Το editorial των Financial Τimes, όπως αναφέρει η σημερινή ΗΜΕΡΗΣΙΑ [1], προβληματίζεται για το ύψος των δικηγορικών αμοιβών αναφέροντας ότι:
«Όταν οι δικαστικές δαπάνες βρίσκονται στη... στρατόσφαιρα, κάνοντας ακόμη και τους ίδιους τους δικηγόρους να αισθάνονται κάπως άβολα, τότε η ανάγκη αλλαγής θεωρείται επιβεβλημένη».
Ενδεικτικά σημειώνει ότι τον προηγούμενο μήνα, δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου ξεκίνησε δικαστικό αγώνα ενάντια διακεκριμένης εταιρείας δικηγόρων του City, με την κατηγορία ότι χρέωσε υπέρογκα ποσά, που άλλως θα αντιστοιχούσαν σε υπόθεση 9 ετών, για μια τριήμερη δίκη που αφορούσε κατοχύρωση πατέντας.
Τώρα μια νομική διαμάχη σχετική με χυτήριο αλουμινίου στο Τατζικιστάν προβλέπεται να αποφέρει στους δικηγόρους 85 εκατομμύρια στερλίνες - κάνοντας την υπόθεση την τρίτη ακριβότερη δικαστική διαμάχη στη Βρετανία.
Αυτά είναι μόνον τα τελευταία γεγονότα που έχουν προκαλέσει ανησυχίες. Εάν το Λονδίνο δεν βρει τρόπους να επιβάλει πλαφόν στις δικαστικές χρεώσεις, τότε -δικαίως- θα κινδυνεύσει η θέση του ως κορυφαίου κέντρου διεξαγωγής διαιτησιών.
Τι μπορεί να πει κανείς όμως για όλα αυτά όταν σε κάθε σοβαρή υπόθεση που γίνεται στη χώρα η παρουσία των μεγάλων δικηγορικών γραφείων του City (ιδίως του λεγόμενου «μαγικού κύκλου») είναι επιβεβλημένη?
Η επίκαιρη έκδοση ομολόγου για το δανεισμό του Ελληνικού Δημοσίου μπορεί να το επιβεβαιώσει. Η πώληση του ποσοστού του ΟΤΕ το δίχως άλλο όπως και κάθε άλλη συναλλαγή στην οποία μετέχει το τραπεζικό σύστημα ή οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι.
Είναι δεδομένο ότι οι αμοιβές αυτές ξεπερνούν κάθε φαντασία. Και επίσης είναι δεδομένο ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες είναι «φύκια για μεταξωτές κορδέλλες». Για το πρώτο δίδονται πολλές ερμηνείες καθώς συνήθως οι αποδοχές αυτές δικαιολογούν την εύνοια του χρηματοπιστοτικού συστήματος περισσότερο από την αξία των παρεχομένων υπηρεσιών. Για το δεύτερο τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
Διεθνής οίκοι χρησιμοποιούν τους «κατάλληλους για τον τρίτο κόσμο» συναδέλφους με τη βοήθεια κάποιου καταλληλότερου… Μένουν σε καλά ξενοδοχεία και ομιλούν την αγγλική ενίοτε με αφρικανική ή πακιστανική προφορά. Έχω συναντήσει και άφθονους κινέζους. Γνωστού όντος του γεγονότος ότι καλοδέχομαι τους ξένους οφείλω να υποστηρίξω ότι δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από έναν πρώην μαυριδερό κάτοικο αποικίας ο οποίος υιοθετήθηκε από το σύστημα του αποικίσαντος. Ότι το φανατικότερο… και το ευεπίφορο σε διαφθορά. Αυτοί οι οικονομικοί μετανάστες πρέπει να μην ξεχνούν τη μάνα τους στο χωριό. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα σήμερα.
Η χώρα μας πληρώνει σε αμοιβές διεθνών συμβούλων απίστευτα ποσά και μαζί της πολλοί επιχειρηματίες. Ο μαγικός κύκλος και διάφορα παρακυκλάκια του λιγότερο μαγεμένα (εννοώ πιο μικρά γραφεία) είναι εδώ, εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι ακριβώς είναι. Διότι δικηγόροι δεν είναι. Ούτε γιατί ακριβώς πληρώνονται… διότι για τη δουλειά τους δεν πληρώνονται. Πολλοί από εμάς τους εθνικούς δικηγόρους, επιχειρούμε να τους μιμηθούμε ή να τους προσεταιριστούμε. Δεν μπορώ να κρίνω αυτή την επιλογή. Για μένα αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όταν ζητάς πολλά (τόοοοοοοοοοοοοσα πολλά) είναι εύλογο να αναρωτιέσαι και μόνος σου γιατί τάχα.
Και στην ερώτηση αυτή πιστεύω ότι ακόμη και ένας QC ακόμη και ένας άριστος νομικός δεν μπορεί να αξίζει όσον αφορά τις υπηρεσίες του, τον προϋπολογισμό μιας φτωχής χώρας για μια δουλίτσα. Εγώ πάντως QC μια φορά συνάντησα σε συναλλαγή τέτοιου είδους και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Ήταν άριστος και διόλου ανήθικα ακριβός. Οι άλλοι, οι σύμβουλοι που δεν είναι καν εγγεγραμμένοι στους δικηγορικούς συλλόγους… είναι οι πανάκριβοι.
Ο καθένας μας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Και οι Financial Times ας είναι παρακαλώ περισσότερο ευθείς. Ούτε η χρονοχρέωση φταίει ούτε το κόστος των διαιτησιών.
Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα! Πιστέψτε με.
10 σχόλια:
Πραγματικά το κρίσιμο ερώτημα είναι σε τι πραγματικά αφορούν οι υπέρογκες αυτές αμοιβές και κυρίως ποιος δέχεται να τις πληρώσει. Τις περισσότερες φορές πρόκειται απλά για ανακύκλωση χρημάτων που διαχειρίζονται τα διάφορα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία και θεωρούν επιβεβλημένη τη χρησιμοποίηση του «κύκλου». Ή για χρήματα, τα οποία δε βγαίνουν από τσέπη κάποιου που πραγματικά τα πονάει, οπότε και θα αναρωτηθεί και για το γιατί να τα πληρώσει.
Αυτό βέβαια το γνωρίζουν καλύτερα από όλους οι Financial Times, αλλά δεν το αναφέρουν. Φταίνε μόνο οι δικηγόροι…
Τεράστιο θέμα για αυτούς που το βιώνουν.
Με πολλές παραμέτρους και προεκτάσεις.
Αλλά ακόμη και απέναντι σε αυτά τα μεγάλα Αγγλικά γραφεία ακόμη και σήμερα επιμένουν και αντιστέκονται με αξιόλογα αποτελέσματα οι διάφορες λεγόμενες μπουτίκ, τις οποίες έχω την αίσθηση ότι εμπιστεύονται όλο και περισσότεροι στις αναπτυγμένες χώρες.
ίσως γιατί κάποιοι πονάνε τα λεφτά τους!
Θέλω να κάνω κάποιες "ακατάλληλες ερωτήσεις", αν δεν απαντηθούν, δεν θα το παρεξηγηθώ.
Στην επικοινωνία, είναι γνωστό ότι κάποια γραφεία σου εξασφαλίζουν ένα μίνιμουμ πρόσβασης σε κάποια συγκεκριμένα μέσα κι αυτό είναι που πουλάνε κιόλας. Αυτό βέβαια, σημαίνει πολύ κατώτερες υπηρεσίες γιατί μπορεί να είμαστε εμείς οι δύο κολλητές και εσύ διευθύντρια σε κορυφαίο Μέσο και να μου βάζεις χωρίς κανένα πρόβλημα όλα τα δελτία τύπου αλλά αυτό απέχει πολύ από τα θεωρείται επικοινωνία.
Μήπως ισχύει το ίδιο και για τις διαιτησίες; Μήπως η επιλογή συγκεκριμένου γραφείο σημαινει αυτόματα και την επιτυχή έκβαση κάποιας υπόθεσης;
Φίλε συμφωνώ. Αλλά δεν πρέπει να κάνουμε τα στραβά μάτια. Καμιά φορά πρέπει να λέμε τα πράγματα στα ίσα.
Αθήναιε, θα σου απαντήσω στο μέτρο που μπορώ να ξέρω. Για τις διαιτησίες δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένα γραφείο που να μπορεί να εγγυηθεί την έκβαση υπόθεσης (στον κόσμο). Οποιοι το λένε πουλάνε εντυπώσεις και μόνον σε αφελείς. Υπάρχουν βέβαια καλά γραφεία που γνωρίζουν το αντικείμενο και μπορούν να χειριστουν καλύτερα μία διαιτησία. Αλλά αυτό είναι η παροχή σωστών υπηρεσιών.
Τώρα: κάποιοι υπόσχονται καλούς συμβιβασμούς. Η άλλοι υπόσχονται γνωριμίες με δικαστές (για δίκες κυρίως στα δικαστήρια) και έλεγχο του συστήματος. Προσωπικά δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν που να το κάνει με επιτυχία. Εχω ακούσει πελάτες να κομπάζουν ότι γνωρίζουν τέτοια φαινόμενα και τα ελέγχουν... αλλά περιέργως τα αποτελέσματα δεν ήταν εντυπωσιακά.
Στην πολιτικη ναι, το δίχως άλλο, υπάρχουν δικηγόροι που πωλούν πρόσβαση. Αλλά αυτοί κάνουν ανταγωνισμό στους επικοινωνιολόγους. Δεν είναι δικηγόροι. Στις περιπτώσεις αυτές η δικηγορία είναι άλλοθι για ευπρεπείς ή υπέρογκες αμοιβές μόνο και μόνο για τις δημόσιες σχέσεις.
Αρα η ερώτησή σου είναι ορθή: πολλοί εξ ημών κάνουμε ανταγωνισμό στους επικοινωνιολόγους. Αθέμιτο!
Παναγιώτη... όπως είσαι σε θέση να γνωρίζεις αυτά τα χρήματα δίδονται με μεγαλύτερη ευκολία. Οι αμοιβές για τις πραγματικές υπηρεσίες πληρώνονται με δυσκολία...
Για μένα, τη φτωχή νομικό, αυτά μου φαίνονται κινέζικα....σαν τους δικηγόρους, στους οποίους αναφέρεσαι Ελένη μου. Θα θελα να ξερα ο κανονικός κόσμος στη Μ. Βρετανία σε ποιους δικηγόρους καταφεύγουν και τι αμοιβές παίρνουν αυτοί;;;
Τελικά έτσι η δικαιοσύνη είναι προνόμιο μόνον των πλουσίων! Πάντως είναι γεγονός ότι οι αμοιβές στο Λονδίνο είναι φαρμάκι, γι΄ αυτό και πολλές υποθέσεις, παρότι έχει συμφωνηθεί αρμοδιότητα Λονδίνου, γίνεται προσπάθεια με κάθε τρόπο να εισαχθούν στα ελληνικά δικαστήρια, για αποφυγή των υπέρογκων εξόδων.
Νομίζω ότι κάποτε είχε γίνει μια κουβέντα να ιδρύσουν και εδώ γραφείο Διαιτησιών, για να μη φεύγουν τα λεφτά έξω! Είχε γίνει και σχετικό συνέδριο στο Ίδρυμα Καραμανλή, αν δεν κάνω λάθος! τι έγινε μ΄ αυτό δεν ξέρω..
Καλό βράδυ Ελένη μου.
Δύσκολα θέματα μας βάζεις :))
Μερόπη ο κανονικός κόσμος στην Ευρώπη βρίσκει άκρη το δίχως άλλο. Υπάρχει σημαντικός αριθμός καλών δικηγόρων παντού. Οι δικηγόροι του City είναι άλλη τάξη πραγμάτων και φυσικά υπάρχουν αντίστοιχοι παντού. Οχι, το διχως άλλο δεν θα προσφύγουν σε αυτούς οι κανονικοί άνθρωποι που σκέπτεσαι....
Μαριάννα θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αν απονομή δικαιοσύνης είναι οι "δικηγόροι του City' τότε καλύτερα που "αδικήθηκαν" οι φτωχοί. Η αλήθεια είναι ότι η δικαιοσύνη είναι ακριβή αλλά μιλάμε για άλλη τάξη μεγεθών. Για τις διαιτησίες θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Σίγουρα πάντως δεν είναι όλα τόσο καλά όσο ευαγγελίζονται οι διαιτησιολάγνοι.
Καλό βράδυ σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου