Posted at 12:17h
in Partner Wolf
Ο θάνατος ενός παιδιού είναι πάντα
ένα οδυνηρό γεγονός δραματικό και παράλογο. Ακόμη περισσότερο όταν
αυτός ο θάνατος προέρχεται από τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου, το σκύλο ο
οποίος έτυχε να πέσει σε χέρια ανθρώπινα μεν απάνθρωπα δε. Οκτώ άγρια
ροτβάιλερ διατηρούσε συνταξιούχος στο σπίτι του στο οποίο καλούσε κόσμο.
Οκτώ άγρια σκυλιά τα οποία πέτυχε να εξαγριώσει με πείνα, ομοφαγία,
ξύλο, βία και όλα εκείνα τα χαριτωμένα τεχνάσματα στα οποία ένας
έμπειρος άνθρωπος καταφεύγει για να δημιουργήσει ένα εργαλείο φόνου.
Από το φόβο του για τους άλλους, από την ανασφάλεια που τον διακατέχει,
από τη μαγκιά για την δύναμη που υποθέτει ότι κατέχει και μάλιστα επί
οκτώ. Καμία αμέλεια δεν υπάρχει από τον συγκεκριμένο ιδιοκτήτη για το
φόνο του παιδιού. Απολύτως καμία. Με δόλο κατασκευάζεις τα σκυλιά σου σε
όργανα εγκλήματος έστω και αν δεν είχες ως στόχο το συγκεκριμένο παιδί.
Mε απόλυτο δόλο ενήργησε και ο ίδιος και μάλιστα οκταπλό! Με όμοιο δόλο
θα μπορούσε να κάνει εργαλείο εγκλήματος και ένα τριανάφυλο αν ο βίος
του επέβαλε για προστασία να γίνουν τα αγκάθια του μέσον διαχωρισμού του
δικού του κόσμου από τον κόσμο των άλλων. Σύνηθες το φαινόμενο.Η επιλογή αυτής της ράτσας όπως και των πιτμπουλ είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη στον ανασφαλή άνθρωπο που δηλώνει μέσω του σκύλου του σκληρός. Ενόψει αυτού είναι δεδομένο ότι θα τα αγριέψει τα ζώα και θα τα κάνει συνήθως φονικά εργαλεία. Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω τον καιρό των Ολυμπιακών Αγώνων στο πάρκο Αναβρύτων ένα νεαρό κάτοχο λιτού ροτβάιλερ που γελούσε καθώς ο σκύλος του τίναζε σα μπλουζα το δικό μου λυκόσκυλο, το Βόλφ. Ο άσπρος σκύλος έγινε κόκκινος από αίμα και ο φίλος που με συνόδευε κατέληξε στο ΚΑΤ. Ο τύπος γελούσε, γελούσε, γελούσε… με τη βλακεία μας, με την αφέλειά μας με το “χαλασμένο” όπως είπε σκύλο μας…
Με σκληρότητα υποχρεούμαι να επισημάνω ότι η όψιμη συνύπαρξη των ελλήνων με ζώα ως ζώα συντροφιάς έχει δημιουργήσει μια τεράστια απουσία ηθικών κανόνων και παιδείας. Είτε μιλάμε για τη ρύπανση των δρόμων, είτε για το σουσουδισμό του μικρού σκύλου, είτε για τη μαγκιά του μεγάλου σκύλου, είτε για την υπερβολή του ζωόφιλου η στάση μας με τα ζώα είναι ακόμη ανώριμη και ανήθικη και για μας και για εκείνα. Επίσης είναι παράνομη καθώς επιτρέπει την οπλοκατοχή στο όνομα της ζωοφιλίας και του νεοπλουτισμού. Φαινόμενα ποικίλα αναπτύσσονται με αφορμή τη συγκεκριμένη σχέση του ανθρώπου με το σκύλο: βασανισμοί ζώων, θανατώσεις ασιτεία, εγκατάλειψη σε μπαλκόνια, αντικοινωνική συμπεριφορά, επίδειξη δύναμης και φόβου από ανθρώπους μέσω των σκύλων τους. Περισσότερο συχνά από ότι θα επέτρεπε η συνήθης παθολογία των συνανθρώπων μας.
Δεν κατανοώ όμως τον ποινικό νόμο που θεωρεί αμέλεια την κατοχή εξαγριωμένου ζώου και την ανθρωποκτονία μέσω αυτού. Η προετοιμασία που απαιτείται είναι συστηματική και σπουδαία. Ο δόλος διαρκής και στοχευμένος. Ο θάνατος από δάγκωμα εξόχως πιθανώς. Ισως δεν στόχευε ο κάτοχος της μοιραίας αγέλης στο συγκεκριμένο παιδί. Εχει όμως σημασία?
Οσο για το πορτίδιο και τις δηλώσεις του συναδέλφου συνηγόρου υπεράσπισης τι να πει κανείς. Και σε κλουβί να διατηρούσε οκτώ άγρια σκυλιά κάποιος σίγουρα δεν θα μπορούσε να μην φέρει ευθύνη. Εκτός και αν αποδειχθεί ότι υπήρχε ελάττωμα στον καταλογισμό.
“Ελεύθερος αφέθηκε, μετά την άσκηση δίωξης εναντίον του για ανθρωποκτονία εξ αμελείας, ο 72χρονος ιδιοκτήτης των δύο σκυλιών ράτσας ροτβάιλερ που τραυμάτισαν θανάσιμα το 5χρονο αγόρι στα Λευκάδια Κοζάνης το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα“
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου