το κυνήγι των γραβατών

20 Apr το κυνήγι των γραβατών

Posted at 14:18h in Δικηγορικά by Ελένη Τροβά

Η γραβάτα απέκτησε στην Ελλάδα και την πολιτική σκηνή στις μέρες μας ιδιαίτερη σημασία, συμβολική και πρακτική.
Η κυβέρνηση χωρίς γραβάτα, οι δικηγόροι με γραβάτα η διαφορά που οφείλεται στη γραβάτα.
Οι χωρίς γραβάτα σύγχρονοι “sans culottes” επιβλήθηκαν τηλεοπτικά παντού.
Αλήθεια είναι αριστερά η απουσία γραβάτας? Δεν το κατάλαβα ποτέ. Κάποτε ξέραμε ως ρηγάδες τα ταγάρια και ως κνίτισες τα αξύριστα πόδια. Αλλά τη γραβάτα δεν την κατάλαβα ποτέ ως σημάδι της συντήρησης. Ίσως γιατί όλοι οι άνδρες φορούσαν γραβάτα αρκεί να έκαναν ένα όχι εργατικό επάγγελμα. Η γραβάτα ως αξεσουάρ εργασίας  αντιδιαστέλλει μόνον την εργατική τάξη από την αστική κατά τις ώρες εργασίας της. Γιατί τις άλλες ώρες κάθε προλετάριος δικαιούται και μπορεί να φορά τη γραβάτα του. Σε γάμους και γιορτές, στην εκκλησιά, σε κηδείες.
Μοναδικό σύμβολο καταπίεσης για τους άνδρες ήταν η γραβάτα σε αντίθεση με τις γυναίκες που είχαμε πολλά: τα τακούνια, τα σουτιέν, τα λαστέξ… τόσα μα την αλήθεια.
Είναι συντήρηση η γραβάτα? Δεν θα το είχα σκεφθεί ποτέ. Ξέρω πολλούς συντηρητικούς που τη μισούν. Ιδίως αν δεν είναι πολύ ψηλοί ή αν έχουν κοιλίτσα. Το κολάρο ναι. Το λευκό κολάρο ακόμη περισσότερο. Η γραβάτα όμως! Ο λαιμοδέτης?
Όμως η γραβάτα έγινε σύμβολο διαλόγου με αφορμή τη δικηγορική εξέγερση και αποχή των τελευταίων μηνών. Οι δικηγόροι και ότι εκπροσωπούν έγιναν οι αντι-Συριζα, οι  με γραβάτα. Άλλωστε συνεπέστατος και ο γραβατοφόρος Γιώργος Κατρούγκαλος στο «κυνήγι των γραβατών των άλλων».
Τι είναι λοιπόν το κυνήγι των γραβατών?  Είναι ο φθόνος της αστικής τάξης που προσπάθησε να εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια?
Είναι το μίσος στα επαγγέλματα που τη φορούν ως στολή?
Είναι η απαξία της ικανότητας να παρίσταται κανείς με ευπρέπεια? Η ίδια η απαξία της ευπρέπειας?
Τότε γιατί όχι το μαλλί που πάντα τύγχανε τέτοιας συμβολικής σημασίας? Γιατί όχι το τζην παντελόνι?
Η γραβάτα πιστεύω και το μίσος εναντίον της μπορεί να γίνει κατανοητό μόνον αν κατανοήσει κανείς γιατί η κυβέρνηση αρνείται να την φορέσει! Είναι το μόνο προπύργιο αντικονφορμισμού που διατηρεί στην εξουσία που κατέλαβε και θεωρεί ως εχθρό της ένα μικρό κομμάτι πανί. Που αν τυχόν το φορέσει άλλος γίνεται εχθρός και φορολογείται με πάθος, τιμωρείται με μανία, απαξιώνεται και διαγράφεται.
Είναι άραγε αυτή η αριστερά? Μόνον κόμπλεξ κατωτερότητας? Φαίνεται από τη σημαία τους «τη σχισμένη γραβάτα» ότι περιορίσθηκαν σε αυτή την επιλογή. Την εύκολη και τηλεοπτική.
Ας είναι λοιπόν η τύχη της χώρας να κριθεί κάτω από αυτή τη σημαία: τη γραβάτα. Όσοι γονείς ονειρεύτηκαν γαμπρό το παιδί τους, όσοι σπούδασαν τα παιδιά τους με μόχθο, όσοι πένθησαν, όσοι πίστεψαν στο αρσενικό σύμβολο ας δουν το τέλος του. Ούτως η άλλως η γραβάτα είναι σύμβολο ανδρικό μόνον. Οι γυναίκες δεν νοιαζόμαστε. Μπορούμε να είμαστε sans culottes, επαναστάτριες, μορφωμένες, δυνατές και πολεμίστριες. Και φυσικά να έχουμε δική μας σημαία.
Πέτυχε ο Σύριζα με τη συγκεκριμένη αυτή σημαία να καταστρέψει την αριστερά ως φαντασίωση έστω? Το δίχως άλλο! Καθώς ο Σύριζα ταύτισε την ιδεολογία και τις αξίες με ένα μικρούτσικο κουρέλι χωρίς κανένα νόημα. Ταύτισε την διακυβέρνηση με το κυνήγι του νεοελληνικού ονείρου του κάθε φτωχού αγρότη και εργάτη: να δει το παιδί του μορφωμένο και με πτυχίο. Και τι άφησε από την αριστερά που επικαλείται? Την αμάθεια, την αποτυχία και την χωρίς γραβάτα αμφίεση. Ε όχι λοιπόν! Δεν είναι τούτο η αριστερά. Ούτε η πρόοδος ολοκληρώνεται με την απουσία της γραβάτας.
Και οι δικηγόροι με τις γραβάτες, οι μηχανικοί του ΕΜΠ, οι γιατροί, οι δικαστές? είναι όλοι τους για τελείωμα? Μεγάλο λάθος και στόχευση χωρίς νόημα. Μια ματιά μόνον στο χώρο της αριστεράς θα έπειθε τους ανιστόρητους ότι “αυτοί” που συχνά φορούν και γραβάτα έστησαν την αριστερά στα πόδια της. Ας είναι να μην γίνει η γραβάτα το ζιβάγκο του Πασόκ με όλες τις λοιπές εκλογικές, πολιτικές και ποινικές συνέπειες. Αν και δεν το νομίζω.