Οταν ένα βιβλίο τελειώνει

Η απόφαση να βάλει κανείς την τελευταία λέξη σε ένα βιβλίο είναι πραγματικά δύσκολη. Πάντα υπάρχει κάτι να διορθωθεί. Πάντα κάτι να αλλάξει. Μια νέα παραπομπή και μια βιβλιογραφική προσθήκη μπορεί να κάνουν το συγγραφέα να χάσει τον ύπνο του. Αν πάλι παρακολουθεί τις εξελίξεις οι ανατροπές και οι προσαρμογές δεν έχουν τέλος. Όμως το βιβλίο πρέπει να τελειώσει κάποτε. Πώς το καταλαβαίνεις τάχα? Με κάποιο τρόπο σου το λέει το ίδιο. Φτάνει σου φωνάζει και διεκδικεί να αρχίσει τη δική του ζωή περνώντας στα χέρια του εκδότη και μετά του αναγνώστη.

Την Τετάρτη θα πηγαίναμε για φαγητό με έναν αγαπητό παλιό καθηγητή. Λίγο πριν το ραντεβού μας στο Celier το βιβλίο είχε τελειώσει. Ηταν η αφορμή που έδωσε το σύνθημα. Το τύπωσα και του έδωσα το πρώτο ολοκληρωμένο αντίγραφο. Αν βλέπατε τη χαρά του!

Χθες πήρε το δρόμο του εκδότη. Και σήμερα ο φίλος Παναγιώτης Σάκκουλας το καλοδέχθηκε και αναμένουμε την πρώτη διόρθωση. Κάτι είπε και για το εξώφυλλο. Αρχίζει και παίρνει μορφή!

Ο αποχωρισμός είναι κάπως επώδυνος γιατί η σχέση με το κείμενο παύει να είναι προσωπική και πλέον αφορά και άλλους. Εμένα βέβαια στα βιβλία μου εδώ και κάμποσα χρόνια η σχέση είναι τριγωνική. Υπάρχει πάντα και ο Παναγιώτης. Ο αποχωρισμός όμως με το κείμενο και μια έντονη αμφιβολία μήπως δεν έγινε το καλύτερο που μπορούσε υπάρχει πάντα.

Με τίτλο «Γνώση και Αμφισβήτηση και υπότιτλο Η Ευρώπη των κρατικών και των ιδιωτικών πανεπιστημίων» αναμένεται λοιπόν. Μόνη παρηγοριά που έφυγε από εμένα, το επόμενο βιβλίο που ετοιμάζεται και σιγοβράζει. Κοντεύει θα έλεγα…