του Σπύρου Αντωνέλλου - 17/4/2013Του Σπύρου Αντωνέλου Δικηγόρου D.E.S.S. – Διαπιστευμένου Διαμεσολαβητή, Μέλους του CIArb (2008).
Η αρχαία ρήση «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» πάντα μου προκαλούσε το ενδιαφέρον: Υπήρχε άραγε η δυνατότητα, όταν θέλεις κάτι και αν κάνεις πρώτος την προσπάθεια, να σε βοηθήσει στη συνέχεια και το Θείο, η Τύχη, το Σύμπαν (και κάθε άλλη Ανώτερη Δύναμη στην οποία πιστεύει ο καθένας μας) να το πετύχεις; Υπάρχουν τομείς της ζωής για τους οποίους επιφυλάσομαι να απαντήσω θετικά, ένας τομέας όμως στον οποίο πιστεύω ότι η ρήση θα επαληθευθεί επειδή οδηγεί σε πολύ θετικές επαγγελματικές εξελίξεις για εμάς τους Δικηγόρους αν πρώτα συνδράμουμε τους εαυτούς μας και προσπαθήσουμε να τον αναπτύξουμε ενεργά, είναι εκείνος της εφαρμογής του θεσμού της Διαμεσολάβησης (ν. 3898/2010). Η επιτυχία της Διαμεσολάβησης και η συνακόλουθη βελτίωση των συνθηκών άσκησης του δικηγορικού μας λειτουργήματος και των απολαβών μας εξαρτώνται άμεσα από την εφαρμογή της εν λόγω διαδικασίας από εμάς, τους Δικηγόρους-Νομικούς Παραστάτες των εμπλεκομένων σε μία αντιδικία μερών και από τη σύστασή της στους πελάτες μας.
Σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης, διαρκούς ανατροπής σημαντικών δεδομένων της ζωής μας και περιορισμού των εισοδημάτων και των ψυχικών αντοχών των εντολέων μας, η ταύτιση ημών των Δικηγόρων με χρονοβόρες και ψυχοφθόρες δικαστικές διαμάχες ισοδυναμεί με μη προσφυγή των πελατών μας στις υπηρεσίες μας. Μπορεί η Διαμεσολάβηση να αναπληρώσει αυτή την απώλεια υποθέσεων και να μας ωφελήσει ποικιλλοτρόπως; Η απάντηση είναι «Ναι» υπό την προϋπόθεση ότι εμείς οι Δικηγόροι θα οδηγήσουμε τους πελάτες μας σε αυτή τη διαδικασία, για την εξωδικαστική επίλυση διαφορών σε υποθέσεις Ιδιωτικού Ενδοτικού Δικαίου. Τα οφέλη τα δικά μας και των πελατών μας από την προσφυγή στη Διαμεσολάβηση θα είναι πολλά. Ενδεικτικά:
• Για τα μέρη μίας διαφοράς που διεκδικούν την ικανοποίηση απαίτησης, μη επιβάρυνση με δικαστικό ένσημο όπως σε περίπτωση αγωγής.
• Συντομία της διαδικασίας, που, πέραν της προαπαρασκευής της, υλοποιείται και ολοκληρώνεται στο βασικό στάδιο πραγματοποίησής της σε μία μόλις ημέρα.
• Αποκατάσταση και διευκόλυνση του διαλόγου μεταξύ μερών που, λόγω της παθογένειας της σχέσης τους, δεν επικοινωνούν πια.
• Εξασφάλιση ισότιμου διαλόγου μεταξύ μερών με οικονομική, κοινωνική ή άλλης μορφής ανισότητα.
• Συναισθηματική αποφόρτιση των μερών και επικέντρωση στα αμοιβαία συμφέροντά τους.
• Διατήρηση και αποκατάσταση συγγενικών ή εμπορικών σχέσεων και συνεργασιών, οι οποίες πλήττονται βάναυσα σε μία χρόνια διαδικασία κατ’ αντιδικία επίλυσης διαφοράς.
• Απόρρητο της διαδικασίας και αδυναμία κλήτευσης των εμπλεκομένων σε αυτή για να καταθέσουν σε δικαστήριο το περιεχόμενο της διαμεσολάβησης που έγινε μεταξύ τους.
• Ελευθερία προσέλευσης και παραμονής των μερών στη διαδικασία. Μένουν σε αυτή μόνο αν το επιθυμούν.
• Ελευθερία των μερών στην επιλογή του περιεχομένου της λύσης της διαφοράς τους, δεδομένου ότι αυτή αποτυπώνεται σε συμφωνητικό που συντάσσουμε εμείς οι Δικηγόροι-Νομικοί Παραστάτες τους.
• Ελεύθερη διαπραγμάτευση της αμοιβής του Δικηγόρου-Νομικού Παραστάτη με τον πελάτη του και άμεση είσπραξή της. Δεν υφίσταται Γραμμάτιο Προείσπραξης.
• Ελεύθερη διαπραγμάτευση της αμοιβής του Διαμεσολαβητή, η οποία διαιρείται μεταξύ των μερών. Υφίσταται ενδεικτική μόνο αμοιβή (Υ.Α. 1460/2012).
• Καθεστώς ασφάλειας δικαίου, διότι το συμφωνητικό επίλυσης διαφοράς που προκύπτει από τη διαμεσολάβηση, έναντι απλών προϋποθέσεων και της μικρής οικονομικής επιβάρυνσης ενός παραβόλου των 100 Ευρώ (Υ.Α.85485/2012), καθίσταται τίτλος εκτελεστός.
• Πραγματοποίηση της Διαμεσολάβησης υπό συνθήκες αξιοπρέπειας και Νομκού Πολιτισμού, σε χώρους ειδικά διαμορφωμένους.
Πολλοί από τους 3.000 συναδέλφους Δικηγόρους που έχουν παρακολουθήσει τα «Σεμινάρια Διαμεσολάβησης» του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, τα οποία πραγματοποιώ με αξιόλογους συναδέλφους Διαμεσολαβητές, με έχουν ρωτήσει αν «πιστεύω στην επιτυχία του θεσμού της Διαμεσολάβησης στην Ελλάδα». Η δική μου προσωπική απάντηση έχει δοθεί χρόνια τώρα, όταν αποφάσισα να γίνω Διαμεσολαβητής μεταξύ των πρώτων διαπιστευμένων πανελληνίως, το έτος 2008. Η απάντηση των υπολοίπων συναδέλφων Δικηγόρων θεωρώ ότι εναπόκειται πλήρως στη δική τους επιθυμία να εντάξουν στην δικηγορική πρακτική τους το θεσμό της Διαμεσολάβησης και να ξεκινήσουν να βιώνουν, μαζί με τους πελάτες τους, τα πολλαπλά οφέλη της διαδικασίας αυτής. Παρά τις πολύ αντίξοες επαγγελματικές συνθήκες που βιώνουμε, οι δυνατότητες που μας παρέχει η Διαμεσολάβηση είναι πολύ θετικές και είναι στο χέρι μας, ως Δικηγόροι-Νομικοί Παραστάτες, να αξιοποιηθούν άμεσα. Προϋποθέτουν όμως τη δική μας σύσταση προς τον πελάτη μας υπέρ της Διαμεσολάβησης, καθώς και την εξοικείωσή μας με το νέο θεσμό. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου