ΝΟΜΙΚΑ ΝΕΑ

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Μπαζάρ για δικηγόρους: ένα είδος προς εξαφάνιση

Posted at 13:33h in Partner Wolf by Ελένη Τροβά

Υπάρχουν για μένα δυό λογιώ δικηγόροι! Οι δικηγόροι με σκύλο και εκείνοι δίχως! Από τους πρώτους άλλοι συντροφεύονται και στο γραφείο άλλοι μόνο στο σπίτι.
Και από αυτούς που συντροφεύονται στο γραφείο ορισμένοι έχουν το σκύλο τους για συνεταίρο.
Οι σκυλοδικηγόροι λοιπόν με ή χωρίς γραβάτα είναι μια σπάνια ράτσα ανθρώπων που εμείς οι σκύλοι συμπαθούμε ιδιαίτερα. Ως σκύλοι όμως αγαπάμε όλους τους ανθρώπους άρα και τους δικηγόρους. Εστω και αν πολλοί τους εχθρεύονται. Πρόσφατα και ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί λέει φοράνε γραβάτα ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ όχι.
Μοναδικό τους κουσούρι για μένα είναι ότι δεν πολυπερπατούν και οι βόλτες μας είναι κάπως λιγοστές. Κατά τα άλλα όμως είναι εντάξει τύποι. Λένε πως κουράζονται στις εξωτερικές εργασίες, στα συμβούλια και τα δικαστήρια. Εμείς τους λέμε ότι με αυτά και εκείνα έκαναν κοιλίτσα και πώς οι βόλτες είναι κάτι που ποτέ δεν πρέπει να αφήνουν στην μπάντα γιατί άνθρωπος άβολτος οργή θεού.
Οι σκυλοδικηγόροι θυμούνται ότι υπάρχουν λόγοι κάτι, κάποιον να χαϊδεύεις και κάποτε για κάτι ή για κάποιον να χαμογελάς. Εμείς αυτό το στηρίζουμε καθώς ζούμε για το χάδι και δίχως αυτό (σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους) μαραζώνουμε. Ζούμε επίσης για το χαμόγελο και όταν γελάμε κρέμεται η γλώσσα μας και λάμπουν τα μάτια μας.
Οι σκυλοδικηγόροι δεν νοιάζονται για το αν έχουν τρίχες στα ρούχα ούτε αν το γραφείο τους δεν μοιάζει πολύ καθωσπρέπει. Είναι κάπως σα τη βασίλισσα της Αγγλίας που στα 90 της χρόνια ποζάρει με τα τέσσερα σκυλιά της όλο χαρά και τα έχει παντού στα ανάκτορα. Φυσικά οι άλλοι στην Ελλάδα τους θεωρούν ψώνια και χαμένα κορμιά. Ιδίως όσοι δεν ξέρουν για τη βασίλισσα της Αγγλίας και για άλλα χαμένα κορμιά που έζησαν με το σκύλο τους παντού … για να μη θυμηθώ το Μπαλτίκ του Μιττεράν, το Φρόιντ αλλά και τόσους μα τόσους μαρξιστές με σκύλο…
Εμαθα πώς οι δικηγόροι κινδυνεύουν και πως θα πληρώνουν τόσα λεφτά για τα ταμεία τους που κόκαλο δε θα μείνει για μας.
Ενα μπαζάρ προτείνω λοιπόν για αυτούς, να κάνουμε όλοι οι σκύλοι ένα μπαζάρ, όπως κάνουν οι άνθρωποι για τα αδέσποτα.
Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω λοιπόν στον κ. Κατρούγκαλο για τα χαμένα αυτά κορμιά που τα θεωρεί και είδος προς εξαφάνιση όπως πολλοί άνθρωποι μιλούν για μας τους σκύλους αδέσποτους ή μη και μας αγαπούν και κάνουν και μπαζάρ για την προστασία μας. Και στο ΔΝΤ, και στο ΣΥΡΙΖΑ και στους Θεσμούς και σε όλους: για τους δικηγόρους και τους σκυλοδικηγόρους. Θα το κάνω στο Μπαζάρ.
Σα σκύλος καλόψυχος θα αναφερθώ και τους άλλους δηλαδή που δεν έχουν σκύλο, στους δικηγόρους που μας είπε ο κ. Κατρούγκαλος ότι δεν ανήκει στη ράτσα ή κάστα μας (ευτυχώς θεέ των σκύλων ευτυχώς…) και θα προωθήσω μπαζάρ πασχαλινό για όλους. Έμαθα πως μερικοί θα κλείσουν το γραφείο τους, πώς άλλοι θα πάνε να κάνουν έδρα σε άλλη χώρα, πως κάτι νέα παιδιά φεύγουν, έμαθα πως οι γονείς τους μετανοιώνουν για τα ιδιαίτερα που ξόδεψαν και τις ζωές που σπατάλησαν. Εμένα καμία γραβάτα δεν με πείραξε. Ούτε από γραβάτα έπαθα κακό. Οι άνθρωποι με νοιάζανε μονάχα…
Καλώ λοιπόν όλους τους σκύλους να κάνουν ένα μπαζάρ για τους δικηγόρους και τη διάσωσή τους ως σπάνια είδη σε κίνδυνο είτε είναι σκυλοδικηγόροι είτε άλλοι. Τους κλωτσάνε και τους φτύνουν όπως άλλοτε τα αδέσποτα σκυλιά. Τους περιφρονούν σαν να είναι όλοι μα όλοι κλέφτες και φοροκλέφτες. Έμαθα ακούγοντας εδώ στο γραφείο για την απόγνωσή τους. Και ναι λέω να κάνω ένα μπαζάρ για αυτό το είδος προς εξαφάνιση.
Θα προασπισθώ φυσικά τους σκυλοδικηγόρους καθώς με αυτούς ζω και αν πεινάσουν και χαθούν θα χαθώ μαζύ τους. Είναι η φάρα μου. Η ράτσα μου και η κάστα μου. Είναι αυτή η φάρα που δεν ανήκει ο κ. Κατρούγκαλος που ήταν και κνίτης και συριζαίος και έγινε και καθηγητής επί πασόκ από το πασόκ και για το πασόκ. Η Ελένη τον έχει φίλο από παλιά, αλλά εγώ δε συμφωνώ. Βρίζει τη φάρα μου, τους δικηγόρους, και θα τον γαυγίζω όσο ζω.
Ενα μπαζάρ λοιπόν γι’αυτούς που ένακαν το λάθος να είναι καλοί μαθητές, να έχουν όνειρα και να σπουδάσουν. Επίσης έκαναν το λάθος να πιστέψουν σε υποσχέσεις ενός συστήματος που τους κορόιδευε ανελέητα. Ελάτε να πάρετε λαμπάδες από εμάς τους φίλους τους! Και να σας μάθουμε και δυό λογάκια για τις κάστες που θυμηθήκατε οψίμως…
Σκύλος βασιλιά και ζητιάνου μπορεί να πει για όλους τους ανθρώπους και τις ράτσες τους και τις κάστες τους! images

Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Mάριο Μόντι και Μπάρακ Ομπάμα για το τέλος της Ευρώπης

Posted at 15:40h in Παρδαlaw by Ελένη Τροβά

Δύο πρόσωπα στο ίδιο διάστημα έκρουσαν τον κώδωνα για το πιθανό τέλος της Ενωσης που ονομάσαμε εν τέλει Ευρωπαϊκή. Μετά από διάφορα ονόματα η Ενωση αυτή κρατών, αξιών και πολιτών φαίνεται να βαδίζει προς το τέλος με τρόπο δραματικό και αργό καταστρέφοντας όσους οραματίσθηκαν καρπούς ειρήνης και ευημερίας από αυτήν, τους λαούς της Ευρώπης.

Ανήσυχος για το ενδεχόμενο διάλυσης της Ευρώπης δηλώνει στο Politico ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Mario Monti.

Για πρώτη φορά σε μια μακρά ακαδημαϊκή και πολιτική διαδρομή μέσα και γύρω από το ευρωπαϊκό project, ο Monti φοβάται ότι ένας συνδυασμός διεφθαρμένων -όπως είπε- εθνικών πολιτικών, διαρθρωτικών δυσλειτουργιών στη “μηχανή” των Βρυξελλών και εξωτερικών κρίσεων μπορεί να πυροδοτήσει την κατάρρευση της ΕΕ. Ή χειρότερα, την επιστροφή του αιμοδιψούς παρελθόντος που προηγήθηκε αυτής.

Ο πρώην πρωθυπουργός εκφράζοντας την ανησυχία του ότι η ΕΕ κινείται στο δρόμο της διάλυσής της, πρόσθεσε ότι «η ΕΕ ποτέ άλλοτε δεν χτυπήθηκε από έναν τόσο μεγάλο αριθμό διαφορετικών κρίσεων αυτής της σοβαρότητας» αναφερόμενος στην προσφυγική κρίση, στην τρομοκρατία αλλά και στην οικονομική κρίση.

«Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι αν και η ΕΕ εξελίχθηκε ιστορικά μέσα από μια διαδικασία κρίσης και από απαντήσεις σε κρίσεις, αυτήν την φορά φαίνεται πως δεν συμβαίνει αυτό» υπογράμμισε ο Μάριο Μόντι, διατυπώνοντας τη δυσαρέσκεια του τόσο για τις εθνικές κυβερνήσεις των κρατών – μελών όσο και για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε τους τελευταίους οκτώ με δέκα μήνες για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια βλέπουμε τα κράτη μέλη να λένε στις Βρυξέλλες ότι τα προβλήματα της προσφυγικής κρίσης, της κρίσης της ευρωζώνης, της καταπολέμησης της τρομοκρατίας ότι πρέπει να είναι μια δική της λειτουργία.

«Κανείς δεν θα μπορούσε σοβαρά να υπαινιχθεί ότι οι θεσμοί της ΕΕ (Κομισιόν, Κοινοβούλιο, ΕΚΤ και Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) είναι αυτοί που ευθύνονται για την έλλειψη μιας επαρκούς και έγκαιρης απάντησης στις σημερινές κρίσεις. Είναι όμως υπεύθυνο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» υποστήριξε ο κ. Μόντι.

Παράλληλα στο Ανόβερο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αφού σημείωσε ότι η κ. Μέρκελ βρίσκεται από την σωστή πλευρά της Ιστορίας επισήμανε:

«Η ενωμένη Ευρώπη, που ήταν κάποτε το όνειρο λίγων, είναι σήμερα ελπίδα για πολλούς και αναγκαιότητα για όλους», δήλωσε ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα σε εφ΄ όλης της ύλης ομιλία στο Αννόβερο στο περιθώριο της Βιομηχανικής Έκθεσης. Στη συνέχεια επισκέφθηκε από κοινού με την καγκελάριο Μέρκελ περίπτερα αμερικανών και γερμανών εκθετών.

Αναφερόμενος στην Ευρώπη στην ομιλία στο Αννόβερο ο Μπάρακ Ομπάμα χαρακτήρισε την ΕΕ, η οποία σήμερα ταλανίζεται από την προσφυγική κρίση και την απειλή ενός Brexit, ως «ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά κεκτημένα της νεότερης ιστορίας. Μια ενωμένη Ευρώπη διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο παγκόσμια γίγνεσθαι», είπε ο αμερικανός πρόεδρος για να προσθέσει ότι μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου χρειάστηκαν στην Ευρώπη «γίγαντες σαν τον Κόνραντ Άντερναουερ» για να γίνουν από αντίπαλοι σύμμαχοι. «Είσαστε οι κληρονόμοι ενός αγώνα για την ελευθερία. Είσαστε πιο ισχυροί ενωμένοι» υπογράμμισε ο Μπάρακ Ομπάμα, ο οποίος λίγες μόνο ώρες νωρίτερα είχε ταχθεί στο Λονδίνο υπέρ της παραμονής της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ.

Η συζήτηση με όρθιους τους Γάλλους και έτοιμους για έξοδο τους Βρεττανούς, με πονεμένους τους Ελληνες και οργισμένους τους Ιταλούς, τους Ισπανούς με προβλήματα χωρίς τέλος και το φασισμό στο προσκεφάλι μας, με πρόσφυγες και τρομοκρατία, δεν είναι τυχαία ούτε στιγμιαία. Την ενωμένη Ευρώπη ως αναγκαιότητα για τις ΗΠΑ θα όφειλε να εκτιμήσει ο Μπαράκ Ομπάμα επιτρέποντας στους Γάλλους να κοιμηθούν κανένα βράδυ και στις Βρυξέλλες να φοβούνται λιγότερο. Πώς? με ξέρει το δίχως άλλο πώς να το κάνει επιτρέποντας στον Μάριο Μόντι να αναπολεί τις απαρχές της Ευρώπης που στήριξε αντί να ανακοινώνει το τέλος της που αν και ζοφερό μοιάζει ιδιαίτερα πιθανό σε όλους.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

pacta sunt servanda

18 Apr pacta sunt servanda

Posted at 17:10h in Της ημέρας by Ελένη Τροβά

Συνηθέστατη πρακτική των τελευταίων ετών η ομφαλοσκόπιση σε σχέση με συμβάσεις που υπογράφει το Δημόσιο συνήθως, δεσμεύεται, αλλά μετά το ξανασκέπτεται και προβληματίζεται. Εχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, το θυμάμαι δα από τον καιρό του Νέου Διεθνούς Αερολιμένα των Σπάτων οπότε το ΠΑΣΟΚ ξαναείδε τη σύμβαση και τη βελτίωσε σαν και η σύμβαση να ήταν ποιητικό κείμενο και η πολιτική ηγεσία ο επιμελητής του. Το πρόβλημα έχει κοινό πολιτικό παρονομαστή. Οτι υπογράφει μια κυβέρνηση το ξανασκέπτεται μια άλλη. Συνήθως για να καταλήξει στα αυτά συμπεράσματα από άλλο δρόμο. Το Ελληνικό αποτελεί μια συμφωνία κατά της οποίας κανείς πολλά μπορεί να καταμαρτυρήσει. Συμφωνία που προέκυψε με ένα μόνο διαγωνιζόμενο που γράφθηκε σε σκοτεινά δωμάτια… Μια κακή κάκιστη συμφωνία που όμως υπογράφθηκε. Τι παράδειγμα αλήθεια δίνει κανείς όταν το “ξανασκέπτεται” συμβατικά επειδή είναι κράτος? Μπορεί το κράτος να αλλάζει γνώμη και να μην τιμά την υπογραφή του όταν χαρακτηρίζεται από συνέχεια?
Ας το ξανασκεφθούμε με αφορμή την πρόσφατη είδηση για το πονεμένο Ελληνικό.
Νέα τροπή στη συμφωνία παραχώρησης του φιλέτου του Ελληνικού στον όμιλο Λάτση, αντί “πινακίου φακής”, που είχε συνάψει το ΤΑΙΠΕΔ επί κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου, από την έκθεση της Ομάδας Έργου, που συστάθηκε τον περασμένο Ιανουάριο, κατόπιν εντολής του υπουργού Επικρατείας Αλ. Φλαμπουράρη,(και η οποία αποτελείται από τον Νίκο Μπελαβίλα, διευθυντή Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του Πολυτεχνείου, τον Ιωάννη Πολύζο, ομότιμο καθηγητή στον ΕΜΠ και πρώην πρόεδρο του ΟΡΣΑ, τη Βίβιαν Γλένη, νομικό MSc πολεοδόμο, την Πωλίνα Πρέντου, αρχιτέκτονα MSc πολεοδόμο, τον Πασχάλη Σαμαρίνη, δρα αρχιτέκτονα-πολεοδόμο, και τον Λουκά Τριάντη, δρα αχριτέκτονα-πολεοδόμο), αλλά και από το Μικτό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, (δηλαδή την κοινή Συνεδρίαση του Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δασών και του Συμβουλίου Ιδιοκτησίας Δημοσίων Κτημάτων και Ανταλλαξίμου Περιουσίας), που σύμφωνα με πληροφορίες, βάζει φρένο στα σχέδια του ΤΑΙΠΕΔ, για την εκχώρηση του πρώην Αεροδρομίου του Ελληνικού, σε εξευτελιστική τιμή, στη Lamda.
H έκθεση που αποκάλυψε η κυριακάτικη Realnews θέτει μείζονος σημασίας ζητήματα για τον διαγωνισμό και τη σύμβαση που έχει ήδη υπογράψει το ΤΑΙΠΕΔ με τη Lamda Development του Ομίλου Λάτση, ενώ αποδεικνύει τη ζημιά που κινδυνεύουν να υποστούν το ελληνικό Δημόσιο, αλλά και οι τοπικές κοινωνίες, ενώ καταρρίπτει κάθε επιχείρημα υπέρ της υλοποίησης της συμφωνίας και ουσιαστικά δικαιώνει όσους κάνουν λόγο για «μέγα πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο» και για «λεόντεια σύμβαση».
Η σύμβαση διασφαλίζει, σε κάθε περίπτωση, τη Lamda, παρέχοντάς της πλήθος δικαιωμάτων, σε αντίθεση με το ελληνικό Δημόσιο, το οποίο αναλαμβάνει πλήθος υποχρεώσεων για καταβολή αποζημιώσεων. Παράλληλα, εντοπίζονται όροι που αντίκεινται στη νομοθεσία της Ε.Ε. περί «κρατικών ενισχύσεων».Προηγήθηκε η διαταγή έρευνας από τον οικονομικό εισαγγελέα για το ύψος του τιμήματος, με τα δύο πρώτα πορίσματα να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η έκταση πωλήθηκε -και μάλιστα μετά από σκιώδεις διαγωνιστικές διαδικασίες- σε πολύ μικρότερη τιμή (915 εκατ. ευρώ) από την πραγματική της αξία, την οποία το ΤΕΕ, με έκθεσή του το 2014, εκτίμησε στα 3 δισ. ευρώ.
Εντωμεταξύ και σύμφωνα με πληροφορίες της ΟΚΕ (Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης) φρένο βάζει το Μικτό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο.Και αυτό γιατί με βάση το Σύνταγμα και τη Συνθήκη Ανεξαρτησίας από τον Οθωμανικό ζυγό, η περιοχή των Τραχώνων, μέσα στην οποία περιλαμβάνονται και εκτάσεις του πρώην Αεροδρομίου, σύμφωνα και με την Γνωμοδότηση είναι Δημόσιες διαχειριστικά, πρόκειται δηλαδή για Εθνικές Γαίες, που αποτελούν περιουσία του Ελληνικού Λαού.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει κρίνει ότι απαγορεύεται γενικώς η διάθεση των Εθνικών Γαιών, σε τρίτους, για κερδοσκοπικούς σκοπούς. Συνεπώς είναι αδύνατη, σύμφωνα με την ΟΚΕ, και η διάθεση για κερδοσκοπικούς σκοπούς του Ελληνικού και του παραθαλάσσιου μετώπου του Αγίου Κοσμά”
Η είδηση είναι σημαντική αλλά θα πρέπει να σκεφθούμε μήπως κάποτε το πού βάζουμε την υπογραφή μας θα πρέπει να το σκεπτόμαστε σοβαρότερα?

το κουτί

19 Apr το κουτί

Posted at 12:31h in Ο παλιός είναι αλλιώς by Ελένη Τροβά

στις αρχές της δεκαετίας του 1990 δούλευα σε ένα μεγάλο δικηγορικό γραφείο το οποίο αγαπούσε “τα κουτιά”. Ήξερες ότι κατά καιρούς χτυπούσε η πόρτα και εμφανιζόταν ο κύριος με το μικρό κουτί που τα περιείχε όλα: σφραγίδες, ονόματα, νομιμοποιήσεις: μια εταιρία έτοιμη σε λίγες ώρες μέσα πίσω από την οποία έκρυβες όποιον ήθελε η ψυχή σου.

Αγορές ακινήτων? ζητούσαμε ένα κουτί
Νέα εταιρία? άλλο κουτί
Επιχειρηματικοί έρωτες και πάθη? άλλο κουτί
Κληρονομική διαδοχή αντίθετη με τον Αστικό Κώδικα? κουτί φυσικά
Εισοδήματα που έπρεπε να επενδυθούν και να μην φορολογηθούν? κουτί, κουτί
Διαθήκες και γκρίνια για πολλούς φόρους? μα φυσικά κουτί
Συνερασίες που αντιβαίνουν στον ανταγωνισμό? κουτί και παρακουτί…

Ετσι το κουτί συμπλήρωνε τη ζωή μας και ερχόταν πάντα στην ώρα του.
Εγώ κουτί δεν ήξερα να φτιάχνω ή να ζητώ. Δεν μου πολυάρεσε κιόλας. Μου θύμιζε τα οστεοφυλάκια που έβαζες τα οστά μετά την εκταφή. Γρουσούζικο πράγμα. Με την αφέλεια της ηλικίας σκεπτόμουν ότι δεν μπορείς να το εμπιστευθείς και πολύ. Οτι όλοι αυτοί οι ανώνυμοι εκπρόσωποι του αληθινού δικαιούχου μπορεί να οδηγήσουν τα πράγματα σε μπελάδες. Και αν δεν δουλέψει? Αν η εφορεία θεωρήσει ότι υπάρχει απάτη? αν … Γελούσαν οι πρεσβύτεροι συνάδελφοι.
Αργότερα αρκετοί πελάτες μου ζήτησαν “κουτιά” ή με ρώτησαν την άποψή μου. Με προφανή συνεχιζόμενη αφέλεια κατακεραύνωνα “τα κουτιά” αναλογιζόμενη ότι άλλος ένας πελάτης έφυγε με ελαφρά πηδηματάκια.
Η αλήθεια είναι ότι άδικα δυσαρέστησα ακόμη και έναν καλό μου κουμπάρο που έστεργε στα “κουτιά”. Αδικα φόβησα έναν αγαπητό πελάτη που σε “κουτί” έβαλε το καινούργια του σπίτι στο Ψυχικό. Κανείς ποτέ δεν ενοχλήθηκε για τα “κουτιά” που σκάρωσε ούτε αμφισβήτησε την παντοδυναμία του κοινού τόπου.
Και τώρα που οι offshore προβληματίζουν αυτό οφείλεται σε ξένους δάκτυλους που όπως πολλά δημοσιεύματα μας λένε ενεργούν υπέρ του Ντελαγουέρ και εναντίον των Cayman, του Παναμά κλπ.
Για μένα πάντα “το κουτί” διατηρεί μία μεταφυσική απαξία πάντως. Σε καλό να μου βγει! Θεωρώ μετ’επιτάσεως ότι ο νόμος αφορά τον τόπο όπου δρα έκαστο υποκείμενο, το χώρο που στήνει το βιο του και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει. Σπίτι στο Ψυχικό? φόρο στην Ελλάδα, κηπουρό με ΙΚΑ κλπ. Διαφθορά στο Καζακστάν? χρήμα Καζακστάν! κλπ. Αν για ότι ζούμε και πράττουμε, καλό ή κακό αδιάφορο, οι συνέπειες είναι “αλλού” στον τόπο που βρίσκεται το “κουτί” ας πούμε ο βίος και η πολιτείας μας άπτεται των ψευδαισθήσεων. Μένουμε βέβαια στο Ψυχικό αλλά το σπίτι ανήκει στο “κουτί”, ερωτοτροπούμε με την δίμετρη Ρωσίδα αλλά η σχέση εμπεδώνεται στο “κουτί” και όχι στο κρεββάτι.
Παρά τα χρόνια που πέρασαν θεωρώ ότι κάθε χωριάτης που κληρονομάει τον πατέρα του και δείχνει το χωραφάκι που του έμεινε πονώντας από τον ΕΝΦΙΑ και τους φόρους κληρονομίας με τρόπο απίστευτο, είναι πιό τυχερός από τον κοσμοπολίτη που κληρονομά “κουτί” έστω και αν αυτό κάνει φθηνότερη την μετάβαση της περιουσίας του. Είναι δικό μου! δηλώνει όταν πληρώνει το φόρο του και το δείχνει στον διπλανό. Κατέβαλλα το τίμημα του να ανήκω σε έναν τόπο και να συμμετέχω στο σύστημα διανεμητικής δικαιοσύνης που επέλεξα ως ψηφοφόρος. Ο άλλος, ο κοσμοπολίτης, απλά δεν έζησε ποτέ. Δεν χάρηκε τους πίνακες που συνέλλεξε γιατί τους είχε το “κουτί”. Δεν καμάρωσε το παιδί του ως διάδοχο του “θρόνου” που του αναλογεί στη ζωή γιατί όλα τα ήλεγχε και τα ήξερα το “κουτί”. Και “το κουτί” αξιώνει σιγή και προσοχή. Αξιώνει συμμετοχή, συμπαιγνία και ανηθικότητα αφού αν και είσαι εδώ είσαι αλλού και συμμετέχεις στους κανόνες ενός “αλλού” που δεν είναι ο αληθινός σου βίος. Ακριβώς όπως το “κουτί” που με αγρίευε τα πρώτα χρόνια που έμαθα για τα κουτιά των έξυπνων συμπολιτών μου: οστεοφυλάκιο.
Ξέρω ότι το να ηθικολογεί κανείς φαίνετε ίσως εκτός μόδας. Σε αυτά τα θέματα θα σου πει κάποιος δεν υπάρχει βάθος και κρίση. Υπάρχει μόνον βούληση να κρύβεσαι και να γλυτώνεις δυσάρεστες συνέπειες. Ομως ότι γίνεται στα κρυφά έχει το τίμημά του. Λίγη περισσότερη αδρεναλίνη στην αρχή και μετά αγωνία και φόβος. Μετά εκβιασμός.
Ολη η Ευρώπη βιώνει αυτό τον καιρό τον εκβιασμό των αποκαλύψεων των Panama Papers. Ολος ο κόσμος. Μόνο και μόνον γιατί κάποιοι ικανοί και γνώστες τους σύστησαν ανέξοδα να πάρουν ένα “κουτί”. Και να κρύψουν εκεί μέσα ότι έπρεπε να κρυφθεί, να κρύψουν την αληθινή τους ζωή και τις αξίες. Οποια ζωή έχουν και αν τη ζουν!

το κυνήγι των γραβατών

20 Apr το κυνήγι των γραβατών

Posted at 14:18h in Δικηγορικά by Ελένη Τροβά

Η γραβάτα απέκτησε στην Ελλάδα και την πολιτική σκηνή στις μέρες μας ιδιαίτερη σημασία, συμβολική και πρακτική.
Η κυβέρνηση χωρίς γραβάτα, οι δικηγόροι με γραβάτα η διαφορά που οφείλεται στη γραβάτα.
Οι χωρίς γραβάτα σύγχρονοι “sans culottes” επιβλήθηκαν τηλεοπτικά παντού.
Αλήθεια είναι αριστερά η απουσία γραβάτας? Δεν το κατάλαβα ποτέ. Κάποτε ξέραμε ως ρηγάδες τα ταγάρια και ως κνίτισες τα αξύριστα πόδια. Αλλά τη γραβάτα δεν την κατάλαβα ποτέ ως σημάδι της συντήρησης. Ίσως γιατί όλοι οι άνδρες φορούσαν γραβάτα αρκεί να έκαναν ένα όχι εργατικό επάγγελμα. Η γραβάτα ως αξεσουάρ εργασίας αντιδιαστέλλει μόνον την εργατική τάξη από την αστική κατά τις ώρες εργασίας της. Γιατί τις άλλες ώρες κάθε προλετάριος δικαιούται και μπορεί να φορά τη γραβάτα του. Σε γάμους και γιορτές, στην εκκλησιά, σε κηδείες.
Μοναδικό σύμβολο καταπίεσης για τους άνδρες ήταν η γραβάτα σε αντίθεση με τις γυναίκες που είχαμε πολλά: τα τακούνια, τα σουτιέν, τα λαστέξ… τόσα μα την αλήθεια.
Είναι συντήρηση η γραβάτα? Δεν θα το είχα σκεφθεί ποτέ. Ξέρω πολλούς συντηρητικούς που τη μισούν. Ιδίως αν δεν είναι πολύ ψηλοί ή αν έχουν κοιλίτσα. Το κολάρο ναι. Το λευκό κολάρο ακόμη περισσότερο. Η γραβάτα όμως! Ο λαιμοδέτης?
Όμως η γραβάτα έγινε σύμβολο διαλόγου με αφορμή τη δικηγορική εξέγερση και αποχή των τελευταίων μηνών. Οι δικηγόροι και ότι εκπροσωπούν έγιναν οι αντι-Συριζα, οι με γραβάτα. Άλλωστε συνεπέστατος και ο γραβατοφόρος Γιώργος Κατρούγκαλος στο «κυνήγι των γραβατών των άλλων».
Τι είναι λοιπόν το κυνήγι των γραβατών? Είναι ο φθόνος της αστικής τάξης που προσπάθησε να εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια?
Είναι το μίσος στα επαγγέλματα που τη φορούν ως στολή?
Είναι η απαξία της ικανότητας να παρίσταται κανείς με ευπρέπεια? Η ίδια η απαξία της ευπρέπειας?
Τότε γιατί όχι το μαλλί που πάντα τύγχανε τέτοιας συμβολικής σημασίας? Γιατί όχι το τζην παντελόνι?
Η γραβάτα πιστεύω και το μίσος εναντίον της μπορεί να γίνει κατανοητό μόνον αν κατανοήσει κανείς γιατί η κυβέρνηση αρνείται να την φορέσει! Είναι το μόνο προπύργιο αντικονφορμισμού που διατηρεί στην εξουσία που κατέλαβε και θεωρεί ως εχθρό της ένα μικρό κομμάτι πανί. Που αν τυχόν το φορέσει άλλος γίνεται εχθρός και φορολογείται με πάθος, τιμωρείται με μανία, απαξιώνεται και διαγράφεται.
Είναι άραγε αυτή η αριστερά? Μόνον κόμπλεξ κατωτερότητας? Φαίνεται από τη σημαία τους «τη σχισμένη γραβάτα» ότι περιορίσθηκαν σε αυτή την επιλογή. Την εύκολη και τηλεοπτική.
Ας είναι λοιπόν η τύχη της χώρας να κριθεί κάτω από αυτή τη σημαία: τη γραβάτα. Όσοι γονείς ονειρεύτηκαν γαμπρό το παιδί τους, όσοι σπούδασαν τα παιδιά τους με μόχθο, όσοι πένθησαν, όσοι πίστεψαν στο αρσενικό σύμβολο ας δουν το τέλος του. Ούτως η άλλως η γραβάτα είναι σύμβολο ανδρικό μόνον. Οι γυναίκες δεν νοιαζόμαστε. Μπορούμε να είμαστε sans culottes, επαναστάτριες, μορφωμένες, δυνατές και πολεμίστριες. Και φυσικά να έχουμε δική μας σημαία.
Πέτυχε ο Σύριζα με τη συγκεκριμένη αυτή σημαία να καταστρέψει την αριστερά ως φαντασίωση έστω? Το δίχως άλλο! Καθώς ο Σύριζα ταύτισε την ιδεολογία και τις αξίες με ένα μικρούτσικο κουρέλι χωρίς κανένα νόημα. Ταύτισε την διακυβέρνηση με το κυνήγι του νεοελληνικού ονείρου του κάθε φτωχού αγρότη και εργάτη: να δει το παιδί του μορφωμένο και με πτυχίο. Και τι άφησε από την αριστερά που επικαλείται? Την αμάθεια, την αποτυχία και την χωρίς γραβάτα αμφίεση. Ε όχι λοιπόν! Δεν είναι τούτο η αριστερά. Ούτε η πρόοδος ολοκληρώνεται με την απουσία της γραβάτας.
Και οι δικηγόροι με τις γραβάτες, οι μηχανικοί του ΕΜΠ, οι γιατροί, οι δικαστές? είναι όλοι τους για τελείωμα? Μεγάλο λάθος και στόχευση χωρίς νόημα. Μια ματιά μόνον στο χώρο της αριστεράς θα έπειθε τους ανιστόρητους ότι “αυτοί” που συχνά φορούν και γραβάτα έστησαν την αριστερά στα πόδια της. Ας είναι να μην γίνει η γραβάτα το ζιβάγκο του Πασόκ με όλες τις λοιπές εκλογικές, πολιτικές και ποινικές συνέπειες. Αν και δεν το νομίζω.

ΝΟΜΙΚΑ ΝΕΑ - Law Blog

NOMIKΑ ΝΕΑ LAW BLOG