Baltasar Garzon

Αν και η τοπική μας πραγματικότητα θα οδηγούσε σε σκέψεις για τους οικονομικούς εισαγγελείς Πεπόνη και Μουζακίτη, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τις αιχνές του αλλά και το νομοσχέδιο που κατατέθηκε χωρίς ευτυχώς στον τίτλο του την αρνησιδικεία, σήμερα ο δικαστής Baltasar Garzon οφείλει να είναι στο επίκεντρο των προβληματισμών μας. Η Guardian, η Τελεγκραφ, η Express, η ELPAIS, όλος ο διεθνής και τοπικός τύπος δεν τον αγνόησαν. Η υπεράσπιση όπως και η εισαγγελία ζήτησαν την Τρίτη την ακύρωση των διώξεων κατά του Ισπανού δικαστή Μπαλτάσαρ Γκαρθόν, κατά την πρώτη συνεδρίαση της θυελλώδους δίκης του δικαστικού. Ο Μπαλτάσαρ κατηγορείται ότι έθιξε ένα απαγορευμένο θέμα, διατάσσοντας μία έρευνα για τους αγνοούμενους της περιόδου του Φρανκισμού. Η υπόθεση αυτή, που έφθασε στην αίθουσα του δικαστηρίου μετά τις αγωγές που υπέβαλαν εναντίον του Γκαρθόν δύο ακροδεξιές οργανώσεις, θα πρέπει να αρχειοθετηθεί, όπως δήλωσε ο εισαγγελέας του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Μαδρίτης Λουΐς Ναβάχας, υιοθετώντας τα επιχειρήματα της υπεράσπισης, στο τέλος της πρώτης συνεδρίασης. Έξω από το δικαστήριο περίπου 200 διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί καταγγέλλοντας το "δικαστικό λιντσάρισμα", με συνθήματα όπως "θέλουμε την μνήμη, επιθυμούμε δικαιοσύνη". Μέσα στην αίθουσα, ο δικαστής ντυμένος συμβολικά με την μαύρη τήβεννό του και τις δαντέλες στα μανίκια, παρακολούθησε σιωπηρός τη διαδικασία. "Θεωρώ πως είναι ένας θαρραλέος δικαστής. Είναι ο μοναδικός που αποτόλμησε να ερευνήσει τα εγκλήματα του Φρανκισμού. Και είναι εκείνος που βρίσκεται ενώπιον της δικαιοσύνης, ενώ οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ελεύθεροι", τόνισε ενδεικτικά η 47χρονη διαδηλώτρια Μερθέδες ντελ Βας, απόγονος ενός από τους αγνοουμένους. Εκτός από τους οικείους των θυμάτων, πολλές ανθρωπιστικές οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία και η Human Rights Watch κινητοποιήθηκαν και απέστειλαν παρατηρητές τους στη δίκη. Ο 56χρονος Γκαρθόν, που απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του από τον Μάιο του 2010, κινδυνεύει σε περίπτωση που καταδικαστεί να του απαγορευθεί να δικάζει για 20 χρόνια το ανώτερο, ποινή που μπορεί να θέσει τέλος στη λαμπρή σταδιοδρομία του. Ο Γκαρθόν κατηγορείται πως, διατάσσοντας τις έρευνες για τους 114.000 αγνοουμένους, παραβίασε τη νομοθεσία για αμνηστία που ψηφίστηκε τον Οκτώβριο 1977, δύο χρόνια μετά το θάνατο του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, η οποία στόχευε να ρίξει πέπλο σιωπής στα ζοφερά χρόνια του Εμφυλίου (1936-39) και της μακράς δικτατορίας του (1939-75). Η δίκη αυτή ανεξάρτητα από το ηθικό της σκέλος και το πολιτικό της ενδιαφέρον φέρει μία προσωπικότητα του χώρου της δικαιοσύνης στο εδώλιο του κατηρορουμένου δοκιμάζοντας πολλαπλά τις αντοχές της δικαστικής εξουσίας.Είναι πολλές οι δίκες στην ιστορία του κόσμου που έθεσαν μεγάλα ερωτηματικά τόσο στους πολίτες όσο και στους νομικούς.

Η εποχή μας οδήγησε στο εδώλιο πολλούς πρωθυπουργούς, πολιτικούς δικαστές, καταδίκασε πρόσφατα τον Σιράκ, απαξίωσε τον Στροςς Καν, και εκμηδένισε σειρά "προσωπικοτήτων" με ή χωρίς δίκες με ταχείες διαδικασίες. Τόσο που αξίζει να αναρωτιέται κανείς αν η ανάδειξη σε οντότητα του πενταλέπτου μέσω των μηχανισμών δημοσιότητας αξίζει ολωσδιόλου. Η εποχή μας αλλάζει πολλά δεδομένα με τα οποία η απονομή δικαιοσύνης λειτούργησε εδώ και αιώνες. Η εποχή μας εξάλλου ανάδειξε την ακροδεξιά και πάλι σε παράγοντα σοβαρό και την επέτρεψε ως συνομιλιτή. Ο κ. Καρατζαφέρης και η ομάδα του κοσμούς καθημερινά τα δελτία ειδήσεων. Η δίκη του Γκαρθόν λοιπόν είναι μία δίκη της ακροδεξιάς ισπανικής προελεύσεως, μία δίκη που επιτρέπει σε μία ιδεολογία που ήταν στο περιθώριο μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο να ακούγεται και να παρίσταται στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Παρότι δεν χαίρομαι προσωπικά καθόλου με τη συγκεκριμένη πολιτική εξέλιξη, δεν μπορώ παρά να αποδεχθω σε κρίση Βολταιρισμού ότι έχει και η ακροδεξιά δικαιώματα και οφείλουμε να τις παρέχουμε βήμα ως δημοκρατική κοινωνία. Σκεπτόμενη τον άνθρωπο που δικάζεται αυτές τις ημέρες ως αρχετυπική μορφή Σωκράτη, Ιησού, κλπ δεν μπορώ παρά να θυμηθώ την ισπανική λογοτεχνία, τον ισπανικό πόλεμο και τον ίδιο τον πατέρα μου που λάτρευε αυτή την εποχή και τα μεγάλα ζητήματα που έθεσε. Προσωπικά δεν πιστεύω ούτε στις μεγάλες καθαρτήριες δίκες και το διακύβευμα που περιέχουν αναγκαία κάθε φορά. Ιστορικά λαμβάνουν χώρα και σηματοδοτούν περάσματα. Τον Γκαρθόν όμως με την χαριτωμένη του φυσιογνωμία τον σκέπτομαι πολύ. Ποτέ άλλωστε δεν μπορεί κανείς Βολτερικός να ξεχάσει ότι δικάζεται στη χώρα της Ιεράς Εξέτασης και των ανελέητων σφαγών της διαφορετικότητας.