολύ στεναχωρημένος και θέλω να πω στα παιδιά του να σκέπτονται το μπαμπά τους με τη μηχανή, χωρίς κράνος και τέτοιες αηδίες πιά εκεί που είναι να χάνεται ελεύθερος από κάθε είδους δεσμά πάνω σε μια λαμπρή μηχανή. Ξέρει ο θεός από τέτοια άλλωστε γι'αυτό έκανε τους αγγέλους φτερωτούς. Ενας ωραίος θάνατος δικαιώνει μια ωραία ζωή!