Και ενώ όλοι περιμένουμε νέα του σκανδάλου της Siemens στη Βουλή σήμερα κατατέθηκε η σύμβαση για τη σηματοδότηση του Μετρό. Το πολιτικό μέρος είναι αντιληπτό. Το γεγονός ότι έχουμε επιφυλαχθεί για τις αποζημιώσεις θα το λύσει η ιστορία.
Εμείς θα αναφερθούμε στο παράδοξο της κατάθεσης στη Βουλή σειράς συμβάσεων εδώ και χρόνια, γεγονός που έχει απασχολήσει και τη νομική θεωρία και τη νομολογία.
Εχει υποστηριχθεί ότι η κατάθεση στη Βουλή για κύρωση συμβάσεων απαιτείται για λόγους νομικούς και ουσίας. Για λόγους που δεν έχουν να κάνουν μόνον με την ευθύνη των υπουργών ή όσων υπογράφουν και το φόβο της φυλακής. Οτι απαιτείται για λόγους ενημέρωσης του λαού και της εθνικής αντιπροσωπείας. Εθνικό φαινόμενο αντιμετωπίζεται συχνά και δημιουργεί προβληματισμούς ιδίως στο δημόσιο δίκαιο που βλέπει πολλές συμβάσεις να αποκτούν το ένδυμα του νόμου.
Μα μπορεί ο νόμος να είναι ένδυμα?
Ηταν πάντα η μεγάλη μου ένσταση στο ζήτημα της κύρωσης των συμβάσεων αυτή. Οτι δηλαδή ο νόμος έχει συγκεκριμένο κατά το Σύνταγμα περιεχόμενο και ελάχιστα ενιαφέρεται για την ευθύνη των Υπουργών ή την άρση των παρανομιών των συμμβαλόμενων μερών. Η διαφύλαξη του κύρους του νόμου και της Βουλής όφειλε να αποτελεί μέριμνα του κράτους και όχι η μεταβολή του ενδύματος της συμφωνίας σε νόμο.
Πολλά δεινά έχουν ξεκινήσει από την πρακτική αυτή. Το μεγαλύτερο κατά τη γνώμη μου παραμένει η απαξίωση του νόμου. Που κάποιες φορές , όπως τότε με το Μετρό Θεσσαλονίκης και την υπογραφείσα σύμβαση παραχώρησης αλλά και άλλες συμβάσεις που κυρώθηκαν, έμεινε σκέτο χαρτί στο ΦΕΚ. Διότι η σύμβαση περιείχε αιρέσεις ή διότι παρενέβη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή διότι ακυρώθηκε η ανάθεση από το ΣτΕ.
Η σύμβαση και καμία σύμβαση δεν χρειάζεται ενδύματα άλλα από αυτά που ρητά προβλέπονται. Αν αφορά ακίνητα συμβολαιογραφικός τύπος. Το έγγραφο από μόνο του και οι υπογραφές των μερών θα όφειλαν να είναι αρκετά για την βεβαίωση της δέσμευσης των μερών.
Τώρα με αφορμή τη συγκεκριμένη σύμβαση το πράγμα είναι σαφέστατο. Η Αττικό Μετρό είναι πλήρως εξουσιοδοτημένη να υπογράψει. Αρα η κύρωση δεν θεραπεύει την έλειψη εξουσιοδότησης του ενός συμβαλόμενου. Ο τύπος των συμβάσεών της είναι πάντα το απλό έγγραφο όπως μας έχει αποδείξει η ιστορία της Αττικό Μετρό και της πάγιας για το θέμα νομολογίας. Ομως ο κ. Βορίδης (ως εποπτεύων υπουργός) ήθελε να έχει το κεφάλι του ήσυχο και την έφερε στη Βουλή. Το δίχως άλλο έτσι τον συμβούλεψαν να κάνει.
Και έρχεται τώρα η ώρα να πάρει το λόγο η Βουλή. Θα συζητήσει και θα ψηφίσει κάτι που ένας άλλος νόμος λέει ότι κάνει η Αττικό Μετρό (αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες).Για την τιμή του Υπορυγού, για την τιμή της χώρας, για το φόβο των εισαγγελέων δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι ο νόμος και πάλι θα γίνει πρόχειρο φουστάνι καθημερινό που θα φορέσει η ξυπόλητη σύμβαση της καταρακωμένης γερμανικής Siemens, της σταχτομπούτας που ξαναχτυπά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου